Αρμενία
Χτες το βράδυ, η Βασιλεία μάς κέρασε ό,τι περίσσεψε από τις πρόβες φωτισμού του Tomorrowland και τις στολές του Met Gala. Ο δεύτερος ημιτελικός της Eurovision έμοιαζε με αποκριάτικο πάρτι που διοργάνωσε ο Jean-Michel Jarre σε rave στο Βελιγράδι – με ένα πρόγραμμα που είχε περισσότερο στρόμπο από ντισκοτέκ του '90 και τόσο άφθονο LED που σε κάποια φάση ήθελα να βάλω γυαλιά ηλίου ή να πάρω τηλέφωνο τον οφθαλμίατρό μου (Κωστή Ανανίκα γύρνα πίσω).
Η γενική εντύπωση; Ήταν ξεκάθαρα καλύτερος από τον πρώτο ημιτελικό. Πιο δυνατές φωνές, πιο συμπαγείς εμφανίσεις, λιγότερες ξεχειλωμένες μπαλάντες και ναι, είχαμε και στιγμές καθαρής eurotrash ευδαιμονίας. Το ζητούμενο δηλαδή.
Μάλτα
Η μόδα της βραδιάς ήταν το: «Αλλάζω ρούχα στη μέση του τραγουδιού γιατί μπορώ». Από τη Ρουμανία μέχρι τη Νορβηγία, όλοι είχαν την ιδέα του αιώνα: θα βγάλω το ένα κοστούμι και από κάτω θα έχω άλλο! Σοκαριστικό, δεν το έχει ξανακάνει κανείς ποτέ, εκτός από το 90% του περσινού τελικού. Δηλαδή, ούτε η Lady Gaga τόσες αλλαγές ρούχων επί σκηνής.
Αλλά ας περάσουμε στα σοβαρά: Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) διατήρησε τη θέση της περί μη πολιτικοποίησης του διαγωνισμού, παρά τις εκκλήσεις για αποκλεισμό του Ισραήλ από περισσότερους από 70 πρώην συμμετέχοντες και η συμμετοχή του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όπως ήταν λογικό.
Αυστρία
Και τώρα η techno: Πάρα. Πολλή. Techno. Εκεί που λες "ωραία μελωδία", ξαφνικά έμπαινε ένα ουτς-ουτς-ουτς που θύμιζε το πίσω δωμάτιο του Berghain στις 4 τα ξημερώματα. Σε μια φάση, ήμουν σίγουρη ότι κάποιος διαγωνιζόμενος θα αρχίσει να μοιράζει glowsticks και να ψάχνει τον DJ. Πιθανώς να συνέβη, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη να προσπαθώ να ηρεμήσω τον γάτο μου που σάλταρε από τα πολλά visuals.
Το εθνικό μας έπος: η Ελλάδα. Η Κλαυδία έδωσε την ψυχή της πάνω στη σκηνή, και μετά ξεκινήσαμε το καρδιοχτύπι. Το όνομά μας δεν ερχόταν. Στον 10ο προκρινόμενο -τον τελευταίο- τσουπ, ακούστηκε το "Greece" και εκεί έπεσαν κουφέτα, λιποθυμίες και μια φωνή από μέσα μου είπε "να το γράψεις στον ΕΟΠΥΥ αυτό το στρες".
Ελλάδα
Το μόνο σίγουρο είναι ότι Eurovision χωρίς δράμα δεν λέγεται Eurovision. Και εμείς πήραμε το δράμα μας με το κιλό. Γιατί στο φινάλε, δεν έχει σημασία πόσο techno αντέχεις ή πόσες φορές θα αλλάξει ρούχα κάποιος πάνω στη σκηνή. Σημασία έχει να ακούσεις το όνομα της χώρας σου και να κάνεις restart στην πίεση σου. Στον τελικό, με ηρεμιστικά.
Λετονία
Τα τραγούδια του B’ Ημιτελικού:
Αυστραλία: Go-Jo - Milkshake Man [δεν πέρασε]
Μην ήταν ο Benson Boone με την ολόσωμη γαλάζια στραφταλιζέ φόρμα του; Μην ήταν ο Ριτζ της Δυναστείας με μουστάκι; Όοοοοχι, ήταν ο Go-Jo που πήγε με εκατομμύρια φανς στην πλάτη του και έφυγε χωρίς πρόκριση. Με το καλησπέρα, είχαμε την πρώτη αλλαγή ρούχων επί σκηνής, το πρώτο θεατρικό σκετσάκι της βραδιάς, το πρώτο ‘80s σκηνικό και ακόμα ένα ρόφημα γιατί του κάθισε βαρύς ο εσπρέσο μακιάτο του Εσθονού και είπε να κεράσει ένα milkshake. Δεν το ήπιε κανείς τελικά.
Μαυροβούνιο: Nina Žižić - Dobrodošli [δεν πέρασε]
Γιγάντιο παγωτό; Φύλακας άγγελος; Θεός; Θυρωρός του παραδείσου; Χαμένο κοστούμι της Lady Gaga; Δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω. Πρότζιτσσσε σε ριπίτ (δεν καταλαβαίνω, βάλε Πρόντιτζι). Έπιασα τη φράση “κακό CD” (εδώ θα συμφωνήσω). Και για να μην μακρυγορώ, μια γοητευτική κυρία με φανταστικό μαλλί πετάει την κάπα της και σαν λευκή οπτασία τραγουδάει απειλητικά μια βαρετή μπαλάντα.
Ιρλανδία: EMMY - Laika Party [δεν πέρασε]
Φουτουριστικό πάρτυ στον ουρανό, αφιερωμένο στη σκυλίτσα Λάικα, το πρώτο ζωντανό πλάσμα που ταξίδεψε στο διάστημα, το 1957. Εντελώς ιταλοντίσκο ‘80s vibes, πιασάρικη μελωδία αλλά κάπως δεν κόλλησε η σκυλίτσα με την Ιρλανδέζα γλυκούλα λαμέ αρχόντισσα κυρά. Ποιος ξέρει τι όνειρο είδαν και αυτοί πριν γράψουν το τραγούδι.
Λετονία: Tautumeitas - Bur Man Laimi [πέρασε]
Όταν η Ποκαχόντας συνάντησε την ηλεκτρόνικα. Αυτές σίγουρα κάποιο μαγικό χόρτο, βοτάνι μάσισαν στά δάση της Λετονίας, δεν εξηγείται αλλιώς η έμπνευση. Κάπου ανάμεσα σε δέντρα και ξωτικά με led, το κομματάκι τελικά είχε ενδιαφέρον. Και σίγουρα δεν έμοιαζε με κανένα άλλο.
Αρμενία: PARG - SURVIVOR [πέρασε]
Θέλω να γίνω Damiano στη θέση του Damiano (στη Måneskin era) και να κάνω χαμό με την κάμερα πάνω στο γυμνό κορμί μου σε έναν ερωτικό χορό, πασαλειμμένος με κάρβουνο, πίσσα και ιδρώτα και να ζηλέψει και ο Ρουβάς. Πέρασε (αλλά εμένα καθόλου δεν με άγγιξε). Άσε που κουράστηκα με τόσο τρέξιμο.
Αυστρία: JJ - Wasted Love [πέρασε]
Το λοιπόν. Φωνάρα (αν και με κάποιες αστάθειες στην αναπνοή). Εντυπωσιακό σκηνικό. Ρώτησα τον εαυτό μου: “Θα το άκουγες σπίτι σου”; Του απάντησα: “Όχι καλέ, ούτε καν”. Και τελείωσε εκεί η φάση. Η μελωδία ανύπαρκτη, μη λέμε βλακείες. Ζήλεψε Nemo και Gjon's Tears αλλά δεν υπάρχει μελωδία βρε παιδιά. Μόνο εντυπωσιασμός και μια ξαφνική έκρηξη VNV Nation στο φινάλε. Ουτς-ουτς-ουτς δώσε, δώσε, δώσεεε!
Ηνωμένο Βασίλειο: Remember Monday - What The Hell Just Happened? [πέρασε ως Big 5]
Ο τίτλος είναι ακριβώς ό,τι σκεφτήκαμε μόλις τελείωσε η εμφάνιση. Μεθυσμένες Αγγλίδες ξυπνάνε με χανγκόβερ Σάββατο πρωί βάζουν να δουν το Mama Mia! και γράφουν τραγούδι. Βαρέθηκα ήδη. Ανάθεμα τις Big 5.
Ελλάδα: Klavdia - Asteromáta [πέρασε]
Ανήκω σε εκείνους που τους αρέσει το τραγούδι. Και η μελωδία και το μπιτάκι του αλλά και η ήρεμη, χαμηλών τόνων εμφάνιση της Κλαυδίας. Για τη φωνή δεν το συζητάω. Έχει την καλύτερη φωνή φέτος στον διαγωνισμό, μακράν. Καμία αστάθεια, κανένα στονάρισμα, δυνατή, ολόσωστη, λες και ακούς ηχογράφηση και μάλιστα αβίαστα. Το μόνο πρόβλημα θα ήταν (αν δεν περνούσε), το γεγονός ότι τα πιο πιασάρικα τραγούδια ήταν στον δικό της ημιτελικό. Τελικά πέταξε έξω φαβορί όπως η Τσεχία και η Αυστραλία και ευτυχώς δηλαδή για να έχει και λίγο ενδιαφέρον το Σάββατο ο τελικός. Πάντως η αποστολή μας πέρασε δύσκολα μέχρι να ακούσει τη λέξη Greece και ευτυχώς ο Καπουτζίδης με το "Από τις 6μιση είμαστε εδώ", μας έκανε να γελάσουμε και λίγο παραπάνω.
Λιθουανία: Katarsis - Tavo Akys [πέρασε]
Θα μπορούσε να είναι ένα post rock διαμαντάκι αν δεν με έβγαζε εκτός η φωνή του τραγουδιστή και το μίσος στο βλέμμα του. Γιατί βρε πουλάκι μου με κοιτάς έτσι; Τι σου έχω κάνει μωρέ;
Μάλτα: Miriana Conte - SERVING [πέρασε]
Εδώ έχει συμβεί το εξής: Η Cardi B μπήκε σε μία ντισκομπάλα, που μπήκε σε ένα στόμα και συνάντησαν το Moulin Rouge και τη Beyoncé και έκαναν την Miriana Conte. Και μετά όλοι μαζί γνώρισαν το happy ending με μία μπάλα space hopper. Πάμε και λίγο μπιτ με αβάντι ντο ρε μι φα σολ ενδιάμεσα και μια κραυγή Aguilera στο τέλος και αν όλο αυτό ήταν γλυκό θα ήταν το English Trifle της Ρέιτσελ στα Φιλαράκια.
Γεωργία: Mariam Shengelia - Freedom [δεν πέρασε]
Ανάμεσα σε Μάλτα και Γεωργία, ξεκάθαρα ψηφίζω Γεωργία. Παραδοσιακοί χορευτές, μηνυματάκι για την Ελευθερία, συμπαθητική μελωδία, δυνατή φωνή, επιβλητική παρουσία. Θα το ξεχάσω αύριο αλλά της Μάλτας το ξέχασα από χθες. Κάντε τράμπα, μπερδευτήκατε.
Γαλλία: Louane - maman [πέρασε ως Big 5]
Λοιπόν, φωνάρα η Louane. Να το πω. Από εκεί και πέρα, έχω βαρεθεί καιρό τώρα τις σπαραξικάρδιες μπαλάντες που στέλνει κάθε χρόνο. Και αφού το βλέπεις βρε πουλάκι μου ότι δεν νικάς, τι το συνεχίζεις; Τη μελωδία δεν τη θυμάμαι αλλά θυμάμαι ότι την έβαλαν στην άμμο σαν τη Σακίρα που κάπως άσχετο το λες.
Δανία: Sissal - Hallucination [πέρασε]
Είναι το τραγούδι που τελείωσε και δεν κατάλαβα ότι άκουσα κάτι. Ένα μπιτ χωρίς σκοπό και ουσία. Όχι αλήθεια, θέλω κάποιος να μου τραγουδήσει το ρεφρέν αν το θυμάται. Εγώ μόνο μπλε παντού θυμάμαι και το σοκ που έπαθα όταν άκουσα ότι πέρασε.
Τσεχία: ADONXS - Kiss Kiss Goodbye [δεν πέρασε]
Άλλη μία τράμπα εδώ παρακαλώ. Αλλάξτε Δανία με Τσεχία. Αυτός ο έρμος πήγε για μαλλιά και βγήκε κουρεμένος. Ένα από τα δυνατά φαβορί, με εντυπωσιακή εμφάνιση σε λευκόμαυρη goth-cyber χαρά και φινάλε -φυσικά- electro. Αλλά τελικά ο τίτλος ήταν προφητικός. Και η τσιρίδα στο τέλος όχι και τόσο καλή.
Λουξεμβούργο: Laura Thorn - La Poupée Monte Le Son [πέρασε]
Με τη France Gall στο παρασκήνιο, που το 1965, σε ηλικία 17 ετών, κέρδισε τη δέκατη διοργάνωση της Eurovision με το τραγούδι "Poupée de cire, poupée de son", εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο, η Laura έκανε την πιο χαριτωμένη εμφάνιση της βραδιάς. Πάρα πολύ γλυκιά, με ένα πιασάρικο χορευτικό τραγούδι και σκηνικό retro futuristic, έκανε πολλά ποδαράκια να χτυπούν με τον ρυθμό. Κουκλίτσα.
Ισραήλ: Yuval Raphael - New Day Will Rise [πέρασε]
Η συμμετοχή του Ισραήλ στον δεύτερο ημιτελικό της Eurovision 2025 προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, στέλνοντας την επιζώσα της επίθεσης στο φεστιβάλ Nova, Yuval Raphael, με το τραγούδι "New Day Will Rise". Δεδομένης της συνεχιζόμενης βίας στη Γάζα, μόνο ως προπαγάνδα μπορώ να το θεωρήσω όλο αυτό και εγώ και πολύς ακόμα κόσμος. Προφανώς ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες όση ώρα τραγουδούσε, προφανώς και κάποιοι θεατές σήκωσαν σημαίες της Παλαιστίνης, προφανώς και περίμενα να την περάσουν στον τελικό (ελπίζω να μην της δώσουν και την πρώτη θέση) αλλά για να λέμε όλα τα πράγματα όπως είναι, αν αυτή την εμφάνιση με αυτό το τραγούδι την είχε κάνει άλλη χώρα, θα το ήθελα στον τελικό. Αντικειμενικά μία πολύ ωραία μπαλάντα και ωραία ερμηνεία, αλλά όση ώρα η Yuval τραγουδούσε, ο στρατός της χώρας της σκότωνε κόσμο, ανάμεσά τους και παιδιά. Και αυτό δεν το ξεπλένει κανένα τραγούδι.
Γερμανία: Abor & Tynna - Baller [πέρασε ως Big 5]
Εδώ λοιπόν, λίγα δευτερόλεπτα αφού άρχισε το τραγούδι σκέφτηκα ότι είναι το μόνο μπιτάτο κομμάτι από τη φετινή διοργάνωση που δεν μου φέρνει στο μυαλό Eurovision και θα μπορούσε άνετα να υπάρχει μέσα σε κάποια ποπ λίστα μου. Δηλαδή άνετα θα μπορούσε να το έχει βγάλει η Peggy Gou στα αγγλικά και να γίνει το banger χιτάκι του καλοκαιριού. Μετά το Nananana, το Lalalalala. Και πόσο όμορφη η Tynna!
Σερβία: Princ - Mila [δεν πέρασε]
Βίκινγκ δανδής με βλέμμα λατίνου εραστή σε γκοθ παραμύθι. Πέρα από το γεγονός ότι βαρέθηκα με τη μπαλάντα, μετά δεν κατάλαβα τι έγινε. Ένα μάτι στην οθόνη, φωτιές και μετά οι χορευτές τον έσερναν στο πάτωμα. Μετά τον παράτησαν καταγής, αυτός σηκώθηκε σαν βασιλιάς και αυτοί χόρευαν γύρω του κοιτάζοντάς τον λες και ήταν έτοιμοι να τον φάνε με πατατούλες στο καζάνι. Δεν κατάλαβα. Δεν πέρασε πάντως, οπότε δεν χρειάζεται να καταλάβω.
Φινλανδία: Erika Vikman - ICH KOMME [πέρασε]
Πιστεύω ότι είναι από τα χειρότερα πράγματα που έχω ακούσει στη ζωή μου γενικά. Ένα μικρόφωνο παντού, πάνω-κάτω, μπρος-πίσω (δεν καταλαβαίνω τίποτα), μια wannabe Ρουσλάνα με Πάμελα Άντερσον στα νιάτα της, καμία μελωδία, μόνο ο τίτλος στο ριπίτ και ξαφνικά ένα trance ντελίριο κι εγώ στα πρόθυρα επιληπτικής κρίσης. ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ. ΜΕ ΤΡΟΛΑΡΕΤΕ ΕΤΣΙ;
Η σειρά εμφάνισης των χωρών στον τελικό
