«Βορεινές αναμνήσεις» από τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών στο Ωδείο Αθηνών

Η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών συμμετέχει στο κλίμα και τη γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών με μια συναυλία γεμάτη λάμψη, φως και αισιοδοξία. Με τη συναυλία αυτή συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά ο κύκλος «Συμφωνικές βραδιές», σειρά συναυλιών στο Αμφιθέατρο Ιωάννης Δεσποτόπουλος του Ωδείου Αθηνών, σε συνεργασία της Ορχήστρας με το παλαιότερο μουσικοεκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας μας, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ένα πρόσωπο ανανέωσης και δημιουργίας.

Η Φιλαρμόνια, ορχήστρα in residence του χώρου, επιστρέφει στη φιλόξενη αίθουσα με ένα προσεκτικά επιλεγμένο πρόγραμμα αφιερωμένο σε συνθέτες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, με επίκεντρο και πάλι τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που φέτος τιμώνται σε όλο τον κόσμο τα 50 χρόνια από το θάνατό του.

Το κεντρικό έργο του προγράμματος είναι το δημοφιλές και λαμπερό Δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, σε φα μείζονα, του μεγάλου σοβιετικού συνθέτη. Το πολύ γνωστό έργο γράφτηκε για τον γιο του συνθέτη, Μαξίμ, και πρωτοπαίχτηκε στις διπλωματικές του εξετάσεις, το 1957. Τη φορά αυτή θα ερμηνευτεί από τον εξαιρετικά ταλαντούχο νεαρό σολίστ Θοδωρή Φιλιππόπουλο, μαθητή του Ωδείου Αθηνών, ηλικίας μόλις 14 ετών!

Η προσέγγιση του Ρωσικού βορρά θα συνεχιστεί με την ερμηνεία ενός έργου του Ελληνικής καταγωγής συνθέτη που έζησε και έδρασε στην Αγία Πετρούπολη, του Βασίλη Καλαφάτη, του συνθέτη στον οποίο η ορχήστρα αφιέρωσε το δεύτερό της CD. Το έργο “Adagio” παίζεται σε έκδοση της παρτιτούρας από την Φιλαρμόνια για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Στη συναυλία περιλαμβάνεται ακόμη η ωραιότατη Ορχηστρική Εισαγωγή Ruy Blass, γραμμένη το 1839 πάνω στο ομώνυμο τραγικό δράμα του Victor Hugo, του Γερμανού συνθέτη Felix Mendelssohn-Bartholdy.

Το πρόγραμμα θα κλείσει με ένα ακόμη σημαντικό έργο, ένα σκανδιναβικό αριστούργημα που σπάνια ακούγεται στην Ελλάδα, την Τρίτη Συμφωνία (Singulière), σε ντο μείζονα, του Σουηδού συνθέτη Franz Berwald (1796-1868), σε τρία μέρη, γραμμένη το 1845. Πρόκειται για έναν συνθέτη σύγχρονο του Σούμπερτ και του Μέντελσον, η μοναδικά προσωπική μουσική γλώσσα του οποίου εντάσσεται ισότιμα στον πρώιμο ευρωπαϊκό ρομαντισμό των μέσων του 19ου αιώνα.