Είδαμε στην πλατεία της πόλης, αλλά και στον σταθμό των τρένων όπου σημειολογικά μετέβηκε αργότερα ο κόσμος, συλλόγους, αγρότες, φοιτητές, φορείς, απλούς πολίτες, αλλά κυρίως μαθητές και νέους της πόλης, να διαδηλώνουν με πανιά, συνθήματα αλλά και τραγούδια για τη μνήμη των συνανθρώπων τους που χάθηκαν πριν δύο χρόνια, άδικα, ζητώντας να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη.
Σε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ορεστιάδα, τοπικά μέσα και κόσμος κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη από αυτές που θυμούνται. Ήταν αισθητός, επίσης, από τις συζητήσεις που άκουγες τριγύρω ανάμεσα στο πλήθος αλλά και στις τοποθετήσεις κάποιων ομιλητών, ο φόβο τους για κάποιο αντίστοιχο δυστύχημα - ή έγκλημα- στον σιδηρόδρομο, εδώ.
Πολλές οι ανησυχίες, λογικό αν σκεφτεί κανείς πόσο συχνά συμβαίνουν δρομολόγια με βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό, τα οποία διασχίζουν χωριά του νομού χωρίς να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των κατοίκων. Και από την άλλη, τα επιβατικά δρομολόγια. Για τα οποία έχουν ακουστεί και συζητηθεί διάφορα μέτρα στήριξης από τους αρμόδιους του κράτους, στην πράξη όμως πρόκειται για δρομολόγια αφημένα στην τύχη τους, τα οποία εξαρτάται αν θα πραγματοποιηθούν από το πρόγραμμα των εμπορικών. Και φυσικά, και με έναν σιδηρόδρομο παλιό και ελλιπή σε μέτρα προστασίας, ειδικά εντός των κατοικημένων περιοχών.
"Μπροστά στο κέρδος σβήνει η ζωή μας
κίνδυνος θάνατος η ύπαρξή μας
μα τις φωνές μας δε θα μπαζώσουν,
το άδειο σαρκίο τους δε θα το σώσουν.
Γι αυτό φωνάξτε, ν’ ανοίξει η πύλη,
τα κύτταρά μας καύσιμη ύλη
μη γίνουν και ταφούν μέσα στο χρόνο,
πίσω να πάρουμε το οξυγόνο."
