Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο συγγραφέας, μεταφραστής και κριτικός θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, γνωστός και με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης. Διακεκριμένος τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης όσο και του θεάτρου, δεινός χειριστής του λόγου και της γλώσσας, κατέγραψε επί δεκαετίες την ιστορία και την πορεία του ελληνικού θεάτρου μέσα από τα κείμενα και τις κριτικές του. Οι τελευταίες προκάλεσαν αντιπαραθέσεις, ωστόσο αναγνωρίζονται ως κείμενα αναφοράς του ελληνικού θεάτρου.
Γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, καθώς και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλους τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη.
Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου Δραματική ποίηση, που αποτέλεσε επί είκοσι πέντε χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια.
Ξεκίνησε να γράφει κριτική θεάτρου το 1971 στην εφημερίδα Το Βήμα, ως συνεχιστής του Άγγελου Τερζάκη. Όταν έκλεισε το καθημερινό της φύλλο το 1980 συνέχισε στην εφημερίδα Τα Νέα επί σειρά ετών, ως κριτικός και επιφυλλιδογράφος. Από τότε θέτει ως προτεραιότητα της κριτικής το νεοελληνικό έργο, αναδεικνύοντας παραστάσεις με έργα των Καμπανέλλη, Ζιώγα, Σκούρτη, Ποντίκα, Μάτεσι, Διαλεγμένου κ.ά.
Από το 1990 ως το 2004 δίδασκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, καθώς και πρόεδρος, για δύο δεκαετίες, της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Από το 2003 ήταν πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί» και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του. Από το 2013 έως το 2015 διετέλεσε διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ενώ για πολλά χρόνια δίδασκε εκεί το μάθημα της δραματολογίας.
Έλαβε το πρώτο Κρατικό βραβείο δοκιμίου το 1986 για το έργο του Τα μετά το θέατρο, και το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο Παγκόσμιο θέατρο 2 – Από τον Στρίντμπεργκ και τον Αντόν Τσέχωφ στον Λουίτζι Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του το 2000 με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών και το 2008 με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον αναγόρευσε το 2006 σε επίτιμο διδάκτορά του, με πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Το φθινόπωρο του 2010 η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε παρουσιάζοντας το σύνολο του εικαστικού έργου του στο θέατρο, με πολύμηνη έκθεση. Η έκθεση έκλεισε την πορεία της στο Covent Garden του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 2011.
Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλια του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: Κλειδιά και κώδικες θεάτρου, Ι, Αρχαίο δράμα (1982), ΙΙ, Ελληνικό Θέατρο (1984), Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου (1984), Τα μετά το θέατρο (1985), Προσωπολατρεία (1992), Θίασος Ποικιλιών (1993), Νήμα της στάθμης (1996), Παγκόσμιο θέατρο 1 – Από τον Μένανδρο στον Ίψεν (1998), Παγκόσμιο θέατρο 2 – Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ (1999), Παγκόσμιο θέατρο 3 – Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ (2000).
Με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Αμήχανον Τέχνημα (1971 & 1980 μαζί με την Παράβαση), τα διηγήματα Η Καμπάνα και Οδάξ (1985) και συλλογή τραγουδιών (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980) τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Γιάννης Μαρκόπουλος, Ελένη Καραΐνδρου κ.α.).
Με το ίδιο ψευδώνυμο υπογράφει το μεταφραστικό έργο του, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα:
Αισχύλος: Ικέτιδες, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Επτά επί Θήβας
Σοφοκλής: Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Τραχίνιες, Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ, Αίας
Ευριπίδης: Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Εκάβη, Κύκλωψ, Ελένη, Ανδρομάχη, Τρωάδες
Αριστοφάνης: Λυσιστράτη, Πλούτος, Θεσμοφοριάζουσες, Εκκλησιάζουσες, Νεφέλες, Ιππής
Μολιέρος: Ταρτούφος
