Αυτήν την εβδομάδα το Pasticcio έχει λίγα λόγια.
Σερβίρεται με 6 στρώσεις από ισάριθμες φωτογραφίες. Που θέλουν πολύ διάβασμα, αν τις ακούσετε προσεκτικά έχουν πολλά να πουν. Για τις βαμπ που δε θα πάψουν ποτέ να ανατριχιάζουν, τις αμμουδιες που μοιάζουν τόσο διαφορετικές αλλά (μπορεί να) είναι τόσο ίδιες, τις ανδρικές φιλίες που είναι πάντα άσπονδες μπροστά στον θάνατο, το γκρουβ που δεν σταματά ποτέ είτε το κατευθύνει η πένα του μπάσου είτε το πενάκι του κόμικ...
Michelle Pfeiffer, the Fabulus
Interview Magazine, by Mikael Jansson, 2017
Η Michelle Pfeiffer έδωσε συνέντευξη στον Darren Aronofsky για το περιοδικό Interview. Και σε εμάς μερικά ακόμα καρέ για να μαζέψουμε το σαγόνι μας από το πάτωμα, όπως ο Al Pacino όταν τη βλέπει για πρώτη φορά να κατεβαίνει ως Elvira Hancock μέσα από το γυάλινο ασανσέρ με εκείνο το εξώπλατο μεταξωτό της φόρεμα στο Scarface. Ή όπως ο -προσπαθώ να μην την κοιτάω για να μη χάσω το κουλ μου- Jeff Bridges, όταν αυτή ως Susie Diamond τραγουδούσε με όλο της το σώμα και με ένα κόκκινο βελούδινο φόρεμα πάνω στο πιάνο στο The Fabulous Baker Boys.
Το Αγόρι από την Ιπανέμα
Martin Parr, Ιπανέμα, Βραζιλία, 2007.
Οι Antena σχηματίστηκαν το 1982. O Paul Alessandrini, ένας γνωστός Γάλλος κριτικός μουσικής, είχε πει για τους Kraftwerk ότι ήταν διανοούμενοι της ανώτερης αστικής τάξης που ήθελαν να ανακαλύψουν έναν άλλον κόσμο, τους γοήτευαν και οι ντισκοτέκ και τα κορίτσια, επομένως, η μουσική τους ήταν μονόδρομος. Οι Antena τραγουδάνε “The Boy from Ipanema” και είναι ο ήχος που θα είχαν οι Kraftwerk, αν τους γοήτευαν οι παραλίες και τα κορίτσια της Ιπανέμα. Ο Martin Parr, φωτογραφίζει με αγάπη το κιτς και το κλισέ στις παραλίες της Βραζιλίας, της Θατσερικής Αγγλίας, της ιταλικής ριβιέρας και καταλήγει ότι μία μέρα στην παραλία είναι περίπου ίδια σε όλο τον κόσμο.
Μία νεκρή φύση μιας καλής ζωής
Slim Aarons, Cannellopoulos Penthouse Pool, Αθήνα, 1961
O John Cheever αποτύπωσε στον Κολυμβητή όλη την ασφυξία που μπορούν να προκαλέσουν τα «κοστούμια» στην Αμερική των ευκατάστατων προαστίων. Τον έγδυσε και τον έβαλε να κολυμπάει από πισίνα σε πισίνα, διασχίζοντας όλη την περιοχή και ιχνηλατώντας τη διάλυση των ψευδαισθήσεων που κουβαλάει η ζωή εκεί. Οι πρωταγωνίστριες στη νέα πολυσυζητημένη σειρά Big Little Lies πέταξαν κι αυτές στο τέλος τα άκαμπτα «κοστούμια» τους και συναντήθηκαν για λίγο ενωμένες μπροστά στη θάλασσα του καλιφορνέζικου προαστίου με τα ανάλαφρα ρούχα τους να ανεμίζουν. Ο Slim Aarons κατέγραφε με τη φωτογραφική του μηχανή τη ζωή στα σπίτια με πισίνες των πλουσίων ανά τον κόσμο, όταν ακόμη υπήρχε το περιθώριο για ιλουστρασιόν εικόνες που κανείς δεν ένιωθε την ανάγκη να αποδομήσει. A still life of the good life.
Παρίσι-Χάρλεμ
Barney and the Blue Note by Loustal and Paringaux
O Jacques de Loustal, συνεχίζοντας την παράδοση των «σοβαρών» γαλλικών κόμικ, εμπνεύστηκε από τη ζωή του γάλλου σαξοφωνίστα Barney Wilen, και με τη βοήθεια του Philippe Paringaux στο κείμενο, σχεδίασε το Barney and the Blue Note. Εκεί αφηγείται την άνοδο και την πτώση του Barney Wilen, που για λίγο αποτέλεσε το αγαπημένο παιδί της παριζιάνικης τζαζ σκηνής, πριν ενδώσει στην ηρωίνη. Ο Wilen, πριν φύγει από τη ζωή, συνεργάστηκε και με τον Miles Davis στο σάουντρακ της ταινίας Ασανσέρ για Δολοφόνους, βοηθώντας τον να μελοποιήσει τη μαζοχιστική απόγνωση που νιώθει μία ερωτευμένη γυναίκα που ψάχνει να βρει τον εραστή της μία νύχτα στο Παρίσι. Aν θέλετε κι άλλες μικρές ιστορίες και εικόνες από το Παρίσι, συνεχίστε το ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο με τον Δημήτρη Καραΐσκο εδώ.
Magnum Opus
“Tribute to James Hunt Day", Nikki Lauda by Peter Marlow | Magnum Photos, 1976.
Φέτος, με μία έκθεση στην Αυστρία, γιορτάζονται τα 70 χρόνια σπορ φωτογραφίας από καταξιωμένους φωτογράφους του πρακτορείου Magnum, υπεύθυνους και για μερικά από τα διασημότερα φωτορεπορτάζ όλων εποχών. Στην έκθεση υπάρχει κι αυτή η φωτογραφία που απεικονίζει τον Niki Lauda, τον ζωντανό θρύλο της Formula 1, που, αφού επέζησε από την «Πράσινη Κόλαση», μόλις έχει προσγειωθεί με το ελικόπτερό του για να τιμήσει τον James Hunt, «the Shunt». Τον ούμπερ-κουλ αντίπαλο και φίλο του που μισούσε να αγαπάει και που του στέρησε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή σε εκείνη την τιτανομαχία το 1976.
Οι Liquid Liquid είναι Εδώ
'Here,' Richard McGuire
Ο Richard McGuire είναι ο κομίστας που υπογράφει το “Here”, το graphic novel που κατάφερε να εισπράξει διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς και να ρεμιξάρει τον χρόνο. Ο Richard McGuire είναι και ο αυτοδίδακτος μπασίστας των Liquid Liquid, υπεύθυνος και για ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια που βγήκαν από τη σκηνή της Νέα Υόρκης στα 80s και κατάφεραν να ξεπεράσουν τον χρόνο. Για την punk funk γκρούβα των Liquid Liquid σας τα λέει εδώ ο καλύτερος. Για την καλλιτεχνική του πορεία στον κόσμο των κόμιξ, μπορεί να σας τα πει ο ίδιος αυτό το Σαββατοκύριακο στο Comicdom Con Athens.
Καλησπέρα και καλή βραδιά από την είσοδο και το μπάρμπεκιου του εστιατορίου Noma που μόλις άνοιξε, για περιορισμένο διάστημα, στο Μεξικό.
https://www.instagram.com/reneredzepinoma
