Καλοκαίρι στην οδό Νίκης
Ένα συχνό λάθος που κάνουν ακόμα και όσοι γνωρίζουν καλά το κέντρο της Αθήνας, είναι να θεωρούν πως η οδός Νίκης είναι μετά την οδό Βουλής. Ίσως αυτό συμβαίνει καθώς, σε αντίθεση με την τελευταία, η οδός Νίκης είναι πιθανότατα το πιο ετερόκλητο στενό από όσα τέμνουν την εμπορική Ερμού. Συνδυάζει μυριάδες διαφορετικά πράγματα και κουλτούρες και στο χάρτη του μυαλού μας, έρχεται δεύτερο μετά τη Βουλής, γιατί μοιάζει – μέσα στον πλουραλισμό του - πιο μυστικό και αποκομμένο από τα υπόλοιπα πολύβουα στενά, ειδικά από το σημείο της συμβολής της με την Μητροπόλεως κι έπειτα.
Κάποτε ήταν το σύνορο της Πλάκας -ειδικά της γειτονιάς που ονομαζόταν το Ροδακιό. Μετά φιλοξενούσε τα χαρτοπωλεία του κέντρου και αργότερα έγινε γνωστή κυρίως για τα πολλά τουριστικά γραφεία – αν και αρκετά από αυτά έχουν κλείσει. Μπορεί η οδός Νίκης να εξελίσσεται συνεχώς μέσα στο χρόνο, ένα πράγμα όμως έχει μείνει απαράλλαχτο εδώ και τριάντα χρόνια. Ο πάγκος του κύριου Μιχάλη, στη γωνία με τη Μητροπόλεως, που προμηθεύει Αθηναίους και τουρίστες με φρέσκα φρούτα, όπως κεράσια, ροδάκινα, μπανάνες αλλά και πληροφορίες.
Πέρνοντας πληροφορίες από τον κ. Μιχάλη, που διατηρεί πάγκο με φρούτα στη συμβολή των οδών Νίκης και Μητροπόλεως εδώ και 30 χρόνια.
Για του λόγου το αληθές, ρωτήσαμε τον κύριο Μιχάλη για το μυστηριώδες κτίριο με τον τρούλο, που στολίζει το στενό απέναντι από τον πάγκο του. Το μεγαλοπρεπές μπεζ νεοκλασικό κτίριο έχει πάντα τα παραθυρόφυλλά του κλειστά. Ο κύριος Μιχάλης με ενημερώνει πως κάποτε στο ισόγειό του λειτούργησε υποκατάστημα της Alpha Bank και πως κατά τα άλλα υπήρξε «κανονικό σπίτι». Περαιτέρω ρεπορτάζ έδειξε πως πρόκειται για το «Μέγαρο Θ. Μηταράκη», σχέδιο του αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Κιτσίκη της περιόδου του Μεσοπολέμου και έχει κηρυχθεί διατηρητέο από το 1991. Ωστόσο τα εδώ και χρόνια κλειστά παντζούρια εμπνέουν υπερφυσικούς μύθους, ιδίως αν είσαι κάπως αλαφροϊσκιωτος.
Μιλώντας για «μύθους», απέναντι από το Μέγαρο, στο 11 της οδού, βρίσκεται το υπόγειο όπου στεγαζόταν και η θρυλική ρώσικη ντίσκο «Meteorit», ανακάλυψη των Amateurboyz και ένα από τα πιο underground σημεία της πόλης, που οι νύχτες του έγραψαν μια άλλη ιστορία πασπαλισμένη με πολλή χρυσόσκονη. Αρκετά όμως με τα φαντάσματα. Η οδός Νίκης είναι πιο ζωντανή από ποτέ και αυτό χάρη στους ανθρώπους της, αυτούς που διατηρούν τις επιχειρήσεις τους εκεί και εκείνους που την περπατούν.
Sushi στο Koi...
Η νέα προσθήκη είναι το ινδικό εστιατόριο «Baba Ji» που γειτονεύει με το κινέζικο εστιατόριο Jing (Νίκης 13) και το sushi bar Koi. Αυτή είναι η νέα πολυπολιτισμική εικόνα της οδού. Baba Ji σημαίνει σεβάσμιος πατέρας και είναι μια προσφώνηση που αποδίδεται σε ηλικιωμένους άνδρες που έχουν κάνει πολλές σπουδαίες και καλές πράξεις στη ζωή τους. Μερικές από τις επιλογές είναι σουβλάκι με κοτόπουλο tikka μέσα σε πίτα nan, ρεβιθοκεφτέδες, seekh kebab (αρνίσια σουτζουκάκια ) και φυσικά το κοτόπουλο με κάρυ. Εμείς πετύχαμε τον μάγειρα την ώρα που έφτιαχνε nan cheese και το πήραμε ζεστό – ζεστό να το φάμε στο χέρι, καθώς θα ανηφορίζαμε προς Πλάκα.
Nan cheese από τα χέρια του Ινδού μάγειρα του Baba Ji.
Αδιαμφισβήτητα η Νίκης είναι ένας δρόμος με πολύ φαγητό. Το Avocado (Νίκης 30), είναι ένα αυθεντικό vegetarian & vegan εστιατόριο και η καλύτερη επιλογή για υγιεινό και ταυτόχρονα λαχταριστό φαγητό. Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται το Gr – Eatings, κατάστημα με βιολογικά προϊόντα από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σούπερ μάρκετ με μεγάλη ποικιλία οργανικών προϊόντων (από γάλα μέχρι και καλλυντικά) και στόχο πρώτα να καλλιεργήσει τη γνώση σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν να καταναλώνουν τέτοιου είδους αγαθά. Πιο πάνω, σε ένα όμορφο νεοκλασικό κτίριο, βρίσκεται το εστιατόριο «2 Μαζί» (Νίκης 48) των σεφ, Γιάννη Μπαξεβάνη και Ηλία Γώγου, που πέρα από εξαιρετικό φαγητό έχει και μια από τις πιο όμορφες αυλές της πόλης. Εμβληματικό πιάτο ο κόκορας – παστιτσάδα με μακαρόνι ματσάτα και καπνιστή γραβιέρα (μας τρέχουν τα σάλια), αλλά και το γιουβετσάκι με μανιτάρια και λεμονοθύμαρο.
Βιολογικά καρπούζια, με το μέλι και τη βούλα.
Το vegetarian & vegan εστιατόριο Avocado.
Στη συμβολή των οδών Νίκης και Ξενοφώντος βρίσκεται το ορόσημο της γειτονιάς. Το μανάβικο του Χρήστου Γαράφα που εφοδιάζει κατοίκους και διερχόμενους με φρέσκα ελληνικά φρούτα και λαχανικά, αλλά και τυροκομικά, ψωμί, ποτά και πολλά ακόμα είδη, για πάνω από δεκαπέντα χρόνια.
Ο Χρήστος Γαράφας στο μανάβικό του. Φωτογραφία: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος / FOSPHOTOS
Όσο ανεβαίνουμε την ανηφόρα της Νίκης η ατμόσφαιρα αλλάζει, γίνεται πιο εναλλακτική. Δυνατή μουσική ακούγεται και προσπαθώντας να εντοπίσω από που βλέπω, στο υπόγειο του αριθμού 24, κόσμο να απολαμβάνει δροστικά ποτά μπροστά από έναν τοίχο γεμάτο doodles. Πρόκειται για τον χώρο μόδας, στιλ και επικοινωνίας ανθρώπων Anamesa, της Ανούσας Μελλά. Ένα εξαιρετικό project με smart price ρούχα από Ελλάδα και εξωτερικό, που εναλλάσσονται κάθε δύο βδομάδες, workshops και διαδραστικά events.
Shopping και workshops στο ζωντανό community του Anamesa.
Αν θες να το ζήσεις σαν πρωταγωνιστής χολιγουντιανής ταινίας, μετά το shopping ένα κοκτέιλ επιβάλλεται, και με χαμηλό budget μάλιστα. Στο Boom Of the Sea (Νίκης 54), που βρίσκεται στις παρυφές της Πλάκας, θα βρεις ποιοτικά και εξαιρετικά φθηνά κοκτέιλ (όλα στα €5, εκτος από τη margarita που είναι στα €6), καθώς και greek sushi με χταπόδι, γαρίδα ή κάποιο άλλο ψάρι.
Το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος.
Έχοντας φτάσει μια ανάσα από τη λεωφόρο Αμαλίας, ξαναπέρνουμε τη Νίκης προς τα κάτω για να κάνουμε την απαραίτητη στάση για σπιτικό παγωτό στο Cremino (Νίκης 50Α), της κυρίας Αθανασίας, που κάθε μέρα έχει πολλές επιλογές από πρωτότυπες γεύσεις (θα βρεις μέχρι και παγωτό μπίρα). Αν είσαι περαστικός και δεν σε βιάζει καμιά δουλειά, θα είχε ενδιαφέρον μια στάση στο Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος (Νίκης 39) που στεγάζεται σε ένα πανέμορφο αναστηλωμένο νεοκλασικό κτίριο και διαθέτει μια πλούσια συλλογή από πρωτότυπα αντικείμενα, υλικά κατάλοιπα 2.300 ετών εβραϊκής παρουσίας στην Ελλάδα. Ακόμη ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι βρίσκεται λίγο πιο κάτω. Είναι το Μέγαρο Λεβίδη, έργο Γ. Θεοδωρίδη, μια όαση χρωμάτων μέσα στην πόλη.
Το μέγαρο Λεβίδη, το κεντρικό σομόν κτίριο, είναι ένα ακόμη αρχιτεκτονικό στολίδι της οδού.
Μπακλαβαδάκια στον Gulluoglu...
Βόλτα στην οδό Νίκης χωρίς στάση στον Gulluoglu, δε θα ήταν ολοκληρωμένη. Το ζαχαροπλαστείο με τον καλύτερο μπακλαβά της Πόλης, ήρθε στην Ελλάδα πριν από περίπου μια δεκαετία και στο Σύνταγμα (ακριβώς απέναντι από το Υπουργείο Οικονομικών) συγκεκριμένα, πριν έξι χρόνια. Τα γλυκά παρασκευάζονται στην Τουρκία και έρχονται αεροπορικώς κάθε δύο ημέρες. Δυσκολευτήκαμε να αντισταθούμε στο θρυλικό του τσουρέκι αλλά τα καταφέραμε και αντ' αυτού τσιμπήσαμε ένα μπακλαβαδάκι. Πρόσφατη προσθήκη στο κατάστημα είναι τα μαγειρευτά με κλασικές πολίτικες συνταγές. Μη διστάσετε να δοκιμάσετε το παγωτό ειδικά το πεπόνι και το παρφέ κρέμα.
Η Ερμού που τέμνει καθέτως την οδό Νίκης μοιάζει με ένα διαφορετικό σύμπαν.
Κοντεύουμε να φτάσουμε στα Public και το τέλος της βόλτας μας. Στον αριθμό 1 υπάρχει μια στοά. Αποφασίζουμε να μπούμε και εκεί μας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη. Το κατάστημα Wolfway με καπνά για στριφτό τσιγάρο, από μπασμά Ξάνθης. Το χωριό στο οποίο παρασκευάζονται λέγεται Λυκοδρόμιο, χαρίζοντας έτσι το όνομά του στην εταιρία και κατά συνέπεια το κατάστημα. Η επεξεργασία τον καπνών γίνεται με την παραδοσιακή διαδικασία που ακολουθούνταν το 1930 και η τιμή της συσκευασίας των 100 γραμμαρίων είναι ιδιαίτερα συμφέρουσα.
Η καρδιά από καπνό ήταν αυτή που μας κέντρισε το ενδιαφέρον με το που μπήκαμε στη στοά.
Είναι πολύ δύσκολο να χαρτογραφήσεις την οδό Νίκης, καθώς σε κάθε της σπιθαμή ακόμα, θα βρεις κάτι ενδιαφέρον, για αυτό κάθε φορά που την περπατά κανείς μοιάζει καινούρια και αλλαγμένη. Μεταβάλλεται παρέα με το φως της ημέρας και παίρνει άλλα σχήματα, ανάλογα με τους ανθρώπους που την περπατούν. Είναι ολόκληρη ένα «ταξιδιωτικό γραφείο» που σε στέλνει ταξίδι σε διαφορετικές δεκαετίες και πολιτισμούς.
