Η ρετρολαγνεία που έχει κατακλύσει κάθε πτυχή της καταναλωτικής μας ζωής έχει επηρεάσει φυσικά και τις μοτοσυκλέτες. Κι αν λίγο-πολύ σχεδόν όλες οι μεγάλες μοτοβιομηχανίες έχουν παρουσιάσει ένα τουλάχιστον ρετρό μοντέλο η H-D παρακολουθούσε αμήχανα τις εξελίξεις επαναπαυόμενη στη διαχρονικότητα των μοντέλων αρκούνταν μόνο σε μερικές αισθητικές παρεμβάσεις στα ήδη υπάρχοντα.
Όμως τα τελευταία χρόνια οι ρετρό μοτοσυκλέτες φαίνεται πως ενηλικιώνονται και ωριμάζουν ως είδος και ξεφεύγουν από το απλό περιτύλιγμα και πλέον έχουν και τις δικές του υποκατηγορίες, μεταξύ αυτών οι ρετρό επιδόσεων. Κάπου εδώ η H-D κατάλαβε ότι δεν αρκούν μόνο τα χρώματα, τα αυτοκόλλητα και τ' αξεσουάρ και ν' ασχοληθεί πιο σοβαρά σχεδιάζοντας μια μοτοσυκλέτα από την αρχή. Η ευκαιρία ήταν ιδανική, γιατί ταυτόχρονα έψαχνε κι έναν τρόπο να «μιλήσει» και σε ένα πιο νεανικό κοινό στο οποίο πάντα δυσκολευόταν να απευθυνθεί.
Αντλώντας έμπνευση από ένα πλούσιο αγωνιστικό παρελθόν αλλά και παρόν μας φέρνει τη νέα Street Rod. Ναι για κάποιον που δεν έχει εντρυφήσει στη μοτοσυκλετιστική ιστορία η εταιρία απ'το Milwaukee δεν είναι πρώτη που του έρχεται στο μυαλό ως δαφνοστεφανωμένη στις πίστες αλλά στον υπερεκατονταετή βίο της έχει κυριαρχήσει πολλές φορές στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού ειδικά στους αγώνες flat track.
Ένα από τα πολλά είδη αγώνων που διεξάγονται σε οβάλ πίστα κι αν σας ακούγεται βαρετό ένα είδος αγώνων που απλά τρέχουν γύρω-γύρω δείτε ένα βίντεο στο youtube και θα μείνετε σίγουρα με το στόμα ανοιχτό όταν δείτε τους αναβάτες να πηγαίνουν με το «πλάι» στο χώμα με «όσα». Η νέα Street Rod δε μοιάζει απλά με την αγωνιστική XG 750 αλλά είναι ουσιαστικά μια race replica αυτής αφού μοιράζονται πολλά μηχανικά μέρη.
Ο κινητήρας είναι ο νέος 750 κ.εκ που γνωρίσαμε πριν λίγα χρόνια στη Street 750 και όπως θα περίμενε κανείς απ΄τη H-D είναι δικύλινδρος σε διάταξη V, όμως οι ομοιότητες με τους κινητήρες που είχαμε συνηθίσει σταματούν εκεί. Ο νέος κινητήρας είναι υγρόψυκτος αυξάνοντας την αξιοπιστία και την ιπποδύναμη κρατώντας χαμηλά την κατανάλωση και τους ρύπους και παρά τις ανάγκες τις υγρόψυξης παραμένει όμορφος χωρίς να φαίνονται οι σωληνώσεις ενώ πολύ διακριτικό είναι και το ψυγείο, στα bonus οι όμορφες ψεύτικες βουρτσισμένες ψύκτρες στους κυλίνδρους ως γέφυρα με το αερόψυκτο παρελθόν. Οι εκπλήξεις συνεχίζονται με τους εκκεντροφόρους να είναι επικεφαλής και η περιεχόμενη γωνία του V να είναι στις 60° ευνοώντας το στροφάρισμα και τον περιορισμό των κραδασμών αλλά χωρίς να χάνει τελείως τους πατροπαράδοτους ευχάριστους κραδασμούς, αφού είναι στη χρυσή τομή μεταξύ των κλασικών 45° της εταιρίας και των 90° που ευνοούν τις υψηλές στροφές χωρίς κραδασμούς.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η υπόλοιπη μοτοσυκλέτα, μπορεί το ρεζερβουάρ να έχει το κλασικό σχήμα «δάκρυ» και να είναι πάνω από τον V2 κινητήρα όμως μπροστά και πίσω από αυτό είναι εμφανές το αγωνιστικό pedigree της Street Rod. Το στιβαρό στην όψη ανάποδο πιρούνι των 43mm, τα piggyback αμορτισέρ και οι 17άρες ζάντες μαρτυρούν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική Harley. H θέση οδήγησης καθορίζεται από το drag bar τιμόνι και τα μαρσπιέ που είναι αρκετά πίσω τοποθετημένα, έτσι ναι μεν ο κορμός πέφτει αρκετά μπροστά σε μια επιθετική θέση αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να κουράζονται οι καρποί μέσα στην κίνηση. Τα όργανα λιτά στη σχεδίαση και η μικρή οθόνη πληροφοριών εύκολη στον χειρισμό. Μπορεί το στροφόμετρο να λάμπει δια της απουσίας του ειδικά από μια μοτοσυκλέτα που θέλει να λέγεται σπορ αλλά μην ξεχνάμε ότι παραμένει μια H-D και υπόσχεται μια γεμάτη καμπύλη ροπής καθιστώντας άχρηστο το στροφόμετρο.
Καλά όλα αυτά αλλά πόσο σπορ είναι τελικά αυτή η Street Rod; Την οδηγήσαμε και μάλλον λέει αλήθεια στα όσα όσα υπόσχεται. Ξεκινάει με μισή μιζιά και η καλή κατανομή βάρους σε συνδυασμό με το τιμόνι που «κόβει» αρκετά κάνουν εύκολες τις μανούβρες των 229 κιλών της. Το 6άρι κιβώτιο έχει μικρές διαδρομές και αθόρυβη λειτουργία σε βαθμό που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν πράγματι οδηγείς Harley. Η ροπή ευτυχώς θυμίζει Harley επιτρέποντας την οδήγηση με μια σχέση πάνω κάνοντας πιο εύκολη τη συμβίωση στην πόλη, κάτι που συνεπικουρείται κι από την εξαιρετική λειτουργία του ψεκασμού. Εδώ αξίζουν ιδιαίτερα συγχαρητήρια στους μηχανικούς γιατί τραβάει από πολύ χαμηλά ακόμα κι αν «στραμπουλήξεις» το γκάζι με μια σχέση πάνω χωρίς κομπιάσματα και σκορτσαρίσματα.
Η μοτοσυκλέτα της δοκιμής είχε και δυο έξτρα που συστήνουμε να τα τοποθετήσει όποιος την πάρει, μια εξάτμιση Vance & Hines ειδικά σχεδιασμένη για τη Street Rod. Είναι τόσο ραφιναρισμένη η λειτουργία που θα νόμιζε κανείς ότι είναι εργοστασιακή αυτή η εξάτμιση. Εκτός της βελτιωμένης απόδοσης δίνουν και πάλι αυτόν χαρακτηριστικό ήχο των Harley που οι νέες προδιαγραφές ρύπων και ήχου έχουν φιμώσει. Και πόσα άλογα βγάζει τελικά; Ως συνήθως η εταιρία ανακοινώνει μόνο ροπή, η οποία είναι στα 65 Nm, αλλά με τα δυο αυτά αξεσουάρ υπολογίζεται γύρω στα 80 άλογα στον τροχό. Καθόλου άσχημα αν σκεφτεί κάποιος και τον ανταγωνισμό των Triumph και Ducati.
Στο δρόμο το μπροστινό είναι όσο στιβαρό φαίνεται και τα φρένα μπορεί οι δυο δίσκοι 300 mm να μη διαθέτουν ακτινικές δαγκάνες αλλά έχουν προοδευτική λειτουργία και σε συνδυασμό με το ABS σταματούν παραπάνω από ικανοποιητικά και με ασφάλεια τη μοτοσυκλέτα. Το αρκετά φαρδύ τιμόνι και οι bar end καθρέφτες βάζουν κάποιους περιορισμούς ανάμεσα στα αυτοκίνητα στην κίνηση όμως το όνομα και η φήμη της H-D είναι καλός σύμμαχος στην κίνηση, με καμιά άλλη μοτοσυκλέτα δεν είναι τόσο πρόθυμοι οι οδηγοί αυτοκινήτων να «κόψουν» λίγο για να περάσεις.
Ακόμα κι αν οι αρετές τις φαίνονται καλύτερα σε ανοιχτούς δρόμους και στροφές, τα λίγα χιλιόμετρα στην πόλη μέχρι να βρούμε άδειο δρόμο δίνουν την ευκαιρία να επεξεργαστείς τις λεπτομέρειες που κάνουν μια Harley ξεχωριστή. Η ποιότητα βαφής είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και η ποιότητα της ματ βαφής του μοντέλου δοκιμής μπορεί να πείσει ακόμα και τον πιο σκεπτικό που νομίζει ότι το ματ είναι μόνο για να ντύνονται SUV ανθρώπων της νύχτας, οι εργονομικές μανέτες συμπλέκτη και μπροστινού φρένου είναι σαν χειροποίητες. Λεπτομέρειες που βάζουν τη Street Rod σε μια μεγαλύτερη κατηγορία τιμής από αυτά που κοστίζει.
Ο δρόμος ανοίγει και βλέπουμε επιτέλους ότι οι αλλαγές σε σχέση με την Street 750 έπιασαν τόπο, οι καλύτερες αναρτήσεις, το μακρύτερο ψαλίδι, η μειωμένη γωνία κάστερ και ο ανανεωμένος κινητήρας την κάνουν μια εντελώς διαφορετική μοτοσυκλέτα που ξεφεύγει από τα όρια των ρετρό και μπαίνει δειλά-δειλά στα χωράφια των streetfighter. Είναι ακλόνητη και η μάσκα μπροστά κάνει αξιοπρεπή δουλειά ως μικρό fairing.
Τελικά σε ποιον απευθύνεται αυτό το μοντέλο; Ας δούμε πρώτα σε ποιους δεν απευθύνεται. Δεν απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς Χαρλεάδες που κοιτούν με καχυποψία κάθε κίνηση της εταιρίας να διευρύνει κάπως το ακροατήριό της (όπως έγινε πχ και με τη V-Rod), για την ακρίβεια αυτούς του έχει με άλλα μοντέλα οπότε ακριβώς στοχεύει σε ένα κοινό που πάντα γοητευόταν από το όνομα της Harley-Davidson αλλά δεν έκανε το βήμα γιατί τις έβρισκε άβολες, ακριβές και όχι τόσο γρήγορες όσο θα ήθελε. Σε αυτό το κοινό χτύπησε διάνα φτιάχνοντας μια μηχανή που έχει αρκετή δύναμη, είναι στριφτερή και με μικρές παραχωρήσεις μπορεί να παίξει το ρόλο της μιας και μοναδικής μοτοσυκλέτας, ενώ ταυτόχρονα στα 8990€ δε ζητάει μια περιουσία για να γίνει δικιά τους. Αν μπήκε και σε εσάς ο σπόρος της αμφιβολίας για μια διαφορετική Χάρλεϋ τότε σπεύσατε για ένα test ride στις εγκαταστάσεις της Harley-Davidson Athena.
