Ξεκίνησαν με δύο ερασιτεχνικές φωτογραφικές μηχανές και αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 2012, τις μεγάλες υποσχέσεις και τα κλισέ που ακολουθούν τούτη την πόλη. Φωτογράφισαν με μανία μέσα και έξω από τη γειτονιά τους, στους δρόμους που μεγάλωσαν, στα στενά που αλήτεψαν. Σχεδόν δύο χρόνια μετά μας σερβίρουν 31 εικόνες, μία για κάθε μέρα του Οκτωβρίου, και μας προσγειώνουν απότομα.
Χωρίς ανθρώπινο ίχνος, στεγνές, με λέξεις σκληρές και διάχυτη ειρωνεία, σαν τις καρτ ποστάλ που ποτέ δεν θα στείλεις οι Monoscopic γραφίστες Γιώργος Ταρασίδης και Αλέξανδρος Αλεξανδρόπουλος αποτύπωσαν μιας πραγματικότητα που επιλέγουμε να μη βλέπουμε. Είναι όμως εκεί. Λίγο πιο πάνω από τη νέα παραλία και δίπλα στις χίπστερ γειτονιές. Είναι εκεί και μας τραβάει από το μανίκι.
