Καθισμένη περιμετρικά σε έναν ψηλό ξύλινο πάγκο, μια τριμελής παρέα παρακολουθεί έναν ειδήμονα του κρασιού να περνάει το ποτό της μέσα από ένα ογκομετρικό σωλήνα, χρησιμοποιώντας παράλληλα θερμόμετρο. «Νιώθω σαν να πίνω ρετσίνα πρώτη φορά», ομολογεί το ένα από τα μέλη της, ενώ απολαμβάνει μια μονοποικιλιακή ετικέτα σε έναν χώρο που μοιάζει με εργαστήρι «τρελού επιστήμονα» που αγαπά το design.
Έχετε δει άλλο τέτοιο wine bar στην Αθήνα;
Εμφανίστηκε λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στις 20 του περασμένου Δεκέμβρη, στον αριθμό 91 της οδού Ιπποκράτους και δε θέλει να ταυτιστεί με τα wine bar, όπως τα γνωρίζουμε τουλάχιστον στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα νέο εγχείρημα που δε δίνει απλώς έμφαση στο κρασί, αλλά το προσφέρει αποκλειστικά χωρίς να διαθέτει κανένα άλλο αλκοολούχο ποτό, για επιτόπια κατανάλωση και λιανική πώληση. Μας καλεί δηλαδή να δοκιμάσουμε τις προσεκτικά διαλεγμένες προτάσεις του προκειμένου να επιλέξουμε ποια είναι αυτή που θα θέλαμε να καταναλώσουμε και στο σπίτι μας.
Πριν από δέκα χρόνια, ο Στέργιος Τεκερίδης βρέθηκε στο Παρίσι και συναντήθηκε τυχαία με το κρασί. Ερχόταν καθημερινά σε επαφή μαζί του όταν εργαζόταν στο Le Mavrommatis με το ένα αστέρι Μichelin, εντρύφησε στην τέχνη του με σπουδές στο Wine & Spirit Education Trust, γνώρισε την πώλησή του στο Κτήμα Χατζηγεωργίου. Μετά το indie μπαρ «Η Αλίκη έχει λάθος αγόρι» και το φημισμένο για την αισθητική του wine bar «Όταν η Μυρσίνη ερωτεύτηκε τον φούρνο» που είχε δημιουργήσει στην Καβάλα, αποφάσισε να επιχειρήσει στην Αθήνα, σε μια περιοχή της πόλης που του ταιριάζει, προωθώντας το προϊόν που γνωρίζει όσο κανένα. Θέλει να αναδείξει το επώνυμο ελληνικό ποιοτικό κρασί, υποστηρίζοντας τα οινικά οροπέδια των γεωγραφικών διαμερισμάτων με εμφιαλωμένα κρασιά Π.Ο.Π (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης), Π.Γ.Ε (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) και με τοπικούς οίνους.
Το Τανίνη Αγάπη Μου δεν θέλει να ταυτιστεί με τα wine bar...
όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα τουλάχιστον.
Η λίστα του «Τανίνη Αγάπη Μου» με τις 120 ετικέτες -αρκετές εκ των οποίων ανανεώνονται συνεχώς- αποτελεί ένα ευρύ φάσμα κρασιών συμβατικής, φυσικής και ήπιας φυσικής οινοποίησης από βιολογικά ή βιοδυναμικά σταφύλια.Όλες σερβίρονται σε ποτήρι στις ποσότητες των 75, 150 και 750 ml και μπορούν να συνοδευτούν με τυριά και αλλαντικά (αυθεντική παρμεζάνα... από την Πάρμα και προσούτο πρόβειο) που επίσης αλλάζουν συχνά. Τα μπουκάλια διατηρούνται αποθηκευμένα υπό κλίση έτσι ώστε να βρέχεται ο φελλός τους και σε σταθερές θερμοκρασίες μεταξύ των 15-17°C. Όπως εξηγεί ο εμπνευστής του χώρου «η σωστή αποθήκευση είναι πολύ κρίσιμη για τη διατήρηση της ποιότητας του κρασιού. Το κρασί είναι τρόφιμο κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται αρχικά από τους παραγωγούς, στη συνέχεια από τους πωλητές αλλά κι από τους αγοραστές, αφού οι συνθήκες αποθήκευσης επηρεάζουν άμεσα τη γεύση, το χρώμα και τον χαρακτήρα του μπουκαλιού που αγοράζουμε».
Εκτός όμως από τη σοβαρότητα με την οποία ο Στέργιος Τεκερίδης αντιμετωπίζει το κρασί, ο ίδιος ο χώρος εκπέμπει μια χαλαρότητα. Τα φυτά εσωτερικού χώρου, η αφίσα από μια ατομική έκθεση φωτογραφίας, τα πλαστικά ποτήρια νερού από ελληνική εταιρεία των 70s και το γραφείο του, στο οποίο θα δείτε κόσμο να κάθεται σαν να πρόκειται για τραπέζι, δίνουν μια πολύ ξεχωριστή ταυτότητα.
Ζήτησα ένα ροζέ και μου πρότεινε να δοκιμάσω λευκό, μια μαλαγουζιά βαρελάτη. Δεν προτιμά τα ροζέ κι έχει μόνο τέσσερα στον εκτενή του κατάλογο του σε περίπτωση που κάποιος είναι αμετάπειστος και φανατικός τους. Γιατί όμως δεν του δίνει την ίδια βαρύτητα με τα λευκά και τα ερυθρά; «Είναι σαν να σε ρωτάω γιατί δεν σου αρέσουν οι μπάμιες», απαντά.
Μια μαλαγουζιά βαρελάτη
Μέσω του instagraμικού χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει, του "Super Taninios" στο @tanini_agapi_mou , ο Στέργιος Τεκερίδης μας δίνει μια εικόνα της διαφορετικής προσέγγισής του, ενώ παράλληλα καταρρίπτει μύθους γύρω από το κρασί κι εξηγεί μερικές από τις εκφάνσεις του, μερικές όμως μόνος γιατί όπως λέει πρόκειται για έναν κόσμο που χρειάζεσαι μια ζωή ολόκληρη για να τον εξερευνήσεις. Ένα παράδειγμα; Σε ένα από τα post αναφέρει να μην υποτιμάμε τα βιδωτά καπάκια. «Αν ένα κρασί δεν προορίζεται για παλαίωση φυσικά και μπορεί να έχει βιδωτό καπάκι, κρασιά φρέσκα που συσκευάζονται έτσι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι και καλά».
Υπάρχουν φυσικά κρασιά που δημιουργούνται με ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση, χωρίς προσθήκες, και είναι πραγματικά απολαυστικά και ποιοτικά; «Υπάρχουν».
Γιατί η ρετσίνα είναι τόσο παρεξηγημένη; «Δικαίως ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια αφού μόνο τα τελευταία δέκα γίνονται αξιόλογες προσπάθειες και εμφιαλώσεις που την αφορούν», κατά τον Στέργιο Τεκερίδη.
Κι αν κλείσει, μπορείτε να πάρετε το αγαπημένο σας κρασί για το σπίτι.
Οι τιμές στο ποτήρι των 75 ml ξεκινούν από τα 2,80, τα περισσότερα από αυτά κινούνται μεταξύ 3 και 3,50 ευρώ ενώ τα μπουκάλια του καταλόγου κοστίζουν από 22 έως και 50 ευρώ. «Δεν έχω φθηνά αλλά οικονομικά για την ποιότητά τους κρασιά, δοκιμάζω και συλλέγω τα καλύτερα από κάθε τόπο της Ελλάδας». Μέσω του «Τανίνη Αγάπη Μου» σκοπεύει να προβάλει εταιρείες και πρόσωπα πίσω από το κρασί, καθώς και την φιλοσοφία τους τόσο εντός χώρου όσο και διαδικτυακά. «Στόχος είναι να καταστήσουμε το κρασί πρωταγωνιστή της πόλης φιλοξενώντας οινικά δρώμενα υψηλής ποιότητας», όπως αναφέρει και στην σελίδα του μαγαζιού.
Ο χώρος του Τανίνη Αγάπη Μου ανοίγει τις πόρτες του 17:00 (εκτός Δευτέρας) και το «λαστ κολ» όπως αναγράφεται γίνεται στη 1:00.
