Και κάπως έτσι, την Τρίτη το βράδυ, μια γλυκιά θαλπωρή γέμισε το είναι μου, τόσο έντονη, που όταν τελείωσε το πρώτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου της σειράς Σέρρες, στον ΑΝΤ1, έστειλα ένα μήνυμα στον δημιουργό της, τον Γιώργο Καπουτζίδη: “Σε ευχαριστώ που κάνεις τη ζωή μου πιο όμορφη μέσα σε όλο αυτό το χάος”. Και δεν ήταν κολακεία, ούτε δημόσιες σχέσεις. Ήταν αγνός, αχνιστός, ξέχειλος, αυθορμητισμός χαράς.
Από την πρώτη κιόλας σεζόν, το σενάριο, οι διάλογοι, οι ηθοποιοί, η σκηνοθεσία, είχαν πετύχει κάτι. Αυτόν τον μαγικό συνδυασμό γέλιου, χαρμολύπης, ενσυναίσθησης, ρεαλισμού, σουρεαλισμού, ωμής ειλικρίνειας, χημείας και απόλυτης συγγένειας με την εποχή μας και όσα την χαρακτηρίζουν. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, υπάρχουν και τώρα.
Όταν έφυγε από τη ζωή ο Πάνος Νάτσης, λίγο διάστημα πριν κυκλοφορήσει η πρώτη σεζόν, φαινόταν ότι χωρίς αυτόν θα ήταν αδύνατον να υπάρξει συνέχεια. Είχε όμως τόσα πολλά ακόμα να δώσει αυτή η σειρά, που με τον καιρό το “αδύνατον” έγινε δύσκολο, μετά πιθανό και τελικά… πραγματικότητα.
Τι ξεχωρίζει στη νέα σεζόν
Η μετάβαση από τον Οδυσσέα του Πάνου, στον Οδυσσέα του Γιώργου Ζυγούρη έγινε πολύ φυσικά και αβίαστα. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς εξηγήσεις. Δεν χρειάζονται άλλωστε. Το μαγικό εδώ είναι ότι το κάστινγκ πέτυχε υπέροχα, ακριβώς επειδή κανείς δεν σκέφτηκε ότι ο νέος Οδυσσέας πρέπει να μοιάζει στον παλιό. Δεν θα πω ότι δεν υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα τον Πάνο, πώς γίνεται να μην τον σκεφτώ άλλωστε; Αλλά ήταν γλυκές στιγμές νοσταλγίας και όχι σύγκρισης. Και αυτό το καταφέρνει ο Ζυγούρης τέλεια. Έχει τον δικό του χαρακτήρα και το δικό του στυλ, που δένουν άψογα με όλο το υπόλοιπο.
Το χιούμορ έχει γίνει ακόμα πιο καυστικό, ακόμα πιο ωμό και ρεαλιστικό. Από το jockstrap, μέχρι τα μαθήματα αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης, πέφτουν ατάκες που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα από το γέλιο.
Η Μαριλού Κατσαφάδου ως Χρύσα δίνει ρέστα. Είναι η αφέντρα του Tinder, η καταρρακωμένη φαρμακοποιός, η απελπισμένη σεξουάλα που ψάχνει γαμπρό σε όλους τους φούρνους της πόλης. Ανοιχτή σε νέες ερωτικές περιπέτειες που όμως κάπου διαρκώς στραβώνουν.
Τα ερωτικά φιλιά των ανδρών μεταξύ τους είναι πραγματικά φιλιά. Δεν κρύβονται με κλεφτά πλάνα, ούτε κρατούν χλιαρή επαφή. Νιώθεις πραγματικά το πάθος, την ένταση και την ορμή της στιγμής. Επιτέλους, μία ελληνική κωμική σειρά που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της.
Ο Γιώργος Γάλλος ως Λευτέρης, συνεχίζει να είναι ο πατέρας που θα ήθελα να είναι εκεί για όλους. Και ακόμα περισσότερο. Γιατί αν όλοι είχαν έναν πατέρα σαν τον Λευτέρη, δεν θα χρειαζόταν να γράφω καν αυτό το κείμενο.
Και φυσικά αφήνω τη θεία Σταματίνα τελευταία. ΤΙ ΕΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΒΡΕ ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΑΚΑΡΑΚΗ; Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω. Σαφώς της έχει γράψει έναν ξεκαρδιστικό ρόλο ο Καπουτζίδης αλλά η ερμηνεία της απογειώνει κάθε κείμενο. Ειδικά η σκηνή που ο Οδυσσέας φλέρταρε τρυφερά το νεοσύστατο γκομενάκι στο καφέ και στο background φαινόταν η θεία έξω από τη τζαμαρία να προσπαθεί να βγάλει το κράνος από το κεφάλι της, με έκανε να δακρύσω από το γέλιο.
Και μετά ήρθε το τρέιλερ των δύο επόμενων επεισοδίων (όσοι έχουν ANT1+ μπορούν να τα δουν νωρίτερα, οι υπόλοιποι θα περιμένουμε μέχρι την επόμενη Τρίτη να τα δούμε στον ΑΝΤ1) και με αποτελείωσε. Η θεία Σταματίνα στην ταράτσα του καφέ που θα ανοίξει ο Οδυσσέας, έχει κρεμάσει μία γιγάντια Rainbow Pride σημαία σε όλο το μαγαζί και γκαρίζει σε μία ντουντούκα στον κόσμο που περνάει: “Καλώς ήρθατε στο πρώτο γκέι καφέ της πόλης”. Και από κάτω ο Οδυσσέας να προσπαθεί να τη μαζέψει.
Και τελικά, έφτασα να νιώσω ότι αν πάω στις Σέρρες, ίσως και τους συναντήσω όλους εκεί. Και πολύ θα ήθελα να τους έχω στη ζωή μου. Πώς το έκανες πάλι αυτό βρε Γιώργο;
