«Από τη μεταπολίτευση στο 13ωρο, Εργατικό Δίκαιο και Αγώνες»: Εκδήλωση για τις σημερινές προκλήσεις στην εργασία

Η Εργατική Λέσχη στα Ανατολικά «Monte Matto» μας προσκαλεί σε μια εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή τον νέο εργασιακό νόμο, επιδιώκοντας να ανοίξει τον διάλογο για τις πραγματικές συνέπειες των πρόσφατων αλλαγών στην εργασία και στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων.

Όπως σημειώνει η Εργατική Λέσχη, οι ρυθμίσεις που θεσμοθετούνται —από το 13ωρο έως τις fast-track απολύσεις— δεν είναι μεμονωμένες, αλλά αποτελούν συνέχεια μιας διαρκούς υπονόμευσης των εργασιακών δικαιωμάτων, που καθιστά αναγκαία την ενημέρωση και τη συλλογική ανάλυση και δράση.

Η εκδήλωση θα εστιάσει στη χρονική περίοδο από τη Μεταπολίτευση έως και σήμερα, με άξονες και ομιλιτές:

• Δημοκρατία και εργασία: Σύγχρονες μορφές κοινωνικού αυταρχισμού - Απόστολος Καψάλης, Πάντειο Πανεπιστήμιο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ
• Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων - Γιάννης Παπαδήμας, μέλος της Εργατικής Λέσχης στα ανατολικά - Monte Matto
• Εργατικά Κινήματα στον χρόνο - Παναγιώτης Κοκοκύρης, μέλος της Εργατικής Λέσχης στα ανατολικά - Monte Matto

Σημειώνεται ότι μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει γλέντι, το οποίο θα λήξει νωρίς, με σεβασμό προς τους κατοίκους της γειτονιάς.

Αναλυτικά στο κάλεσμα αναφέρεται:

Πριν λίγο καιρό είδαμε στην Βουλή να ψηφίζεται ο νόμος «Δίκαιη εργασία για όλους», ή όπως είναι γνωστό σε εμάς τους εργαζόμενους, ο νόμος του 13ωρου της Κεραμέως. Ο νόμος αυτός φέρνει πολλά ακόμη μέτρα πέρα από το 13ωρο, που είναι εξίσου σημαντικά. Αρχικά, η θέσπιση του 13ωρου μας παρουσιάζεται ως μέτρο «ευελιξίας» και «ελεύθερης επιλογής», στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια ακόμη επίθεση στο θεμελιώδες δικαίωμα του 8ώρου. Σε μια εποχή που στην Ελλάδας δεν υφίσταται κανένας έλεγχος στην εργοδοτική αυθαιρεσία, η ελεύθερη επιλογή του εργαζόμενου συνοψίζεται στο: «ή 13ωρη εργασία ή ανεργία». Το 13ωρο εξυπηρετεί τα αφεντικά, αφού πλέον έρχεται να νομιμοποιήσει με ευνοϊκούς για αυτούς όρους αυτό που παρανόμως τα προηγούμενα χρόνια ήταν κανονικότητα, ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού. 

Η προηγούμενη εργοδοτική αυθαιρεσία, πλέον, νομιμοποιείται και ενισχύεται περαιτέρω με τα υπόλοιπα μέτρα του νόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η θεσμοθέτηση της 4ήμερη 10ωρης απασχόλησης, στο πλαίσιο της «ευελιξίας», χωρίς όμως τις προσαυξήσεις της 2ωρης υπερωριακής εργασίας. Στο ίδιο πλαίσιο, επιτρέπεται η ευέλικτη προσέλευση, δηλαδή η χρήση της κάρτας εργασίας μέχρι και 2 ώρες μετά την έναρξη του ωραρίου σε περίπτωση αργοπορίας, ενισχύοντας την αδήλωτη εργασία, καθώς δίνεται η δυνατότητα στα αφεντικά να μας επιβάλλουν να χτυπάμε κάρτα μέχρι και δύο ώρες μετά την προσέλευσή μας και στην πραγματικότητα να δουλεύουμε 10ωρο με τις απολαβές του 8ωρου. Έχουμε, βέβαια, το «δικαίωμα» να αρνηθούμε σύμφωνα με την κυβέρνηση, με τη υποσημείωση, όμως, ότι δίνεται η δυνατότητα στα αφεντικά να μας ξεφορτωθούν και να μας αντικαταστήσουν την επόμενη μέρα με ένα απλό SMS (fast-track προσλήψεις-απολύσεις). Επιπλέον,  ο νόμος χωρίζει την ετήσια άδεια σε περισσότερες περιόδους κάτι που μειώνει την ελάχιστη διάρκεια της άδειας από 12 σε 6 εργάσιμες μέρες, με αποτέλεσμα να χάνεται η συνεχής ανάπαυση ειδικά τις εορταστικές περιόδους, στις οποίες θα αναγκαζόμαστε να καλύψουμε τα κενά των αφεντικών.

Η συνεχής εντατικοποίηση της εργασίας,  που ενισχύεται ακόμη περισσότερο με αυτό το νόμο, μας οδηγεί σε μια κατάσταση ασφυκτική. Ο ελεύθερος χρόνος μας μειώνεται περαιτέρω και υπό τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας απομακρυνόμαστε από τις συλλογικές διεκδικήσεις των δικαιωμάτων μας, αντιμετωπίζοντας ο ένας συνάδελφος τον άλλον ατομικά και ανταγωνιστικά. Με αυτό το τρόπο, ως εργαζόμενοι, γινόμαστε απόλυτα αναλώσιμοι και βορρά στα συμφέροντα της κερδοφορίας των εργοδοτών, τα οποία εξυπηρετεί το αστικό κράτος με αριστοτεχνικό τρόπο αναδεικνύοντας το πραγματικό του πρόσωπο. Με αυτό τον νόμο, τους εξευτελιστικούς μισθούς και τον πληθωρισμό στα ύψη αναγκαζόμαστε για άλλη μια φορά να θυσιάσουμε τη ζωή μας για την επιβίωση.

Τα μέτρα του πρόσφατου ¨εργατικού¨ νόμου δεν έρχονται ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά αποτελούν συνέχεια μια διαρκούς επίθεσης στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ήδη, από τη δεκαετία του 1990 ξεκινάει η απορρύθμιση της εργασίας, η οποία, με την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη, την υπογραφή και εφαρμογή των μνημονίων (ιδιαίτερα) αλλά και με την καραντίνα (Covid-19), κορυφώνεται δημιουργώντας ένα ευέλικτο περιβάλλον εργασίας το οποίο σταθεροποιείται και επεκτείνεται διαρκώς αφού ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης και της εμβέλειας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχει αφαιρέσει από τα σωματεία τη διαπραγματευτική και διεκδικητική τους ικανότητα προς όφελος των εργαζομένων. 

Στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εμείς ως εργαζόμενοι μαζί με τα σωματεία μας πρέπει τώρα να παλέψουμε για σταθερές και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας με προμετωπίδα την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι οποίες μπορούν να ενδυναμώσουν τα σωματεία μας και να συμβάλουν καθοριστικά στη βελτίωση της ποιότητας της εργασίας μας και της ζωής μας. Κανένα αφεντικό, καμία κυβέρνηση δεν θα μας χαριστούν.

Για τους λόγους αυτούς, σας καλούμε το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στην εκδήλωσή μας στις 17:00 στο Κοινωνικό Κέντρο Λαμπηδόνα στον Βύρωνα και στην οποία θα συζητήσουμε για το νέο εργατικό νομοσχέδιο, το πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά και να ανακαλέσουμε κινήματα αντίστασης του κοντινού παρελθόντος, ευχόμενοι να αποτελέσουν παράδειγμα για νέους εργατικούς αγώνες. 

Πληροφορίες:

Monte Matto (Εργατική Λέσχη στα Ανατολικά)

«Εργατικό Δίκαιο και Αγώνες: Από τη Μεταπολίτευση στο 13ωρο»

Σάββατο 29/11, στον κοινωνικό χώρο Λαμπηδόνα (Βύρωνας) στις 17.00

Email επικοινωνίας: ergatikilesxianatolika@riseup.net

Συνέλευση: Κάθε δεύτερη Κυριακή στις 18:00 (επόμενη συνέλευση 16/11).

Ομάδα Αυτομόρφωσης: Κάθε Πέμπτη 21:00.

Ομάδα Ιστορίας:  Κυριακή 07/12 στις 16:00 (δεύτερη συνάντηση).

(Προσωρινός) Χώρος: Υπόγειο Α’ΦΕΠΑ, Ούλωφ Πάλμε 2-4, πολιτικό στέκι Granma.