Andor (Diego Luna) in Lucasfilm's ANDOR Season 2, exclusively on Disney+. ©2024 Lucasfilm Ltd. & TM. All Rights Reserved.
Πάμε από την αρχή. Τι κάνει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα σπουδαίο; Και γιατί το ερωτηματικό επιμένει; Κάπου γύρω από τον αφηρημένο διαστημικό ορίζοντα της φαντασίας μας, υπάρχει μια σειρά που δεν πιστεύει σε ερωτήματα και απαντήσεις. Όχι τουλάχιστον πέρα από αυτά που η ίδια κάνει και δίνει. Η δεύτερη σεζόν του Andor αναπνέει – thank God- στο δικό της κόσμο. Τα τρία πρώτα επεισόδια το αποδεικνύουν. Και ευτυχώς για μας επιμένει σταθερά να κάνει το αυτονόητο: να σε κοιτάζει στα μάτια όταν σου λέει την αλήθεια (του)
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS
(Μπορείς να επιστρέψεις εδώ αφού δεις τα επεισόδια- ή απλώς αν δεν σε νοιάζει)
Η πρώτη απολαυστικά ατελείωτη σεκάνς με την «απαγωγή» του εχθρικού σκάφους από τον διαστημικό Αυτοκρατορικό ναύσταθμο ξεκαθαρίζει πως το χιούμορ ή η βαθιά λεπτή αντι- ηρωική ειρωνεία στις ατάκες και στις εικόνες θα συνεχίσουν να είναι ό,τι ισορροπεί και επαναφέρει τα συναισθήματα όταν αρχίζουν να σκοτεινιάζουν. Όσο η βία και η βαθιά ενσυναίσθηση θα παλεύουν, ξανά και ξανά, χωρίς νικητή.
(L-R) Syril Karn (Kyle Soller) and Dedra Meero (Denise Gough)in Lucasfilm's ANDOR Season 2, exclusively on Disney+. ©2024 Lucasfilm Ltd. & TM. All Rights Reserved.
Ναι, το χιούμορ θα σώσει τον κόσμο. Εκεί που περιμένεις τον Cassian να διαθέτει σούπερ ικανότητες, εκείνος ψάχνει ένα νοητό εγχειρίδιο και πατάει την όπισθεν. Το είπαμε με τεράστια χαμόγελα, όταν θυμηθήκαμε τα κατορθώματα του πρώτου κύκλου. Στο Andor οι σούπερ ήρωες απουσιάζουν. Εδώ ζουν κανονικοί άνθρωποι που προσπαθούν να βγάλουν άκρη σε ένα διαστημικό κόσμο που διαλύεται και μαυρίζει. Εδώ, το καλό και το κακό μέσα τους, είναι μια ζυγαριά που κανείς, ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν προς τα που θα γύρει.
Ναι, όπως ανακαλύπτουμε και τώρα, το χιούμορ μπορεί και να σε κάνει να ψάχνεις το κοντρόλ. Όταν χάνεται χωρίς σταματημό μέσα σε μια εύστοχα γελοία υπόθεση - οι ανεκπαίδευτοι «επαναστάτες» της χαμένης ζούγκλας είναι αστείοι για δύο λεπτά, άντε και άλλα δύο, για να μας θυμίσουν απλά πως κάθε αντίσταση μέχρι να πατήσει στα πόδια της και να οργανωθεί, περνά από στάδια ανοησίας. Όμως η απλωμένη παρουσία αυτής της διαπίστωσης σε δύο ολόκληρα επεισόδια.... λυπάμαι δεν δικαιολογείται. Την ξεχνάω και προχωρώ- όλοι έχουν δικαίωμα σε ένα τόσο δα στραβοπάτημα.
(L-R) Dilan (Théo Costa Marini), Andor (Diego Luna) and Enza Rylanz (Alaïs Lawson) in Lucasfilm's ANDOR Season 2, exclusively on Disney+. ©2024 Lucasfilm Ltd. & TM. All Rights Reserved.
Και μένω ξανά στην ωραιότατη επικαιροποίηση που ξέρει να κάνει τόσο καλά η σειρά. Παράδειγμα ένα: Οι αγρότες στον κάμπο δουλεύουν σκληρά. Αν είναι μετανάστες πρέπει να κρύβονται- αλλιώς κάποιος θα τους ανακαλύψει ή θα τους καρφώσει. Παράδειγμα δύο : Η συγκέντρωση της ομάδας γύρω από το Αυτοκρατορικό τραπέζι που σχεδιάζει την καταστροφή ενός ολόκληρο πλανήτη (Ghorman), με τις πλούσιες υφάνσεις που γεννιούνται από "ξεχωριστές αράχνες εργάτριες", λόγω ενός διαστημικού πετρελαίου – πες το και deep substrate foliated calcite – θυμίζει σύγχρονες γεωπολιτικές συγκρούσεις και λυσσαλέες εξορύσεις για πόρους και εξουσία. Η πάντα κακιασμένη Dedra Meero, της θαυμάσιας Denise Gough, είναι φυσικά παρούσα στην ομάδα, κάτι που μας δίνει πολλές ελπίδες για το σωστό ρημαδιό που έρχεται, καθώς το μόνο άγχος της είναι αν η καταστροφή αυτή προωθήσει την καριέρα της και όχι ο θάνατος 800.000 ανθρώπων.
Υπάρχουν πολλά να διαλέξεις από αυτά τα τρία πρώτα επεισόδια: η -δεν-έχω- λόγια Καθρίν Χάντερ με την παθητική-επιθετικότητα ως πεθερά της Dedra, το art direction που μοιάζει να έρχεται από άλλους κόσμους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η ζωηρή φινέτσα στην ενδυματολογία, η γενναιοδωρία και απλωσιά στα πλάνα, η παρουσίαση του αντιφασιστικού αγώνα ως ωμή πραγματικότητα, ο εσωτερικός τρόπος με το οποίο στήνεται το παιχνίδι. Κάποιοι θα πουν πως βαρέθηκαν. Με τις φαινομενικά άκυρες αναλύσεις στις ιστορίες. Την απουσία κυνηγητών. Την έλλειψη μεγάλων μαχών στο διάστημα. Την πολυλογία. Την απουσία έντασης στο χρονικό μέτρο . Τους λείπει ο ανήλικος κόσμος τους. Αν θυμάσαι καλά όμως, και στον πρώτο κύκλο έτσι πήγε το παιχνίδι. Άφησε να ιστορία να δείξει τους πρωταγωνιστές, να τους νοιώσεις, να βασιστείς πάνω τους για τη συνέχεια. Όπως έκανε πέρσι με τον έξοχο Diego Luna ως Cassian Andor.Όπως του επιτρέπει να κάνει και φέτος. Η σκηνή στο τέλος του τρίτου επεισοδίου, όταν η κάμερα πέφτει στα μάτια του και αυτός την επιβραβεύει με τα πιο διάτρητα, βαθιά του συναισθήματα, είναι όλα τα λεφτά.
Mon Mothma (Genevieve O'Reilly) in Lucasfilm's ANDOR Season 2, exclusively on Disney+. ©2025 Lucasfilm Ltd. & TM. All Rights Reserved.
Δύο χαρακτήρες ξεχώρισαν σε αυτά τα τρία πρώτα δώρα- και ελπίζουμε σε ακόμη μεγαλύτερες στιγμές τους. Η Mon Mothma της Genevieve O’ Reilly είναι μια πανέμορφη, λαμπερή παρουσία- η iconic σκηνή του χορού στο τρίτο επεισόδιο της ανήκει. Πρωτίστως όμως είναι εξαιρετική σε ένα ρόλο που απαιτεί σιωπές, βλέμματα, άγαρμπες αναπνοές, μπλεγμένα όλα τους τόσο διακριτικά και ταυτόχρονα άτακτα, που χρειάζεσαι επανάληψη για να δεις πως στο καλό το καταφέρνει. Το χαμόγελο της στον γάμο της κόρης της- μιας γυναίκας, μιας μητέρας που μόλις έγινε συνεργός σε ένα έγκλημα- είναι top of the tops. Η σειρά έχει εδώ την πρώτη δαγκωτή υποψηφιότητας της για Εmmy.
(L-R) Bix Caleen (Adria Arjona) and Andor (Diego Luna) in Lucasfilm's ANDOR Season 2, exclusively on Disney+. ©2024 Lucasfilm Ltd. & TM. All Rights Reserved.
Πάνω από όλα όμως, εκείνη που έδωσε το στίγμα και το ήθος του δεύτερου κύκλου είναι ο ρόλος της Bix (Adria Arjona) με το ηχηρό της «όχι» στην απόπειρα βιασμού. Ένα "όχι" που σπρώχνει για πάντα σε απότομη ενηλικίωση τον διαστημικό παιδότοπο του Star Wars. Η βάναυσα τραυματισμένη γυναίκα του πρώτου κύκλου δέχεται σεξουαλική επίθεση από ένα αξιωματικό της αυτοκρατορίας. Δεν βλέπουμε γυμνό, ούτε πράξη. Η ανατριχίλα όμως της «επέμβασης», της καταπάτησης, είναι εκεί. Και ξάφνου η λέξη βιασμός εμφανίζεται στην οθόνη: he tried to rape me, θα πει στα όρια της κατάρρευσης. Και έτσι ο μύθος γίνεται ντοκουμέντο. Και πολιτική δήλωση. Σε μια διαστημική saga που προτιμούσε τα μισόλογα, το Andor επέλεξε να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν υπονόησε. Δεν προσπέρασε. Ο βιασμός ως απόλυτη κατάχρηση βίας κυκλοφόρησε ανοιχτά στην οθόνη. Σε ένα σύμπαν που κάποτε έδειχνε χαριτωμένα πριγκίπισσες με αλυσίδες χωρίς να λέει λέξη, έρχεται τώρα μια σειρά από το ίδιο σύμπαν για να θυμίσει πως όταν η εξουσία κυριαρχεί χωρίς κανόνες το σώμα, και ιδιαίτερα το γυναικείο, γίνεται πεδίο μάχης.
Τι χρειάζεται για να γυρίσει ένα franchise ανάποδα; 'Ισως έναν σεναριογράφο που δεν χρωστάει τίποτα στο legacy, μια πλατφόρμα που δεν είναι το «ενήλικο» HBO και δεν παρεμβαίνει (τουλάχιστον όχι φανερά), και μια εποχή που δεν αντέχει άλλο την αποστείρωση. Η απάντηση του Tony Gilory στο αν επιτρέπεται να ειπωθεί κάτι τέτοιο σε αυτό το σύμπαν ήταν απλή: «δεν μπορείς να αποστρέφεις το βλέμμα σου, δεν μπορείς να μιλήσεις για πόλεμο χωρίς να μιλήσεις για τη βία που πραγματικά τον συνοδεύει».
Το Andor και φέτος δεν θα σου ζητήσει να διαλέξεις πλευρά. Απλά σε βοηθά να καταλάβεις γιατί τη διάλεξες. Και να ρωτήσεις τον εαυτό σου τι είσαι πρόθυμος να δώσεις ως αντίτιμο για έναν κόσμο λιγότερο σάπιο. 'Η έναν περισσότερο.
Γιατί η επανάσταση δεν θα έρθει τελικά με τα μαγικά φωτόσπαθα των παιδικών ονείρων. Θα έρθει με θλίψη στα μάτια και ιδρώτα στα χέρια. Και ίσως- αν είμαστε και λίγο τυχεροί- με ένα χορό.
