Αν βαρεθείτε να χαζεύετε όλη μέρα τα πορτοκαλοκαφέ φύλλα που θα φτιάχνουν το τέλειο σκηνικό για μία ακόμα ρομαντική κομεντί στους δρόμους της Νέας Υόρκης, σας προτείνουμε έξι εκθέσεις που αξίζει να επισκεφθείτε.
Από τις κινηματογραφικές πόρτες του Christian Marclay και τα βιωματικά γλυπτά της Reverend Joyce McDonald, μέχρι τον George Morrison που έφερε την Abstract Expressionism πιο κοντά στην αυτόχθονη τέχνη, τη νέα φωτογραφία του MoMA, τα βιτρό-ταρώ του Raúl de Nieves και τα σχέδια της Lisa Yuskavage, το φετινό πρόγραμμα είναι γεμάτο έργα που ανοίγουν πολλούς διαλόγους. Για τη μνήμη, την ταυτότητα, τη θρησκεία, τη φαντασία, αλλά και για το ίδιο το βλέμμα μας πάνω στην τέχνη.
Ministry: Reverend Joyce McDonald
Bronx Museum
5 Σεπτεμβρίου 2025 έως 11 Ιανουαρίου 2026
Reverend Joyce McDonald, Covered with Love, 2003, Acrylic and fabric on air-dry clay, 7 ½ × 6 ½ × 5 ½ inches, Collection of Michael Sherman and Carrie Tivador
Η Reverend Joyce McDonald κουβαλάει μια ζωή που θα μπορούσε να έχει γίνει μυθιστόρημα. Διάγνωση HIV το 1995, εξάρτηση, σεξουαλική εργασία, βία, απώλειες. Και μετά, η τέχνη. Μέσα από τη γλυπτική, η McDonald φτιάχνει μαρτυρίες ελπίδας και αντοχής. Τα έργα της (φιγούρες που ξεκουράζονται ή αγκαλιάζονται) ενσωματώνουν τη δύναμη και την αγάπη που τη στήριξαν. Ξεκίνησε να δουλεύει με πηλό το 1997, μέσα από ένα πρόγραμμα art therapy, και η διαδικασία αυτή έγινε η σωτηρία της: «Ένας θεραπευτής μού έδωσε λίγο πηλό και είπε “Κοίτα αυτό” και από τότε, δεν έχω βγει από εκείνη τη ζώνη», έχει πει η ίδια.
Ως χειροτονημένη πάστορας, πλέον η McDonald αντιλαμβάνεται την τέχνη της ως προέκταση του κηρύγματος: η γλυπτική της λειτουργεί ως δίαυλος θεϊκότητας, συμπόνιας και ίασης. Στην πρώτη της μεγάλη αναδρομική έκθεση, τα γλυπτά της στήνονται πάνω σε σκαλοειδείς βάσεις σχεδιασμένες από τον Le Xie, μια αναφορά στη συνήθειά της να επαναχρησιμοποιεί έπιπλα και σκάλες για την παρουσίαση των έργων της.
Αρχειακό υλικό αφηγείται τη διαδρομή της, από τα παιδικά της χρόνια στο Brooklyn μέχρι τη δεκαετή συνεργασία της με το Visual AIDS, τον οργανισμό που στηρίζει HIV+ καλλιτέχνες. Είναι ένα βιωματικό ταξίδι αυτοδιάσωσης, μια έκθεση που ξεπερνά τα όρια της τέχνης. Περισσότερα: ΕΔΩ
Raúl de Nieves: In Light of Innocence
Pioneer Works
13 Σεπτεμβρίου έως 14 Δεκεμβρίου 2025
Raúl de Nieves will fill Pioneer Works’ windows with ornate, faux stained-glass panels. Courtesy the artist, photo by Dan Brandica
Ο Raúl de Nieves μάς βάζει σε έναν καθεδρικό ναό από φως και χρώμα. Για την πρώτη του ατομική θεσμική έκθεση στη Νέα Υόρκη, μεταμορφώνει ολόκληρο τον κεντρικό χώρο του Pioneer Works σε μια καταστασιακή εμπειρία που συνδυάζει τα καθολικά σύμβολα, με τη μεξικανική λαϊκή παράδοση και τα ταρώ.
Στα 50 παράθυρα της αίθουσας τοποθετεί ψεύτικα βιτρώ από χρωματιστό acetate, που αλλάζουν απόχρωση ανάλογα με το φως της μέρας. Η εγκατάσταση περιλαμβάνει επίσης ένα φωτιζόμενο mural με άλογα, σκελετούς και πορτρέτα (σύμβολα κίνησης, αλλαγής και αναγέννησης).
Ο de Nieves χρησιμοποιεί φθηνά υλικά (χαρτί, ξύλο, κόλλα, ταινία) για να δημιουργήσει συναρπαστικές εικόνες, καθρεφτίζοντας μια διαδικασία πνευματικής μετάβασης, από το ταπεινό στο μεγαλειώδες. Η εμπειρία θυμίζει τελετουργία, σαν να περνάς μέσα από μια προσωπική και συλλογική αποκάλυψη. Περισσότερα: ΕΔΩ
New Photography 2025: Lines of Belonging
Museum of Modern Art
14 Σεπτεμβρίου 2025 έως 17 Ιανουαρίου 2026
Tania Franco Klein. Mirrored Table, Person (Subject #14) from Subject Studies: Chapter 1. 2022. Inkjet print. © 2025 Tania Franco Klein. Courtesy the artist
Η σειρά New Photography του MoMA κλείνει 40 χρόνια και το γιορτάζει με μία διοργάνωση που εξερευνά τις έννοιες της ταυτότητας, της μνήμης και της συλλογικής εμπειρίας. Συμμετέχουν συνολικά 13 καλλιτέχνες και συλλογικά σχήματα από τέσσερις πόλεις: Kathmandu, Mexico City, Johannesburg και New Orleans. Ανάμεσά τους, οι: Sandra Blow, Tania Franco Klein, Lake Verea, Gabrielle Goliath, Sabelo Mlangeni, Sheelasha Rajbhandari και άλλοι.
Η έκθεση Lines of Belonging, προτείνει μια πιο αργή, στοχαστική προσέγγιση απέναντι στην εικόνα. Σε μια εποχή όπου η τεχνητή νοημοσύνη, τα metadata και οι πλατφόρμες υπαγορεύουν ταχύτητα, οι καλλιτέχνες εδώ υπερασπίζονται την ανθρώπινη διάσταση της φωτογραφίας.
Από προσωπικά πορτρέτα μέχρι συλλογικά αρχεία, οι συμμετέχοντες χρησιμοποιούν την εικόνα ως εργαλείο μνήμης, αντίστασης και φαντασίας. Μια έκθεση που επαναπροσδιορίζει τη φωτογραφία στον 21ο αιώνα. Περισσότερα: ΕΔΩ
Lisa Yuskavage: Drawings
The Morgan Library & Museum
Έως 4 Ιανουαρίου 2026
Lisa Yuskavage, (b. 1962). All’s I Got Are Big Boobs, 1996. Pastel. Courtesy of Marianne Boesky Gallery, New York and Aspen © Lisa Yuskavage. Courtesy the artist and David Zwirner
Η Lisa Yuskavage είναι γνωστή για τους πίνακές της που ισορροπούν ανάμεσα στη θηλυκή ενδυνάμωση και την ποπ αισθητική. Στη νέα της έκθεση, όμως, το βάρος πέφτει στα σχέδιά της, σε μια πτυχή του έργου της δηλαδή που δεν είχε φωτιστεί ποτέ ξανά σε τέτοια κλίμακα.
Η έκθεση στο Morgan περιλαμβάνει έργα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα, από γρήγορα σκίτσα μέχρι ολοκληρωμένες παστέλ μελέτες. Με υλικά που κυμαίνονται από ακουαρέλα και γκουάς μέχρι κάρβουνο, ακρυλικό και μονοτυπίες, τα σχέδιά της ανοίγουν ένα παράθυρο στη διαδικασία δημιουργίας εικόνας, από το πώς συλλαμβάνει τις μορφές μέχρι το πώς φαντάζεται νέες εκδοχές της πραγματικότητας.
Επιμελημένη από την Claire Gilman, η έκθεση εστιάζει στην ένταση ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό και προκαλεί τον θεατή να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που βλέπει, αντιλαμβάνεται και αφηγείται τον κόσμο. Περισσότερα: ΕΔΩ
Christian Marclay: Doors
Brooklyn Museum
Έως 12 Απριλίου 2026
Installation view, Christian Marclay: Doors. Brooklyn Museum, June 13, 2025–April 12, 2026. © Christian Marclay. (Photo: Paula Abreu Pita)
Ο Christian Marclay (ο ελβετοαμερικανός conceptual artist που το 2010 μάς καθήλωσε με το The Clock, το 24ωρο κινηματογραφικό κολάζ που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Μπιενάλε της Βενετίας) επιστρέφει με το Doors (2022). Αυτή τη φορά, η εμμονή του με τον χρόνο μετατοπίζεται στα κατώφλια.
Η ταινία είναι μία αδιάκοπη κινηματογραφική περγαμηνή: δεκάδες, εκατοντάδες σκηνές από σινεμά διαφορετικών δεκαετιών ενώνονται μεταξύ τους μέσα από πόρτες και κάθε πόρτα ανοίγει σ’ έναν νέο κόσμο. Ένας ηθοποιός περνά το κατώφλι, η σκηνή κόβεται και στην επόμενη άλλος χαρακτήρας ανοίγει άλλη πόρτα, σε άλλη πραγματικότητα. Μια συνεχής αλληλουχία εισόδων και εξόδων και ποτέ δεν ξέρεις αν η επόμενη σκηνή θα είναι το τέλος ή η αρχή μιας καινούριας περιπέτειας.
Το Doors παρουσιάζεται στο σκοτεινό Moving Image Gallery του Brooklyn Museum και αποτελεί συνιδιοκτησία με το Hirshhorn Museum στην Ουάσινγκτον. Έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο το 2023 και, σε διάρκεια μόλις 54 λεπτών, καταφέρνει να δημιουργήσει κάτι σχεδόν μουσικό: οι επαναλαμβανόμενες σκηνές χτίζουν έναν κυκλικό ρυθμό, έναν βηματισμό ανάμεσα σε εποχές, πρόσωπα και εμπειρίες. Περισσότερα: ΕΔΩ
The Magical City: George Morrison’s New York
Metropolitan Museum of Art
Έως 31 Μαΐου 2026
George Morrison, The Antagonist (detail), 1956. Oil on canvas, 34 1/8 × 50 1/16 in. (86.7 × 127.2 cm). Whitney Museum of American Art, New York; gift of Mrs. Helen Meredith Norcross 57.26. © Estate of George Morrison
Ο George Morrison (1919–2000), μέλος της φυλής Grand Portage Chippewa, γεννήθηκε στο Chippewa City (μια μικρή αυτόχθονη κοινότητα στη Μινεσότα) και έφτασε στη Νέα Υόρκη το 1943 με υποτροφία στην Art Students League. Από εκεί, κατάφερε να γίνει μία από τις πιο επιδραστικές -αν και υποτιμημένες- φιγούρες της Abstract Expressionism.
Η έκθεση στο Met φωτίζει το πώς η Νέα Υόρκη έγινε γι’ αυτόν η «μαγική πόλη» που καθόρισε το έργο του. Περιλαμβάνει 25 από τους σημαντικότερους πίνακες και σχέδιά του, καθώς και αρχειακό υλικό που τον τοποθετεί στον πυρήνα της avant garde σκηνής της δεκαετίας του ’40 και του ’50, δίπλα σε καλλιτέχνες όπως οι: Willem de Kooning, Franz Kline και Louise Nevelson.
«Ο Morrison επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της αμερικανικής Abstract Expressionism και θεωρούνταν ηγετική μορφή από τους συναδέλφους του», αναφέρει η επιμελήτρια Patricia Marroquin Norby. Η έκθεση κορυφώνεται με τη σειρά Horizon και συνοδεύεται από σπάνιο υλικό που αποκαλύπτει τη σύνθετη πορεία του καλλιτέχνη που συνέδεσε την αυτόχθονη πολιτιστική κληρονομιά του, με την πρωτοπορία της Νέας Υόρκης. Περισσότερα: ΕΔΩ
