Κόσμος πολύ μαζεύτηκε στον πολυχώρο του Acro στο Γκάζι για το Erotic Art Festival. Τι κόσμος όμως πάει σε τέτοια φεστιβάλ; Είναι σαν τις εκθέσεις αυτοκινήτου που πάνε συνήθως κάγκουρες για να δουν αυτοκίνητα που δε αποκτήσουν ποτέ ή είναι σαν τα tattoo convention που πάνε εθισμένοι στις βελόνες και τα μελάνια για ένα ακόμα; Γι'αυτό πήγαμε και είδαμε.
Στο ισόγειο του φεστιβάλ βρίσκονται τα σελέμπριτι του χώρου. Διάσημες περφόρμερ ζητούσαν ενθάρρυνση και χειροκρότημα απ'το κοινό για να γδυθούν. Ο κόσμος από κάτω κυρίως άντρες πολλοί από αυτούς με τα κινητά να τραβούν φωτογραφίες ή βίντεο. Μάλλον δεν τους ενδιέφερε το θέαμα αυτό καθ'αυτό, αλλά περισσότερο η απόκτηση ντοκουμέντου ότι ήταν κι αυτοί εκεί και πως συμμετείχαν σε αυτή τη μυσταγωγία. Το ενδεχόμενο να τραβούσαν το υλικό για να πάρουν «δουλειά για το σπίτι» στην εποχή του εύκολου διαδικτυακού πορνό μάλλον μικρό.
Ο κονφερασιέ προσπαθούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού κάνοντας λογοπαίγνια με το σεξ και τα ονόματα των περφόρμερ υπό τους ήχους κυριώς μέινστριμ RnB. Η δράση εναλλάσσεται μεταξύ της κεντρικής σκηνής και του πιο πριβέ χώρου όπου το σόου γίνεται πιο χάρντκορ και περιλαμβάνει λάιβ σεξ.
Το κοινό ακολουθεί τις εναλλαγές της δράσης κατευθυνόμενο σαν υπνωτισμένο σμήνος πυγολαμπίδων με τις φωτεινές οθόνες των κινητών. Στο ίδιο χώρο λειτουργούσαν και ποπ στριπτιτζάδικα, δηλαδή οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα πριβέ χορού από χορεύτριες γνωστών μαγαζιών. Οι περισσότεροι από όσους διάλεγαν πριβέ χορό ήταν μεσήλικες λύνοντας έτσι την απορία ποιος πάει ακόμα σε τέτοια μαγαζιά, μόνο όσοι πήγαιναν παλιότερα με το κοινό να ανανεώνεται δύσκολα.
Στον δεύτερο όροφο τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα. Άνθρωποι της διοργάνωσης ενημερώνουν όποιον πάει να μπει πως εδώ η φάση είναι BDSM και κάποιος μπορεί να το βρει ενοχλητικό. Το κοινό όμως εδώ είναι πιο συνειδητοποιημένο και δεν αποθαρρύνεται. Επίσης είναι και πιο ενδεικτικό δείγμα της κοινωνίας μακριά από το περιβάλλον ΚΨΜ του ισογείου. Εδώ βλέπεις ζευγάρια, ετερόφυλα κι ομόφυλα, και κόσμο κάθε ηλικίας. Το στήσιμο του χώρου είναι κι αυτό πιο φιλικό στο κοινό, η σκηνή είναι σημαντικά πιο χαμηλή σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με το κοινό. Εδώ το σόου απαιτεί ομαδική δουλεία και οι περφόρμερ είναι τόσο άνετοι και φιλικοί που σίγουρα κάνουν παρέα και στα μπακστέιτζ.
Η μουσική ξεφεύγει κι αυτή από τα συνηθισμένα και κυριαρχούν τα δυνατά και γρήγορα μπλιμπλίκια και η aggrotech. Τα μαστίγια και τα λιωμένα κεριά έχουν την τιμητική τους, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και είδη οικιακής χρήσης όπως ένα μπλακεντέκερ που αντί για τρυπάνι στην κεφαλή είχε ένα πολύχρωμο ντίλντο δίνοντας προτάσεις στο κοινό που δεν θέλει να ξοδευτεί σε ειδικό εξοπλισμό και προτιμά να επενδύσει στη φαντασία.
Ανεβαίνοντας προς τον τελευταίο όροφο ένα ζευγάρι μέσης ηλικίας τσακωνόταν για το ποιος έφταιγε που είχαν χαθεί μέσα στο κτίριο. Μια απόδειξη ότι από μια ηλικία και μετά είτε είσαι στην Ερμού Σάββατο είτε σε ερωτικό φεστιβάλ είναι το ίδιο πράμα.
Στον τελευταίο όροφο λοιπόν, είχαν στηθεί τα μαγαζιά με τα ερωτικά αξεσουάρ. Στα είδη ένδυσης και υπόδησης έβρισκε κανείς σέξι εσώρουχα σε αρκετά προσιτές τιμές (από 3€) ενώ δεν έλειπαν και τα κλασικά πέδιλα επαγγελματικής χρήσης με τα τεράστια τακούνια. Βέβαια, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κόσμου συγκέντρωναν τα ερωτικά αξεσουάρ αφού οι περισσότεροι έβρισκαν περισσότερο αστεία και λιγότερο ερωτικά τα ρούχα.
Στα ερωτικά βοηθήματα κοντοστέκονταν αρκετά ζευγάρια προσπαθώντας να αποφασίσουν για το κατάλληλο μαραφέτι που θα τονώσει την ερωτική τους ζωή ενώ υπήρχαν και ξέμπαρκες μπακουροπαρέες που έβρισκαν ξεκαρδιστικά τα 30ποντα ομοιώματα πέους. Οι τιμές σε αυτά τα είδη είναι πραγματικά για κάθε βαλάντιο με κάποιες σφήνες να ξεκινούν από τα 10€ μέχρι τα 350€ που κοστίζει ένα ρεαλιστικό ομοίωμα κούκλας από σιλικόνη. Στην πιο δημοφιλή κατηγορία που είναι τα ντίλντο οι τιμές κυμαίνονται από τα 20€ μέχρι τα 170€, ένα χάσμα που δείχνει και τους ταξικούς φραγμούς που υπάρχουν αφού στα 20€ παίρνεις απλά ένα κομμάτι πλαστικό ενώ στα 170€ έχει κλάσεις ανώτερη υφή, μπαταρία, πολλά προγράμματα λειτουργίας, φωτεινές ενδείξεις led και σχεδιασμό που θα ζήλευαν πολλά αντικείμενα σχεδιασμένα από τον Philippe Starck.
Οι πωλητές μας ενημέρωσαν ότι το μπαμ στις πωλήσεις των προηγούμενων ετών είναι μια μακρινή ανάμνηση. Παλιοί πελάτες τους δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την οικονομική στενότητα αλλά και τη μειωμένη σεξουαλική επιθυμία ως συνέπεια του πέπλου συλλογικής κατήφειας που έχει σκεπάσει την ελληνική κοινωνία. Μόνη φωτεινή εξαίρεση είναι μια σημαντική αύξηση (25%-30%) στις πωλήσεις των ειδών BDSM αμέσως μετά την εμπορική επιτυχία των 50 αποχρώσεων του γκρι. Άλλη μια απόδειξη της θετικής επίδρασης της ποπ κουλτούρας αφού βοήθησε στην απενοχοποίηση του BDSM.
Ίσως τελικά η σεξουαλική ζωή του Έλληνα να μην είναι και τόσο βαρετή παρά τα χτυπήματα τις κρίσης.