Photo: Toni Servillo, Anna Ferzetti και Paolo Sorrentino στην τελετή έναρξης και την προβολή της ταινίας 'La Grazia' στο πλαίσιο του 82ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βενετίας. ©EPA/ETTORE FERRARI
Χθες βράδυ στο Λίντο, το Φεστιβάλ Βενετίας άνοιξε με το νέο φιλμ του Πάολο Σορεντίνο, La Grazia. Η υποδοχή υπήρξε θερμή, με 4 λεπτά standing ovation, χωρίς να λείπουν και οι πρώτες κριτικές που αναγνώρισαν τόσο τις αρετές όσο και την ιδιαιτερότητα μιας ταινίας που αποστασιοποιείται από τον οπτικό πληθωρισμό του δημιουργού της, επιλέγοντας μια πιο αυστηρή, λακωνική γλώσσα.
Η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Τόνι Σερβίλο στον ρόλο του Ιταλού προέδρου, εστιάζει σε ζητήματα πολιτικής και ηθικής: τη βία, την ευθανασία, την ευθύνη της εξουσίας απέναντι στην κοινωνία. Ο Σερβίλο, επί χρόνια alter ego του Σορεντίνο, δίνει μια ερμηνεία που θεωρήθηκε ήδη από τους πρώτους σχολιαστές ως το συναισθηματικό επίκεντρο της ιστορίας.
Οι κριτικοί διέγνωσαν μια μετατόπιση στο ύφος του σκηνοθέτη. Αν η Τέλεια Ομορφιά (2013) ανέδειξε τον αισθητικό του πλούτο και η Νεότητα (2015) την ποιητική διάσταση της μνήμης, το La Grazia επιλέγει έναν δρόμο λιγότερο θεαματικό, περισσότερο στοχαστικό. Το Guardian έκανε λόγο για «μελαγχολικό αλλά κομψό πολιτικό δράμα», ενώ η ισπανική Cadena SER σημείωσε πως πρόκειται για «μια ταινία που παίρνει θέση απέναντι στην ψευδο-ουδετερότητα του δημόσιου λόγου», τους ισαποστάκηδες των μπερδεμένων καιρών μας. Το Vulture τόνισε ότι ο Σορεντίνο «εγκαταλείπει το μεγαλοπρεπές για μια πιο ταπεινή γλώσσα», διατηρώντας όμως τον υπαρξιακό του στοχασμό.
Πέρα από την αισθητική ή ερμηνευτική διάσταση, αρκετοί σχολιαστές είδαν στο φιλμ μια έμμεση αναφορά στη σημερινή Ευρώπη: μια ήπειρο διχασμένη ανάμεσα στην αδράνεια και την ανάγκη ανάληψης ευθύνης. Η επιλογή της Βενετίας να τοποθετήσει το La Grazia στην εναρκτήρια θέση δείχνει την πρόθεσή της να υπενθυμίσει ότι το σινεμά παραμένει ένας τόπος όπου τα καλλιτεχνικά και τα πολιτικά ερωτήματα μπορούν να συνυπάρξουν.
Σε μια περίοδο όπου τα μεγάλα φεστιβάλ συχνά προβάλλουν τον κινηματογράφο κυρίως ως θεαματικό γεγονός, η νέα ταινία του Σορεντίνο μοιάζει να διεκδικεί μια διαφορετική θέση: λιγότερο θορυβώδη, αλλά με σαφές βάρος, πολιτικό και φιλοσοφικό.
(Πηγή)
