«Κυριακή απόγευμα λίγο πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας. Αγχώνεσαι αν έχεις όλα τα απαραίτητα για να τη βγάλεις το βράδυ. Οι επιλογές σου μετά από σχεδόν ένα χρόνο καραντίνα έχουν μειωθεί επικίνδυνα. Τα έχεις δει και διαβάσει όλα. Έχεις δοκιμάσει ευφάνταστες συνταγές μαγειρικής, μεθόδους αυτοβελτίωσης, σωματικής άσκησης και πνευματικής διαύγειας. Κάνεις υπομονή και σκέφτεσαι πως ο εφιάλτης της πανδημίας δεν μπορεί κάποια στιγμή θα περάσει.
Νιώθεις λίγο καλύτερα στη σκέψη ότι υπάρχουν και χειρότερα. Θα μπορούσες να ήσουν διασωληνωμένος σε κάποια ΜΕΘ και να παλεύεις για την ζωή σου. Δεν είσαι όμως, είσαι απλά άνεργος, σε αναστολή, σε τηλεζωή. Νοσταλγείς τα παλιά, τις βόλτες με φίλους, τις παρέες και τα στέκια σου, τις κερκίδες και τις πλατείες, την ανωνυμία του πλήθους. Νοσταλγείς τα πρόσωπα των αγνώστων που τώρα είναι κρυμμένα, την επαφή μαζί τους που τώρα σε απωθεί.
Φοβάσαι για τη ζωή σου, αλλά πιστεύεις πως ο φόβος αυτός είναι καλός σύμβουλος. Τις Κυριακές απόγευμα προ πανδημίας μελαγχολούσες για τις εργάσιμες Δευτέρες. Τώρα νοσταλγείς την μελαγχολία αυτή. Οι μέρες έγιναν καρμπόν η μία της άλλης, ο χρόνος παραμορφώθηκε. Άλλη μια μέρα, άλλη μια εβδομάδα, μήνας και μετά τι;
Διαβάζεις αναλύσεις για τον μετά κορωνοϊό κόσμο, την επιστροφή στην κανονικότητα ή μη, αλλά ποια κανονικότητα; Μήπως αυτό που ζούμε δεν έχει μετά; Επαναφέρεις τον εαυτό σου στην τάξη και αποφασίζεις να αγχωθείς για την πραγματικότητα, τους απλήρωτους λογαριασμούς, τις κατεστραμμένες σχέσεις. Παίρνεις τηλέφωνο φίλους και το μοιράζεσαι, σε ξε-αγχώνει λίγο αυτό. Παλεύεις με τα trolls και τα fake news στα social media, δεν πιστεύεις σε θεωρίες συνομωσίας και θα κάνεις το εμβόλιο όταν αυτό είναι εφικτό. Φοράς μάσκα για να προστατέψεις κυρίως τους γύρω σου και έχεις να δεις τους κολλητούς σου 3 μήνες γιατί νιώθεις πως αυτό είναι το σωστό.
Είναι 18:00 απόγευμα Κυριακής και τα έχεις παίξει για μια φορά ακόμα. Θέλεις να βγεις από το σπίτι σου να πάρεις λίγο αέρα, να σβήσεις τις σκέψεις που επανέρχονται καθημερινά με βασανιστική ακρίβεια στην ώρα τους. Δεν μπορείς. Το κράτος το απαγορεύει».
