Το Time έγραψε ένα διθυραμβικό άρθρο για τον Ντόναλντ Τραμπ, βάζοντας στο εξώφυλλο μία φωτογραφία που καθόλου δεν του άρεσε και θίχτηκε. Κι έκανε ποστ: «Η χειρότερη φωτογραφία όλων των εποχών», επειδή ο λαιμός του, λέει, δεν κολάκευε τα μαλλιά και το σαγόνι του. Και μέσα σε τρεις ώρες γεννήθηκε το Neckussy. Ναι, αυτό είναι το όνομα. Όχι, δεν χρειάζεται να το γκουγκλάρεις, θα σου πω εγώ. Είναι συνδυασμός του neck και του pussy. Δυνατό;
Και ξαφνικά, ο πλανήτης ασχολείται με το πώς ενώνονται ο λαιμός και η γραβάτα του πρώην προέδρου και υπάρχει πλήθος κόσμου που θυμώνει πιο πολύ με έναν πλισέ, well done λαιμό παρά με 67.000 νεκρούς στη Γάζα. Κάποιος έγραψε ότι το δέρμα του μοιάζει με «καβουρδισμένο μπέικον με αίσθηση εξουσίας» κι εγώ αναρωτιέμαι, αν ο Τραμπ δεν αντέχει να βλέπει τον λαιμό του, πώς αντέχει να κοιτάει τη Γάζα; Ας είμαστε δίκαιοι όμως, τουλάχιστον ο λαιμός του Τραμπ έγινε meme. Αν μη τι άλλο, θα μείνει στην ιστορία σαν το μοναδικό κομμάτι σάρκας που ένωσε τον πλανήτη μέσα από το γέλιο και αυτό είναι το πιο δημοκρατικό πράγμα που έκανε ποτέ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Γιατί, μην ξεχνιόμαστε, ο ίδιος Τραμπ με το καψαλισμένο του πρόσωπο βρέθηκε στην Αίγυπτο, στη “Σύνοδο Ειρήνης για τη Γάζα”, ως συμπρόεδρος. Δηλαδή, ο άνθρωπος που έδωσε στο Ισραήλ όπλα “που δεν ήξερε καν ότι υπήρχαν” και που λέει στον Νετανιάχου «Μπίμπι, καλά τα χρησιμοποίησες τα όπλα, πρέπει να σου δώσουν και χάρη για όλες τις κατηγορίες», τώρα παίζει τον μεσολαβητή. Σα να λέμε, καλέσαμε τον εμπρηστή να αναλάβει την πυροσβεστική γιατί «έχει εμπειρία με φωτιές». Και πλάι του, οι γνώριμοι “ηγέτες” -ήρωες της ευρωπαϊκής διπλωματικής stand-up σκηνής- να μιλάνε για μία “νέα εποχή σταθερότητας”, επειδή (βεβαίως) τίποτα δεν φωνάζει “σταθερότητα” όσο ο συνδυασμός Τραμπ και Μέση Ανατολή.
Και μιας και ανέφερα την “ειρήνη” στη Γάζα, αυτή η ειρήνη περιλαμβάνει κλειστά περάσματα, παραβίαση εκεχειρίας και μερικές ακόμα δολοφονίες αμάχων μέσα σε μια μέρα. Σα να πηγαίνουμε χαλαρωτικές διακοπές και να παρκάρουμε το τροχόσπιτο δίπλα σε ένα ενεργό ηφαίστειο, ένα πράμα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Καλά, στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε άλλο spin-off με τίτλο “Το Μνημείο του Αγνώστου Πολίτη” - ο Πρωθυπουργός αποφάσισε ότι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη “δεν είναι για επαναστατική γυμναστική”. Δηλαδή, τι εννοεί, ότι δεν πρέπει να περνάμε ούτε με βλέμμα λίγο θυμωμένο, λίγο κλαμμένο, λίγο έξαλλο; Να βάλουν πινακίδα “Απαγορεύεται η αυθόρμητη συγκίνηση”, τότε. Το κερασάκι είναι ότι η συντήρηση και ο καθαρισμός του Μνημείου περνούν στο Υπουργείο Άμυνας. Μα φυσικά, γιατί όταν βλέπεις μάρμαρο, σκέφτεσαι τα ελληνικά στρατά και όσο το Μνημείο παραδίδεται στο Υπουργείο Άμυνας, ο Τασούλας παραγγέλνει φυλάκια από “ανθεκτικό στη φωτιά ξύλο”, γιατί τίποτα δεν τιμά την ιστορική μνήμη όπως ένα φρουραρχείο Leroy Merlin.
Πάντως η ατάκα “το Μνημείο δεν είναι για τσαντίρια” θα γραφτεί κάποτε στα σχολικά βιβλία, δίπλα στις φράσεις “λεφτά υπάρχουν” και “η Ελλάδα αναπτύσσεται”. Και, να τα λέμε και αυτά, τίποτα δεν δείχνει περισσότερο το επίπεδο δημοκρατίας μας από το να προσπαθείς να αποκλείσεις έναν πατέρα που διεκδικεί δικαιοσύνη για το παιδί του, μπροστά στο Μνημείο που χτίστηκε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, για να τιμά όσους πέθαναν άδικα. Μήπως να βάλουμε και κιγκλιδώματα στο Σύνταγμα, να περνάμε με προσκλήσεις; «Εσείς κύριε έχετε QR code για να σταθείτε μπροστά στο κενοτάφιο»;
Και έτσι για να γουστάρουμε, στη Μαδρίτη τώρα, δύο ακτιβίστριες του “Futuro Vegetal” πήραν κόκκινη μπογιά και την πέταξαν πάνω στον πίνακα “First Tribute to Christopher Columbus”. Ο πίνακας βάφτηκε κόκκινος και το μουσείο βάφτηκε άσπρο από το σοκ.
Και πού καταλήγουμε; Στο ότι, ναι, το χρώμα της εβδομάδας είναι το κόκκινο: Κόκκινο στη Μαδρίτη για τον Κολόμβο, κόκκινο στη Γάζα για τους αμάχους, κόκκινο στη φάτσα του Τραμπ απ’ το κακό του κι εμείς κοκκινίζουμε καθημερινά από την ανοχή μας.
