Σε μια τυπική πολυκατοικία της δεκαετίας του '60, ένα μικρό διαμέρισμα ανακαινίστηκε και γέμισε με φυσικό φως, είναι ένα σπίτι με στοιχεία που μεταβάλλονται. Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σπίτι που παρουσιάζει συνεχείς αντιθέσεις, που κρύβει μια έκπληξη.
Ο σχεδιασμός του αρχιτέκτονα Δημήτρη Σαγώνα (DSArchitecture) τονίζει την έντονη γραμμική μορφή του διαμερίσματος, χωρίζοντάς το σε κατά μήκος ενότητες, ξεκινώντας με τον χώρο του καθιστικού, την κουζίνα και την τραπεζαρία καταλήγοντας σε μια «φωλιά», στο υπνοδωμάτιο.
Το δωμάτιο όπου οι χρήστες του ξεκουράζονται είναι ένα κουτί υπερυψωμένο ελαφρά από το υπόλοιπο διαμέρισμα, με ανεμπόδιστη θέα προς τον υπόλοιπο χώρο, αλλά και με σημειακές οπτικές φυγές προς το έντονο αστικό τοπίο.
Το βασικότερο συνθετικό εύρημα της αρχιτεκτονικής πρότασης είναι η κουζίνα. Με μια πρώτη ματιά είναι κατάλευκη και βοηθάει το φυσικό φως να διεισδύσει στον χώρο. Εφόσον ο χρήστης το επιθυμεί μπορεί να ανοίξει τις λευκές συρόμενες πόρτες και να αξιοποιήσει όποιο τμήμα της επιθυμεί, έτσι, ανακαλύπτει έναν νέο χώρο με περιοδική όμως λειτουργία.
Το μαύρο χρώμα της κουζίνας είναι και η μεγαλύτερη αντίθεση στο διαμέρισμα. «Δίνει βάθος, μεγαλώνει τον χώρο και δημιουργεί την ψευδαίσθηση στον χρήστη ότι πίσω από τα λευκά πορτάκια, κρύβεται κάτι μεγαλύτερο που δεν έχει ακόμα ανακαλύψει. Αυτή η ψευδαίσθηση, είναι που θα τον ωθήσει να κλείσει ξανά τις πόρτες για να επανέλθει η ηρεμία και η ισορροπία στον χώρο», περιγράφει ο Δημήτρης Σαγώνας.
