Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου; Θυμάμαι ένα πρωί ξύπνησα και είδα στην αυλή μας ένα σεντούκι με παιχνίδια. Μέναμε στου Ψυρρή, αρχές της δεκαετίας του ‘60. Ήμουν τότε τριών χρόνων περίπου. Όταν όμως έμαθα ότι τα παιχνίδια αυτά μου τα άφησε η Χρυσάνθη για να μη στεναχωρηθώ, επειδή μετακόμισαν, τα έσπασα όλα κι έκλαιγα για μέρες. Η Χρυσάνθη ήταν ένα μεγαλύτερο κοριτσάκι που αγαπούσα πολύ.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι; Το τραινάκι μου, αλλά μου άρεσε να ντύνομαι παπάς και να κάνω λιτανείες στη γειτονιά.
Τι θυμάσαι από την πρώτη ημέρα στο σχολείο; Ήθελα να κάνω παρέα με τα παιδιά της έκτης, μού φαίνονταν μικροί οι συνομήλικοι.
Μοιράσου μια αστεία οικογενειακή ιστορία (με τον μπαμπά, την μαμά ή τα αδέρφια) Ήταν καθαρή Δευτέρα και είχαμε τραπέζι. Η μάνα μου είχε μαγειρέψει σουπιές με σπανάκι που άρεσαν στον πατέρα μου. Κάποια στιγμή, επειδή πεινούσα, αλλά δεν είχαν έρθει ακόμη οι καλεσμένοι, έκανα βουτιά στην κατσαρόλα, κι έφαγα όλες τις σουπιές. Άφησα μόνο το σπανάκι. Θα έτρωγα το ξύλο της χρονιάς μου. Μια ιδέα, όμως, άναψε λαμπάκι. Η μητέρα μου είχε στο μπάνιο σαγιονάρες με ένα ωραίο λευκό λάστιχο. Τις έκοψα κομμάτια και τις έριξα στην κατσαρόλα. Τέλεια ομοιότητα. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, μέχρι που τις δάγκωσαν και δεν κοβόντουσαν με τίποτε.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου φαγητό; Περίεργο για ένα παιδί: η σκορδαλιά με κροκέτες μπακαλιάρου. Και σήμερα μπορώ να πω ότι το αγαπημένο μου πιάτο αυτό είναι.
Είχες συμμετάσχει ποτέ σε σχολική παράσταση; Τι θυμάσαι; Σε πολλές. Πάντα με προτιμούσαν οι δάσκαλοι στις εκδηλώσεις του σχολείου. Εκείνο που θυμάμαι και γελώ ακόμα, είναι όταν κάποτε έπρεπε να υποδυθώ τον Παπαφλέσσα. Προτίμησα να φορέσω άμφια χρυσοποίκιλτα και όχι μαύρα ράσα. Τι στο καλό; Πρωταγωνιστής ήμουν, ό, τι ήθελα έκανα.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου τραγούδι; «Ο Διωγμός», ένα τραγούδι μελοδραματικό του Μάικ Ροζάκη. Μάλιστα, μιλούσε για το θάνατο της αγαπημένης του και το φανταζόμουν σα σενάριο κανονικά.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο; Αν μιλάμε και για εφηβεία το «Ντέμιαν» του Έρμαν Έσσε. Λειτούργησε σαν καθρέφτης και οδηγός, στο πέρασμά μου στην εφηβεία.
Ποιο ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά; Η Μαρίνα Αυγέρη, ένα σήριαλ με θέμα την αντίσταση ,που παίχτηκε την ίδια περίοδο με τον «Άγνωστο Πόλεμο» και είχε πρωταγωνίστρια τη Τζένη Καρέζη. Κόπηκε στα πρώτα επεισόδια από την Χούντα. Αλλά και οι «Αντίζηλοι» με τον Ρότζερ Μουρ και τον Τόνυ Κέρτις.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία; Η «Μαίρη Πόπινς» φυσικά. Σουπερκαλιφρατζιλιστιεξπιαλιντόσιους!
Πώς θυμάσαι τη γειτονιά που μεγάλωσες; Στου Ψυρρή, εκεί που τώρα είναι το θέατρο. Ήταν μια φτωχογειτονιά με χωματόδρομους και αυλές. Ο καφετζής στη γωνιά εξυπηρετούσε τηλεφωνικά όλους. Έβγαινε και φώναζε όταν κάποιος είχε τηλέφωνο. «Σούληηηης!» Είχαμε μια κυρία «των τιμών», καθολική στην αυλή μας, την κυρία Μπέτα , που είχε δυστυχώς ξεπέσει. Το πάτωμά της βούλιαζε, καθώς το πατούσες και κουδουνούσαν οι πορσελάνες στα ράφια.
Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παγωτό; Καϊμάκι από το Νίκο τον κουτσό, στην Πάτρα. Εκεί πηγαίναμε τα καλοκαίρια, στη γιαγιά. Ήταν στις σκάλες του κάστρου, κοντά στον Άγιο Νικόλα. Ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτή τη γεύση.
Ποιες ήταν οι καλύτερες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες ως παιδί; Οι διακοπές στην Επίδαυρο, στο Λυγουριό. Έπαιζα στο θέατρο μικρούς ρόλους παιδιών, μαζί με τον αδελφό μου, έτσι όλη η οικογένεια, δηλαδή τρία αδέλφια και γονιοί, περνούσαμε εκεί τις διακοπές μας για αρκετά καλοκαίρια. Ήταν πιστεύω η γέφυρα που με προκάλεσε να περάσω απέναντι στη ζωή μου.
Μοιράσου μια ιστορία με τον καλύτερο σου φίλο. Στην πρώτη μου σχέση βρέθηκα στα δεκατρία. Μεγάλος έρωτας, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω και τον φίλο μου τον Γιώργο μόνο του. Έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε οι τρεις: καμιά βόλτα στο πάρκο, άντε κανένα σινεμά. Εκεί μέσα στο σκοτάδι του σινεμά φιληθήκαμε και οι τρεις. Ύστερα αρχίσανε τα δράματα. Πάνω στη κρίση όμως, και ύστερα από φοβερό καυγά με τον φίλο μου, αποφασίζαμε να παραμείνουμε οι δυο μας φίλοι. Φυσικά, ιπποτικά παραχωρούσαμε «τη σχέση» ο ένας στον άλλο: «Όχι, εσύ να συνεχίσεις, μη νοιάζεσαι για μένα» και τέτοια. Όπως καταλαβαίνετε, είμαστε ακόμη φίλοι σήμερα, μετά από σαράντα χρόνια. Και το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου έγινε πόθος και πάθος αλλουνού.
