Ο Δημήτρης, ο Τάσος και η Ρίκη είναι συνεργάτες, φίλοι και οικογένεια. Σε ένα μαγαζί κοντά στον σταθμό του τρένου στον Άγιο Ελευθέριο η Ρίκη πουλάει το εμπόρευμα εδώ και 30 χρόνια. Εκεί βρεθήκαμε. Δίπλα ακριβώς από την βιοτεχνία που δεν πιάνει το μάτι σου και είναι από τις ελάχιστες ελληνικές βιοτεχνίες παπουτσιών που συνεχίζει να παράγει.
Τον κύριο Τάσο τον βρήκαμε στο υπόγειο ανάμεσα σε καλαπόδια, σφυριά και κόλλες, πρόθυμο να μας μυήσει στα μυστικά του επαγγέλματος. Ο ίδιος άνοιξε την βιοτεχνία το 1984 φτιάχνοντας αποκλειστικά παιδικά παπουτσάκια την χρονιά που γεννήθηκε ο πρώτος γιος του, ο Δημήτρης. Ένα χρόνο μετά, φόρεσε το πρώτο του παιδικό παπούτσι δια χειρός του πατέρα του. Κάπως έτσι η εταιρία ElGreco καθιερώθηκε την δεκαετία του '80 σαν μια από τις πιο δυνατές στην Ελλάδα λόγω της ποιότητας και της ανθεκτικότητας των παπουτσιών.
Ο Δημήτρης Πατσιούρης είναι η «νέα γενιά» πίσω από τη βιοτεχνία χειροποίητων παπουτσιών.
Ο κύριος Τάσος είναι ο εμπνευστής της εταιρείας ElGreco.
Ο Δημήτρης Πατσιούρης μεγάλωσε μέσα στην βιοτεχνία δίπλα από τις κόλλες και τα δέρματα. Θυμάται τα καλοκαίρια να βοηθάει στις συσκευασίες των παπουτσιών. «Όταν έφτιαξα το πρώτο μου παπούτσι δεν θυμάμαι καν πόσο χρονών ήμουν. Πολλές φορές ζώντας σε ένα περιβάλλον θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα και ίσως δεν τα εκτιμάς όσο πρέπει. Δεν θεωρούσα κάτι ιδιαίτερο το γεγονός πως ξέρω στην ουσία μια τέχνη. Έφυγα, σπούδασα και από απόσταση αποφάσισα ότι είναι κάτι που μου αρέσει και θα μπορούσα να κάνω. Δυστυχώς οι ελληνικές βιοτεχνίες παπουτσιών κλείνουν η μία μετά την άλλη, είτε λόγω κρίσης είτε συνταξιοδότησης. Το ελληνικό κέντρο δέρματος έκλεισε λίγα χρόνια πριν και αν δεν έχεις πατέρα ή παππού τεχνίτη δεν μπορείς να την διδαχθείς κάπου». Ο ίδιος έχει αναλάβει το πιο δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς, έχοντας τον πρώτο λόγο στα σχέδια και εντάσσοντας στην επιχείρηση από το 2010 την παραγωγή γυναικείων και ανδρικών παπουτσιών.
Αν αγαπάς τα σανδάλια με τον άνετο πάτο -όπως εγώ- έχεις βρει το μαγαζί σου. Ενώ χαζεύω τα ράφια και δείχνω τα σχέδια που ξεχωρίζω στον Δημήτρη μου εξηγεί πως αν βρεις ένα σχέδιο που να σ' αρέσει θα βρεις με μαθηματική βεβαιότητα κι άλλα. «Αυτό που δεν θα βρεις εδώ είναι τακούνια. Ο πάτος των σανδαλιών είναι τόσο μαλακός λόγω του ειδικού αφρού που χρησιμοποιούμε εσωτερικά. Το υλικό αυτό χρησιμοποιείτε για πάτους των αθλητικών παπουτσιών ώστε να μην κουράζονται τα πόδια κατά την διάρκεια της γυμναστικής».
Η δημιουργικότητα του Δημήτρη δεν σταματάει εκεί. Είναι ο άνθρωπος που με ένα μικρό κομμάτι δέρματος, ένα ρετάλι, μπορεί να φτιάξει με τα χέρια του ό,τι φανταστεί. Παράλληλα με τον σχεδιασμό σανδαλιών φτιάχνει μοναδικά χειροποίητα κοσμήματα και τσάντες από ξύλο και δέρμα. «Νομίζω πως όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να φτιάξω μια θήκη για τον καπνό μου με ένα κομμάτι δέρματος που είχε περισσέψει. Εκεί για μένα άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο και παράλληλα με ό,τι έκανα άρχισα να πειραματίζομαι με νέα υλικά, όπως το ξύλο. Κάπως έτσι βρέθηκα να δουλεύω με τα ίδια υλικά εντελώς διαφορετικά πράγματα. Από την βιοτεχνία δεν πετάμε τίποτα, μου δίνει λοιπόν χαρά η σκέψη ότι κάτι που προοριζόταν για τα σκουπίδια, γίνεται το κυρίαρχο στοιχείο για μια άλλη δημιουργία».
Μια βόλτα με το τρένο μέχρι τον Άγιο Ελευθέριο στην οδό Τσούντα 21-23 θα σας πείσει. Εκεί θα βρείτε όλα τα σχέδια των σανδαλιών αλλά και όλες τις χειροποίητες δημιουργίες του.
