Ανέκαθεν τον συναντούσα σε έναν χώρο. Στο… σανίδι. Να «οργώνει» σκηνές. Στα «Ολύμπια», στο Ηρώδειο, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με το συμπαγές ταπεραμέντο και την ερμηνευτική δεινότητά του σε κορυφαίους ρόλους του λυρικού θεάτρου και της οπερέτας. Διαπρέποντας. Είναι η πρώτη φορά που τον βρίσκω πίσω από ένα γραφείο. Είναι, ομολογώ, παράδοξο. Ο κορυφαίος έλληνας βαρύτονος, Τάσης Χριστογιαννόπουλος, πίσω από ένα γραφείο και, δη, με αρμοδιότητες διοικητικές. Κάτι που ούτε ο ίδιος φανταζόταν. Σε έναν χώρο όμως που γνωρίζει, στην κυριολεξία, απ’ την κούνια. Το θέατρο «Ολύμπια». Για την ακρίβεια, με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή του, στη νέα μορφή που απέκτησε, πλέον, ως το Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», κάνοντας δυναμικό comeback και restart.
Έχει μόλις παρουσιάσει τον εξωστρεφή και εντυπωσιακά πλουραλιστικό και πολυσχιδή καλλιτεχνικό προγραμματισμό της περιόδου 2024-2025 της σκηνής, στον οποίο περιλαμβάνονται οκτώ νέες παραγωγές όπερας, οπερέτας, μιούζικαλ, σύγχρονου χορού και θεάτρου και τριάντα μία (31) συναυλίες με έργα σπουδαίων Ελλήνων και ξένων συνθετών, τζαζ και έθνικ μουσικής - μεταξύ αυτών, και μια και μοναδική εμφάνιση του κορυφαίου ιταλού καρατερίστα πρωταγωνιστή, Τόνι Σερβίλο, γνωστού από την συγκλονιστική κινηματογραφική ενσάρκωση δύο εμβληματικών μορφών της ιταλικής πολιτικής σκηνής, σε φιλμ του Πάολο Σορεντίνο, του Τζούλιο Αντρεότι (II Divo, 2008) και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (Loro, 2018).
Η επίσημη «πρώτη» του φετινού προγράμματος θα δοθεί στις 12 Οκτωβρίου, με τον «Φιντέλιο», τη μοναδική όπερα που συνέθεσε ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, σε συναυλιακή μορφή, στη μετάφραση της Βέτας Πεζοπούλου, που χρησιμοποιήθηκε στην παράστασή της στο Ηρώδειο, τον Αύγουστο του 1944, λίγους μήνες πριν την αποχώρηση των Γερμανών. Τον ρόλο της Λεωνόρας ερμήνευσε τότε η νεαρή Μαρία Κάλλας. Η παραγωγή θα αποτελέσει και την κεντρική εκδήλωση για τον εορτασμό της επετείου των 80 χρόνων από την απελευθέρωση της Αθήνας, το 1944. Την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ διευθύνει ο Κωνσταντίνος Τερζάκης, ενώ η σκηνοθετική επιμέλεια είναι της Νατάσας Τριανταφύλλη. Η είσοδος στην επετειακή συναυλία θα είναι δωρεάν, με δελτία εισόδου.
Πέρα από τον «Φιντέλιο», στα «Ολύμπια» θα παρουσιαστούν ο «Κουρέας της Σεβίλλης» του Τζοακίνο Ροσσίνι, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου και Νικολέτας Φιλόσογλου, η οπερέτα του Γιόχαν Στράους «Η Νυχτερίδα», σκηνοθετημένη από τον Γιάννη Σκουρλέτη (Bijoux de Kant), σε μουσική διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη, και το μιούζικαλ «Sweeney Todd: Ο δαιμόνιος κουρέας της Fleet Street» του Στήβεν Σόντχάϊμ, σε σκηνοθεσία-μουσική διεύθυνση Γιώργου Πέτρου.
Θα παρουσιαστεί ακόμη, σε συναυλιακή μορφή, η όπερα του Διονυσίου Λαυράγκα «Διδώ», σε μουσική διεύθυνση Βύρωνα Φιδετζή. Από τις πολύ ιδιαίτερες προτάσεις, και η σύγχρονη πολυφωνική παράσταση «Το φουλάρι», της Δήμητρας Τρυπάνη, σε σκηνοθεσία της Ηρώς Μπέζου.
Το πρόγραμμα των συναυλιών εκκινεί με το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη (από το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων). Συναυλιακή αιχμή του δόρατος, και το αφιέρωμα σε έργα συνθετών του 20ού αιώνα, όπως οι Βάιλ, Μπάρμπερ, Σοστακόβιτς, αλλά και στον Μίκη Θεοδωράκη (για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου). Το πρόγραμμα που έχτισε ο Χριστογιαννόπουλος είναι ευρύτατο.
Όλα αυτά, χωρίς να λείπουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα για τα οποία θα αξιοποιηθεί το φουαγιέ, και συνεργασίες με όλα τα σημαντικά εγχώρια μουσικά σχήματα και οργανισμούς (ΕΛΣ, ΚΟΑ, ΟΜΜΑ, Ωδείο Αθηνών κ.λπ.).
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος στα «Ολύμπια», σε impromptu φωτογράφηση με το κινητό από την Ιωάννα Κλεφτόγιαννη.
«Τρέξαμε σαν τους παλαβούς και ενθουσιώδεις και -με την καλή έννοια- αλλοπαρμένους, και φτιάξαμε το πρόγραμμα το οποίο είδατε», μας λέει ο διακεκριμένος βαρύτονος. «Μέχρις στιγμής, και ο τραγουδιστής και ο καλλιτεχνικός διευθυντής υπάρχουν», σχολιάζει κάποια στιγμή της κουβέντας μας. Θα αποφύγει και ο ένας και ο άλλος την υπερκόπωση; «Είναι στα όρια, αλλά επιβιώνουν», απαντά ο λυρικός ερμηνευτής, έχοντας περιγράψει πως σχεδιάζει ένα «πνιγμένο» στη γραφειοκρατία δημοτικό οργανισμό να τον απελευθερώσει από την σύμφυτη δυσκαμψία του. Θα τα καταφέρει; Δείχνει να έχει, πάντως, την όρεξη.
Τα «Ολύμπια» είναι ένας χώρος με τον οποίο έχετε πραγματικά στενούς βιωματικούς δεσμούς. Πώς αισθάνεστε που καλείστε σε αυτόν ακριβώς τον χώρο να εργαστείτε ως καλλιτεχνικός διευθυντής; Δεν είναι μόνο τραγουδιστικά βιωματικά δικός μου ο χώρος. Είναι και οικογενειακά. Γιατί όταν γεννήθηκα το 1967, ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στη Λυρική Σκηνή. Οπότε τα πρώτα βήματα της ίδιας μου της ύπαρξης έγιναν μέσα σε αυτό τον χώρο. Και ως τραγουδιστής, προτού γίνω από τους βασικούς βαρυτόνους, επί εποχής διεύθυνσης Νίκου Συνοδινού, είχα κάνει επίσης τα πρώτα μου βήματα εδώ. Ο Συνοδινός είχε πει «θέλω να μπεις στο θέατρο και να είσαι μαϊντανός», δηλαδή να μπαίνω σε κάθε παραγωγή έστω για κάτι μικρό, προκειμένου να αποκτώ σιγά σιγά εμπειρία. Κι έτσι ξεκίνησα το 1990, και με πρώτους ρόλους στην οπερέτα, που είχε πιο πολύ να κάνει με το υποκριτικό κομμάτι, αντί για το τραγουδιστικό, αλλά και με ρόλους 40 δευτερολέπτων. Όμως έτσι χτίστηκε και η καλλιτεχνική μου σχέση με αυτόν τον χώρο.
Από ηλικία μηδέν, λοιπόν, όπως περιγράφετε, σχετίζεστε με τα «Ολύμπια». Ακριβώς. Κι επομένως, όντως υπάρχει μια άλλη σχέση με το χώρο αυτό.
Όμως αυτό δεν συνεπαγόταν την ανάληψη διευθυντικών καθηκόντων. Πώς προέκυψε, αλήθεια, αυτή η πρόταση; Η πρόταση ήταν έκπληξη και για μένα. Δεν ξέρω πώς προέκυψε. Πρέπει να ρωτήσουμε τον δήμαρχο ποιος καλός άνθρωπος του πρότεινε και τον συμβούλεψε, μετά την αλλαγή, να προτείνει τη θέση σε εμένα. Είχα σπάσει το πόδι μου και ήμουνα ακινητοποιημένος στο σπίτι, αλλά και επαγγελματικά, δημιουργικά. Οπότε όταν ήρθε αυτή η πρόταση εκεί γύρω στα Χριστούγεννα…
Η οποία, λέτε, δεν ήταν αναμενόμενη; Από πού να είναι αναμενόμενη; Τουναντίον!
Βολιδοσκοπήσεις νωρίτερα δεν είχαν γίνει; Καμία! Όταν τραυματίστηκα λοιπόν στο πόδι, μου έστειλε «περαστικά» ο Ολιβιέ Ντεκότ, που ήταν ο προηγούμενος διευθυντής στα «Ολύμπια», όταν πρωτοανοίξαν ως δημοτικό θέατρο. Και συζητήσαμε τι θα τραγουδούσα την επόμενη χρονιά και τι όχι. Και τον ρωτώ «Θα είσαι διευθυντής την επόμενη χρονιά στα Ολύμπια;». Και μου απαντά «Γιατί να μην είμαι;». Και του ανταπαντώ «Γιατί συνήθως, όταν αλλάζει ο δήμαρχος αλλάζει και ο καλλιτεχνικός διευθυντής». «Δεν ξέρω τίποτα», συνέχισε. Αυτή η κουβέντα με τον Ντεκότ γινόταν ενώ είχε μόλις αλλάξει ο δήμαρχος, τον Νοέμβριο. Και τότε με ρωτά «Ενδιαφέρεσαι να γίνει εσύ διευθυντής;». «Σιγά μην ενδιαφέρομαι να γίνω διευθυντής», του απάντησα ειλικρινώς. Και είχα άλλη δουλειά, και ήταν εντελώς έξω από τις προοπτικές μου.
Τι άλλαξε; Μετά τον τραυματισμό, πέρασα ένα διάστημα με πιο πολύ ενδοσκόπηση. Και αναγκαστική ησυχία. Όταν λοιπόν μετά από ένα μήνα ήρθε η πλήρως αναπάντεχη και απρόσμενη πρόταση από τον δήμαρχο, είπα «άσε να το σκεφτώ λίγο».
Δεν είπατε αμέσως «ναι»; Όχι. Άλλωστε, εγώ είμαι τραγουδιστής και θα εξακολουθήσω να είμαι. Έχω συμβόλαια για τα επόμενα χρόνια. Επίσης, έχοντας μόνιμο συμβόλαιο με την Εθνική Λυρική Σκηνή, έπρεπε να δω αν είναι εφικτό το να εργάζομαι και αλλού. Κι έτσι μίλησα με τον Κουμεντάκη, αλλά και με δικούς μου ανθρώπους. Όλοι ήταν πολύ θετικοί. Θεώρησαν πολύ φυσική την πρόταση του δημάρχου. Μαζί με το συναισθηματικό κομμάτι, που είναι πάρα πολύ έντονο σε αυτό τον χώρο, είπα «ας το δοκιμάσω». Παρόλο που, όταν με πήρε τηλέφωνο ο δήμαρχος, η πρώτη αντίδρασή μου ήταν «μα γιατί να φύγει ο Ντεκότ, που είχε μια πετυχημένη διαδρομή;». Στην οποία απάντησε «Αυτό είναι θέμα πολιτικό».
Δεν έχετε πείρα διοικητική. Δεν έχω. Αλλά η απάντηση ήταν ότι κανείς δεν την έχει εξαρχής. Την αποκτάς στη διαδρομή. Οπότε, ξεκινάμε και βλέπουμε.
Το πλουραλιστικό πρόγραμμα, με ποιο σκεπτικό χτίστηκε; Περιλαμβάνοντας από όπερες μέχρι αφιερώματα στους Τσιτσάνη, Μικρούτσικο, Κουγιουμτζή, Πλέσσα, Κώστα Γιαννίδη, αναθέσεις στον σημαντικό νέο χορογράφο Αντώνη Φωνιαδάκη, την Ποίηση και Μουσική του Φίλιππου Τσαλαχούρη κ.ά.; Αυτόν τον πλουραλισμό μας τον δίνουν τα ίδια τα Ολύμπια, που είναι ένα δημοτικό μουσικό θέατρο, αλλά και το ότι δεν υπάρχει αυτός ο πλουραλισμός των ειδών στα άλλα θέατρα.
Μια ζωντανή σκηνή που απευθύνεται σε όλους τους Αθηναίους, με ένα πλουραλιστικό ρεπερτόριο, που θα καλύπτει πολλά μουσικά και παραστασιακά είδη, φιλοδοξεί ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής τους να γίνουν τα Ολύμπια.
Επομένως, σκοπεύετε να καλύψετε ένα κενό; Ακριβώς.
Και γεωγραφικά; Μετά την προβληματική μετακίνηση της Λυρικής Σκηνής εκτός κέντρου, σε αντίθεση με όλες τις όπερες του κόσμου που είναι στο κέντρο των πόλεων; Ναι. Όντως, δημιουργήθηκε ζήτημα για μερίδα του κοινού.
Φιλοδοξείτε να καλύψετε κι αυτό το κενό; Υποχρεωτικά.
Συμπεριλαμβάνετε και όπερα και θέατρο και χορό και λαϊκό τραγούδι και μπαλέτο…. Υποχρεωτικά, γιατί δεν θα είχε νόημα να δημιουργηθεί μια άλλη όπερα. Όπερα έχουμε ήδη, και καλύπτεται η ανάγκη του κοινού της σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Και όπως είναι η Λυρική σήμερα, προτείνει υψηλής ποιότητας παραστάσεις. Υπάρχει και το Μέγαρο, που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος συναυλιών, επίσης υψηλής ποιότητας. Άρα τα Ολύμπια είχαν να καλύψουν ένα χώρο ανάμεσα σε αυτούς τους δύο φορείς, την οπερέτα, τον κλασικό χορό και τη δυνατότητα των ανθρώπων που είναι στο κέντρο της Αθήνας -κι εκείνων που δεν είναι να έχουν έναν ακόμα λόγο να περάσουν από το κέντρο- να έχουν να διαλέξουν ανάμεσα από όπερα, οπερέτα, μιούζικαλ, σύγχρονο, κλασικό θέατρο, παραδοσιακή μουσική, λαϊκή μουσική, τζαζ - όλο αυτό σε μια προσφορά πολιτιστική και πολιτική, με την έννοια του ότι είναι μια πράξη των Αρχών της πόλης. Και κάτι εξίσου σημαντικό: Με αυτό τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα σε καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν «χωράνε» σε άλλους οργανισμούς, να έχουν βήμα και να προτείνουν αυτό που θέλουν, στο κέντρο της Αθήνας.
Τα Ολύμπια απευθύνονται στο κοινό μιας πόλης που οικονομικά ζορίζεται. Θα ακολουθήσει κοινωνικές πολιτικές στα εισιτήρια; Σε ό,τι αφορά στην τιμολογιακή πολιτική, είναι ήδη όλα σε χαμηλότερες τιμές από την προηγούμενη χρονιά. Παρότι το κόστος των παραγωγών παραμένει υψηλό, ο αριθμός των παραγωγών και των παραστάσεων που προτείνουμε, σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, είναι υπερδιπλάσιος. Ευελπιστούμε ότι έτσι μπορούμε να χαμηλώσουμε την τιμή των εισιτηρίων. Άρα η νέα δημοτική αρχή κρατά τον θεσμό και, όπως λέτε, τον διευρύνει και ενισχύει και το κοινωνικό κομμάτι, χαμηλώνοντας τις τιμές, αλλά ακριβώς και στο εύρος των μουσικών ειδών που προτείνει συμπεριλαμβάνει επίσημα διαφορετικές κοινότητες της πόλης.
Ποιες παραστάσεις θεωρείτε αιχμή του δόρατος του προγραμματισμού; Την κάθε μια ξεχωριστά. Καμία παράσταση, καμία συναυλία στο πρόγραμμα δεν έχει μπει με λιγότερη φροντίδα, κρίση και εκτίμηση από κάποια άλλη. Είναι συνειδητά επιλεγμένες όλες. Μακάρι το θέατρο να είχε τις τεχνικές δυνατότητες -γιατί ακόμη δουλεύει με τεχνικές δυνατότητες της δεκαετίας του ’60- να έχουμε κι άλλες τόσες παραστάσεις. Όσο κι αν χαίρομαι για αυτά που έχουμε ήδη, στενοχωριέμαι και για όσα δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε.
Όπως; Όπως ο κλασικός χορός, που ήθελα να έχουμε έστω μια παραγωγή κλασικού μπαλέτου. Δεν προλαβαίναμε, δεν χώραγε. Ήθελα να έχουμε και μια διαφορετικού τύπου όπερα. Ελπίζω αυτά και κάποια άλλα που θέλαμε, την επόμενη χρονιά να μπορέσουμε να τα παρουσιάσουμε. Αλλά δεν προκρίνω κάποια από τις παραγωγές μας. Ακόμη κι όταν έρχεται ο Τόνι Σερβίλο να κάνει ένα αναλόγιο, σε συνεργασία με το Ιταλικό Ινστιτούτο, γιατί είναι μοναδικό, έρχεται μόνο μία φορά στην Ελλάδα. Ή όταν έρχεται το Ίδρυμα της Μουσικής της Αρχιεπισκοπής Αθηνών να παρουσιάσει τα Χριστούγεννα σε μια πρωινή συναυλία με τραγούδια και μουσικές των Χριστουγέννων. Γιατί, όπως έλεγε ο Μαμαγκάκης, είναι όλες δουλεμένες με μεράκι και αγάπη. Το καθετί είναι κάτι που ο θεατής δεν μπορεί να δει αλλού.
Ο β’ κύκλος ζωής του Έντουαρντ Άλμπι («Τρεις Ψηλές Γυναίκες») από τον Μπομπ Γουίλσον πώς προέκυψε; Είναι πολιτική σας η επανάληψη sold out παραστάσεων που η δυναμική τους δεν είχε εκτονωθεί; Αναλόγως την παραγωγή. Όταν έρχεται ο Γουίλσον και ζητά να το επαναλάβει και ζητά ο ίδιος προσωπικά να το κάνει στα Ολύμπια, και θέλει όχι μόνο να κάνει μια επανάληψη αλλά να το ξαναστήσει για τα Ολύμπια με τις εικαστικές και αισθητικές συνθήκες που το συγκεκριμένο θέατρο προσφέρει, δεν μπορεις να αρνηθείς.
Μετακλήσεις μεγάλων ονομάτων από το εξωτερικό, είναι στο πρόγραμμά σας; Ακόμα όχι. Ο πρώτος καιρός προκρίνει τους έλληνες καλλιτέχνες. Επίσης, ένας σοβαρός λόγος είναι και οι οικονομικές δυνατότητες που έχουμε. Για να καλέσεις τον Γουίλσον ή έναν μεγάλο καλλιτέχνη του εξωτερικού, όπως καλεί η Λυρική, πρέπει να έχεις την οικονομική δυνατότητα να το κάνεις. Τα Ολύμπια δεν την έχουν. Στην καλύτερη περίπτωση έχουν πληρότητα 700 θέσεων. Το κόστος μιας τέτοιας παραγωγής δεν θα μπορεί να καλυφθεί τόσο εύκολα σε ένα θέατρο 700 θέσεων - η Λυρική και το Μέγαρο έχουν 2000.
Τι έχει προβλεφθεί για τον προϋπολογισμό σας; Έχουμε μάθει θεσμοί κρατικοί διαρκώς να ζητάνε νέες οικονομικές «ενέσεις» για να αντέξουν, να βγει το κόστος της παραγωγής κι οι μισθοδοσίες. Για ποιας τάξεως προϋπολογισμό μιλάμε στα Ολύμπια; Θα βασίζονται και στο ταμείο; Η θητεία σας, αλήθεια, για πόσο χρονικό διάστημα είναι; Η πρόταση έγινε για τουλάχιστον τρία χρόνια.
Για τον προϋπολογισμό τι έχετε συνεννοηθεί ακριβώς; Θα τα βγάζετε πέρα; Είναι αυτό που θα προσπαθήσει το θέατρο να κάνει.
Τι έχει προβλεφθεί για την ώρα; Δεν μπορώ να σας πω τι έχει προβλεφθεί σε αριθμούς.
Γιατί; Δεν υπάρχει μια αριθμητική πρόβλεψη. Μου ζητήθηκε να κάνω προγραμματισμό, κατά το δοκούν, σε κάποια οικονομικά πλαίσια. Τον έκανα, στο συμβούλιο του ΟΠΑΝΔΑ, του φορέα στον οποίο ανήκουν τα Ολύμπια, και σε συνεννόηση με την οικονομική διεύθυνση του Δήμου, για το ποιες οικονομικές δυνατότητες υπάρχουν.
Δεν μπορείτε να πείτε πού έχει προβλεφθεί να κυμανθεί ο προϋπολογισμός; Εγκρίθηκε ο προϋπολογισμός αυτός και μετά επαναδιαμορφώθηκε.
Δηλαδή; Χρειάστηκε να κατέβουμε ένα 20%.
Πόσο είναι το συνολικό ποσό που διατίθεται; Πραγματικά, δεν ξέρω αν πρέπει να το πω.
Θα σας απασχολεί το ταμείο; Φυσικά. Όχι γιατί είμαστε εμπορική επιχείρηση.
Θα συντηρηθεί το θέατρο και βάσει των εισπράξεών του; Ναι. Το ταμείο καταρχάς θα μας δείξει ποια ανταπόκριση έχει το πρόγραμμα στον κόσμο. Μέχρι πρότινος η ψαλίδα εσόδων-εξόδων ήταν μεγάλη, 20-80. Έτσι κι αλλιώς, οι πολιτιστικοί οργανισμοί δεν είναι κερδοφόροι. Για να είναι, θα έπρεπε να κάνουν εμπορική και όχι πολιτιστική διαχείριση.
Δεν πήγε καλά το ταμείο του θεάτρου την περασμένη χρονιά; Κάποιες παραγωγές ήταν γεμάτες. Αλλά όταν βλέπουμε ένα γεμάτο θέατρο, πρέπει να εξετάσουμε ποιο ποσοστό είναι προσκλήσεις και ποιο εισιτήρια.
Στα budget των παραγωγών και στις αμοιβές των καλλιτεχνών έχει γίνει μείωση, sconto; Από τους συντελεστές που συμμετέχουν γίνεται μεγάλο sconto. Και προσωπικά, και θεσμικά, είμαι ευγνώμων στους συνάδελφους καλλιτέχνες, οι οποίοι δέχονται να συνεργαζόμαστε σε τόσο χαμηλές αμοιβές. Από την άλλη, υπάρχει μια οικονομική συνθήκη που δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Το γεγονός ότι το θέατρο Ολύμπια δεν είναι ένας αυτόνομος οργανισμός. Ο Δήμος έχει νοικιάσει τον χώρο από την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν υπάρχει μέσα στο θέατρο τεχνικός εξοπλισμός. Κάθε σεζόν ενοικιάζεται. Αυτά είναι κόστη εξαιτίας των οποίων εκεί που κάθε παραγωγή θα κόστιζε 200 χιλιάδες, μπορεί να κοστίσει 300 και 350, που είναι ανελαστικά έξοδα.
Αυτό θα διορθωθεί; Αυτό μπορεί να διαμορφωθεί όταν η οικονομική κατάσταση-διαχείριση της κεντρικής Αρχής, του Δήμου, μας δώσει τη δυνατότητα, είναι θέμα επιλογής.
Έχετε να κάνετε με ένα δημοτικό οργανισμό. Ακόμη και για το χαρτί στον εκτυπωτή χρειάζεται γραφειοκρατία. Έχετε άγχος για το πώς θα βγει αυτή τη τριετία; Άγχος έχω. Πόσο θα αντέξω, θα το δούμε. Παρότι υπάρχουν δυσκολίες, αργοπορίες ή απροθυμίες σε κάποια πράγματα, υπάρχουν και άνθρωποι, και στον ΟΠΑΝΔΑ και στον Δήμο, οι οποίοι είναι πρόθυμοι και το αγαπούν. Υπάρχει έγνοια και προσπάθεια. Αλλά και οι δυσκολίες του δημοσίου, που υφίστανται σε όλες τις εκφάνσεις.
Θα διερευνηθεί με νομικούς το κατά πόσο μπορούν να διορθωθούν κι εντός του χρόνου; Αυτό είναι μια από τις προθέσεις της καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Αναλαμβάνοντας τον Φεβρουάριο καθήκοντα, έπρεπε πρωτίστως να φτιάξουμε ένα προγραμματισμό για τη σεζόν. Είχαμε πολύ λίγο χρόνο. Τρέξαμε σαν τους παλαβούς και ενθουσιώδεις και -με την καλή έννοια- αλλοπαρμένους, και φτιάξαμε το πρόγραμμα το οποίο είδατε. Όσο αρχίζει ένας βηματισμός να αποκτά ρυθμό, στις προθέσεις είναι το κομμάτι αυτονομίας που μπορούμε να αποκτήσουμε, για να απελευθερωθούμε από τη δυσκαμψία του δημοσίου…
Υπάρχει ο κίνδυνος έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές στο λυρικό θέατρο να τον στερηθούμε, αν σας απορροφήσει αυτή η γραφειοκρατία στα Ολύμπια; Όχι. Πρώτον είναι κλεισμένα. Απλώς η κούραση έχει υπερδιπλασιαστεί, κάτι που δεν περίμενα. Από την άλλη, είναι τόσο καλή και αποτελεσματική η ομάδα μέσα στα Ολύμπια, που μέχρις στιγμής και ο τραγουδιστής και ο καλλιτεχνικός διευθυντής υπάρχουν!
Δεν θα μας πάθει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος υπερκόπωση... Είναι στα όρια, αλλά επιβιώνουν.
Το πλήρες πρόγραμμα της καλλιτεχνικής περιόδου 2024-2025, στο Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» εδώ.
