Ας μη γελιόμαστε, δεν φταίει το σώμα της Νατάσσας Μποφίλιου για το body shaming που δέχτηκε, φταίει η φωνή της, η στάση της, η ίδια της η ύπαρξη. Γιατί είναι μία δυναμική γυναίκα και κάποιοι λυσσάνε, επειδή δεν μπορούν να την αγγίξουν ούτε με το πληκτρολόγιο.
Είμαι 52 χρονών, 125 κιλά και δε θυμάμαι ούτε μία δεκαετία της ζωής μου που να μη μου έχουν κάνει body shaming. Φίλοι, συγγενείς, γιατροί, άγνωστοι, followers, δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, περαστικοί. Αρκούσε μία ολόσωμη φωτογραφία, πολύ απλά γιατί ο κόσμος δεν ξέρει να βλέπει πέρα από το σώμα σου, όταν το σώμα σου δεν χωράει στα μέτρα του. Ειδικά όταν είσαι γυναίκα και μιλάς.
Τι έγινε τώρα; Τι έγινε πάλι; Έγινε το ότι η Νατάσσα πήγε διακοπές στη Φολέγανδρο με φίλους και τον σύντροφό της, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει σκληρά όλο το χρόνο και δικαιούνται να αράξουν σε ένα κυκλαδίτικο ηλιοβασίλεμα με ένα μπικίνι και ένα βλέμμα ήλιου στο πρόσωπο, έβγαλε μερικές φωτογραφίες, τις ανέβασε στο Instagram και έγραψε: «Αγαπημένο μέρος. Αγαπημένοι άνθρωποι. Όσα είναι μπροστά. Όλα είναι». Το τελευταίο, νύξη στο υπέροχο single της «Όλα είναι μπροστά», σε στίχους Μανώλη Φάμελλου, που κυκλοφόρησε φέτος τον Ιούλιο και προαναγγέλλει το νέο της EP.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και όλα θα μπορούσαν να τελειώσουν εκεί, με μια σειρά καλοκαιρινών φωτογραφιών, μια υπέροχη γυναίκα που περνά καλά, ένα γλυκό κυκλαδίτικο mood και μερικές σκέψεις για το μέλλον. Αλλά όχι, βέβαια, αφού ζούμε στην εποχή του Twitter και των σόσιαλ γενικότερα. Ζούμε στην εποχή που κάθε κενή ύπαρξη νομίζει πως δικαιούται να σχολιάσει δημόσια τα σώματα των γυναικών. Στην εποχή που κάποιος ραδιοφωνικός παραγωγός του ΣΚΑΪ, αντί να μιλήσει για την κυβερνητική κατάντια και τα προβλήματα της κοινωνίας, ξέδωσε επάνω στην ομορφιά. Ζούμε στην εποχή του Μάνου Βουλαρίνου, που έκανε ποστ: «Πρώτη θέση σε διαγωνισμό κρατήματος αναπνοής». Μπράβο! Κονγκράτς!
Το σχόλιο αυτό δεν ήταν το πρώτο τέτοιου τύπου και σίγουρα δεν ήταν χιουμοριστικό, ούτε σάτιρα. Ήταν body shaming, ήταν μισογυνισμός και απωθημένα φτυσμένα στη μούρη μιας γυναίκας που δεν του φταίει σε τίποτα. Αλλά… φυσικά και του φταίει.
Γιατί η Νατάσσα δεν είναι μόνο τραγουδίστρια με φωνή που προκαλεί ρίγη. Είναι μία γυναικάρα που βγαίνει μπροστά και σηκώνει σημαίες, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στις συναυλίες της έχει σηκώσει πανό για την Παλαιστίνη. Έχει μιλήσει για τους εργαζόμενους, για τους φτωχούς, για τους αγώνες. Δεν κάθεται στ’ αυγά της. Και ορισμένοι δεν το αντέχουν αυτό. Γιατί είναι γυναίκα, δημόσιο πρόσωπο, αριστερή. Γιατί δεν της καίγεται καρφί για την επιφάνεια. Δεν προσπαθεί να κρύψει τίποτα, δεν φιλτράρει τη φωνή της ούτε στα τραγούδια, ούτε στις φωτογραφίες, ούτε στα πιστεύω της. Κι αυτό την κάνει όμορφη πέρα από κάθε στερεότυπο.
Το σχόλιο του Βουλαρίνου, ευτυχώς, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι αστείο να σχολιάζεις τα σώματα. Είναι απάνθρωπο, ψυχοφθόρο και επικίνδυνο. Ο “Κυκλοθυμικός” έγραψε ένα μανιφέστο ολόκληρο που πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια αξιοπρέπειας: «Δεν σου φταίνε τα κιλά της Μποφίλιου, σου φταίει που είναι ένας καθρέφτης των ενοχών σου… Όσο δεν την φτάνεις, όσο απομακρύνεσαι από τον κόσμο της, τόσο πιο μικρός θα γίνεσαι».
Εγώ, Μάνο, θα πω ότι αν σου φαίνεται πιο αστείο να κάνεις χιούμορ με μια κοιλιά παρά να γίνεις καυστικός με τον φασισμό, τη φτώχεια ή την καταστολή, τότε δεν είσαι ούτε χιουμορίστας, ούτε κάνεις σάτιρα. Και η Νατάσσα Μποφίλιου δεν χρειάζεται την αποδοχή σου, έχει αποδοχή από τον κόσμο της.
ΥΓ: Νατασσάρα, αν ποτέ το διαβάσεις αυτό, να ξέρεις ότι έχεις δίπλα σου χιλιάδες γυναίκες. Δεν μοιάζουμε καμία με την άλλη, αλλά όλες βλέπουμε σε σένα έναν καθρέφτη δύναμης, στάσης και αξιοπρέπειας. Φόρα ό,τι θέλεις, πες ό,τι νιώθεις, τραγούδα όπως τραγουδάς πάντα, σήκωσε τη σημαία σου και συνέχισε να χαμογελάς στο ηλιοβασίλεμα.
