Η Πολυξένη Καράκογλου μας παρουσιάζει το «Μη φοβηθείς» με τη συμμετοχή του εξαιρετικού συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί»! Είναι το τρίτο κατά σειρά single από το επερχόμενο album της με τίτλο «ΥΠΟΣΧΕΣΗ». Το «Μη φοβηθείς» είναι σε στίχους της Αθηνάς Σπανού και των Κοινών Θνητών και μουσική της Πολυξένης.
Ένα τραγούδι παρατήρησης, προβληματισμού πηγαίας δύναμης, συνύπαρξης και συντροφιάς. Ένα τραγούδι για τη δύναμη του μαζί.
Το «Μη φοβηθείς» είναι ένας συνδυασμός του ύφους των Κοινών Θνητών και της τραγουδοποιού με pop, soul και hip hop ήχο που έχει εκρηκτικά αποτελέσματα
Ακούστε το τραγούδι και δείτε το video clip στο YouTube:
Το τραγούδι «Μη φοβηθείς» κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το site της τραγουδοποιού όπως και το υπόλοιπο merch της κυκλοφορίας.
Credits
Έπαιξαν οι Μουσικοί:
Περικλής Αλιώπης: τρομπέτα
Λάμπης Κουντουρόγιαννης: ηλεκτρική κιθάρα
Αλέξανδρος Κούρος: τύμπανα
Μάριος Μαρνελάκης: μπάσο
Χρήστος Σπηλιόπουλος: τρομπόνι
Ενορχήστρωση - Programming: Μάριος Ιβάν Παπούλιας
Μίξη – Master: Σωτήρης Παπαδόπουλος
Video – Μοντάζ: Πολυξένη Καράκογλου
Επεξεργασία χρώματος: Άκης Βαλεργάκης
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο LowCat Studio
Το τραγούδι «Μη φοβηθείς» καθώς και ολόκληρο το μουσικό project της Πολυξένης Καράκογλου πραγματοποιείται με τη βοήθεια του οργανισμού «ΕΡΑΤΩ» και την πρωτοβουλία απονομής χορηγιών μέσω επιτροπής σε νέους τραγουδιστές.
Στίχοι:
Περνάει ο κόσμος, περνάει ο χρόνος
και μένουν στιγμές
Κομμάτια οι λέξεις, συλλαβές να διαλέξεις
που δένουν ζωές
Μεγάλη αλήθεια, παιδικά παραμύθια
σκληροί οι καιροί
Μια άνοιξη ακόμα μετά το χειμώνα,
σου φταίει κι αυτή
Μη φοβηθείς τον καιρό, είμ’ εδώ
Σου μάθαν πώς στύβεται η πέτρα
Μη φοβηθείς τον καιρό, είμ’ εδώ
κράτα ανάσα και μέτρα
Αέρας ξυράφι μου μυρίζει θειάφι
λάσπη, φωτιά
Και μια πανοπλία, μεγάλη ιστορία
να λες σε παιδιά
Ο κόσμος αλλάζει και πια σε τρομάζει
που νιώθεις πως φταις
Ζωγράφος Απρίλης, που χρώμα του δίνεις,
μα φτιάχνει σκιές
Σκιές, γύρω τρόμος και νιώθω πιο μόνος, κρατάω ανάσα όμως συνεχίζω
Γεμάτος αμάξια πλημμύρα ο δρόμος μα όπως και να έχει εγώ τον διασχίζω
Γραμμάρια αλήθεια το ψέμα είναι τόνος, σκοτάδια παντού μα επιμένω φωτίζω
Υπάρχεις εσύ, δεν με αγγίζει ο φόβος, η αγάπη σου με έμαθε πάντα να ελπίζω
Φωτιά έχω ανάψει και έχω αράξει εκεί που κανείς δεν μπορεί να τη σβήσει
Ότι και να βρέξει και να κατεβάσει η Άνοιξη όλα τα δάση θ‘ ανθίσει
Αισθάνομαι εντάξει, ανήκω σε τάξη που αν χρειαστεί την πέτρα θα τη στύψει
Και πια δεν υπάρχει κάτι να με τρομάξει, υπάρχεις εσύ, όλα τα ’χεις νικήσει
Γι’ αυτό σου λέω αγάπα με όσο μπορείς
Μαζί σου θα’ μαι εδώ στιγμή μη φοβηθείς
