Είμαι πάρα πολύ έτοιμη να αντιμετωπίσω την ένστασή σας ότι γράφουμε όλο για τα ίδια – αν έχετε τέτοια ένσταση – και ότι “πού είναι φέτος οι εβδομάδες μόδας” και τέτοια. Έχετε δίκιο. Απλά ξέρετε, πιστεύω ότι τα πράγματα εδώ έχουν φτάσει σε τέτοιο οριακό σημείο που είναι νομίζω αλήθεια σημαντικό να στηρίζουμε ότι εγχώριο αξίζει. Αυτό ήταν αντί προλόγου.
Γιατί τα ρούχα της Μαριαφλώρας δεν τα στηρίζω μόνο επειδή είναι εγχώρια: τα στηρίζω επειδή το περσινό καλοκαιρινό φορεματάκι ήταν Η Λύση κάθε φορά που έκανε ζέστη και δεν είχα τι να βάλω αλλά ήθελα κάτι ωραίο, και δροσερό και να στέκεται σωστά, και να κολακεύει και να μην είναι τσίτι, επειδή τα patterns είναι αναγνωρίσιμα (ξέρεις ότι αυτό που βλέπεις στην κρεμάστρα είναι ΣΟΜΦ) και επειδή η μαμά μου, γνώστης υφασμάτων και ραφών από πολύ παλιά μου είπε το καλοκαίρι“αυτό το φουστανάκι είναι καταπληκτικό, πιστεύεις ότι μπορεί να μου φτιάξει και εμένα ένα, αν της το πεις; Μακρύ!”
Αφού έχω αναφέρει όλα αυτά, ας πω και ότι τα prints της συλλογής για το καλοκαίρι του 2016 είναι ίσως τα ωραιότερα μέχρι σήμερα, γιατί συμπυκνώνουν σε μερικές λέξεις κλειδιά – και ένα εντελώς εξατομικευμένο moodboard – τους προσωπικούς κώδικες της ΜΦ. Λίγο 50s, αλλά όχι wholesome, σκοτεινά, σαν του John Waters στο Cry Baby, λίγο ελληνικό 80s πανκ ροκ, λίγο Los Angeles αλλά downtown L.A., εκεί που διστάζεις και λίγο να πας όταν σκοτεινιάσει, λίγο metal αλλά με την ποπ έννοια που έδωσαν στον όρο οι γραμματοσειρές γιατρού και λίγη κοριτσίστικη αφέλεια από αυτήν που έχουν τα σαρκοφάγα λουλούδια.
Στα ΣΟΜΦ το παν είναι να παραμένεις κορίτσι – κάποιες γυναίκες θα είναι για πάντα κορίτσια ό,τι και να γίνει, όπως είχε πει κάποτε και η Μαλβίνα.
Κάνοντας scroll down θα δεις τα αγαπημένα μου κομμάτια για φέτος. Θα σου αρέσουν και εσένα, ιδίως αν βάλεις λίγο Misfits.
