Με αφορμή τον θάνατο του εικοσάχρονου φοιτητή στην Πάτρα από μηνιγγίτιδα τύπου Β, η συζήτηση για τη δωρεάν ή όχι διάθεση του ακριβού εμβολίου κατά του συγκεκριμένου μηνιγιτιδόκοκου σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες ανοίγει δίχως αιδώ στη σκιά της επικίνδυνης «ατομικής ευθύνης».
Το ξέρουμε πια: Όταν η Πολιτεία δεν πράττει τα δέοντα για να μας προστατεύσει, μας καλεί να αναλάβουμε οι ίδιοι την ευθύνη και στην περίπτωση του συγκεκριμένου εμβολίου και το οικονομικό κόστος που αυτή συνεπάγεται. «Το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να αναλάβει έναν τόσο κοστοβόρο εμβολιασμό» ή «ξέρεις τι γίνεται στο εξωτερικό;», ακούω να λένε δίχως ίχνος ενσυναίσθησης. Δεν θα απαντήσει κανείς στην ερώτηση: «πόσο αποτιμάται η ζωή ενός νέου;»
Κάνε την -αριθμητική- πράξη
Την ώρα που είναι σε εξέλιξη έκτακτες συσκέψεις στον ΕΟΔΥ για να «καθαρίσει» η φοιτητική κοινότητα στην Πάτρα, κι ενώ μεγάλος αριθμός φοιτητών ήδη παίρνει χημειοπροφύλαξη, τα τηλέφωνα των παιδιάτρων σπάνε από γονείς που ρωτούν με αγωνία: «Το έχουμε κάνει γιατρέ;».
Αν έχεις κάνει στο παιδί σου το εμβόλιο για τη μηνιγγίτιδα Β το θυμάσαι, γιατί το πλήρωσες ακριβά. Κυριολεκτικά. Κάτι περισσότερο από 100 ευρώ η δόση. Αν το παιδί σου ήταν μωρό όταν αποφάσισες να το εμβολιάσεις, πλήρωσες τρεις δόσεις. Αν ήταν μεγαλύτερο σου κόστιζε κάτι λιγότερο. Οι δόσεις είναι δύο για μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά και νεαρούς ενήλικες. Στις πράξεις τώρα: πολλαπλασιασμός και πρόσθεση. Για δύο δόσεις ξεπερνάς τα διακόσια ευρώ και αν έχεις δύο παιδιά στην εφηβεία πλησιάζεις τα πεντακόσια ευρώ.
Το κάναμε το εμβόλιο στα παιδιά μας. (Να είσαι καλά Βάσω που μας έπεισες). Αλλά γιατί πληρώσαμε; Φίλος παθολόγος που είναι σε θέση να μιλάει με μεγαλόσχημους του Υπουργείου Υγείας μου έχει κατά καιρούς περιγράψει τον αγώνα των γιατρών για τη δωρεάν διάθεση του συγκεκριμένου εμβολίου. Ναι, η νόσος είναι σπάνια, γεγονός που δεν πιέζει το σύστημα υγείας, αλλά είναι μεταδοτική, προσβάλει τα βρέφη και φωλιάζει σε κοινότητες νέων. Και σε ένα σημαντικό ποσοστό είναι θανατηφόρα. Κι αν δεν σε σκοτώσει, μπορεί να σε αφήσει ανάπηρο ή βαριά πάσχοντα. Θα ήσουν καλά αν είχες εμβολιαστεί. Ακόμη κι αν είχες νοσήσει θα την έβγαζες καθαρή.
Μωρό μου είναι δωρεάν
Από το περασμένο καλοκαίρι το εμβόλιο δίνεται δωρεάν για παιδιά μέχρι 18 μηνών. «Νίκη» των επίμονων παιδιάτρων, ήττα για τον πληθυσμό που εξαιρείται. «Ε, ας κάνουν το κουμάντο τους και να κόψουν από αλλού», λένε κάποιοι δίχως να γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό εικοσάρηδων ήταν παιδιά στην οικονομική κρίση και δεν είχαν καν ιδιώτη παιδίατρο. Οι γονείς τους τα πήγαιναν σποραδικά σε νοσοκομειακούς παιδιάτρους ή στα κέντρα υγείας για να κάνουν τα βασικά εμβόλια δίχως πολλές κουβέντες. Και μετά τα πρώτα εμβόλια, έτρεχαν το παιδί στα επείγοντα όταν ήταν άρρωστο. Κι αυτό είναι όλο. Και μην τους κατηγορείς. Αυτοί ξέρουν το γιατί. Εσύ όχι.
Για επίλογο σας φυλάω το σχόλιο του Κώστα Νταλούκα, Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων, από ανάρτησή του με αφορμή την έγκριση του δωρεάν εμβολιασμού σε βρέφη έως 18 μηνών από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών τον περασμένο Ιούλιο: «Δυστυχώς για τους γονείς που έχουν παιδιά μεγαλύτερα των 18 μηνών θα πρέπει αν δεν το έχουν κάνει να το πληρώσουν από την τσέπη τους».
