MΟΥΣΙΚΗ: Πάντα άκουγα πολλή μουσική, τόση που ακόμα και το βράδυ στον ύπνο μου στροβιλίζονταν στο μυαλό μου διάφορες μελωδίες. Με πιάνουν κατά καιρούς εμμονές. Τα τελευταία χρόνια ακούω κλασικά κομμάτια, των ρομαντικών όπως της Κλάρα Σούμαν, του Φρεντερίκ Σοπέν, του Φραντς Λιστ κι άλλων. Μου αρέσουν τα ρεσιτάλ πιάνου. Όταν ήμουν φοιτήτρια, άκουγα μανιωδώς ρεμπέτικα, σμυρναίικα και παλιά λαϊκά. Πήγαινα και σε ρεμπετάδικα που ήταν και πολύ της μόδας. Πιο παλιά, στο σχολείο, αγόραζα κασέτες με την pop της εποχής. Οι ήρωές μου ήταν ο David Bowie, o Elton John, η Kate Bush, ο George Michael. Επίσης μoυ αρέσει κι η γαλλική pop με κορυφαία τη Mylene Farmer. Γενικά είμαι λάτρης της pop. Αγαπώ τα τραγούδια που τραγουδιούνται, που έχουν κάποιο νόημα χωρίς να είναι επιτηδευμένα, τα τραγούδια που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά. Γενικά αγαπώ το αυθεντικό, απ ‘όπου κι αν προέρχεται. Τα τελευταία χρόνια έχω ασχοληθεί αρκετά σοβαρά με το λεγόμενο «ελαφρό τραγούδι». Λατρεύω τους Αττίκ, Χαιρόπουλο, Γιαννίδη, Σουγιούλ, Ραπίτη και πολλούς άλλους. Ένας δίσκος που έχω λιώσει επίσης είναι της Melody Gardot, το My one and only thrill. Άλλες επιρροές μου είναι τα μπλουζ και η τζαζ της εποχής του μεσοπολέμου. Θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω στη Νέα Ορλεάνη, να ακούσω μια αυθεντική τζαζ μπάντα, αλλά αυτό θα σας το πω παρακάτω στα ταξίδια.
ΒΙΒΛΙΑ: Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω αρκετά. Όσο μεγαλώνω δε, ακόμα περισσότερο. Εύχομαι να μπορώ πάντα να διαβάζω όσο θέλω. Διαβάζω συνήθως με σύστημα, δηλαδή μελετάω. Για να χαλαρώσω από το διάβασμα, διαβάζω πάλι κάτι διαφορετικό. Έτσι διαβάζω δυο τρία βιβλία παράλληλα κάθε εποχή. Μου αρέσουν οι βιογραφίες (φαίνεται άλλωστε), η ιστορία της λογοτεχνίας της νεώτερης Ελλάδος, η ιστορία της Τέχνης και της Φιλοσοφίας. Εδώ και κάτι μήνες έχω φάει κόλλημα με την «Εφημερίδα των Κυριών» της Καλλιρρόης Παρρέν, το πρώτο φεμινιστικό έντυπο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, το 1887. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έχει ψηφιοποιήσει τα περισσότερα τεύχη της. Το κόλλημα αυτό με οδήγησε και έγραψα μία παράσταση γι’ αυτή. Τα τελευταία χρόνια, η έξαρση του διαβάσματος έχει ενισχύσει μια άλλη δημιουργική μου πλευρά που έχει να κάνει με τη συγγραφή. Και χαίρομαι βεβαίως για αυτό.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Δεν είμαι και ο ειδικότερος άνθρωπος να μιλήσω για κινηματογράφο. Όχι γιατί δεν μου αρέσει, αλλά δεν έτυχε να ασχοληθώ. Επίσης, δεν είμαι αυστηρή κριτής ταινιών. Αν σε μια ταινία περάσω καλά, οφείλω να εκτιμήσω τις ωραίες στιγμές που μου χάρισε και να μην την κατακρίνω ως είθισται. Προτιμώ τις κομεντί, τις γλυκούλες, τις ανάλαφρες, αυτές του θερινού σινεμά.
ΣΠΟΡ: Μου αρέσουν τα σπορ. Δεν έχω κάνει πολλά στη ζωή μου, αλλά με αυτά που έχω καταπιαστεί, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Αν ξεκινήσω κάτι μου αρέσει να το φέρνω σε κάποιο επίπεδο ικανοποιητικό. Δεν τα παρατάω εύκολα. Όσο πιο πολύ εμβαθύνω τόσο πιο πολύ το ευχαριστιέμαι. Μικρή, μέχρι την ενηλικίωσή μου, έκανα στίβο. Έκανα δρόμο ημιαντοχής. Απ’ αυτό μου έμεινε η επιθυμία να τρέχω. Από τότε μέχρι σήμερα ασχολούμαι με τις τέχνες ανατολικής προέλευσης. Μου αρέσει το τάι τσι και η γιόγκα. Επίσης, δεν σνομπάρω το γυμναστήριο. Είμαι τακτική παρ’ όλο που το βαριέμαι πολλές φορές. Αν είχα άλογα θα έκανα ιππασία. Προς το παρόν, καβαλάω το ποδήλατό μου.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Μου αρέσει η τηλεόραση! Πολλές φορές βρίσκω κάτι να δω που με ενδιαφέρει. Μου αρέσουν τα ντοκιμαντέρ, τα ταξιδιωτικά, κάποιες ταινίες, κάποιες ωραίες σειρές. Με χαλαρώνει η τηλεόραση. Επίσης, έχω ωραίες αναμνήσεις από την τηλεόραση. Από την παιδική μου κιόλας ηλικία. Δε θα ξεχάσω όταν είμαστε μικρά με τον αδερφό μου, μας είχε πάει η μαμά σε ένα πάρτι και μας λέει όλο ενθουσιασμό: «Παιδιά, ελάτε να δείτε μια έγχρωμη τηλεόραση! Βλέπετε τι ωραία που είναι;» Και ήταν πραγματικά ωραία…
ΤΑΞΙΔΙΑ: Τρελαίνομαι για ταξίδια. Νομίζω ότι είναι το μόνο για το οποίο αξίζει ο άνθρωπος να έχει λεφτά και να ξοδεύει. Θα θελα -να, εδώ πρέπει να το πω- να ταξιδέψω στη Νέα Ορλεάνη. Επίσης, θα θελα να πάω στην Ιαπωνία. Και στην Ισλανδία επίσης. Μετά να πάρω ένα αεροπλάνο και μετά από 300 ώρες πτήση να βρίσκομαι στα δάση της Τασμανίας κι αν είμαι τυχερή, να δω και τον διάβολο της Τασμανίας. Παρ’ όλο που λένε ότι βρίσκεται υπό εξαφάνιση. Τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει και τα ταξίδια που κάνουμε στην ίδια πόλη που μένουμε. Πάντα υπάρχει ένα μέρος που δεν το’ χεις δει και είναι δίπλα σου. Είναι συναρπαστικό αυτό. Υπάρχουν και τα ταξίδια που κάνεις με το μυαλό σου, αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μένω στην Αγία Παρασκευή και έχω γειτονιά με την παλιά έννοια του όρου. Στο στενό όπου βρίσκεται το σπίτι μου γνωριζόμαστε οι περισσότεροι μεταξύ μας και το έχουμε ονομάσει «το στενό της αμαρτίας». Είναι ωραίο πράγμα η γειτονιά. Σου λείπει ένα λεμόνι, βγαίνεις, το παίρνεις. Το καλοκαίρι που έλειπε η «Από Κάτω» μου είχε αφήσει τα κλειδιά και τις πότιζα τα λουλούδια. Το ίδιο έκανα και με τα γατιά της «Απέναντι».
ΤΩΡΑ: Από τότε που κατανόησα το μεγαλείο της στιγμής και ότι το μόνο που έχουμε στην πραγματικότητα είναι το παρόν μας, βλέπω διαφορετικά τη ζωή. Προσπαθώ να είμαι παρούσα στο τώρα μου και το αισθάνομαι σαν τη μόνη πραγματική «υποχρέωση» που έχω απέναντι στην ύπαρξή μου. Το «τώρα» μου λοιπόν το πέρασα εξαιρετικά κάνοντας την απαιτούμενη προετοιμασία για τη μουσικοθεατρική μας παράσταση «Σε θέλω» στο θέατρο Σταθμός με την υπέροχη κι αγαπημένη Μαρία Κίτσου, που παίχτηκε μόλις το Σάββατο που μας πέρασε. Είναι μια παράσταση που έχει ως κεντρικό άξονα τους έρωτες σπουδαίων γυναικών του 19ου και 20ου αιώνα και που έχουμε δουλέψει σε πολλά επίπεδα μέχρι να την υλοποιήσουμε. Επίσης κάνω παράλληλα και άλλες πρόβες για μια παράσταση που όπως είπα και παραπάνω αφορά στην «Εφημερίδα των Κυριών». Αυτή θα ανέβει αργότερα, το Νοέμβριο στο ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού. Τέλος, συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα πάντοτε: Να γράφω τραγούδια.
