Πάνω από 53.000 Παλαιστίνιοι νεκροί. Οι περισσότεροι άμαχοι, γυναίκες και παιδιά. Και ο αριθμός αυτός δεν είναι απλώς μια στατιστική, η Γάζα είναι πλέον μια ζώνη-νεκροταφείο.
Ο Τομ Φλέτσερ, αναπληρωτής γ.γ. του ΟΗΕ για τα ανθρωπιστικά ζητήματα, δεν μάσησε τα λόγια του: 14.000 βρέφη στη Γάζα κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασιτία μέσα σε 48 ώρες. «Δύο εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν», λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας παραμένουν στα σύνορα, φορτηγά αναγκάζονται να επιστρέψουν γιατί ο ισραηλινός στρατός παρεμβαίνει στη διανομή. Και ένα παιδί πεθαίνει κάθε δέκα λεπτά, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα.
Όταν ρωτήθηκε ο Φλέτσερ πώς προκύπτει ο αριθμός των 14.000 βρεφών που κινδυνεύουν άμεσα, απάντησε: «Έχουμε ισχυρές ομάδες στο πεδίο. Πολλοί έχουν σκοτωθεί. Αλλά οι υπόλοιποι είναι ακόμα εκεί, στα σχολεία, στα ιατρικά κέντρα, στα σημεία διανομής». Αυτά τα σημεία διανομής όμως δεν έχουν πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια, επειδή παρεμποδίζεται. Ο ισραηλινός στρατός αλλάζει δρομολόγια, θέτει όρους και στο μεταξύ οι ώρες κυλούν, η βοήθεια δεν φτάνει ποτέ στον λαό και τα παιδιά σβήνουν.
Φορτηγά που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια περιμένουν να εισέλθουν στη Λωρίδα της Γάζας από το πέρασμα Kerem Shalom, στο νότιο Ισραήλ, στις 20 Μαΐου 2025. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μισό εκατομμύριο άνθρωποι —δηλαδή ένας στους πέντε κατοίκους της Γάζας— αντιμετωπίζουν πείνα, ενώ ολόκληρος ο πληθυσμός της Λωρίδας συνεχίζει να βρίσκεται υπό άμεσο κίνδυνο λιμού, έπειτα από 19 μήνες πολέμου, μαζικού εκτοπισμού και αυστηρών περιορισμών στην ανθρωπιστική βοήθεια. EPA/ATEF SAFADI
Ο αρχηγός του Ισραηλινού Στρατού Εγιάλ Ζαμίρ, σε μία δήλωση που ακούγεται σχεδόν κυνική, είπε: «Δεν είμαστε εμείς που σας στερήσαμε την τροφή και το καταφύγιο – είναι η ηγεσία σας.» Οι εικόνες όμως δεν λένε το ίδιο. Όταν οι νεκροί βγαίνουν μέσα από σχολεία και νοσοκομεία, το επιχείρημα ότι «η Χαμάς κρύβεται εκεί» δεν είναι πειστικό, ειδικά όταν πάνω από το 70% των νεκρών είναι ανήλικοι και γυναίκες.
Ακόμα κι αν δεχτεί κανείς τη στρατιωτική ρητορική περί «τρομοκρατών», η αναλογία νεκρών, ο χαρακτήρας των στόχων και η πλήρης καταστροφή μιας ολόκληρης πόλης ξεπερνούν κάθε όριο αυτοάμυνας. Όπως είπε ο Ολμέρτ: «Από κάθε άποψη, αυτό είναι απεχθές και εξοργιστικό».
Η διεθνής κοινότητα αλλάζει στάση εκτός της Ελλάδας
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρωτοβουλία 17 κρατών, αρχίζει τη διαδικασία επανεξέτασης της Συμφωνίας Σύνδεσης με το Ισραήλ. Η Βρετανία αναστέλλει διαπραγματεύσεις για συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και επιβάλλει κυρώσεις κατά Ισραηλινών εποίκων στη Δυτική Όχθη. Ο Καναδάς, η Γαλλία, η Σουηδία, η Ολλανδία, η Γερμανία και άλλες μεγάλες δυνάμεις προχωρούν σε επίσημες δηλώσεις καταδίκης.
Ακόμα και ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Ολμέρτ, παραδέχεται πως «αυτό που κάνει τώρα το Ισραήλ στη Γάζα είναι πολύ κοντά σε έγκλημα πολέμου». Ένας πόλεμος δίχως σκοπό, δίχως στρατηγική, δίχως ηθικό άλλοθι.
Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα δεν υπογράφει την κοινή ανακοίνωση της EEAS –της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης– μαζί με άλλες 24 χώρες που ζητούν «πλήρη επανέναρξη της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, σεβασμό του διεθνούς δικαίου και κατάπαυση του πυρός». Δεν το υπογράφει. Δεν συμμετέχει. Απλώς απουσιάζει.
Η στάση της κυβέρνησης: "Δεν είναι επίσημο κείμενο". Στην προσπάθειά της να αιτιολογήσει την απουσία, η κυβέρνηση λέει ότι πρόκειται για «μεμονωμένη πρωτοβουλία κρατών» και όχι για επίσημο κείμενο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Δηλαδή, ακόμη κι αν καίγεται η γειτονιά, εμείς δεν θα πούμε τίποτα αν δεν είναι επίσημη η πρόσκληση; Θα μείνουμε στον ρόλο του “έντιμου μεσολαβητή” όπως είπε ο Γεραπετρίτης, αποφεύγοντας να πάρουμε θέση, λες και η αλήθεια είναι ένα διπλωματικό παιχνίδι που παίζεται σε ουδέτερο γήπεδο; Η Ελλάδα της Δημοκρατίας!
Η επίσημη απάντηση του ΥΠΕΞ προσθέτει πως η Ελλάδα «στέκεται πάντοτε αρωγός» σε κάθε ανθρωπιστική επιχείρηση και υπενθυμίζει την υποδοχή παλαιστινιακών παιδιών σε ελληνικά νοσοκομεία. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Όμως η ανθρωπιά δεν είναι δελτίο Τύπου ούτε μια PR δήλωση προθέσεων.
Σκηνές εσωτερικά εκτοπισμένων Παλαιστινίων που διέφυγαν από τη βόρεια Λωρίδα της Γάζας έχουν στηθεί δίπλα στην παραλία, δυτικά της πόλης Beit Lahiya, στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας. EPA/MOHAMMED SABER
Η πολιτική κατακραυγή ήταν άμεση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης (ΠΑΣΟΚ) δήλωσε ότι «η κυβέρνηση εκθέτει διεθνώς τη χώρα» με τη στάση της, λέγοντας πως «η μεγάλη πλειοψηφία των κρατών της ΕΕ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων». Ο Δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας διερωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να λείπει η Ελλάδα από μια τόσο κρίσιμη έκκληση, ενώ η Έφη Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά) μίλησε για συνενοχή μέσω σιωπής. «Η σιωπή είναι συνενοχή και συμμετοχή στο έγκλημα», τόνισε, ενώ υπενθύμισε πως όταν αποκαλύφθηκε η ναζιστική θηριωδία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μεγάλο ερώτημα ήταν πώς τόσος κόσμος γνώριζε και δεν μιλούσε. Το ερώτημα επανέρχεται σήμερα.
Η Ελλάδα, κατά τα λεγόμενα του Υπουργού Εξωτερικών, στηρίζει τη λύση των δύο κρατών. Δηλώνει «έντιμος μεσολαβητής» και «ανθρωπιστικά ευαίσθητη». Αλλά όταν έρχεται η στιγμή να το αποδείξει με πράξεις –όχι μόνο με υποδοχή λίγων τραυματισμένων παιδιών, αλλά με πολιτική θέση– σιωπά και γυρίζει το βλέμμα αλλού. Δεν υπογράφει ένα κείμενο που μιλά για κατάπαυση πυρός και επείγουσα βοήθεια. Δεν δίνει βοήθεια. Δεν μιλάμε λοιπόν για διπλωματική ισορροπία, μιλάμε για ηθικό στρουθοκαμηλισμό και το "δεν παίρνω θέση" είναι ξεκάθαρη θέση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ουδετερότητα, αντιθέτως είναι συμμετοχή, είναι στάση. Και σίγουρα δεν είναι προς τιμήν μας. Εκτός αν το μόνο που έχει σημασία πια για την κυβέρνηση είναι οι επενδύσεις των Ισραηλινών στη χώρα μας και μόνο αυτό (ρητορική ερώτηση αλλά δυστυχώς μάς παίρνει και τους υπόλοιπους η μπάλα).
