Ήταν ένα απόγευμα στη Λεωφόρο Αγίου Δημητρίου. Μια εικόνα που δεν αναδύεται συχνά στο αστικό τοπίο της Αττικής ξεπρόβαλε. Ο δρόμος είχε ασπροκόκκινες κορδέλες ως σήμανση που απαγορεύει την διέλευση αυτοκινήτων, δεν ήταν όμως αυτό το πρωτόγνωρο κομμάτι, αλλά ο λόγος που δεν περνούσαν αυτοκίνητα εκείνο το βράδυ. Ένα κομμάτι της λεωφόρου είχε μετατραπεί σε έναν πολύχρωμο παιδότοπο, όπου μπαλόνια, ζωγραφιές, ποδήλατα, σκυταλοδρομίες, ζογκλερικά και μουσικά δρώμενα έκαναν αυτόματα τις άκρες των χειλιών να σχηματίσουν κλίση πλησιάζοντας προς τα αυτιά, ενώ παιδιά και μεγάλοι έπαιζαν ελεύθερα κι ανέμελα μέσα στο δρόμο. Ήταν η Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο και ο Άγιος Δημήτριος, με πρωτοστάτρια τη δήμαρχο Μαρία Ανδρούτσου, είχε βάλει τα δυνατά του να κάνει την ημέρα να έχει αξία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας, μοιράζοντας άπλετη χαρά στους κατοίκους.
Η Δήμαρχος του Αγίου Δημητρίου, η Μαρία Ανδρούτσου, είναι από τις πιο ενεργές δημάρχους της χώρας. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις πολιτικών που ψάχνονται και είναι μέσα στα πράγματα, παράγοντας προοδευτικών πολιτικών που εκτείνονται από τα θέματα της έμφυλης ισότητας (π.χ. για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια) και της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης (δημοτικοί λαχανόκηποι ή εφαρμογή των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ σε μια από τις δραστηριότητες την Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο) μέχρι τις αρχές της τοπικής δημοκρατίας που είναι πάντα στις προτεραιότητές της (όπως ο συμμετοχικός σχεδιασμός και η διαβούλευση σε επίπεδο γειτονιάς). Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι σε σύνολο 66 δήμων στην Αττική, υπάρχουν μόνο τρεις γυναίκες δήμαρχοι. Όσον αφορά ολόκληρη τη χώρα, σε σύνολο 332 δήμων είχαν εκλεγεί το 2019 μόλις 19 γυναίκες δήμαρχοι, ποσοστό δηλαδή 5,7% και 313 άνδρες δήμαρχοι, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων.
Με αφορμή το φεστιβάλ «Φθινοπωρινές Γιορτές» που διαδέχεται το Στρογγυλό Open Air Film Festival (και τα δύο είναι δωρεάν και προσβάσιμα σε όλα τα άτομα), αλλά με κύριο λόγο την πάντα ενεργό και προς την σωστή κατεύθυνση δράση της, με άξονα τις ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές της ανησυχίες, συναντήσαμε τη Μαρία Ανδρούτσου στο γραφείο της εντός του Δημαρχείου.
Έχετε κερδίσει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και όπως όλα δείχνουν έχετε κερδίσει και την αγάπη του κόσμου. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν αυτό και πώς τα καταφέρατε; Εύκολο, δεν είναι τίποτα στη ζωή και ειδικά η αγάπη του κόσμου είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Μπορεί να υπερψηφίζεσαι γιατί προκύπτουν κάποιες στηρίξεις σε άλλες περιπτώσεις, αλλά να μην έχεις την αγάπη του κόσμου. Στην περίπτωσή μας, θέλαμε να πάει μαζί. Όταν ξεκινήσαμε χωρίς καμία στήριξη, ήταν εννέα υποψήφιοι συνδυασμοί και επικρατήσαμε μεταξύ αυτών. Την πρώτη Κυριακή το ποσοστό δεν ήταν μεγάλο, βέβαια τερματίσαμε πρώτοι. Στην προεκλογική περίοδο έλεγαν: «Η Μαρία και το δεκαπενταμελές» θέλοντας να υποτιμήσουν και το φύλο, η Μαρία(!) δεν ήταν η κυρία Ανδρούτσου, ήταν η Μαρία… και το δεκαπενταμελές: γιατί οι περισσότεροι στο συνδυασμό ήταν νέοι.
Όμως νομίζω ότι με την αλήθεια μας και με την καθημερινή μας παρουσία στην πόλη, κερδίσαμε αυτό που είπατε πριν: «την αγάπη» που είναι ό,τι πιο πολύτιμο. Όλη τη ζωή μου, είμαι 57 χρονών, έχω ζήσει εδώ, σε αυτόν το Δήμο και μάλιστα σε αυτή τη γειτονιά, οπότε ήταν εύκολο και να με γνωρίζει ο κόσμος και να είμαι ένα πρόσωπο πολύ κοντά του. Άρα, όταν δείξεις την αλήθεια σου, έρχεται η αγάπη και η εκτίμηση. Γιατί προσδοκούμε να εκτιμάται και όλη μας η στάση και η παρουσία και το έργο που κάνουμε.
Για εμάς ήταν καινούργιο το να μην χρειαστεί να μας ακολουθεί μία κομματική σημαία, αλλά μόνο ο λόγος μας
Ήσασταν ενεργή στα κοινά από αρκετά νέα… Ναι, σαν μαθήτρια με τα πολιτιστικά, στη δεκαετία του ’80. Αργότερα σαν νέα μαμά με Συλλόγους Γονέων, κομμάτι που είναι πολύ δραστήριο στην πόλη μας. Στη συνέχεια σαν Δημοτική Σύμβουλος και το 2011 ως επικεφαλής της παράταξης «Αλλάζουμε την πόλη» που καταφέραμε και κερδίσαμε. Στην πρώτη υποψηφιότητα, είχαμε και άγνοια κινδύνου, δεν πηγαίναμε για να κερδίσουμε απαραίτητα, όσο για να πούμε το πρόγραμμά μας, να πούμε τη δική μας θέση, να κάνουμε τη διαφορά από το παλιό, να δώσουμε το στίγμα μας. Πείσαμε, δουλέψαμε πάρα πολύ, οπότε η δεύτερη φορά ήταν ακόμη πιο δύσκολη: γιατί είχαμε να ανταγωνιστούμε την προηγούμενη επιτυχία. Την τρίτη φορά το ίδιο και όσο πλησιάζουμε και τις επόμενες εκλογές, αυτό μας γεμίζει και άγχος και ανησυχία γιατί έχουμε να ανταγωνιστούμε τον χρόνο, τις συνθήκες, την κατάσταση που υπάρχει στη χώρα…
Αναφερθήκατε στη διαφορά με το παλιό: ποιό είναι αυτό το παλιό και ποιά η διαφορά που θέλατε να σημειώσετε; Το παλιό για την Αυτοδιοίκηση, για πολλά χρόνια, ήταν η ταύτιση των δημοτικών παρατάξεων με τα κόμματα! Το ποιό κόμμα στηρίζει ποιόν υποψήφιο ήταν πρωταρχικής σημασίας. Ίσως για εκείνες τις εποχές να είχε τη σημασία του, όμως, με το πέρασμα των χρόνων, πιστεύαμε ότι δεν έχει σημασία και ότι μπορούσαμε να βρεθούμε στην ίδια διαδρομή άνθρωποι που μπορεί να ψηφίζαμε διαφορετικά στις εκλογές, όμως είχαμε τις ίδιες αξίες, τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια δέσμευση να προχωρήσουμε με βάση τις αξίες μας. Αυτό για εμάς ήταν καινούργιο, να μην χρειάζεται να μας ακολουθεί μια κομματική σημαία, αλλά μόνο ο λόγος μας. Η παρουσία μας. Η συνέπειά μας. Η επιμονή μας. Οι συγκρούσεις, που αναπόφευκτα γίνονται με τα κακώς κείμενα.
Μιας και το σχολιάσατε η ίδια πριν, για τη «Μαρία και το Δεκαπενταμελές», και τις πρόσφατες μισογυνίστικες επιθέσεις απέναντι σε μια άλλη γυναίκα πολιτικό, την πρωθυπουργό της Φινλανδίας, πώς βιώνετε εσείς τον σεξισμό ως γυναίκα στην πολιτική; Και στο θέμα του φύλου, και στο θέμα της ηλικίας, υπάρχει προκατάληψη. Όλοι λέμε είναι σπουδαίο να μπουν οι νέοι άνθρωποι στην πολιτική, αλλά όταν έρχεται εκείνη η ώρα, υπάρχει η αμφισβήτηση του κατά πόσο ένας νέος μπορεί να τα καταφέρει, αν γνωρίζει, αν έχει την εμπειρία. Όλα αυτά τα είχαμε απέναντί μας. Προσπαθήσαμε να πείσουμε ότι δεν υστερούμε σε τίποτα, πρώτον γιατί ξέραμε την πόλη, ξέραμε τα θέματα, δεν ήρθαμε ουρανοκατέβατοι, δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα σε αυτό που λέγεται Δήμος και να το χρησιμοποιήσουμε σαν σκαλοπάτι για να μετέχουμε κάπου αλλού. Οπότε καταλάβαιναν οι συνομιλητές μας ότι είχαμε την αλήθεια μας. Ξέραμε το θέμα, ξέραμε το πρόβλημα, είχαμε μια πρόταση, ακούγαμε τυχόν άλλες προτάσεις και συνεχίζουμε να ακούμε: μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να δίνουμε φωνή στους συμπολίτες και στην αντίθετη άποψη, να ακουστεί και να ζυγιστεί κι εμείς να μεταβάλλουμε τη θέση μας, όπου χρειάζεται ή να την υπερασπιστούμε, όπου θεωρούμε ότι πρέπει να το κάνουμε.
Νιώθετε όμως, ή νιώσατε στο παρελθόν, ότι παλεύετε περισσότερο από τους άντρες ώστε να σας ακούσουν και να σας εμπιστευτούν απλά και μόνο εξαιτίας του φύλου σας; Σίγουρα, σε όλα τα επίπεδα. Μια γυναίκα παλεύει διπλά: και στη δουλειά, για να ‘χει κάποια εξέλιξη, χρειάζεται διπλό κόπο, το ίδιο και στα κοινά. Έπρεπε να ματώσουμε, να λιώσουμε παπούτσια για να καταλάβουν και να δουν πραγματικά ότι τη γνωρίζουμε την πόλη, ότι έχουμε λύσεις, ότι η υπόθεση της πόλης δεν είναι θέμα τεχνοκρατών ή σοφών γερόντων ή κομματικών παραγόντων. Είναι η δυνατότητα να βρεθούν, να συζητήσουν και να συναποφασίσουν όλες οι ηλικίες και όλοι όσοι ζουν την πόλη, και τα πολύ νέα παιδιά, οι έφηβοι, που είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, οι οικογένειες, η τρίτη ηλικία. Όλοι πρέπει να έχουν λόγο, και τα άτομα που αισθάνονται ότι είναι στο περιθώριο. Να μη μιλήσουμε για την περίοδο που ανέλαβα εγώ, από το ’11 και μετά, που το θέμα της φτώχειας ήταν κυρίαρχο σε πόλεις σαν τον Άγιο Δημήτριο.
Έχουμε φύγει από την εποχή που το πόσο επιτυχημένος είναι ένας Δήμαρχος ή μία Δήμαρχος εξαρτάται από το πόσο ακριβά και μεγάλα έργα κάνει
Είναι γεγονός ότι το θέμα της φτώχειας δεν το αγγίζουν πολλοί. Ακριβώς. Μετανάστες, πρόσφυγες, όλοι όσοι ήταν στο περιθώριο της ζωής, ήταν μια κατάσταση που κάποιοι την έκρυβαν, ωστόσο έπρεπε να τη διαχειριστούμε, γιατί ήταν σημαντικό: αφορούσε την καθημερινότητα μας, τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων που ήταν περισσότεροι και έναν μηχανισμό που δεν ήξερε να διαχειριστεί τέτοια θέματα. Το κοινωνικό κομμάτι περιοριζόταν στο πλαίσιο μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης, μιας συνεργασίας με τα φιλόπτωχα ταμεία, αυτό ήταν μέχρι πρότινος. Έπρεπε να πατήσουμε σε κάποιες δομές που είχαν στηθεί τα προηγούμενα χρόνια, γιατί δε θέλω να μηδενίζω ό,τι είχε γίνει πριν από μας. Για παράδειγμα, ο Δήμος μας είχε Δημοτικά Ιατρεία από τη δεκαετία του ’80. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε κι άλλες τέτοιες δομές για να έχει ο κάθε ένας τη δυνατότητα να βρίσκει λύση στο πρόβλημά του.
Έχετε δώσει πολύ έμφαση στο συμμετοχικό σχεδιασμό και στη διαβούλευση σε επίπεδο γειτονιάς. Καταλαβαίναμε ότι το να οδηγούμαστε σε αποφάσεις που πιθανά όταν θα ερχόμασταν να τις εφαρμόσουμε θα είχαμε απέναντί μας, αν όχι όλη την γειτονιά έστω και μία μερίδα της, και επειδή νομίζω η Δημοκρατία το επιβάλλει, θελήσαμε να μην είναι η δική μας θέση το θέσφατο, αλλά να μπει η βάση της αμφισβήτησης και της συζήτησης. Το φθινόπωρο, όταν συντάσσουμε το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου και τον προϋπολογισμό, κατεβαίνουμε στις γειτονιές. Κάνουμε έξι συναντήσεις, μια για κάθε διαμέρισμα της πόλης μας και σε κάθε μία από αυτές, παρουσιάζουμε την πρότασή μας, ακούμε κριτική για ό,τι έχει γίνει, ο καθένας μπορεί να τοποθετηθεί επί παντός. Ακούμε, καταγράφουμε προτάσεις που είτε μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να μπουν στο τρέχον τεχνικό πρόγραμμα, είτε τις μελετάμε για την επόμενη χρονική περίοδο. Αυτό το κάνουμε όλα τα χρόνια, εκτός από δύο χρονιές, λόγω κορονοϊού που περιοριστήκαμε στην ηλεκτρονική διαβούλευση. Έχουμε την πλατφόρμα διαβούλευσης στη σελίδα μας, όπου κι εκεί ό,τι σημαντικό πρέπει να αποφασιστεί, το βάζουμε. Βέβαια το ζητούμενο είναι πόσοι συμμετέχουν: ούτε στις συναντήσεις με φυσική παρουσία, ούτε στην ηλεκτρονική διαβούλευση μετέχουν όσοι θα θέλαμε, αλλά δεν παύει να πρέπει να το κάνουμε και να επιμένουμε, να το προωθούμε με ανακοινώσεις, με τα social media, προτρέποντας τους πολίτες να συμμετέχουν.
Ο κόσμος την υποδέχτηκε αυτή την πρωτοβουλία ένθερμα; Ναι, βέβαια! Πρώτον, γιατί ήθελαν να τα πουν. Είναι αυτό που λέμε: «τα παράπονά σας στον Δήμαρχο». Και είναι διαφορετικά να λέει κάποιος μεμονωμένα το θέμα του και διαφορετικά να το λέει σε μια διαδικασία πολλών, γιατί τότε παύει να στέκεται στο αυστηρά δικό του θέμα, τι γίνεται στο πεζοδρόμιό του. Κι αυτός είναι ένας αγώνας: να πείσουμε τους πολίτες ότι δεν πρέπει να περιορίζονται σε αυτό, να κλαδευτεί το δέντρο μπροστά από το σπίτι μου, να φύγει ο κάδος μπροστά από το σπίτι μου, να έχω θέση στάθμευσης μπροστά στο σπίτι μου, να βρω θέση στον παιδικό σταθμό για το παιδί μου, όσο το να σκεφτούμε και να σχεδιάσουμε τις διεργασίες και τις δομές που αφορούν όλους. Πώς να εξασφαλίσουμε θέση στάθμευσης για όλους, δημόσια πάρκινγκ, πώς θα εξασφαλίσουμε με διαφάνεια και με οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια να μπαίνουν τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, και να μην είναι το θέμα το σπίτι σου. Αυτά τα κάναμε με το καλημέρα σας, που αναλάβαμε! Όμως αυτό θέλει κόπο, να πείσεις ότι δεν γίνεται να βλέπεις μόνο το δικό σου ζήτημα.
Ο δήμος Αγίου Δημητρίου είναι ο μόνος στην Ελλάδα που δημοσιεύει απολογισμό σε σχέση με το κομμάτι της βιωσιμότητας. Πόσο σας απασχολούν τα θέματα περιβάλλοντος και βιωσιμότητας; Μας ενδιαφέρουν τα ζητήματα της βιώσιμης πόλης, της βιώσιμης ανάπτυξης. Έχουμε φύγει από την εποχή που το πόσο επιτυχημένος είναι ένας Δήμαρχος ή μία Δήμαρχος, εξαρτάται από το πόσο ακριβά και μεγάλα έργα κάνει και υποδομές υψηλού κόστους, αλλά το πόσο οι υποδομές μας, οι εγκαταστάσεις μας θα μπορούν καταρχάς να συντηρούνται, να αντέχουν, να απαντούν στις ανάγκες τις αυριανές. Πρέπει να φέρουμε το έργο μας στο μέτρο της αληθινής ζωής και όχι στο κομμάτι της επίδειξης πλούτου. Γιατί υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια και πλούτος και ευμάρεια και γινόταν έργα φαραωνικά. Μας ενδιαφέρει λοιπόν να εστιάσουμε στο επίπεδο των υποδομών κι οι υποδομές μας να είναι βιώσιμες. Το πρόσημο το περιβαλλοντικό, σε κάθε τι που κάνουμε, να είναι στην κατεύθυνση της αειφορίας.
Για αυτό και προσπαθούμε αυτό να το αποδείξουμε συντάσσοντας τον Απολογισμό της βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με το πρότυπο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και τις κατευθυντήριες οδηγίες και παραμέτρους του GRI (Global Reporting Initiative). Είναι ο τρίτος απολογισμός που κάναμε για τα έτη 2018-2019 και θα συνεχίσουμε. Αν καταφέρουμε να μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, με τους ίδιους δείκτες και να συγκρίνουμε και την πρόοδό μας σε βάθος χρόνου, τότε θα μπορούμε να πείσουμε πως ό,τι λέμε δεν είναι μια έκθεση ιδεών ή τα γνωστά «θα», αλλά είναι κάτι μετρήσιμο. Με τις ενέργειές μας και τις δράσεις μας θα πετύχουμε, για παράδειγμα, να μειώσουμε το διοξείδιο του άνθρακα, με αυτόν τον τρόπο, με εκείνο το έργο, με εκείνη την αλλαγή συμπεριφοράς στον οργανισμό που λέγεται Δήμος, αλλά και προς τους πολίτες έξω. Γιατί το σημαντικό δεν είναι να κάνουμε ό,τι κάνουμε σαν οργανισμός, σαν υπηρεσία, αλλά ό,τι κάνουμε να διαχυθεί και στην κοινωνία και να ακολουθήσουν και οι πολίτες.
Κάνουμε δραστηριότητες που έχουν στόχο να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος στα θέματα της Οδικής Ασφάλειας, στα θεματα της συμπερίληψης, σεβόμαστε τους συμπολίτες που έχουν κινητικά προβλήματα
Γνωρίζουμε ότι είστε αρκετά ενεργή και στα έμφυλα ζητήματα, είχατε αντιδράσει πέρυσι σχετικά με το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Και είχαμε θερμή υποδοχή (γέλια). Έπρεπε να δοθεί εκείνος ο αγώνας. Είχα ένα προνομιακό βήμα, καθώς ήμουν πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής και κατάφερα να πείσω το Διοικητικό Συμβούλιο να υποστηρίξει αυτή την άποψη, όπου οι περισσότεροι ψήφιζαν χωρίς να ξέρουν τι ψηφίζουν και μετά βρέθηκαν απέναντι στην ίδια τους την υπόσταση.
Στον δήμο σας υπάρχουν δομές για θύματα έμφυλης βίας; Είμαστε σε μια προσπάθεια να κάνουμε μια δομή στην πόλη μας που θα δίνει μια άμεση λύση σε τέτοια προβλήματα. Η διαδικασία που ακολουθείται ως τώρα στη χώρα είναι αρκετά χρονοβόρα και πολλές φορές δεν βοηθά μια γυναίκα, στο εδώ και τώρα που καίγεται και πρέπει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό ζήτημα. Θα προσπαθήσουμε να δούμε πως μπορεί να στηθεί με την τεχνογνωσία που έχει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας με τη δική μας διάθεση και θέληση.
Η πόλη του Αγίου Δημητρίου είναι γεμάτη φεστιβάλ. Είστε πολύ δραστήρια και κομμάτι του πολιτισμού; Ναι, στα πολιτιστικά κάνουμε δουλειά. Ό,τι κάνουμε είναι χωρίς εισιτήριο και προσπαθούμε να φέρνουμε επιλογές που αγκαλιάζουν όλη την πόλη. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στα παιδικά, έχουμε Καραγκιόζη σε πολλές πλατείες αυτή την περίοδο. Ολοκληρώθηκε το Στρογγυλό Φεστιβάλ Κινηματογράφου που κάνουμε σε ένα πολύ όμορφο χώρο, το αίθριο ενός σχολικού συγκροτήματος που έφτιαξε ο Ζενέτος, ο μοντερνιστής αρχιτέκτονας. Το Φεστιβάλ «Φθινοπωρινές Διαδρομές» ξεκινάει Δευτέρα 5/9, ενώ τώρα φιλοξενούμε το Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, γιατί και στο θέατρο έχει μακρά παράδοση ο Δήμος μας και διοργανώνουμε παραστάσεις σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Μπορούμε να εμπλέξουμε περισσότερα νέα άτομα στην πολιτική και να ασχολούνται ενεργά; Προσπαθούμε! Εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη ότι το καταφέρνουμε όσο καλά θα ’πρεπε, γιατί πάρα πολλοί νέοι αμφισβητούν όλο αυτό και σωστά αμφισβητούν το σύστημα και τη δομή, ακόμη και του Δήμου, που είναι λίγο πιο ανοιχτός, και δεν θέλουν να εμπλακούν στα γρανάζια αυτού του μηχανισμού. Υπάρχουν όμως ομάδες που βλέπουν ότι γίνονται φιλότιμες προσπάθειες και πιο πολύ στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, στα ζητήματα της Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στα ζητήματα της Προστασίας των Ζώων, εκεί έχουμε πολύ δυναμικό εθελοντικό κίνημα.
Για πολλά χρόνια ο Δήμος μας, και πριν γίνει υποχρεωτικό από το νόμο, ασχολιόταν με τα αδέσποτα. Αδέσποτα σκυλιά στο Δήμο μας δεν έχουμε, γιατί το 2002 είχαμε Πρόγραμμα με τη Φιλοζωική και στειρώναμε σκυλιά. Και τώρα έχουμε εστιάσει στις γάτες, να ελεγχθεί ο πληθυσμός, να ταΐζονται, να δημιουργούμε συνθήκες ώστε αν βρεθεί ένα τραυματισμένο ζώο, να το περιθάλψουμε. Έχουμε συμβάσεις με Κλινική, έχουμε συμβάσεις με Κτηνιατρείο για όλες τις άλλες Υπηρεσίες, τη σίτιση. Εκπαιδεύσεις στα Σχολεία για την Προστασία των Ζώων, δεσποζόμενων και αδέσποτων.
Κάνουμε δραστηριότητες που έχουν στόχο να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος στα θέματα της Οδικής Ασφάλειας, στα θεματα της συμπερίληψης, σεβόμαστε τους συμπολίτες που έχουν κινητικά προβλήματα, με το να μην κλείνουμε τις ράμπες, να μη σταθμεύουμε σε θέσεις ΑΜΕΑ. Όλα όσα πρέπει να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος, χωρίς να πρέπει να του το πουν. Έχουμε δωρεάν δημοτική συγκοινωνία με καινούρια mini bus που καταλήγουν και στους τρεις σταθμούς μετρό. Έχουμε και μειωμένα δημοτικά τέλη, τα χαμηλότερα στην Αττική.
Έχετε πλάνα ή σκέψεις να αφήσετε το Δήμο και να πάτε σε έναν μεγαλύτερο πολιτικό οργανισμό, ώστε να έχετε αντίκτυπο σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού; Έχουμε ξεκινήσει πολλά πράγματα και σημαντικά εδώ. Νομίζω ότι έχει σημασία στην ομάδα να παραμείνουμε όλοι εδώ και να το παλέψουμε, μέχρι να καταφέρουμε να βάλουμε καινούργιους ανθρώπους στη διαδικασία.
