Το ορεινό χωριό Βορίζια στον Νομό Ηρακλείου (εκεί όπου η φράση «το λύσαμε μεταξύ μας» συνοδεύεται από γεμιστήρες και όχι από διαλόγους) ξύπνησε προχτές με πυροβολισμούς και φωνές από μία ακόμη βεντέτα.
Δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους -ένας άνδρας 39 ετών και μια γυναίκα 56 ετών- και τουλάχιστον τέσσερις έως έξι τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία. Δύο από τους τραυματίες κρατούνται υπό φρούρηση και έχουν κατηγορηθεί για ανθρωποκτονία/απόπειρα. Η σύγκρουση, λένε οι αρχές, έχει ρίζες σε παλιά διαμάχη για βοσκοτόπια και ιδιοκτησιακά θέματα και μάλλον δεν ήταν «ξαφνική»· λίγες ώρες πριν είχε γίνει έκρηξη σε οίκημα υπό κατασκευή, που συνδέεται με το ίδιο επεισόδιο. Βρε μήπως γυρίζουν νέα σεζόν για τον Σασμό και δεν μας το είπαν; Όχι. Μακάρι να ήταν απλώς αυτό.
Αν πάντως όλη η ιστορία σού φαίνεται «τοπικό θεματάκι», με αγάπη από τη γραφική λεβεντομάνα, σκέψου ότι οι αναφορές μιλούν για σοβαρή ένταση και αποκλεισμό του χωριού και κατοίκους σε σοκ. Κι ενώ στα Βορίζια το κράτος φαίνεται να τρέχει μετά το “μπαμ μπαμ”, δηλαδή να σφραγίζει χωριά και να ψάχνει υπόπτους αφότου έχει χυθεί αίμα, στην καρδιά της Αθήνας η στρατηγική του είναι άλλη: άμεση, προσωπική και άκρως επιθετική προς τον άοπλο πληθυσμό.
Την Παρασκευή το βράδυ (31/10), μετά από πορεία μνήμης για τον Κυριάκο Ξυμητήρη, δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών, εισέβαλαν σε καταστήματα και γρονθοκόπησαν θαμώνες, ανάμεσά τους και άτομο με τεχνητό μέλος (ΑμεΑ). Ανακοινώθηκαν 14 προσαγωγές. Στα Εξάρχεια, λοιπόν, την ίδια ώρα, το κράτος ήταν κινητικότατο για να πλακώσει στο ξύλο θαμώνες σε μαγαζί, άτομα που έπιναν ποτό και ναι, έναν άνθρωπο με τεχνητό πόδι.
Γεια σου ρε Δημοκρατία με τα ωραία σου. Πόσο ασφαλής μπορώ να νιώσω όταν στην Κρήτη πρέπει να κάνω το σταυρό μου να μη βρεθώ ανάμεσα σε δυο οικογένειες που παίζουν Battle Royale και στην Αθήνα μπορεί να με γρονθοκοπήσουν επειδή έπινα αναψυκτικό στο λάθος πεζοδρόμιο;
CW/ αστυνομική, κρατική βία
— Παρασιτεί Μετέωρος (@parameteoros) October 31, 2025
Αστυνομική επίθεση στα Εξάρχεια μετά το τέλος της πορείας για τον Κυριάκο Ξυμητήρη. #antireporthttps://t.co/XyWSnqoJYk pic.twitter.com/X4VveH0p4D
Η ωμή αντίφαση
Στα χωριά, όπου κυκλοφορούν όπλα και μαζεύεται αίμα από «οικογενειακά» πιστολίδια, η κρατική αντίδραση είναι (συχνά) καθυστερημένη και διορθωτική. Στην πόλη, όπου άνθρωποι κάθονται σε καφέ και κοιτάνε τη ζωή να περνά, η αντίδραση είναι άμεση, σκληρή και (όπως δείχνουν βίντεο και μαρτυρίες) με χρήση υπέρμετρης βίας.
Σκέψου το ως πολιτική οικονομία της βίας: εκεί όπου η βία είναι «τακτική» (βεντέτες, ιδιωτικές αντιπαραθέσεις), το κράτος διαχειρίζεται (ή αδιαφορεί) με τρόπο που συχνά αφήνει τα πράγματα να ωριμάσουν μέχρι να γίνουν τραγικά. Όπου όμως η βία αφορά τη δημόσια τάξη στην πόλη, η ΕΛ.ΑΣ. επιδεικνύει γρήγορη και αμείλικτη αποφασιστικότητα, απέναντι σε πολίτες, θαμώνες και ευάλωτους. Και φυσικά, κανείς δεν πείθεται ότι είναι υπέρ της τάξης και όχι υπέρ της προβολής εξουσίας.
Αυτό που λείπει δεν είναι μόνο η αστυνομική αποτελεσματικότητα απέναντι στα όπλα, λείπει η δημοκρατική συνέπεια. Τι νόημα έχει να κοπανάμε κεφάλια ανθρώπων που κάθονται ανέμελοι σε ένα μαγαζί και να μην έχουμε την ίδια επιμονή στην αποδόμηση δικτύων και αιτιών που τροφοδοτούν βεντέτες; Πώς δικαιολογείς βρε κράτος μου την αστραπιαία (και βίαια) παρουσία στην πόλη και την ολιγωρία στα χωριά, όπου οι οικογενειακές αντιπαραθέσεις μεταφράζονται σε νεκρούς;
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις. Τα Βορίζια σήμερα είναι ένα χωριό σε καραντίνα με τις οικογένειες να φοβούνται αντίποινα και στα Εξάρχεια οι θαμώνες που είδαν τα ΜΑΤ να μπαίνουν στα μαγαζιά θα θυμούνται για μήνες τις γροθιές, τα δακρυγόνα, το σοκ και κάποιοι θα φοβηθούν να βγουν πάλι έξω. Ποιος κερδίζει; Κανείς. Ποιος χάνει; Όλοι.
Γιατί η αποτροπή της οπλοκατοχής σε περιοχές σαν τα Βορίζια δεν είναι εθνική προτεραιότητα και γιατί η παρέμβαση συχνά έρχεται μετά την τραγωδία; Ποιος θα βάλει επιτέλους φρένο στα ΜΑΤ που εισβάλλουν σε καφετέριες και τραυματίζουν πολίτες και ΑμεΑ; Πόσο εύκολο είναι να έχεις «κράτος δικαίου» που επιβάλλεται με γκλομπ όπου βολεύει και απουσιάζει όπου δεν βολεύει;
Ειλικρινά, η Ελλάδα ζει το απόλυτο meta-game. Σε κάποια χωριά η κατάσταση είναι: «Τιμή, αίμα, οικογένεια και καραμπίνα», με το κράτος να λέει: «Πήραν τα όπλα; Σκοτώθηκαν; Θα δούμε, η κατάσταση είναι σύνθετη», ενώ στο κέντρο της πόλης, εκεί που πάντα τα προοδευτικά μυαλά άνθιζαν: «Κάποιος ύψωσε φρύδι; Κάποιος έχει τατουάζ; Κάποιος είναι ΑμεΑ; Παρακαλώ καθίστε ήρεμα να σας χτυπήσουμε, είναι για την ασφάλειά σας».
