Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1960 στο Τσάτσακ, μία πόλη που έχει πληθυσμό κοντά στους 155.000 ανθρώπους. Μάλιστα αξίζει να αναφέρουμε πως η χρονολογία γέννησης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς συμπίπτει με την περίοδο ανάπτυξης της πόλης. Ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού άρχισε να σκάει την μπάλα στο γήπεδο της Μπόρας Τσάτσακ και όλοι αναφέρονταν με τα καλύτερα λόγια στο ταλέντο του, χαρακτηρίζοντάς τον έναν εγκεφαλικό παίκτη. Εξάλλου, υπάρχει και μία φήμη ότι από το εφηβικό κιόλας της ομάδας του ο νεαρός πλέι μέικερ είχε αρχίσει να διαβάζει βιβλία προπονητικής.
Ο Ομπράντοβιτς δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί σε άλλη θέση πέρα από αυτή του πλέι μέικερ και με τις ικανότητές του και το μυαλό του άρχισε να κάνει τη διαφορά πάνω στο παρκέ. Το 1986 μεταπήδησε στην ομάδα της καρδιάς του, την Παρτιζάν, όπου στέφθηκε πρωταθλητής το 1987 και έπαιξε στο Final Four του 1988. Την ίδια χρονιά, στη Σεούλ, κατέκτησε με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ το 1989 πανηγύρισε το Κύπελλο Κόρατς με την Παρτιζάν. Το 1990, και πάλι με την εθνική ομάδα της χώρας του, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής.
Όταν ο παίκτης έγινε προπονητής σε μία νύχτα
Στην ιστορία έχει μείνει το ανοιξιάτικο βράδυ του Μαΐου του 1991, όταν ένας εξαιρετικός παίκτης, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς… μεταμορφώθηκε στον μεγαλύτερο προπονητή των ευρωπαϊκών γηπέδων, όπως αποδείχτηκε στο μέλλον. Έτσι ξαφνικά… Ενώ ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον περίμενε το επόμενο πρωί στη συγκέντρωση των διεθνών για το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, ο «Ζοτς» δεν φοβήθηκε να κάνει το μετέωρο βήμα ακολουθώντας το ένστικτό του. Ο αντιπρόεδρος της Παρτιζάν και συμπατριώτης του, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, τον περίμενε στο ξενοδοχείο και του ζήτησε να γίνει προπονητής. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς τα έχασε αρχικά. Ζήτησε περιθώριο ενός μήνα για να αποφασίσει, αλλά ο Κιτσάνοβιτς του είπε ότι έπρεπε να το κάνει αμέσως. Η συνέχεια μετά το «ναι» του Ομπράντοβιτς είναι λίγο έως πολύ γνωστή.
Ο ίδιος ο «Ζοτς» είχε τονίζει για εκείνο το βράδυ: «Άλλαξα ζωή σε μία νύχτα. Ακούγεται μεγάλο, όμως, ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω και για το οποίο προετοιμαζόμουν καιρό. Ήμουν μπασκετμπολίστας και παράλληλα προπονητής σε εφηβικές και παιδικές ομάδες, ενώ παρακολουθούσα τα μαθήματα στη σχολή των προπονητών. Θυμάμαι ήμουν με την εθνική της Γιουγκοσλαβίας πριν από το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, το 1991. Πήγαμε να περάσουμε ένα βράδυ στο Βελιγράδι και ο αντιπρόεδρος της Παρτιζάν, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, μαζί με κάποιους άλλους ανθρώπους της ομάδας με περίμεναν στο ξενοδοχείο, για να μου πουν: «Αν θες να γίνεις προπονητής, τώρα είναι η ώρα». Τους ζήτησα ένα μήνα και μου είπαν πως είχα μόνο εκείνο το βράδυ. Και απάντησα «ναι». Ακολούθησα το ένστικτό μου».
Παναθηναϊκός και ο οργασμός των τίτλων
Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1999 τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι στο δρόμο τους προς την κατάκτηση της κορυφής, πήραν μαζί τους ένα πολύτιμο λίθο και δεν το μετάνιωσαν ποτέ. Το γεγονός ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κυκλοφορούσε ελεύθερος στην αγορά τους καλοκαιρινούς μήνες του 1999 δεν άφησε ασυγκίνητες τις ομάδες που είχαν υψηλούς στόχους. Νικητής στη «μάχη» αναδείχθηκε οΠαναθηναϊκός, ο οποίος έφερε στην Ελλάδα τον -εκ των κορυφαίων εκείνη την εποχή- «Ζοτς».
Από τότε πολλοί τίτλοι ακολούθησαν. Μαζί τους όμως σφυρηλατήθηκε και μια ιδιαίτερη σχέση. Η σχέση που έχει αναπτύξει ο Ομπράντοβιτς με τον κόσμο του «τριφυλλιού» είναι κάτι το ιδιαίτερο. Άλλωστε, κάθε φορά που ο Ομπράντοβιτς μπαίνει στο παρκέ του ΟΑΚΑ, το γήπεδο σείεται από χειροκροτήματα, αλλά και το ρυθμικό σύνθημα που υπάρχει ειδικά για αυτόν ακούγεται συνεχώς. Ο ίδιος ο 56χρονος (πλέον) προπονητής νιώθει ότι το «τριφύλλι» είναι σπίτι του, κάτι το οποίο έχει δηλώσει και ο ίδιος πολλές φορές ακόμα και μετά την αποχώρηση του το καλοκαίρι του του 2012.
Το βίντεο με την επιστροφή του «Ζοτς» στο ΟΑΚΑ για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό.
Οι τίτλοι του
Πρωταθλήματα: 11 στην Ελλάδα (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011), 1 στη Σερβία (1992).
Κύπελλα: 6 στην Ελλάδα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 1 στη Σερβία (1992).
Ευρωλίγκα: 4 με Παναθηναϊκό (2000, 2002, 2007, 2009, 2011), 1 με Παρτιζάν (1992), 1 με Μπανταλόνα (1994), 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1995).
Σαπόρτα: 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1997), 1 με Μπενετόν Τρεβίζο (1999).
Μετάλλια: Δύο χρυσά (Ευρωμπάσκετ 1997, Μουντομπάσκετ 1998), 1 αργυρό (Ολυμπιακοί Αγώνες 1996), 1 χάλκινο (Ευρωμπάσκετ 1999).
