Με δημιουργικό ερέθισμα τα βόρεια της χώρας —αλλά και με το βλέμμα στραμμένο σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο— η Banda Entopica χτίζει έναν ήχο που δεν χωρά σε στεγανά. Έναν ήχο που παίρνει βαθιές ανάσες μέσα στην παράδοση και γλυκοκοιτάζει γεμάτος περιέργεια τις φωνές του σήμερα. Το κλαρίνο στροβιλίζεται γύρω από την τρομπέτα, το ακορντεόν ανοίγει κουβέντα με το νταούλι και όλα μαζί συνθέτουν ένα εκρηκτικό μωσαϊκό: πανηγυρικό, διονυσιακό, αυθεντικό.
Η μπάντα που ξέρει να αγγίζει την καρδιά με τα βαλκανικά της ακροδάχτυλα και να ξεσηκώνει το σώμα με τις χορευτικές της δονήσεις παίρνει την θέση της στο Γκάζι για το Beer Music Fest 2025, μεταφέροντας στο κέντρο της πόλης τη δική της μουσική τελετουργία. Παραδοσιακά τραγούδια, πρωτότυπες συνθέσεις, αυτοσχεδιασμοί και αστικά γκρουβ συναντιούνται σε μια εμπειρία που είναι τόσο συλλογική, όσο και προσωπική. Μέχρι τότε όμως, ας χαθούμε για λίγο στις λέξεις τους
Αν η μπάντα ήταν φαγητό της Βόρειας Ελλάδας, ποιο θα ήταν; Πατσάς — ή τον λατρεύεις ή ούτε να τον δεις! Αλλά σε κρατάει ξύπνιο και γεμάτο.
Τι σας έδεσε; Ήταν μουσική, ήταν χημεία, ήταν κάτι άλλο; Η κοινή αγάπη και το πάθος για τη μουσική που παίζουμε.
Πώς ξεκίνησε η φάση στον πεζόδρομο; Θυμάστε την πρώτη νότα που παίχτηκε live; Πεζόδρομος Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη το 2018. Η πρώτη νότα ήταν φάλτσα, τη θυμόμαστε… και μετά ήρθαν τα χαμόγελα, ο χορός και τα πρώτα χειροκροτήματα.
Ποιο τραγούδι του δίσκου σας ταιριάζει περισσότερο στο πεζοδρόμιο και ποιο σε φεστιβάλ; Στο πεζοδρόμιο μάλλον η "Σόφκα". Στα φεστιβάλ το "Chichovite kone!"
Κλαρίνο, σαξόφωνο, τρομπέτα, νταούλι και ακορντεόν. Πώς γίνεται να μη μαλώνετε ποτέ; Έχουμε σύστημα (0-0-11). Όποιος φωνάξει πιο δυνατά στο soundcheck, παίζει πρώτος. Μέχρι τώρα πιάνει, παίζει πάντα ο Μπίλης (γέλια).
Η μακεδονίτικη μουσική για εσάς είναι τελικά ρίζα ή εργαλείο; Είναι ρίζα που έγινε εργαλείο. Είναι η μαγιά μας. Χωρίς αυτή, η μουσική μας θα ήταν… μπίρα χωρίς αλκοόλ!
Από το «παίζουμε για το χαρτζιλίκι» στο «sold out στο Κύτταρο», τι έγινε στο ενδιάμεσο; Μπόλικος δρόμος, ιδρώτας, αυτοοργάνωση και φεστιβάλ με ήλιο και λάσπη. Παίξαμε παντού. Κάθε live μάς έκανε καλύτερους και πιο δεμένους. Το sold out στο Κύτταρο ήρθε ως ανταμοιβή όλης αυτής της προσπάθειας.
Ο κόσμος σάς λέει συχνά «δεν ακούω παραδοσιακά αλλά αυτό που κάνετε το νιώθω»; Συνέχεια! Και είναι το καλύτερο κομπλιμέντο. Παραδοσιακή μουσική δεν σημαίνει παλιό, σημαίνει ζωντανό. Γιατί η μουσική νικάει τις ταμπέλες.
Όταν δεν παίζετε μαζί, τι μουσική ακούτε; Ό,τι μάς κουνάει. Τζαζ, Balkan, punk, ακόμα και techno. Όχι όλοι τα ίδια.
Φέτος είδαμε ένα «πειραγμένο» παραδοσιακό στη Eurovision. Θα θέλατε να πάτε; Εμάς μας αρέσει όταν η παράδοση αναπνέει. Αν γίνει με σεβασμό και ψυχή, ναι, γιατί όχι; Όμως, η συμμετοχή του Ισραήλ στη διοργάνωση, παρά τις σοβαρές καταγγελίες για τις ενέργειές του στη Γάζα, μας προβληματίζει βαθιά. Η μουσική ενώνει, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ηθική διάσταση. Αν η Eurovision επιλέξει να σταθεί με συνέπεια απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, τότε ίσως να σκεφτούμε σοβαρά τη συμμετοχή μας. Μέχρι τότε, προτιμάμε τα φεστιβάλ στις πλατείες, όπου ο χορός και η συνείδηση πάνε χέρι-χέρι.
Τι σημαίνει «εκστατικό» live για εσάς; Έχετε κάποια στιγμή που να σας ανατρίχιασε; Όταν δεν ξεχωρίζεις ποιος παίζει και ποιος χορεύει. Όταν είμαστε όλοι ένα. Ανατρίχιασα όταν είδα έναν τύπο να χορεύει σόλο ζεϊμπέκικο σε μακεδονίτικο 7/8 με δάκρυα στα μάτια. Εκεί λες: «Εντάξει, αυτός το ένιωσε σε άλλο επίπεδο».
Έχετε διακόψει το live σας για να χειροκροτήσετε κάποιον που χορεύει τέλεια; Ναι, πολλές φορές, γιατί το live δεν είναι μόνο για μας, είναι για αυτούς που το κάνουν πραγματικότητα. Έχουν γίνει τέτοια «εκστατικά» χορευτικά που σταματάς να παίζεις γιατί απλά πρέπει να το θαυμάσεις!
Παίζετε σε γάμους φίλων; Και αν ναι, τι παίζετε όταν «ανεβαίνει» η νύφη; Φυσικά και παίζουμε με χαρά! Το τι θα παίξουμε εξαρτάται από τη νύφη, από το πού είναι και από το τι έχει όρεξη να ακούσει!
Αν γράφατε τώρα τραγούδι για τη Banda Entopica, τι τίτλο θα είχε; «Αυτό ήταν λάθος μέτρο αλλά γλέντα το».
Πώς είναι να φέρνεις τον ήχο της Καστοριάς, της Κοζάνης ή της Φλώρινας, για παράδειγμα σε μια πλατεία στο Βερολίνο; Στο Βερολίνο δεν πήγαμε! Είναι στα σχέδιά μας ωστόσο. Έχουμε πάει όμως στο Μόναχο. Είναι συγκινητικό να παίζεις για τους ομογενείς και τους ξενιτεμένους και να συνεπαίρνουν στον χορό όλες τις φυλές του κόσμου.
Σκεφτήκατε ποτέ να «το γυρίσετε σε EDM με κλαρίνο»; Υπάρχει demo. Δεν θα πούμε περισσότερα.
Πώς φαντάζεστε το τελευταίο live σας, σε 30 χρόνια από τώρα; Σοβαρή απάντηση: Σε πανηγύρι που οργανώσαμε εμείς. Με παιδιά και εγγόνια στη σκηνή. Κλείνουμε με το πρώτο κομμάτι. Καταρχάς να είμαστε Alive… Και παίζουμε και στο Wembley!
Αν σας έδιναν ένα βανάκι και άπειρη βενζίνη, ποιο θα ήταν το τέλειο road trip με τη Banda Entopica; Πού θα σταματούσατε για κονσέρτο στο πουθενά; Ξεκινάμε, αλλά χαλάει το βαν στα Γρεβενά. Παίζουμε εκεί, μας κερνάνε και δεν φεύγουμε ποτέ.
Και μην ξεχάσω, γιατί αυτό το όνομα, Banda Entopica; Γιατί «Χάλκινοι Χαρακτήρες» ήταν πιασμένο, και «Τα Φαλτσαριστά Πνευστά» δεν μας πήγαινε (γέλια). Εεεε… Τι γιατί; Γιατί είμαστε και μπάντα και ντόπια!
