Στην καρδιά της πλατείας Βικτωρίας, ένα μικρό διαμέρισμα σε μια μεταπολεμική πολυκατοικία ανακαινίστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο STUDIO SYN, με στόχο τη δημιουργία ενός ευέλικτου χώρου διαβίωσης και εργασίας για τους ιδιοκτήτες, με σύγχρονη αισθητική, που παράλληλα εντυπωσιάζει με το εκλεπτυσμένο design του.
Οι ιδιοκτήτες, ένα νεαρό ζευγάρι που διαμένει εκτός Ελλάδος, επιθυμούσαν μια βάση για τις τακτικές τους επισκέψεις στην Αθήνα, έναν χώρο ευέλικτο με την δυνατότητα δυο υπνοδωματίων, ένα σταθερό και ένα εφήμερο.
Η αρχική κάτοψη ήταν η τυπική ενός διαμερίσματος της δεκαετίας του ‘50, με κατακερματισμένους μικρούς χώρους και ελάχιστο φυσικό φως. Η είσοδος, η κουζίνα και το δωμάτιο υπηρεσίας διατάσσονταν γύρω από τον φωταγωγό, δημιουργώντας έναν σκοτεινό διάδρομο, ενώ η σύνδεση με τον εξωτερικό χώρο ήταν μέσω της μοναδικής μπαλκονόπορτας, στην κρεβατοκάμαρα.
Κεντρικός άξονας του σχεδιασμού ήταν η αναδιοργάνωση της κάτοψης, ώστε να αφήσει το φως να εισχωρήσει στο διαμέρισμα και να ανταποκρίνεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Όλοι οι διαχωριστικοί τοίχοι της εισόδου, της κουζίνας και του δωματίου υπηρεσίας κατεδαφίστηκαν και το αποτέλεσμα ήταν ένας ενιαίος πολυχρηστικός χώρος. Το διαμέρισμα άνοιξε προς τον εξωτερικό χώρο μέσα από τον ενιαίο χώρο που δημιουργήθηκε, απέκτησε περισσότερο φως και βελτιώθηκε η λειτουργικότητά του. Διατηρήθηκε η μια κρεβατοκάμαρα, ενώ το ρόλο της εφήμερης ανέλαβε το καθιστικό, που βρίσκεται στην επέκταση της εισόδου (με την δυνατότητα να απομονωθεί).
Τα νέα μεταλλικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν στα ράφια της κουζίνας και τις πόρτες με κρύσταλλο που αναπτύσσονται κατά μήκος του νέου συνθετικού άξονα, συμμετέχουν στην ενοποίηση του χώρου, ενώ δημιουργούν ένα διαμπερές φίλτρο όπου χρειάζεται.
Παράλληλα έρχονται σε διάλογο και με τον εξωτερικό χώρο του κέντρου της Αθήνας που διέπεται από μοντερνιστικές γραμμές όπως και τον εσωτερικό φωταγωγό με την παλιά μεταλλική σκάλα.
Το μωσαϊκό δημιουργήθηκε με αναφορά στο προϋπάρχον, για να ενοποιήσει τους χώρους, που λόγω των αποξηλώσεων δεν διατήρησαν το αρχικό τους δάπεδο, ενώ παράλληλα επιλέχτηκε ένας πιο ανοιχτόχρωμος τόνος προκειμένου να ενισχύσει τη διάχυση του φωτός. Το τελικό αποτέλεσμα συνδυάζει ήπια τα παλιά με τα νέα υλικά, μειώνοντας τα εσωτερικά όρια στην κατοίκηση και συνομιλώντας με τους συνθετικούς ρυθμούς της πόλης και του ίδιου του κτηρίου.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το αρχιτεκτονικό γραφείο εδώ
