Ο Γιάννης Βίδρας έχει ένα πολύ δυνατό μήνυμα να μας περάσει

Τρίτη χρονιά, τρεις θρυλικές διαδρομές και το  L’ Étape Greece είναι έτοιμο και πάλι να να μετατρέψει την Αρχαία Ολυμπία στον απόλυτο ποδηλατικό προορισμό - ο ρυθμός του Tour de France είναι έτοιμος και πάλι να ηχήσει ανάμεσα στα δέντρα και σε μια από τις ωραιότερες διαδρομές που μπορείς να συναντήσεις στην Ελλάδα. Στις 12 Απριλίου, το L’ Étape Greece by Tour de France 2025, presented by Škoda σε συνδιοργάνωση με την ευZHN feelόsophy, την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, θα γεμίσει τη μέρα με ενέργεια, ενθουσιασμό, μουσική, γεύσεις και δραστηριότητες για αθλητές, συνοδούς και θεατές, και φυσικά πολλή αγάπη για την ποδηλασία!

Μεταξύ των διάσημων συμμετεχόντων θα είναι και ο τριαθλητής και ιδρυτής του CravingNoBorders® που στοχεύει με τις εμφανίσεις του στην ευαισθητοποίηση και την εκπαίδευση του κοινού για τον διαβήτη τύπου 1, να καταρρίψει τους μύθους και να προσφέρει υποστήριξη σε άλλες οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις - η ενασχόληση του με τον αθλητισμό ξεκίνησε όταν η μόλις μηνών κόρη του διαγνώσθηκε με σακχαρώδη διαβήτη.

Πολύτιμη η ιστορία του και ομοίως πολύτιμες οι πληροφορίες που την πλαισιώνουν και μας εκμυστηρεύτηκε.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την ίδρυση του CravingNoBorders®; Ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι του;

Το CravingNoBorders® γεννήθηκε από μια βαθιά προσωπική ανάγκη να αποδείξω – πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε άλλους – ότι τα μεγαλύτερα όρια βρίσκονται στο μυαλό μας. Η έμπνευση προήλθε από δύο καθοριστικές στιγμές στη ζωή μου. Η πρώτη ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι το σώμα μου δεν με στήριζε στον τρόπο που ήθελα να ζήσω. Ένιωθα ότι μου έλειπε η ενέργεια, η ευελιξία και η αντοχή να ακολουθήσω το παιχνίδι του γιου μου στο πάρκο. Δεν ήταν θέμα εμφάνισης ή κιλών στη ζυγαριά· ήταν η αίσθηση ότι η φυσική μου κατάσταση με κρατούσε πίσω από στιγμές που ήθελα να ζήσω στο έπακρο.

Η δεύτερη στιγμή-σταθμός ήταν όταν η κόρη μου διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 σε ηλικία μόλις 9 μηνών. Τότε κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να της ζητώ να παλεύει καθημερινά με μια χρόνια πάθηση, αν εγώ ο ίδιος δεν ήμουν πρόθυμος να αλλάξω. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα ότι δεν θα άφηνα κανέναν περιορισμό – σωματικό ή νοητικό – να με καθορίσει. Έτσι γεννήθηκε το CravingNoBorders. Ήθελα να δημιουργήσω έναν χώρο έμπνευσης, έναν τόπο όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να βλέπουν ότι η αλλαγή είναι εφικτή, ότι τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν και ότι οι ετικέτες που μας βάζουν – ή που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας – δεν πρέπει να μας περιορίζουν. Παράλληλα, το CravingNoBorders έχει έναν ακόμη σκοπό: να ευαισθητοποιήσει για τον διαβήτη τύπου 1 και να ενισχύσει την αποδοχή των ατόμων με χρόνιες παθήσεις, γιατί η κοινωνία μας χρειάζεται περισσότερη κατανόηση και λιγότερες προκαταλήψεις.

Υπάρχει κάποιος κύριος στόχος;

Φυσικά. Να εξελιχθεί το CravingNoBorders σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Ένα φορέα που θα δίνει στους ανθρώπους τα εφόδια, την έμπνευση και τη δύναμη να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο – είτε αυτό είναι ορατό είτε όχι – και να συμβάλει στη δημιουργία μιας πραγματικά συμπεριληπτικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που δεν βάζει ταμπέλες, δεν περιθωριοποιεί, αλλά αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και δίνει σε κάθε άνθρωπο τη θέση που του αξίζει.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 στην καθημερινότητά τους;

Ο διαβήτης τύπου 1 δεν είναι μια κατάσταση που μπορείς να αφήσεις στην άκρη έστω και για μια στιγμή. Είναι ένας αδιάκοπος αγώνας ισορροπίας, όπου κάθε επιλογή – από το τι θα φας, πότε θα γυμναστείς, μέχρι το πόσο άγχος έχεις – μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα σακχάρου σου. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η συνεχής παρακολούθηση. Δεν υπάρχει διακοπή, ούτε «ρεπό» από τον διαβήτη. Το σάκχαρο πρέπει να ελέγχεται μέρα και νύχτα, καθώς οι υπογλυκαιμίες ή οι υπεργλυκαιμίες μπορούν να εμφανιστούν απρόβλεπτα.

Εξίσου σημαντική είναι η ψυχολογική πίεση. Ο διαβήτης τύπου 1 συχνά αντιμετωπίζεται ως «αόρατη» πάθηση, κάτι που σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να ζεις με αυτή την καθημερινή πραγματικότητα. Υπάρχει κούραση – όχι μόνο σωματική, αλλά και συναισθηματική – γιατί απαιτείται συνεχής προσοχή και εγρήγορση. Πέρα από την ατομική προσπάθεια, υπάρχουν και οι κοινωνικές προκλήσεις. Οι διακρίσεις, η έλλειψη ενημέρωσης και η ανάγκη να εξηγείς συνεχώς τι σημαίνει διαβήτης τύπου 1 μπορεί να γίνουν κουραστικές. Για ένα παιδί, για παράδειγμα, το να πρέπει να ελέγχει το σάκχαρό του μπροστά στους συμμαθητές του ή να διακόπτει το παιχνίδι για να φάει κάτι επειδή νιώθει μια υπογλυκαιμία, δεν είναι εύκολο. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερη ενημέρωση και αποδοχή. Ο διαβήτης τύπου 1 δεν πρέπει να θεωρείται εμπόδιο στα όνειρα ή στην καθημερινή ζωή. Με τη σωστή υποστήριξη, τη γνώση και την τεχνολογία που έχουμε σήμερα, μπορεί κάποιος να ζήσει μια γεμάτη, δραστήρια ζωή, χωρίς περιορισμούς.

Ποια είναι η σημασία της σωστής διατροφής και της άσκησης για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 1;

Η σωστή διατροφή και η άσκηση παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 1, όχι μόνο σε βιολογικό επίπεδο, αλλά και στην ποιότητα ζωής ενός ατόμου. Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια κατάσταση που απαιτεί συνεχή προσαρμογή και ισορροπία, και αυτοί οι δύο παράγοντες είναι τα πιο ισχυρά εργαλεία που έχει κάποιος στη διάθεσή του. Η άσκηση βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, βοηθώντας το σώμα να χρησιμοποιεί καλύτερα τη γλυκόζη, ενώ παράλληλα μειώνει το στρες και ενισχύει τη συνολική ευεξία. Ωστόσο, δεν υπάρχει μια "συνταγή" που να ταιριάζει σε όλους· κάθε άνθρωπος με διαβήτη πρέπει να γνωρίζει το σώμα του, να πειραματίζεται και να βρίσκει τι λειτουργεί καλύτερα για εκείνον. Στην περίπτωση της Όλγας, έχουμε δει πόσο σημαντική είναι η άσκηση όχι μόνο για τη ρύθμιση του σακχάρου της, αλλά και για την ψυχολογία της. Η κίνηση, το παιχνίδι, η ελευθερία που δίνει η φυσική δραστηριότητα, την κάνουν να νιώθει πιο δυνατή και ανεξάρτητη.

Η διατροφή είναι ο άλλος μεγάλος πυλώνας. Δεν σημαίνει περιορισμός, αλλά έξυπνες επιλογές που βοηθούν στη σταθερότητα του σακχάρου. Η ισορροπία ανάμεσα στους υδατάνθρακες, τις πρωτεΐνες και τα καλά λιπαρά είναι ζωτικής σημασίας, καθώς κάθε γεύμα μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα γλυκόζης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα παιδί με διαβήτη πρέπει να στερείται πράγματα, αλλά ότι χρειάζεται εκπαίδευση και αυτογνωσία για να ξέρει πώς να τρέφεται σωστά. Βλέποντας από κοντά την καθημερινότητα ενός παιδιού με διαβήτη, έχω καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να έχουμε μια θετική στάση απέναντι σε αυτούς τους δύο παράγοντες. Η διατροφή και η άσκηση δεν πρέπει να γίνονται πηγή άγχους, αλλά μέσα για να ζούμε μια πιο ελεύθερη, γεμάτη ζωή. Και αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω και στον Γιώργο και στην Όλγα: ότι ο τρόπος που φροντίζουμε το σώμα μας είναι μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας.

Πώς επηρέασε η διάγνωση της κόρης σας με διαβήτη τύπου 1 την απόφασή σας να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό;

Η διάγνωση της Όλγας με διαβήτη τύπου 1 ήταν μια στιγμή που άλλαξε τη ζωή μας. Όταν μαθαίνεις ότι το παιδί σου θα ζήσει με μια χρόνια πάθηση, το πρώτο συναίσθημα είναι ο φόβος. Φόβος για το άγνωστο, φόβος για το αν θα μπορέσει να έχει μια φυσιολογική ζωή, φόβος για το αν θα είσαι αρκετά δυνατός για να το στηρίξεις. Τότε, όμως, κατάλαβα κάτι πολύ σημαντικό: δεν μπορούσα να της ζητώ να είναι δυνατή, αν εγώ ο ίδιος δεν ήμουν το παράδειγμα. Αν ήθελα να της δείξω ότι μπορεί να κατακτήσει τα όνειρά της χωρίς να αφήνει τον διαβήτη να την περιορίζει, έπρεπε να το αποδείξω μέσα από τις πράξεις μου.

Αλλά δεν ήταν μόνο η Όλγα. Ήταν και ο Γιώργος, ο μεγαλύτερος γιος μου, που έπρεπε να μάθει να ζει με αυτή την αλλαγή στην οικογένειά μας. Ήταν εκείνος που έδειξε από μικρός υπομονή, κατανόηση και αγάπη, χωρίς ποτέ να βλέπει την αδερφή του ως "διαφορετική". Ο ρόλος του ήταν καθοριστικός, γιατί μέσα από τη δική του στάση έβλεπα πώς η αποδοχή και η στήριξη μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μέχρι τότε, δεν ήμουν αθλητής. Η ζωή μου δεν περιλάμβανε προπονήσεις, μεγάλες αποστάσεις ή αθλητικούς στόχους. Όμως, εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι έπρεπε να αλλάξω. Άρχισα να τρέχω, να κολυμπώ, να ποδηλατώ. Από τις μικρές αλλαγές, έφτασα στα IRONMAN. Έβαλα στόχους που κάποτε φάνταζαν αδιανόητοι και, βήμα-βήμα, τους έκανα πραγματικότητα.

Δεν το έκανα για να εντυπωσιάσω κανέναν. Το έκανα γιατί ήθελα να αποδείξω πρώτα στον εαυτό μου ότι η αλλαγή είναι δυνατή. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, ήθελα να περάσω το ίδιο μήνυμα και στους άλλους: ότι τα όρια που νομίζουμε πως έχουμε είναι συχνά απλώς δημιουργήματα του μυαλού μας. Σήμερα, όταν η Όλγα με βλέπει να προπονούμαι ή να τερματίζω έναν αγώνα, ξέρει ότι το κάνω και για εκείνη. Και κάθε φορά που ο Γιώργος μοιράζεται μαζί μου τις δικές του φιλοδοξίες, ξέρω ότι έχω κάνει τη σωστή επιλογή. Γιατί το σημαντικότερο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας δεν είναι απλώς συμβουλές· είναι το παράδειγμα ότι η ζωή είναι μια διαδρομή γεμάτη προκλήσεις, αλλά και απεριόριστες δυνατότητες.

Τι είδους εμπειρίες σας έχουν προσφέρει όλοι αυτοί οι σημαντικοί αγώνες στους οποίους έχετε συμμετάσχει;

Κάθε αγώνας είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη διαδρομή μου, αλλά κάποιοι έχουν σημαδέψει την πορεία μου, είτε γιατί με έφεραν αντιμέτωπο με τα όριά μου είτε γιατί μου δίδαξαν κάτι πολύτιμο. Ο πρώτος πραγματικά καθοριστικός αγώνας ήταν το  IRONMAN® 70.3®, όπου μπήκα για πρώτη φορά στον κόσμο των IRONMAN και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να καταφέρω κάτι που κάποτε έμοιαζε αδύνατο. Από εκεί και πέρα, οι προκλήσεις έγιναν μεγαλύτερες και ήρθε η στιγμή να δοκιμάσω τον απόλυτο στόχο αντοχής: το πρώτο μου Full IRONMAN στο Αμβούργο. Ήταν ένας αγώνας που με δοκίμασε σε κάθε επίπεδο – σωματικό, ψυχολογικό και πνευματικό. Έμαθα τι σημαίνει να φτάνεις στα όριά σου και να τα ξεπερνάς, να εμπιστεύεσαι τη διαδικασία και να πιστεύεις ότι, ακόμα και όταν όλα μέσα σου σου λένε να σταματήσεις, πάντα υπάρχει άλλο ένα βήμα μπροστά.

Η πορεία μου με οδήγησε ακόμα πιο μακριά, με τη συμμετοχή μου στο IRONMAN® 70.3® World Championship 2022 στην Utah, μια εμπειρία που με έκανε να δω τον εαυτό μου διαφορετικά, να σταθώ δίπλα σε κορυφαίους αθλητές από όλο τον κόσμο και να αισθανθώ περήφανος για τη διαδρομή μου. Και φέτος, το ταξίδι συνεχίζεται με το IRONMAN® 70.3® World Championship 2024 στη Νέα Ζηλανδία, μια νέα πρόκληση που αποτελεί απόδειξη ότι η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ. Παράλληλα, η ενασχόλησή μου με την ποδηλασία είναι κάτι που μου έχει δώσει τεράστια μαθήματα αντοχής και συγκέντρωσης. Το L’Étape Greece by Tour de France είναι ένας από αυτούς τους αγώνες που αναδεικνύουν τη στρατηγική, την πειθαρχία και τη δύναμη που απαιτεί η ποδηλασία. Είναι ένας θεσμός που φέρνει κοντά αθλητές κάθε επιπέδου και δίνει την ευκαιρία να ζήσεις, έστω για λίγο, την εμπειρία του Tour de France. Για μένα, δεν είναι μόνο ένας ποδηλατικός αγώνας· είναι μια ευκαιρία να τεστάρω τον εαυτό μου σε διαφορετικές συνθήκες, να αγωνιστώ δίπλα σε εξαιρετικούς αθλητές και να γίνω καλύτερος.

Μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της ζωής μου ήταν η συμμετοχή μου στην Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία του Παρισιού 2024, όπου είχα την τιμή να μεταφέρω τη φλόγα. Αυτός ο συμβολισμός της συνέχειας, της επιμονής και του ολυμπιακού ιδεώδους με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο μακριά μπορεί να σε πάει η αποφασιστικότητα και το πάθος. Όμως, όσο ξεχωριστοί κι αν είναι αυτοί οι αγώνες, για μένα η μεγαλύτερη νίκη δεν βρίσκεται σε κάποιο βάθρο ή σε έναν εντυπωσιακό τερματισμό. Βρίσκεται στο ότι η διαδρομή αυτή με έχει κάνει καλύτερο πατέρα, καλύτερο άνθρωπο και μου έχει επιτρέψει να δώσω στα παιδιά μου το σημαντικότερο μάθημα: τα όρια υπάρχουν μόνο αν τους επιτρέψουμε να υπάρχουν.

Πώς προετοιμάζεστε ψυχολογικά και σωματικά για έναν ποδηλατικό αγώνα όπως το L’ Étape Greece by Tour de France;

Η προετοιμασία για έναν αγώνα όπως το L’Étape Greece by Tour de France απαιτεί μια ισορροπία ανάμεσα στη φυσική κατάσταση, τη στρατηγική και την ψυχολογική ανθεκτικότητα. Η ποδηλασία είναι ένα άθλημα που δεν αφορά μόνο την ταχύτητα ή την αντοχή, αλλά και την ικανότητα να διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου σωστά, να διαβάζεις τη διαδρομή και να παραμένεις συγκεντρωμένος μέχρι το τέλος.

Σε σωματικό επίπεδο, η προετοιμασία μου περιλαμβάνει ποδηλατικές προπονήσεις, προσομοιώσεις ανηφορικών διαδρομών και εξάσκηση στη διαχείριση της ενέργειας κατά τη διάρκεια μεγάλων αποστάσεων. Οι ανηφόρες του L’Étape απαιτούν δύναμη, τεχνική και στρατηγική. Η σωστή κατανομή δυνάμεων είναι το κλειδί, καθώς αν δώσεις πάρα πολλά νωρίς, μπορεί να μην έχεις αρκετή ενέργεια για το τελικό κομμάτι. Η ψυχολογική προετοιμασία είναι εξίσου σημαντική. Κάθε αγώνας είναι μια μάχη με τον εαυτό σου, με τις αμφιβολίες και τις στιγμές που το σώμα σου σού λέει να σταματήσεις. Η νοερή εξάσκηση παίζει μεγάλο ρόλο: οραματίζομαι τη διαδρομή, τις δυσκολίες, τη στιγμή που θα πιέσω περισσότερο και τη στιγμή που θα τερματίσω. Αυτό με βοηθά να χτίζω αυτοπεποίθηση και να παραμένω συγκεντρωμένος, ακόμα και όταν η κούραση γίνεται έντονη.

Εξίσου σημαντική είναι και η διατροφή πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Το να έχεις τα σωστά καύσιμα στον οργανισμό σου είναι ζωτικής σημασίας, καθώς ένας ποδηλατικός αγώνας μεγάλης διάρκειας μπορεί να σε εξαντλήσει αν δεν προσέξεις τα ενεργειακά σου επίπεδα. Τέλος, προετοιμάζομαι με σεβασμό στη διαδρομή. Το L’Étape Greece είναι ένας αγώνας εμπνευσμένος από το Tour de France, και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απλώς μια ποδηλατική διαδρομή· είναι μια εμπειρία. Είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσεις τα όριά σου, να αγωνιστείς δίπλα σε άλλους ποδηλάτες με το ίδιο πάθος και να απολαύσεις την αίσθηση της ταχύτητας, της αντοχής και της ελευθερίας που σου δίνει το ποδήλατο. Για μένα, κάθε τέτοιος αγώνας δεν είναι απλώς μια δοκιμασία φυσικής κατάστασης· είναι μια ευκαιρία να βελτιωθώ, να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου και να απολαύσω τη διαδρομή, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.

Πώς καταφέρνετε να ισορροπείτε την απαιτητική προπόνηση για έναν αγώνα όπως το IRONMAN® 70.3® με τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις;

Η ισορροπία ανάμεσα στην προπόνηση και την οικογένεια είναι μια συνεχής πρόκληση, αλλά για μένα η οικογένεια είναι πάντα η προτεραιότητα. Δεν βλέπω την προπόνηση ως κάτι ξεχωριστό από τη ζωή μου, αλλά ως μέρος της καθημερινότητάς μου, όπως ακριβώς είναι και οι στιγμές με την Όλγα και τον Γιώργο. Το κλειδί είναι η σωστή διαχείριση του χρόνου. Οι περισσότερες από τις προπονήσεις μου γίνονται νωρίς το πρωί, πριν ξεκινήσει η μέρα, ή αργά το βράδυ, αφού έχουν ολοκληρωθεί οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Αυτό μου επιτρέπει να μην θυσιάζω χρόνο με τα παιδιά μου και να είμαι παρών στις στιγμές που έχουν σημασία.

Ένα άλλο στοιχείο που με βοηθά είναι ότι τους κάνω μέρος του ταξιδιού μου. Ο Γιώργος και η Όλγα γνωρίζουν πόσο σημαντικοί είναι αυτοί οι αγώνες για μένα, αλλά και τι συμβολίζουν: την επιμονή, την αφοσίωση και την υπέρβαση των ορίων. Συχνά μιλάμε για τις προπονήσεις, τις δυσκολίες, τις νίκες και τις αποτυχίες. Με αυτόν τον τρόπο, δεν αισθάνονται ότι ο αθλητισμός με απομακρύνει από αυτούς, αλλά ότι είναι κάτι που μας ενώνει. Κάποιες φορές, μάλιστα, συμμετέχουν κι εκείνοι! Είτε πρόκειται για ένα χαλαρό τρέξιμο μαζί, είτε για να με ενθαρρύνουν στους αγώνες, είτε για να μοιραστούμε εμπειρίες γύρω από την πειθαρχία και την αποφασιστικότητα, βρίσκουμε πάντα τρόπους να κάνουμε αυτό το ταξίδι οικογενειακή υπόθεση.

Στο τέλος της ημέρας, αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι ώρες προπόνησης ή οι χρόνοι στους αγώνες, αλλά να είμαι ο πατέρας που θέλω να είμαι. Και αυτό σημαίνει να βρίσκω τη χρυσή τομή ανάμεσα στο πάθος μου για τον αθλητισμό και την αγάπη μου για την οικογένειά μου.

Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού και τι ρόλο παίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις δράσεις ευαισθητοποίησης που οργανώνετε για τον διαβήτη τύπου 1;

Η ανταπόκριση του κόσμου στις δράσεις ευαισθητοποίησης για τον διαβήτη τύπου 1 είναι συγκινητική και δυνατή. Κάθε φορά που μοιράζομαι ένα κομμάτι της ιστορίας μου, είτε μέσα από αγώνες, είτε μέσα από ομιλίες, είτε μέσα από τις αναρτήσεις μου, λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που είτε ζουν με διαβήτη είτε έχουν αγαπημένα πρόσωπα που τον αντιμετωπίζουν.

Η μεγαλύτερη επιβεβαίωση της σημασίας αυτής της προσπάθειας έρχεται όταν λαμβάνω μηνύματα από γονείς που μου λένε ότι ένιωθαν μόνοι σε αυτή τη διαδρομή, αλλά πλέον ξέρουν ότι υπάρχει μια κοινότητα που τους καταλαβαίνει. Ή από νέους με διαβήτη που βλέπουν ότι μπορούν να βάλουν στόχους χωρίς να φοβούνται ότι η πάθησή τους θα τους σταματήσει. Αυτή η σύνδεση είναι που με κινητοποιεί να συνεχίσω.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο σε όλο αυτό. Το Instagram είναι ο χώρος όπου η διάδραση με το κοινό είναι άμεση. Εκεί, μέσα από σχόλια, μηνύματα και συζητήσεις, βλέπω καθημερινά πώς μια ανάρτηση, μια εμπειρία ή μια σκέψη μπορεί να δώσει δύναμη σε κάποιον άλλον. Είναι το μέρος όπου μπορώ να επικοινωνώ σε πραγματικό χρόνο, να ακούω ιστορίες, να απαντώ σε ερωτήσεις και να δημιουργούμε μαζί μια κοινότητα που μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες προκλήσεις και, κυρίως, την ίδια θέληση να προχωρήσει μπροστά.

Παράλληλα, το www.CravingNoBorders.org λειτουργεί ως σημείο αναφοράς, όπου κάποιος μπορεί να βρει πληροφορίες για την πρωτοβουλία, τις δράσεις ευαισθητοποίησης και τις ιστορίες που έχουμε μοιραστεί με ανθρώπους που εμπνέουν. Εκεί δεν είναι απλώς ένας χώρος ενημέρωσης, αλλά ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να δει πώς το μήνυμα του CravingNoBorders μετατρέπεται σε πράξεις. Για μένα, τα social media δεν είναι απλά ένας χώρος προβολής. Είναι ένας χώρος έμπνευσης και ενδυνάμωσης, όπου κάθε ανάρτηση μπορεί να γίνει μια σπίθα για κάποιον που ψάχνει δύναμη να συνεχίσει. Και όσο υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση, ξέρω ότι η προσπάθεια αυτή έχει ουσιαστικό αντίκτυπο.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε σε άλλους γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις με τα παιδιά τους;

Αν μπορούσα να πω κάτι σε έναν γονιό που βρίσκεται στην ίδια θέση που ήμουν εγώ όταν διαγνώστηκε η Όλγα με διαβήτη τύπου 1, θα ήταν: Δεν είσαι μόνος. Στην αρχή, νιώθεις ότι ο κόσμος γύρω σου καταρρέει, ότι η ζωή του παιδιού σου θα είναι γεμάτη περιορισμούς και αβεβαιότητα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα όρια που φοβόμαστε περισσότερο δεν είναι αυτά που βάζει η πάθηση, αλλά εκείνα που εμείς ασυνείδητα δημιουργούμε. Η διάγνωση δεν καθορίζει το μέλλον ενός παιδιού. Αυτό που το καθορίζει είναι το πώς εμείς, ως γονείς, θα το στηρίξουμε. Αν εμείς το αντιμετωπίσουμε ως κάτι που μπορεί να διαχειριστεί, αν του δείξουμε ότι μπορεί να κάνει ό,τι ονειρεύεται – με σωστή γνώση και προετοιμασία – τότε εκείνο θα μάθει να βλέπει τον εαυτό του δυνατό και ικανό, όχι περιορισμένο από μια πάθηση.

Το ίδιο μήνυμα θέλω να περάσω και στον Γιώργο. Ο ρόλος ενός αδελφού σε μια οικογένεια που αντιμετωπίζει μια χρόνια πάθηση είναι πολύ σημαντικός. Ο Γιώργος μεγάλωσε μαθαίνοντας από πρώτο χέρι τι σημαίνει κατανόηση, στήριξη και αλληλεγγύη. Και μέσα από τη δική του στάση, έχω δει πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε χώρο και στα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, ώστε να μην αισθάνονται ότι παραμερίζονται, αλλά ότι είναι εξίσου σημαντικοί σε αυτό το ταξίδι. Δεν υπάρχει τέλειος τρόπος να είσαι γονιός. Υπάρχει μόνο η καθημερινή προσπάθεια να είμαστε εκεί, να ακούμε, να μαθαίνουμε και να προχωράμε μαζί με τα παιδιά μας. Ο διαβήτης δεν είναι το τέλος της ανεμελιάς ή των ονείρων τους. Είναι απλά μια πρόκληση που θα τα κάνει πιο δυνατά.

Και το πιο σημαντικό: Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να καταφέρουν.