«Τραγουδίστρια με τα αυτιά του ενός εκατομμυρίου δολαρίων», αποκαλούσε τη Sheila Jordan ο μέντοράς της, ο πρωτοπόρος σαξοφωνίστας της τζαζ, ο θρυλικός Charlie Parker. Εκείνη, πάντοτε ισχυριζόταν ότι μάθαινε ακούγοντας τα χάλκινα πνευστά μιας big band. Tο πρώτο πράγμα που επιχείρησε να κάνει με την τζαζ, ήταν ένα scat. Έναν φωνητικό αυτοσχεδιασμό εμπνευσμένο από την Betty Carter, την Ella Fitzgerald. Μπορούσε να μεταμορφωθεί τραγουδώντας αργόσυρτα μια αργή τζαζ μπαλάντα που είχε ακούσει από την Billie Holiday. Δεν έμοιαζε όμως με καμία.
Εγκατάλειψη και κακοποίηση
Ενεργή έως τα 94 της χρόνια, η Sheila γεννήθηκε το 1928 από έφηβη αλκοολική μητέρα και μεγάλωσε σε μια πόλη, γνωστή για τα ορυχεία άνθρακα. Μεγαλώνοντας σε συνθήκες άθλιας φτώχιας, αντιμετώπισε την εγκατάλειψη και την κακοποίηση. Η έμφυτη αισιοδοξία της και το πνεύμα της, την βοήθησαν να ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές της ζωής της. Συνάντησε τον μουσικό μέντορα της στα χρόνια που ο Charlie Parker ήταν ο δάσκαλός της στο γυμνάσιο. Η γνωριμία με τον «Bird» τής άλλαξε τη ζωή. Λάτρεψε τη φωνή της και την ενθάρρυνε να τραγουδήσει στις παραστάσεις του σχολείου.
Γεμάτη αυτοπεποίθηση για τις φωνητικές της δυνατότητες, ακολούθησε τη μητέρα της στο Ντιτρόιτ. Ήταν εκεί που ανακάλυψε το bebop. Ο Parker την είδε ανάμεσα στο κοινό μιας συναυλίας του και την αναγνώρισε. «Εσύ δεν είσαι το κορίτσι με τα χρυσά αυτιά;» της είπε. Και η 18χρονη Sheila κοκκίνησε από ντροπή! Από τότε, ανακάλυψε τον λόγο ύπαρξής της: την τζαζ, μέσα από την οποία βρήκε τη δύναμη, τη θέληση να επιβιώσει.
Ο γάμος και η κόρη
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να είναι πιο κοντά στον Bird και τη μουσική του. Παντρεύτηκε τον πιανίστα Duke Jordan και βρέθηκε αντιμέτωπη με τις προκλήσεις να είναι σ’ έναν μικτό γάμο, σε μία ακόμα ρατσιστική πόλη, τη μεγάλη Μητρόπολη της Jazz. Ο Duke ήταν ένας καταχρηστικός άνθρωπος, εθισμένος στην ηρωίνη, ο οποίος έλειπε για μέρες με άλλες γυναίκες.
Εκείνη την περίοδο έμεινε έγκυος στην κόρη της, την Tracey. Ο Duke Jordan έφυγε οριστικά -η μόνη του ανάγκη ήταν να βρίσκεται εκεί όπου θα έβρισκε το «φιξάκι» της ημέρας. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1955, η Sheila πήρε μόνη της ένα ταξί για το νοσοκομείο, όπου γέννησε το μωρό της. Η Sheila βρήκε συναισθηματική υποστήριξη από φίλους, καλλιτέχνες και μουσικούς. Ανάμεσά τους ο «Bird», που πέθανε τραγικά, λίγους μήνες πριν τη γέννηση της κόρης της.
Μεταμφιεσμένη ευλογία
Δούλευε δύο νύχτες την εβδομάδα στο «Page Three», ένα μπαρ στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, ενώ κρατούσε τη δουλειά της στο γραφείο και φρόντιζε την κόρη της. Παρά την απόλυτη επιτυχία της ως τραγουδίστρια, παρέμεινε στη δουλειά του γραφείου για 30 χρόνια επειδή φοβόταν τη φτώχεια. Πάντοτε όμως φιλοδοξούσε να τραγουδήσει full time. Έμοιαζε με «μεταμφιεσμένη ευλογία» όταν, σε ηλικία 58 ετών, ο Sheila απολύθηκε.
Βρήκε το δρόμο της στη μουσική, χωρίς ποτέ να χάσει την εκτίμηση και την αγάπη της κόρης της. Πλήρωνε μια babysitter και πολλά ταξί γιατί επέστρεφε στις τρεις τα ξημερώματα στο σπίτι, τα βράδια που είχε ανάγκη να δουλέψει. Φτάνοντας, δεν είχε μείνει τίποτα από το νυχτοκάματο. Δεν την ένοιαζε. Της έφτανε να κρατά ζωντανή τη φλόγα της μουσικής μέσα της. Αυτή ήταν η καλύτερη ανταμοιβή.
Απολογισμός ζωής
«Το τραγούδι είναι προέκταση του σώματός μου, του μυαλού μου, της ψυχής μου. Ποτέ δεν το σκέφτηκα ως καριέρα. Όσο μπορούσα να τραγουδήσω κάπου, ήμουνα καλά. Και τώρα, παίρνω όλα αυτά τα απίστευτα βραβεία!». Η μουσική της έχει να κάνει με τη ζωή, το καλό και το κακό, αυτό που είναι. Ό,τι κι αν έχει ζήσει, όπως κι αν το έζησε - λυπημένη ή χαρούμενη, είναι όλα προέκταση των συναισθημάτων της.
Η συμβουλή που έδινε στις μοναxικές μητέρες που προσπαθούσαν να μπουν στη μουσική ήταν «Μην τα παρατάτε. Μην αφήσετε τίποτα να σας εμποδίσει να κάνετε το μόνο πράγμα που αγαπάτε εκτός από το παιδί σας. Το παιδί σας και την τέχνη σας! Ακόμα κι αν υπάρχει μια μικρή συναυλία όπου μπορείτε να παίξετε, κρατήστε την ζωντανή. Υπάρχουν βραδιές, αμέτρητα jam sessions, όπου μπορείτε ν’ ακουστείτε».
Η Sheila Jordan, η ατρόμητη αυτοσχεδιάστρια της τζαζ, πέθανε σε ηλικία 96 ετών. Ήταν σεβαστή ως μια γυναίκα που έπαιρνε τα ρίσκα της και μετέδιδε μια σφριγηλή χαρά με την εκφραστική φωνή της.
