Τυπικό διαμέρισμα στην Κηφισιά, σε μια πολυκατοικία του 1980 που ανήκει τυπολογικά στη συνέχεια του μοντέρνου κινήματος: ανοιχτή κάτοψη, μεγάλα ανοίγματα με απρόσκοπτη θέα προς το περιβάλλων φυσικό τοπίο και κυρίαρχα δρύινα στοιχεία της εποχής, όπως το δάπεδο και οι πόρτες.
Ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Παπανικολάου ανέλαβε να το εκσυγχρονίσει, διατηρώντας τον χαρακτήρα του και αυτή τη σχέση του με τις αρχές του μοντέρνου κινήματος.
Η εκμετάλλευση του φυσικού φωτός και η σχέση με το φυσικό τοπίο αποτέλεσαν προτεραιότητες του σχεδιασμού. Το χρώμα γίνεται βασικό συνθετικό στοιχείο, δημιουργώντας ξεχωριστές ενότητες μέσα στον χώρο με ένα παιχνίδι εναλλαγών μεταξύ θερμών και ψυχρών τόνων.
Η χρωματική παλέτα και τα υλικά που επιλέχθηκαν αποτελούν μια διακριτική αναφορά τόσο στο φυσικό τοπίο όσο και στο μοντέρνο κίνημα.
Παράλληλα, δημιουργείται ένας διάλογος μεταξύ υφιστάμενων και νέων υλικών με σαφείς αναφορές στην εποχή της αρχικής κατάστασης.
Τα ξύλινα δάπεδα και τα κουφώματα συντηρήθηκαν, ενώ το νέο δρύινο δάπεδο συνδιαλέγεται με το υφιστάμενο και ενοποιεί τους ιδιωτικούς χώρους.
Στον κύριο χώρο σχεδιάστηκε μια ξύλινη κατασκευή, εμπνευσμένη από τα χρώματα του φυσικού τοπίου, η οποία χρωματικά αλληλεπιδρά συμπληρωματικά με τα δάπεδα.
Στην κουζίνα επιχειρείται μια διαρκής εναλλαγή μεταξύ των ξύλινων στοιχείων και των θερμών και ψυχρών τόνων.
Στο κύριο λουτρό δίνεται πρωταγωνιστικός ρόλος στη θέα προς το τοπίο, ενώ επιχειρείται ένας διάλογος φυσικών υλικών, όπως το γκρι μάρμαρο Νάξου, με στοιχεία που αποτελούν αναφορά στο μοντέρνο κίνημα, όπως τα πλακίδια υφής τσιμέντου.
Στους χώρους των υπνοδωματίων ακολουθήθηκε επίσης μια ήπια προσέγγιση υλικών και χρωμάτων, η οποία αναδεικνύει το φυσικό τοπίο.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το αρχιτεκτονικό έργο εδώ
