Οι φιλίες και οι ρομαντικές σχέσεις έχουν πολλά κοινά: μια αίσθηση αξιοπιστίας, οικειότητας, διασκέδασης, φιλίας. Οι φιλίες ή ακόμα και οι φίλοι με οφέλη, μοιράζονται μερικές από αυτές τις ιδιότητες, αλλά όχι με αφοσιωμένο τρόπο και η αίσθηση δέσμευσης είναι το στοιχείο που περιπλέκει την κατάσταση. Και εδώ τώρα προσπαθούμε να σώσουμε το μπλέξιμο.
Ας μη γελιόμαστε, όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε νιώσει ή θα νιώσουμε μπερδεμένοι όταν μία φιλία καλύπτει πολλά από όσα ζητάμε σε μία σχέση. Αρχικά ας πάρουμε ως δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει να βρίσκονται κοντά μας και μοιραζόμαστε μαζί τους την καθημερινότητά μας, τις σκέψεις μας, τους προβληματισμούς μας, τις αξίες μας, κοινές δραστηριότητες, γέλια και κλάματα, είναι άνθρωποι που έχουμε ερωτευτεί πλατωνικά. Ναι, δεν το λέω μόνο εγώ, έχουν γίνει άπειρες αναλύσεις και συζητήσεις επάνω στο θέμα. Μιλάμε για πλατωνικό crush.
Κάτι μας έκανε κλικ όταν τους γνωρίσαμε και από τότε βρίσκονται σταθερά στη ζωή μας. Νιώθουμε την έλλειψή τους όταν είναι μακριά ή όταν κάνουμε καιρό να τους δούμε, με αυτούς θέλουμε να ταξιδεύουμε, να μεθάμε και να κάνουμε βλακείες, να βρίζουμε το αφεντικό ή τους συναδέλφους τις κακές μας ημέρες στη δουλειά, να αναλύουμε τα ερωτικά μας συμπλέγματα καλύτερα και από τον Φρόιντ, να βλέπουμε ταυτόχρονα σειρές στο Netflix και να τις σχολιάζουμε στο τηλέφωνο, να ξεσπάμε τα νεύρα μας όταν δεν μπορούμε να τα ξεσπάσουμε εκεί που πρέπει.
Αυτός ο έρωτας δεν γνωρίζει φύλα. Μπορεί να μας συμβεί με οποιοδήποτε άτομο. Κάποιες φορές μπορεί και να ζηλέψουμε την εμφάνιση κάποιου νέου προσώπου στη ζωή τους, να νιώσουμε παραμελημένοι, να φοβηθούμε ότι μπορεί να τους χάσουμε. Ακόμα και αυτό είναι υγιές όσο δεν υπάρχουν κρυφές σκέψεις, τακτικές, μούτρα, χαμός, σπαραγμός, άδεια μπουκάλια αλκοόλ δίπλα στο μαξιλάρι και ντριιιιιιιιν το κουδούνι τους τα ξημερώματα ουρλιάζοντας με αναφιλητά (απευθυνόμενοι σε αυτούς) κάποιο λαϊκό άσμα του τύπου «Άστα όλα κι έλα τι ζητάωωωω, μακριά σου δύσκολα περνάωωωωωωω». Εκεί το πράγμα έχει πάει αλλού.
Το αλλού σημαίνει δύο πράγματα. Ένα, ότι μάλλον ο πλατωνικός έρωτας δεν είναι και τόσο πλατωνικός και δύο, ότι απλώς αυτή η σχέση έχει αντικαταστήσει τόσο πολύ τη γκομενική (η οποία δεν μας βρίσκεται αυτή την περίοδο), που τα έχουμε κάνει κουλουβάχατα.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να ξεχωρίσουμε τι από τα δύο συμβαίνει. Τα πράγματα είναι απλά. Αν σκέφτεσαι ότι κατρακυλάτε αγκαλιασμένοι σε έναν αμμόλοφο μιας παραλίας, κάνοντας εξέταση αμυγδαλών με τις γλώσσες σας, τότε δεν μιλάμε για πλατωνικό έρωτα αλλά για κανονικό, από αυτούς που το ‘The Notebook’ μπροστά τους μοιάζει με Άρλεκιν. Και αν δεν το συζητήσεις άμεσα ώστε να δείτε μαζί μήπως μοιράζεστε το ίδιο κρυφό πάθος, τότε η κατάσταση θα γίνεται σταδιακά όλο και πιο ανυπόφορη και τοξική.
Αν το να ανταλλάσετε σάλια -και γενικώς υγρά- δεν συμπεριλαμβάνεται στις σκέψεις σου, τότε η κατάσταση είναι πιο εύκολη από όσο πιστεύεις και ας μη μοιάζει έτσι μέσα στο χάος του μυαλού σου.
Όταν αγαπάς κάποιον, ακόμα και πλατωνικά, μπορεί να έχεις παρόμοιες ανησυχίες όπως σε μια κανονική σχέση. Αυτό συνήθως συμβαίνει στην αρχή της γνωριμίας ή κάποια στιγμή όταν θα γίνει κάτι που θα αναστατώσει την ηρεμία. Όπως μια παρεξήγηση μεταξύ σας, μια απομάκρυνση εξαιτίας περιορισμένου χρόνου, μια νέα παρέα που θα διεκδικήσει λίγο από τον δικό σου χρόνο και να νιώσεις ότι κλονίζεται η εμπιστοσύνη προς το φιλικό σου πρόσωπο. Πάρε τον χρόνο σου. Σκέψου λογικά και συζήτα το. Σε γενικές γραμμές, αυτές οι ανησυχίες τείνουν να εξασθενούν καθώς αναπτύσσεται η εμπιστοσύνη.
Το κλειδί -και- εδώ είναι η επικοινωνία. Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα. Σημασία έχει τι κάνεις με τη ζήλια. Το να μιλάς για τα συναισθήματά σου δεν βλάπτει ποτέ αλλά καλύτερα να μην το κάνεις μέσω γραπτών μηνυμάτων. Όλοι έχουμε άσχημα παραδείγματα παρεξηγήσεων να αναφέρουμε, τα οποία έχουν προκύψει μέσα από το messenger. Ας μην τα θυμηθούμε καλύτερα, ας πάει και το παλιάμπελο.
Και φυσικά μην αρχίσεις να δημιουργείς σενάρια στο μυαλό σου ψάχνοντας τις κινήσεις του φιλικού σου προσώπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ποτέ δεν βγήκε σε καλό αυτό, γιατί να βγει τώρα;
Αν αποφύγεις την επικοινωνία και επιλέξεις τον δρόμο της απομάκρυνσης, το πιθανότερο είναι ότι θα δημιουργηθεί μια χιονοστιβάδα παρεξηγήσεων. Αν η σχέση σας έχει χτιστεί με βάση την εμπιστοσύνη, είναι κρίμα να μπουν μπροστά οι ανασφάλειες. Επιπλέον, μια καλή ειλικρινής συζήτηση για όλες αυτές τις ανασφάλειες, συνήθως κάνει τα θεμέλια της σχέσης πιο γερά. Και όταν λέω συζήτηση, δεν εννοώ να μιλάς μόνο εσύ και να μην ακούς τι σου λέει το φιλαράκι σου. Γιατί μπορεί και εκείνο να έχει πράγματα να σου πει και να χρειάζεται να το ξεκλειδώσεις.
Θέστε όρια μεταξύ σας. Αν νιώθετε ότι πιέζεστε από κάποιες συνήθειες που μοιράζεστε, πρέπει να το πείτε. Γιατί μια μέρα θα σκάσετε και οι δύο και θα βγάλετε πολλά απωθημένα στη φόρα.
Μην χάνετε την επαφή σας. Περάστε χρόνο μαζί ή μιλήστε για λίγο στο τηλέφωνο ακόμα και όταν δεν μπορείτε να δείτε ο ένας τον άλλον, να δείξετε ότι είστε εκεί αν σας χρειαστεί. Η συναισθηματική στήριξη είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο στις ανθρώπινες σχέσεις.
Στην τελική, όλοι έχουμε τον άνθρωπό μας σε αυτή τη ζωή. Αυτόν τον φίλο που θέλουμε να γεράσουμε μαζί, πέρα από συντρόφους. Είναι οικογένειά μας. Μπορεί κάποιες φορές να θυμώσουμε, να φωνάξουμε, να παρεξηγηθούμε αλλά για να αποφύγουμε να δημιουργήσουμε μια τοξική φιλική σχέση η οποία θα μοιάζει με μια γκομενική κατάσταση που μας βασανίζει, καλό θα είναι να επικοινωνούμε για να διαπιστώσουμε αν και οι δύο πλευρές νιώθουν το ίδιο ή κάποιος ζητάει περισσότερα από όσα ο άλλος μπορεί να δώσει.
