Το αρχικό στάδιο του πειράματος πέτυχε. Οι πρώτες διεθνείς παραγωγές του Netflix, ενταγμένες σε μια κολοσσιαία επένδυση 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα έβαζε τους ήρωες των νέων σίριαλ της δημοφιλούς πλατφόρμας να μιλούν και σε άλλες γλώσσες πλην της αγγλικής, κέρδισαν το στοίχημα. Τόσο το μαφιόζικο ιταλικό Suburra (πρίκουελ της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας που χάρισε στον Γεράσιμο Σκιαδαρέση έναν πιπεράτο διεθνή ρόλο κι ένα «σοκαρισμένο» πρωτοσέλιδο στην Espresso), όσο και το ισπανικό δράμα εποχής Las Chicas del Cable, αλλά κυρίως το γερμανικό DARK με το πηγαινέλα στον χωροχρόνο ισορρόπησαν μεταξύ θετικών κριτικών και ισχυρής αποδοχής από το κοινό. Ανανέωσαν όλα για δεύτερη σεζόν κι άπλωσαν την πλατφόρμα στον ευρωπαϊκό χάρτη, επιτρέποντας σε δημιουργούς ακόμα κι από χώρες όπως η Ελλάδα να ονειρεύονται ότι μια μέρα μπορεί κι εκείνοι να υπογράψουν ένα Netflix original.
Βέβαια, όταν μιλάμε για την τρέχουσα «Χρυσή Εποχή της Τηλεόρασης» στην Ευρώπη, αναφερόμαστε στην Σκανδιναβία. Με τα γκρίζα αστυνομικά να έχουν ήδη δημιουργήσει σχολή (κι αγορά), ακολουθώντας τα αντίστοιχα έργα της σκανδιναβικής λογοτεχνίας και προκαλώντας τα μεγάλα αμερικάνικα δικτυα να προχωρήσουν σε διασκευές. Ήταν θέμα χρόνου, επομένως, «η πρώτη σκανδιναβική σειρά του Netflix».
The Rain/ Η Βροχή, λοιπόν. Παραδόξως (ή και όχι), δεν είναι αστυνομικό. Αλλά υπόσχεται άφθονο σασπένς. Τι προκάλεσε αυτόν τον θανατηφόρο ιό που έρχεται από τον ουρανό μέσω της βροχής κι εξολοθρεύει όποιον έρχεται σε επαφή έστω με μια σταγόνα της; Τι μπορεί να τον σταματήσει; Ειναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ύβρεως, με την οποία συμπεριφερόμαστε στη φύση (κι αυτή μας εκδικείται big time) ή υπάρχει κάποια μεταφυσική εξήγηση για την θανατηφόρα εμφάνισή του; Σε κάθε περίπτωση, από τα πρώτα κιόλας λεπτά του πιλότου καταλαβαίνουμε ότι το τόσο δημοφιλές (και συχνά καταταλαιπωρημένο) κόνσεπτ της μετα-αποκαλυπτικής δυστοπίας θα είναι κι εδώ κυρίαρχο. Το δανέζικο έδαφος (στην πορεία πάμε και προς Σουηδία) που κινούνται οι ήρωες μετατρέπεται γρήγορα σε no man’s land: παρατημένα αυτοκίνητα σαπίζουν στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους, το κέντρο των πόλεων ερημώνει, ελάχιστοι επιζώντες περιφέρονται ως πεινασμένα ζόμπι αναζητώντας τροφή κι έχοντας ξεχάσει κάθε ανάμνηση πολιτισμένης συμπεριφοράς προκειμένου να τη βρουν. Ενδιαφέρουσα η αντίστιξη αυτού του σκηνικού με τα καταπράσινα δάση που παίζει παράλληλα η δράση. Γιατί δάση; Μα εκεί είναι τοποθετημένα μια σειρά απο καταφύγια που στάζουν σκανδιναβικό design και είναι εξοπλισμένα με μεγάλα αποθέματα τροφίμων για όσους κράτησαν ομπρέλα.
Είναι η πρωταγωνίστρια Άλμπα Όγκαστ, η επόμενη μεγάλη σταρ από την Σκανδιναβία;
Σε ένα τέτοιο bunker κρύβονται από τον αινιγματικό τους πατέρα η Σιμόν και ο Ράσμους, τα δύο αδέρφια-πρωταγωνιστές της σειράς. Ο πατέρας εργάζεται στην εταιρεία Apollo (που κάποια λαδιά έχει κάνει για να προκαλέσει το χάος;) κι εγκαταλείπει στη μέγιστη δυνατή ασφάλεια τα τέκνα του, προκειμένου να πάει προς τον βορρά και να πασχίσει για τη σωτηρία της γης που μας έχει δώσει το μονόδρομο εσωτερικής διακόσμησης, τους Knife και τον Ρενέ Χένρικσεν. Και ξαφνικά περνάνε έξι χρόνια μέσα στο bunker, η Σιμόν βιώνει σκληραγωγημένη την ενηλικίωση και ο Ράσμους έχει μετατραπεί σε έναν 16χρονο άφυλης (ή πανσεξουαλικής) απολλώνειας ομορφιάς, σαν να έχει μόλις βγει από φωτογράφιση για τη νέα κολεξιόν των Acne Studios. Συναντιούνται κάπως επεισοδιακά με ένα γκρουπ άλλων νεαρών επιζήσαντων και τριγυρνάνε στα «απέραντα σκανδιναβικά χωράφια» (sic) αναζητώντας διέξοδο επιβίωσης.
Τώρα εσείς νομίζετε ότι έχω πάρει φόρα και σας βρέχω (intended) με spoilers. Κι όμως, με την εξαίρεση της επεισοδιακής συνάντησης (που δεν αργεί και πολύ), όλα τα προηγούμενα έχουν συμβεί μόλις στα πρώτα 15 λεπτά του πιλότου. Φάουλ. Με σκοπό να μπούμε γρήγορα στο ψητό της δράσης, οι συνθήκες που κάνουν τους ήρωες αυτό που (θα) είναι στο υπόλοιπο της σεζόν σχεδόν αγνοοούνται π.χ. πώς άντεξαν έξι χρόνια στο καταφύγιο τα δύο αδέρφια και τι συνέπειες είχε ο εγκλεισμός στην σχέση και τον χαρακτήρα τους; Πώς ξεπέρασαν το χαμό της μητέρας τους που μοιάζει σαν να μη συνέβη; Από την άλλη πλευρά, τα διαρκή flashbacks στη ζωή τους πριν τη Βροχή, αλλά και στον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί οι δυναμικές στην ομάδα των απρόσμενων συμμάχων τους (εκεί που δεσπόζει ο σκληρός αρχηγός Μάρτιν, αλλά μάλλον κουμάντο κάνει πια η μυστηριώδης Μπεατρίς) δίνουν λίγο από το πολυπόθητο context για να κυλήσει καλύτερα η πλοκή.
Έχει τη λύση του μυστηρίου ο Λούκας Λίνγκααρντ Τόννεσεν που υποδύεται τον Ράσμους;
Το σασπένς, όπως φαίνεται, δε θα το στερηθούμε. Μικρές παρωνυχίδες πληροφορίας μας προετοιμάζουν για τον μεσσιανικό ρόλο του Ράσμους, για ποικίλες ανατροπές στις σχέσεις αφού σίγουρα κάποια πράγματα/ κάποιοι χαρακτήρες δεν είναι αυτό που φαίνονται, για πολλές καταστάσεις «άνθρωπος εναντίον ανθρώπου» πριν καταλήξουμε στην έκβαση του «άνθρωπος εναντίον φύσης». Νομίζω, αυτή η ανεξέλεγκτη φύση του κακού (έτσι όπως έρχεται από τον ουρανό, από κάτι που έχουμε μάθει να το θεωρούμε κομμάτι της ζωής μας), αλλά και η αίσθηση ότι η ανθρωπότητα πληρώνει την αλαζονεία της ορίζουν το τερέν που καλείται να ξεχωρίσει Η Βροχή.
Θα μας μπουχτίσει με «οικολογικές ανησυχίες» για να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό “ethical thriller” που ήδη της αποδίδεται στα πρωτά reviews του διεθνούς τύπου; Θα επιβληθεί με την εξαιρετική μουντή φωτογραφία της υπενθυμίζοντας γιατί είναι πανάκριβα τα σκανδιναβικά άνορακ; Θα τολμήσει, περισσότερο από τα τρία πρωτα επεισόδια, αφού έτσι κι αλλιώς θυμίζει ξεκάθαρα το Walking Dead να συμμεριστεί και το gore της βίας του; Θα αναδείξει την επόμενη σκανδιναβή σταρ που θα περάσει το κατώφλι του Χόλιγουντ στο πρόσωπο της Άλμπα Όγκαστ (κόρη του σινεφίλ σκηνοθέτη Μπίλι Όγκαστ και της Περνίλα Όγκαστ που έχει παίξει σε Star Wars I και II);
The Walking Dead με οικολογικές ανησυχίες;
Και κυρίως...
Θα καταφέρει να σας κάνει έστω για λίγο να ανατριχιάσετε την επόμενη φορά που μια ψίχαλα θα σσς πετύχει ασκεπείς;
