Μισή ώρα με τον Τζέρεμι Κόρμπιν, στο πίσω κάθισμα ενός οχήματος. Οδεύοντας προς το Ελ. Βενιζέλος για την πτήση του προς Λονδίνο. Μαζί με την αξιαγάπητη, επίσης μαχητική -γέμισε την αγκαλιά μου αναπάντεχα με leaflets του καλού της για το Piece and Justice Project- μεξικάνα σύζυγό του Λάουρα Αλβάρεζ, στη θέση του συνοδηγού. Το ραδιόφωνο κλειστό. Το κινητό του ανοικτό. Σε ομαδική βιντεοκλήση. Μεσημέρι Κυριακής. Ένα μισάωρο και κάτι... Ήταν ο ανορθόδοξος τρόπος που κατορθώσαμε και βρήκαμε για να βρεθούμε ήρεμα, ιδιωτικά με τον τέως ηγέτη των Εργατικών, εν μέσω των ατελείωτων συνεδριάσεων και συναντήσεων με Συνδικάτα, στο συνέδριο του ΜεΡΑ25, όπου ήταν προσκεκλημένος.
Είναι εμφανές ότι είναι ακόμη ακούραστος, διαυγέστατος και ότι δεν σκοπεύει να το βάλει κάτω -μου ζήτησε, μάλιστα, να διακινήσω ότι, κόντρα στη φημολογία που τον θέλει να κατεβαίνει ανεξάρτητος στις επόμενες εθνικές εκλογές στη Μ.Βρετανία, σκοπεύει να ξαναγίνει μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Εργατικών. Καθοδόν, θέλει να ενημερωθεί, όσο προλαβαίνουμε, για τα πάντα. Για το πότε θα διεξαχθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα και ποια είναι τα ποσοστά του Μητσοτάκη, του Τσίπρα, του ΠΑΣΟΚ, του ΜεΡΑ 25…
Η συζήτηση περιλαμβάνει τα πάρτυ του ανεκδιήγητου Τζόνσον, που «μπορεί να κάνει ό,τι θέλει», γιατί είναι θέμα ταξικό, τον Τόνι Μπλερ, που πήγαινε στην όπερα του Λονδίνου αλά μπρατσέτα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν (την ίδια ώρα που ο ίδιος ο Κόρμπιν διαδήλωνε στους δρόμους για την Τσετσενία), τους 40 πολέμους που μαίνονται αυτή την ώρα στην υφήλιο, ενώ τα φώτα είναι στραμμένα αποκλειστικά στην Ουκρανία, αλλά και τον ρόλο του διαβόητου «ειρηνοποιού» Ερντογάν, με αφορμή το Ουκρανικό (θέμα που έκανε τον εκφραστικότατο Κόρμπιν να γελάσει με την καρδιά του και να κουνήσει τα χέρια στον αέρα). Κι όχι μόνον.
Η έκφραση-αποκάλυψη πειραχτηριού, που ως δια μαγείας τον ξανανιώνει, εμφανίστηκε όμως όταν, κάνοντας ενθουσιώδη απολογισμό των ημερών του στην Αθήνα, με πληροφόρησε ότι ερωτήθηκε από την ΕΡΤ εάν θα πήγαινε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν είναι μόνο ένας πραγματικά οξυδερκής, συνεπής, αμείωτα μαχητικός υποστηρικτής του κοινωνικού κράτους, του δικαίου των Παλαιστινίων, της ειρήνης, του αφοπλισμού, πολέμιος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ρημάζουν (και) τη χώρα του. Είναι κι ο συνομιλητής με την ενσυναίσθηση, το χιούμορ, το πάθος και τον αυθορμητισμό που δεν σε κάνει βαριέσαι -δεν θέλεις πραγματικά η συζήτηση μαζί του να τελειώσει. Ο γλυκύς άνθρωπος που θα σε αγκαλιάσει στον αποχαιρετισμό. Δύο φορές. Που θα ανοίξει το σακίδιό του, γιατί θυμήθηκε ότι κάτι θέλει, προτού φύγει, να σου δώσει, για θα ξεχυθούν και να σκορπίσουν έξω φυλλάδια, σημειώσεις, μάσκες. Ένας συνομιλητής που η συζήτηση ξετυλίγεται κι απλώνει σε θεματικές απρόσμενες -γιατί θέλει να τα ξέρει όλα- όπως «ποια είναι η Αταλάντη; Είναι η Ατλαντίδα;»!
Το αμίμητο υφάκι του πειραχτηριού το είχα βεβαίως ανακαλύψει πρώτη φορά δια ζώσης την Παρασκευή το πρωί, στη συνέντευξη τύπου που έδωσε μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη και την τουρκάλα ακτιβίστρια και συγγραφέα Έτζε Τεμελκουράν, για την παρουσίαση της αντιπολεμικής ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ της 13ης Μάη 2022, εκ μέρους της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, του DiEM25 και του ΜέΡΑ25. Δεν περιγράφεται το πώς μιμήθηκε, ο δικαίως βραβευμένος με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Γκάντι (για τους αγώνες του για κοινωνική δικαιοσύνη και τη μη βία), τον Μπόρις Τζόνσον σε ένα διάλογο που είχαν οι δυο άνδρες, αναπαριστώντας ακόμη και την κίνησή του!
Στο πόδι του, καθοδόν προς το αεροδρόμιο, έχει δεξιοτεχνικά τοποθετημένο και ισορροπεί ανοικτό το κινητό του σε βιντεοκλήση. Ακόμη μια διεθνής συνεδρία στην οποία και προτού βρεθεί στους αιθέρες πρέπει να μετάσχει;
Μου υποσχέθηκε, πριν ξεκινήσουν οι ερωτήσεις, ότι θα μάθει και θα με ενημερώσει αν είναι καλά ο Άλαν Γουντς, από τους τελευταίους ορκισμένους Μαρξιστές του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο άνθρωπος που τον Ιούνιο του 2019 με εκπαίδευε στις pub να συνοδεύω μια-μια τις εγγλέζικες σάλτσες, υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους, παθιασμένα, τον τότε ηγέτη των Εργατικών έναντι των δολερών επιθέσεων λάσπης στο πολύ καλά μονταρισμένο κυνήγι μαγισσών που ήθελε ντε και καλά να εμφανίσει τον Κόρμπιν αντισημίτη, επειδή τολμούσε και καταδίκαζε τις εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης του Ισραήλ.
Θύμωσε ο Κόρμπιν όταν του ανέφερα ότι είχε μόλις βγει η είδηση ότι το Ισραήλ παραδέχτηκε δημοσίως ότι στρατιώτης του σκότωσε εν ψυχρώ την παλαιστίνια δημοσιογράφο Σιρίν Αμπού Άκλε. Θύμωσε και με διόρθωσε κι εμένα. «Δεν σκότωσαν. Εγώ το αποκαλώ αυτό που συνέβη δολοφονία», είπε με αποφασιστική φωνή, αγανακτισμένα.
«Είναι ξεκάθαρο πως θα αφυπνιστούν συνειδήσεις για τα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ μετά τη δολοφονία», εκτίμησε αισιόδοξα, ενώ τον προβλημάτισε πώς και γιατί προέκυψε η αναπάντεχη σύσφιξη των σχέσεων της χώρας μας με το Ισραήλ, ήδη επί κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κι αναρωτήθηκε αν συνεχίζεται η κοινή υποθαλάσσια έρευνα ενεργειακών κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο, με το Ισραήλ.
Η συζήτηση για την Ουκρανία είχε ξεκινήσει ακμαία ήδη από την Παρασκευή. «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι λάθος και πρέπει διεθνώς να καταδικαστεί», υποστηρίζει ο Κόρμπιν. «Τα θύματα του πολέμου είναι οι πολίτες της Ουκρανίας, που δικαίως τους υποδέχονται φιλόξενα γειτονικά κράτη. Αλλά δυστυχώς αυτή η υποστήριξη και η θερμή υποδοχή δεν υφίστανται για τα θύματα πολέμου της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης ή του Αφγανιστάν και της υπό κατάληψη Παλαιστίνης. Σαράντα πόλεμοι μαίνονται αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο. Τη μεγαλύτερη δημοσιότητα την έχει της Ουκρανίας. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει Ειρήνη. Οι Παλαιστίνιοι δεν την έχουν γνωρίσει σε όλη τη ζωή τους!», σχολίασε δηκτικά, ζητώντας να θέσουμε ένα ερώτημα: «Πού οδηγεί όλο αυτό; Καταστρέφεται η Ουκρανία και πλέον απειλούνται και τα αποθέματα τροφής για τους φτωχότερους στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, που θα αντιμετωπίσουν πρώτοι το επισιτιστικό πρόβλημα, ενώ το ενεργειακό κόστος καλπάζει παντού. Η οικονομική καταστροφή που θα προκαλέσει ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει μαζική επίδραση στην παγκόσμια οικονομία και, λόγω της ανισότητας, οι φτωχότεροι στις φτωχότερες χώρες θα υποφέρουν περισσότερο από τις πλούσιες. Οι τελευταίοι που θα υποφέρουν είναι οι πολύ πλούσιοι στις πολύ πλούσιες χώρες».
Συνέχισε με νέο ερώτημα, σχεδόν θυμωμένα: «Γιατί τα Ηνωμένα ‘Εθνη έκαναν τόσο χρόνο ώσπου να μεταβούν στη Μόσχα και το Κίεβο και δεν αναμείχθηκαν από την αρχή για να δρομολογήσουν μια διαδικασία που θα διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια για το μέλλον; Εκατομμύρια δολάρια ξοδεύονται για εξοπλισμούς, και δεν ξοδεύονται για σχολεία, για νοσοκομεία ή για κατοικίες. Η πανδημία δεν μας έμαθε τίποτα; Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Άμεση κατάπαυση πυρός, με εγγυητές τις μεγάλες δυνάμεις, όλες τις ηγεσίες της Υφηλίου. Ζούμε καιρούς επικίνδυνους…».
Ο ίδιος πήρε θέση εξαρχής, μου τονίζει, για τα ζητήματα που προκαλεί η Ρωσία. «Όπως πάντα πίστευα ότι πρέπει να καταδικαστεί η Ρωσία για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξίσου πάντα πίστευα ότι πρέπει να υπάρχει διάλογος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Όταν ο Τόνι Μπλερ και οι υπόλοιποι πήγαιναν στην όπερα του Λονδίνου με τον κ.Πούτιν, υπήρχαν δυο βουλευτές του Εργατικού Κόμματος που ήταν στο δρόμο και ήταν αλληλέγγυοι με τους Τσετσένους. Ο Τόνι Μπεν κι εγώ. Άρα λοιπόν η καταδίκη της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία είναι κάτι που έχουμε καταδείξει εδώ και πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί συντηρητικοί γίναν αποδέκτες της απλοχεριάς των Ρώσων που καταλήστευσαν την περιουσία της ΕΣΣΔ αφ’ ης στιγμής διαλύθηκε. Μιλούμε για νομικές οντότητες σήμερα που κυνηγούν τους Ρώσους ολιγάρχες. Δεν ξέρω τι θα κάνουν με τα γιοτ τους όταν τα κατασχέσουν, ίσως να γίνουν κάτι πιο χρήσιμο από το να σαπίζουν οι λαμαρίνες τους. Αλλά όπως και να έχει, είναι λυπηρό που το Συμβούλιο Ασφαλείας έκανε πάρα πολύ λίγα και μόλις πρόσφατα πραγματοποίησε επίσκεψη στη Μόσχα».
Κάποια στιγμή -προβλέπει ο Κόρμπιν- «θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις και συζητήσεις για την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Όσο συνεχίζει ο πόλεμος, τόσο περισσότεροι σκοτώνονται και γίνονται πρόσφυγες, και καταστρέφονται υποδομές. Και μεγαλώνει η ανασφάλεια ανά τον κόσμο. Είναι κατεπείγον όχι μόνο για τον κόσμο της Ουκρανίας, αλλά και για τον υπόλοιπο, αυτός ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα», συνοψίζει, χωρίς να αφήσει εντέλει ασχολίαστη, στην Αττική πλέον Οδό, τη ρωσοφοβία που χτύπησε και τη National Gallery του Λονδίνου, η διοίκηση της οποίας προέβη στην ανεκδιήγητη μετονομασία των «Ρωσίδων χορευτριών» του Ντεγκά, σε Ουκρανές: «Είναι ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος αυτό που ζούμε», σχολίασε ο Κόρμπιν λακωνικά.
Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα της Ευρώπης, μετά τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία; «Η Ευρώπη θα είναι εξαρτημένη πολύ περισσότερο από το ΝΑΤΟ. Αυτό θα ισχύσει. Ο Μπορέλ μιλάει σαν να είναι εκπρόσωπός του».
Στο μεταξύ, ο ανεξέλεγκτος Μπόρις Τζόνσον θα συνεχίσει να κάνει πάρτυ, παραβιάζοντας, όποτε του κάνει κέφι, τους νόμους του κράτους που κυβερνάει ως εγγυητής τους; «Θα κάνει ό,τι θέλει, φυσικά, αφού αρέσει τόσο σε όλους αυτή η συμπεριφορά και σπάνε όλοι, και στα media, πλάκα μαζί του. Θα κάνει όσα πάρτυ θέλει φυσικά πίνοντας σαμπάνια. Αλλά το θέμα στη βάση του είναι ένα ζήτημα καθαρά ταξικό», υπογραμμίζει ο Τζέρεμι Κόρμπιν. «Ανήκει σε μια συγκεκριμένη τάξη ο Τζόνσον. Κι αυτή η τάξη του δίνει το δικαίωμα να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει».
Θα κατεβεί ο ίδιος ως ανεξάρτητος στις επόμενες εκλογές; Του ζήτησα να ανοίξει τα πολιτικά χαρτιά του. «Είχαμε τοπικές εκλογές στην Βρετανία. Όχι σε όλη την επικράτεια. Αλλά και στη δική μου περιοχή, όπου περιόδευα την προηγούμενη βδομάδα. Είμαι περήφανος που υπερασπίστηκα τους συντρόφους μου τοπικά. Είμαι μέλος του Εργατικού Κόμματος. Δεν είμαι όμως μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας. Πράγμα που δείχνει κάτι», ήταν ο μοναδική του αιχμή. «Και πρέπει να ξαναγίνω μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας. Αυτό θέλω ο ίδιος πάρα πολύ. Αυτό θέλουν και οι τοπικοί μου ψηφοφόροι Και πρέπει να συμβεί γρήγορα. Άρα, ναι, μπορείτε να μεταδώσετε αυτό το μήνυμα», με παρότρυνε.
«Ο Ερντογάν σε ρόλο ειρηνοποιού;», ήταν οι τελευταίες φράσεις, πριν πάρει ο Τζέρεμι Κόρμπιν τη βαλίτσα του για να κατευθυνθεί προς την έξοδό του στο Ελ. Βενιζέλος. Γέλια. «Για τους εντελώς λάθος λόγους εναντιώνεται στην ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Ένα βέτο και τινάζεται στον αέρα η ένταξη. Είναι σουρεαλιστικό», αναφώνησε.
