βρέθηκε μαζί μου αρχές οκτώβρη, από μια χειρονομία εμπιστοσύνης και αγάπης, ήδη κουβαλούσε πάνω του είκοσι δύο χρόνια ζωής. ελάχιστα πράγματα γνωρίζω για το παρελθόν του, νομίζω όμως ότι είχε περάσει καλά.
για ένα μήνα τον είχα πάντα μαζί μου, στο μπακάλικο των γονιών μου, στη θάλασσα, στο βουνό, στην πανσέληνο, ξημέρωμα στο πλοίο· από τα παρατηρητήρια της ομορφιάς και της ησυχίας μαζί του ξανάβλεπα τη χίο και μαζί γυρίζαμε στα λουτρά της λέσβου. στόχος μου, να έμενε μαζί μου ένα χρόνο και εγώ θα τον φωτογράφιζα καταγράφοντας τις διαδρομές μας. οι φωτογραφίες, πέρα από τεκμήρια ματαιοδοξίας αναζητούσαν και έναν νέο τρόπος θέασης του τοπίου. όμως δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε μαζί ούτε καν το ταξίδι στη λέσβο, ο εαυτός μου για άλλη μια φορά με πρόδωσε, τον ξέχασα στα λουτρά.
ο καλός άνθρωπος που διαχειρίζεται το χώρο έψαξε αλλά δεν τον βρήκε. ελπίζω όπου κι αν βρίσκεται να συνεχίζεται όμορφα η ιστορία του.
