Το HBO βουτά ξανά στη χαραμάδα μεταξύ αγάπης και βίας και μας αφήνει να κρυφοκοιτάξουμε τη στιγμή που όλα διαλύονται πριν καν αρχίσουν. Αν στην πρώτη σεζόν, το The Last of Us μάς έπιανε από τον λαιμό με το φορτίο της απώλειας και μας κουβαλούσε σ’ έναν κόσμο όπου κάθε μέρα είναι δανεική, στη δεύτερη έρχεται να σαρώσει τα πάντα με τις συνέπειες.
Πέντε χρόνια μετά, ο Joel (Pedro Pascal) και η Ellie (Bella Ramsey) δεν είναι πια το αταίριαστο δίδυμο που μάθαμε να αγαπάμε. Είναι δύο ξένοι που μοιράζονται μια αλήθεια που κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει. Το "Future Days" ξεκινά με δύο προλόγους: έναν flashback στην υπόσχεση του Joel πως οι Fireflies είχαν εγκαταλείψει την ελπίδα για θεραπεία και έναν τάφο -του πατέρα της Abby.
Αυτοί οι δύο πυλώνες θεμελιώνουν τη δεύτερη σεζόν πάνω στο τρίγωνο ενοχής, μίσους και ψέματος. Η Abby (Kaitlyn Dever) έχει ήδη ριζώσει στο μυαλό σου, σαν φάντασμα που έρχεται απ’ το μέλλον να ζητήσει εξηγήσεις. Κι εσύ, αν έχεις παίξει το παιχνίδι, ξέρεις. Αν όχι… prepare for heartbreak.
Kaitlyn Dever
-Προσοχή: ακολουθούν spoilers-
Στο Jackson, όπου πλέον μένουν και οι δύο, ο κόσμος μοιάζει ήρεμος. Ο Joel επιδιορθώνει πράγματα, η Ellie εκπαιδεύεται και βγαίνει σε περιπολίες για να μαζεύει προμήθειες και να περιορίζει τους μολυσμένους (προκαλώντας με την άγνοια κινδύνου που δείχνει να έχει), η πόλη λειτουργεί με ηλεκτρισμό, κανονισμούς, ακόμα και βραδινούς χορούς, κι όμως, πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης σεζόν, κάτι έχει ραγίσει ανάμεσά τους.
Η Ellie δεν θέλει κανέναν πάνω από το κεφάλι της να της λέει τη θα κάνει, ούτε καν τον Joel (κυρίως αυτόν). Φαίνεται να έχει καταλάβει ότι της είπε ψέματα για το Salt Lake City και του κρατάει θυμό γιατί της στέρησε την επιλογή. Εκείνος προσπαθεί να είναι πατέρας, επιμένει ότι έκανε το σωστό, ότι το να τη σώσει ήταν η μόνη του επιλογή, αλλά έχει επάνω του αυτό το ψέμα που δεν μπορεί πια να κουβαλήσει.
Τουλάχιστον έχει ξεκινήσει θεραπεία και μιλάει με τη Gail (Catherine O’Hara), τη μοναδική ψυχοθεραπεύτρια της πόλης. Αλλά επειδή δεν μπορεί –και δεν θέλει– να της αποκαλύψει το μυστικό της ανοσίας της Ellie, δεν μπορεί πραγματικά να ανοιχτεί, ούτε να προχωρήσει. Η συνεδρία Joel–Gail είναι από τις κορυφαίες στιγμές του επεισοδίου. Η Gail τον πιέζει να πει: «Εκείνο που φοβάσαι να πεις». Ο Joel είναι έτοιμος να κλάψει αρνούμενος ότι πλήγωσε την Ellie. Όταν όμως εκείνη τον ρωτά: «Τι έκανες;», εκείνος παγώνει, «Την έσωσα», λέει και φεύγει. Στο σαλόνι της Gail υπάρχει ένας πίνακας με έναν καουμπόη σε άλογο και ένα δεύτερο άλογο χωρίς αναβάτη. Ένας συμβολισμός για τη μοναξιά και για την ερημιά του Joel.
Catherine O’Hara
Pedro Pascal, Catherine O’Hara
Η Gail μάλιστα μισεί τον Joel επειδή σκότωσε τον άντρα της, τον Eugene, με τον οποίο ήταν παντρεμένη πάνω από 40 χρόνια (δεν μαθαίνουμε λεπτομέρειες στο επεισόδιο, αλλά από τη στιγμή που ο Joe Pantoliano παίζει τον Eugene, λογικά θα υπάρχουν flashback).
Η απειλή των μολυσμένων παραμένει, φυσικά, αλλά τη δεδομένη στιγμή στο Jackson, η μεγαλύτερη απειλή για τον Joel και την Ellie είναι το χάσμα στη μεταξύ τους σχέση. Τουλάχιστον προς το παρόν. Ακόμα και για όσους γνώριζαν από τα παιχνίδια ότι αυτή η ρωγμή έρχεται, είναι δύσκολο να βλέπεις τον Joel και την Ellie να μην μιλάνε σχεδόν καθόλου. Ο Pascal και η Ramsey έχουν ελάχιστες κοινές σκηνές στο επεισόδιο κι όμως η χημεία τους είναι εκεί, ζωντανή, φορτισμένη.
Όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονται ξανά στο πάρτι της παραμονής Πρωτοχρονιάς στο φινάλε, η συναισθηματική ένταση εκρήγνυται. Εκτός από την Gail, η άλλη νέα παρουσία είναι η Dina (Isabela Merced), νεαρή φίλη τόσο του Joel όσο και της Ellie, την οποία η Ellie έχει ερωτευτεί και παίζει καταλυτικό ρόλο στο επεισόδιο.
Isabela Merced, Bella Ramsey
Pedro Pascal
Bella Ramsey, Isabela Merced
Η σκηνοθεσία του Craig Mazin δίνει χώρο στις σιωπές. Στο βλέμμα του Pascal (πόσο όμορφος παναγιάμ), στο σκυμμένο κεφάλι της Ramsey (η οποία συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα ερμηνείας). H σκηνή του χορού της με τη Dina, κόβει την ανάσα. Για μια στιγμή, το φιλί τους, το γέλιο τους, η κανονικότητά τους, μοιάζει σαν κάτι που θα κρατήσει. Μέχρι το σχόλιο του ομοφοβικού της κοινότητας, την εκρηκτική παρέμβαση του Joel και την κραυγή της Ellie: «Τι στο καλό έχεις πάθει»;
Η αλληλεπίδρασή τους με την κοινότητα του Jackson είναι πιο δύσκολη. Η Ellie ενοχλεί τις αρχές με τη συμπεριφορά της και την απειθαρχία της και ο Joel έχει διαφωνίες με τον τρόπο που η Maria και το συμβούλιο διοικούν την πόλη, αφού θεωρεί ότι δέχονται πάρα πολλούς ξένους. Η Maria του δίνει πληρωμένη απάντηση (και σίγουρα ένα πολιτικό μήνυμα, γκουχ): «Joel, κι εσύ ήσουν πρόσφυγας».
Pedro Pascal
Το επεισόδιο δεν ξεχνά ότι είναι και σειρά τρόμου. Όταν η Ellie και η Dina βγαίνουν σε περιπολία, καθώς υπάρχει αυξημένη παρουσία μολυσμένων, φτάνουν σ’ ένα ετοιμόρροπο παντοπωλείο, με έναν διαλυμένο αρκούδο κι ακρωτηριασμένα πτώματα στην είσοδο. Φυσικά, αγνοούν τις εντολές και μπαίνουν στο παντοπωλείο κυνηγώντας μολυσμένους. Παίζουν, γελούν, αψηφούν τον φόβο και φυσικά, το πληρώνουν. Μετά τη μάχη με έναν clicker, η Ellie πέφτει από το πάτωμα στο υπόγειο, όπου την περιμένει ένα νέο, τρομακτικό πλάσμα -ένα μολυσμένο κορίτσι με κλαδιά αντί για χέρια, που την παρακολουθεί αντί να επιτεθεί αμέσως και τελικά, τη δαγκώνει στην κοιλιά.
Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο οδυνηρό όταν, στο τέλος του επεισοδίου, εμφανίζεται η Abby και η ομάδα της στα περίχωρα του Jackson, μαζί με ένα ανατριχιαστικό ξύπνημα των cordyceps μέσα στην πόλη. Κάθε λεπτό που περνάει, μας φέρνει πιο κοντά στην εκδίκηση που σχεδιάζει η Abby (όσοι ξέρουν, ξέρουν), αλλά και σε μια πιθανή επίθεση μολυσμένων στο Jackson. Το ρολόι χτυπά αντίστροφα για οποιαδήποτε ελπίδα συμφιλίωσης μεταξύ Ellie και Joel και στην αποκάλυψη, το αύριο δεν είναι ποτέ δεδομένο, ούτε καν σε ένα φαινομενικό ουτοπικό καταφύγιο (ειδικά εκεί).
Bella Ramsey
Οι νέοι χαρακτήρες: Jesse (Young Mazino), Mel (Ariela Barer), Manny (Danny Ramirez), Nora (Tati Gabrielle), Owen (Spencer Lord), Isaac (Jeffrey Wright), στήνονται σαν πιόνια σε σκακιέρα που κάποιοι από τους θεατές ξέρουν ήδη πού θα οδηγήσει αλλά το ερώτημα δεν είναι το τι, είναι το πώς. Κι εκεί ακριβώς λάμπει η σειρά. Δεν αντιγράφει το παιχνίδι, αλλά το μεταγράφει. Οι δημιουργοί Craig Mazin και Neil Druckmann έχουν την ωριμότητα να μην φοβούνται το slow burn. Να χτίζουν ένταση σε επίπεδα Sopranos, να δίνουν χώρο σε μια O'Hara να σε καθηλώσει με ένα μόνο βλέμμα και να δημιουργούν ένα σύμπαν που, ακόμα και αν ξέρεις τι έρχεται, το περιμένεις με τον ίδιο κόμπο στο στομάχι.
Αυτό το επεισόδιο είναι το πρώτο σημάδι πως οι χαρακτήρες που αγαπήσαμε δεν θα βγουν ίδιοι απ’ αυτό το ταξίδι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η σεζόν θα ακολουθήσει τη ροή του πρώτου μισού του δεύτερου παιχνιδιού (άλλωστε δεν έχει ανακοινωθεί τρίτο παιχνίδι), πράγμα που σημαίνει ότι το δεύτερο παιχνίδι θα απλωθεί σε δύο σεζόν και θα έλεγα ότι αυτό είναι και το σωστό. Γιατί αυτό το κομμάτι χρειάζεται ανάσα, χρόνο, τολμηρές επιλογές, όπως εκείνη στο τέλος της πρώτης σεζόν, που μας άφησε να κλαίμε μπροστά στην οθόνη. Βέβαια κανείς δεν ξέρει… αν η σειρά συνεχίσει να γνωρίζει τεράστια επιτυχία, ίσως φτάσουμε σε μια κατάσταση τύπου Game of Thrones, όπου η σειρά ξεπερνά το βασικό υλικό και αρχίζει να χαράζει δική της πορεία.
Η Warner και το HBO πάντως ανακοίνωσαν ότι η σειρά ανανεώθηκε για τρίτη σεζόν, πριν καν κάνει πρεμιέρα η δεύτερη, η οποία αποτελείται από επτά επεισόδια. Ο Craig Mazin, δημιουργός, παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, δήλωσε: «Προσεγγίσαμε τη δεύτερη σεζόν με στόχο να δημιουργήσουμε κάτι για το οποίο θα είμαστε περήφανοι. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε ακόμα και τις πιο φιλόδοξες προσδοκίες μας, χάρη στη συνεχή συνεργασία μας με το HBO και την άψογη δουλειά του αξεπέραστου καστ και συνεργείου μας. Ανυπομονούμε να συνεχίσουμε την ιστορία του The Last of Us με την τρίτη σεζόν».
Bella Ramsey
Λίγο πριν τελειώσει το επεισόδιο, η Dina λέει στον Joel ότι ένας υπόγειος σωλήνας έχει μπλοκάρει από ρίζες. Οι fans ξέρουν πως οι ρίζες δεν είναι ποτέ «απλώς ρίζες». Μπορεί να είναι μέρος του συλλογικού μυκητιακού δικτύου. Και, μάντεψε… στο φινάλε βλέπουμε τον σωλήνα να πάλλεται από κάτι ζωντανό.
Όσο ο Joel προσπαθεί να κρατήσει την Ellie ασφαλή, πίσω από χοντρούς τοίχους, τα πάντα φαίνονται έτοιμα να καταρρεύσουν και το The Last of Us με αυτό το επεισόδιο μάς θυμίζει για ακόμη μία φορά ότι δεν είναι απλώς μία σειρά για ζόμπι. Είναι μία σειρά για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος όταν ο κόσμος καταρρέει και φυσικά για το πώς η αγάπη μπορεί να γίνει το πιο δυνατό ένστικτο επιβίωσης.
