Στο πλαίσιο της έκθεσης Marlene Dumas. Cycladic Blues, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης συνεργάζεται με το 15o Athens Open Air Film Festival powered by ΔΕΗ και διοργανώνει το Cycladic Screening την Τρίτη 29 Ιουλίου 2025 στο Πάρκο Ελευθερίας, με ελεύθερη είσοδο. Πρόκειται για την προβολή της ταινίας “Mamma Roma” σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι που επέλεξε η Marlene Dumas ως πηγή έμπνευσής της, στενά συνδεδεμένης με τον τρόπο που προσεγγίζει καλλιτεχνικά την ανθρώπινη μορφή, τη συναισθηματική ένταση και την ανθρώπινη κατάσταση.
Η Marlene Dumas διατηρεί σταθερό ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο και τις δυνατότητές του ως μέσου αφήγησης και έκφρασης. Ιδιαίτερα την απασχολούν οι ταινίες που εστιάζουν σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, στην απεικόνιση του σώματος, και στην κοινωνική ή ψυχολογική περιθωριοποίηση. Έχει αναφερθεί στην επιρροή του ιταλικού νεορεαλισμού και του Παζολίνι, ενώ στοιχεία κινηματογραφικής αισθητικής —όπως οι δραματικές συνθέσεις, τα έντονα κοντινά πλάνα, και η ατμόσφαιρα— είναι εμφανή σε αρκετά από τα έργα της.
Τρίτη 29 Ιουλίου 2025
21:30
ΜAMMA ROMA | 1964, 106’
Σκηνοθεσία: Πιέρ Πάολο Παζολίνι
Πρωταγωνιστούν: Anna Magnani, Ettore Garofolo, Franco Citti
Ένα χρόνο μετά το σκηνοθετικό ντεμπούτο του «Ακατόνε», ο Παζολίνι συνεχίζει την κοινωνική καταγραφή του περιθωρίου, παρατηρεί μία πληθωρική πόρνη σε μία θορυβώδη (αιώνια) πόλη και αφηγείται ευλαβικά μια χριστιανική αλληγορία που εξυψώνει μία θεότητα: την Άννα Μανιάνι. Στην ιστορία μιας έντιμης ιερόδουλης που προσπαθεί να εξασφαλίσει ένα καλύτερο - κατά τα μικροαστικά πρότυπα - μέλλον για τον γιο της, η Μανιάνι αφοσιώνεται πλήρως στον άντρα που γέννησε και όχι σ’ αυτούς που τις επιβάλλονταν αγοραία και αχόρταγα.
Με την κάμερα ως καίριο θεατή του καθημερινού, τραγικού μεγαλείου, ο Παζολίνι εγκλωβίζει το «λαμπρό όνειρο» της «Mamma Roma» μέσα στα στενά κινηματογραφικά κάδρα του και ειρωνεύεται χαρακτηριστικά τη φενάκη της λαχτάρας για διαφυγή. Η απόδραση δεν είναι εφικτή, οι σκιές των συνοικιών της Ρώμης προοικονομούν το δραματικό φινάλε και η μοίρα παίζει αδιατάρακτα και διαχρονικά το δικό της παιχνίδι. Ο αγώνας, όμως, για μία καλύτερη ζωή οφείλει να παραμείνει το πιο σημαντικό κίνητρο και στον ασπρόμαυρο κόσμο της «Mamma Roma», το σύμβολο αυτού του αγώνα είναι το πρόσωπο μιας «μάνας κουράγιο». Διόλου τυχαία, η επόμενη ταινία του Παζολίνι ήταν το «Κατα Ματθαίον Ευαγγέλιο».
Πάρκο Ελευθερίας, Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας, (μετρό Μέγαρο Μουσικής)
Είσοδος ελεύθερη
Χορηγός Προβολής: Katherine Embiricos
Σχετικά με την έκθεση Marlene Dumas. Cycladic Blues, 5 Ιουνίου – 2 Νοεμβρίου 2025
Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει την έκθεση Marlene Dumas: Cycladic Blues, την πρώτη ατομική έκθεση της κορυφαίας καλλιτέχνιδας σε μουσείο στην Ελλάδα, η οποία θα διαρκέσει έως τις 2 Νοεμβρίου 2025. H έκθεση, σε επιμέλεια του διεθνώς αναγνωρισμένου επιμελητή Douglas Fogle, περιλαμβάνει περισσότερα από τριάντα ζωγραφικά έργα και έργα σε χαρτί, τα οποία παρουσιάζονται σε διάλογο με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου.
Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν δημιουργίες από την τελευταία εικοσαετία πρακτικής της Marlene Dumas, μίας από τις πιο σημαντικές καλλιτέχνιδες της εποχής μας, καθώς και πρόσφατα ολοκληρωμένα έργα της. Η συγκεκριμένη επιλογή έργων προσφέρει στον θεατή ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των αλλόκοτα όμορφων και προκλητικών αναπαραστάσεων του ανθρώπινου σώματος που η Dumas έχει επιλέξει ανταποκρινόμενη στην ιστορία της παραστατικότητας στην τέχνη, όπως αυτή αποτυπώνεται στις αρχαιότητες που περιλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου.
Γεννημένη το 1953 στο Κέιπ Τάουν και με έδρα το Άμστερνταμ, η Marlene Dumas αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της σύγχρονης τέχνης που με το έργο της έχει διευρύνει με ριζοσπαστικό τρόπο το λεξιλόγιο της ζωγραφικής. Πολλά από τα έργα της Dumas αναδύονται από το πλούσιο αρχείο εικόνων της, το οποίο καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεματικών, από την ιστορία της τέχνης έως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καθώς και προσωπικές φωτογραφίες. Αντλώντας έμπνευση από μια σειρά διαφορετικών παραδόσεων, από τη χειρονομιακή γλώσσα του εξπρεσιονισμού έως την κριτική απόσταση της εννοιολογικής τέχνης, η Dumas ανακτά διαφορετικές εικόνες, μετατρέποντάς τες σε ζωντανές, φασματικές παρουσίες. Το άφοβο βλέμμα της απορροφά τα πάντα με την ίδια ένταση, το έργο της ωστόσο επιστρέφει πάντα στην απόλαυση του βλέμματος.
