
Στις 18 Ιουνίου, ο Liam Óg Ó hAnnaidh –γνωστός στο μουσικό κοινό ως Mo Chara, μέλος του πολιτικοκοινωνικά φορτισμένου ιρλανδικού hip-hop συγκροτήματος Kneecap– καλείται να παρουσιαστεί ενώπιον του Δικαστηρίου του Ουέστμινστερ. Η κατηγορία; Παραβίαση της βρετανικής νομοθεσίας περί τρομοκρατίας, εξαιτίας του γεγονότος ότι, τον Νοέμβριο του 2024, κατά τη διάρκεια συναυλίας στο Λονδίνο, κούνησε σημαία της Χεζμπολάχ.
Η υπόθεση προέκυψε ύστερα από έρευνα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, όπως επιβεβαιώθηκε και από την εφημερίδα Irish Times. Ο καλλιτέχνης κατηγορείται μέσω "postal requisition", δηλαδή με ειδοποίηση κατ’ οίκον, κάτι που συνηθίζεται σε υποθέσεις όπου οι αρχές θεωρούν ότι υπάρχει δημόσιο συμφέρον για άσκηση δίωξης, αλλά όχι άμεσος κίνδυνος.
Η εξέλιξη αυτή αντί φυσικά να προκαλέσει αμηχανία ή σιωπή, ενεργοποίησε το ίδιο το συγκρότημα, που αντέδρασε οργισμένα μέσω των social media: «Αντί να υπερασπιστούν αθώους ανθρώπους ή τις αρχές του διεθνούς δικαίου που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται, οι ισχυροί στη Βρετανία υποθάλπουν τη σφαγή και την πείνα στη Γάζα, όπως έκαναν και στην Ιρλανδία επί αιώνες. Τότε, όπως και τώρα, επικαλούνται δικαίωση.«
»Οι μονάδες του IDF που εξοπλίζουν και πετούν αποστολές κατασκοπευτικών αεροσκαφών για λογαριασμό τους είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες – όλος ο κόσμος μπορεί να το δει. Στεκόμαστε περήφανα στο πλευρό του λαού. Εσείς στέκεστε συνένοχοι με τους εγκληματίες πολέμου. Είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Εσείς δεν είστε. Θα σας πολεμήσουμε στο δικαστήριό σας. Θα νικήσουμε. Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Την ίδια στιγμή που το Λονδίνο στρέφει τους μηχανισμούς του ενάντια σε έναν μουσικό από το Μπέλφαστ, στη Λωρίδα της Γάζας καταγράφονται συστηματικές ανθρωπιστικές καταστροφές. Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF και του ΟΗΕ, 14.000 μωρά βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο να πεθάνουν από πείνα. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις κάνουν λόγο για εσκεμμένη στέρηση πόρων και επισιτιστικής βοήθειας, και για πολιτική λιμοκτονίας, στο πλαίσιο του πολύμηνου πολέμου που έχει στοιχίσει δεκάδες χιλιάδες ζωές αμάχων.
Η υπόθεση του Mo Chara λειτουργεί ως μικρογραφία μιας ευρύτερης πολιτικής υποκρισίας. Οι ίδιοι οι κρατικοί θεσμοί που υποστηρίζουν έμμεσα ή άμεσα την καταστροφή της Γάζας, εγκαλούν έναν καλλιτέχνη επειδή ύψωσε σημαία, την ώρα που παιδικά κορμιά θάβονται κάτω από ερείπια και σιγή.
Ζωντανά, οι Kneecap έχουν εξελιχθεί σε ένα από τα πιο εκρηκτικά acts του πλανήτη. Το καλοκαίρι του 2024, χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν τη σκηνή Woodsies στο Glastonbury από νωρίς το πρωί για να τους δουν, ενώ λίγες ώρες αργότερα, η μεταμεσονύχτια εμφάνισή τους στο Shangri-La ήταν τόσο ηλεκτρισμένη που ο ίδιος ο Noel Gallagher τούς περίμενε στα παρασκήνια για να τους συγχαρεί.
Η φθινοπωρινή περιοδεία τους στις ΗΠΑ μετατράπηκε σε μια σειρά από sold out συναυλίες από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Λος Άντζελες, ενώ το φινάλε της χρονιάς σφραγίστηκε με πέντε συνεχόμενες sold out βραδιές στο ιστορικό Vicar Street του Δουβλίνου, και ακόμα περισσότερες εμφανίσεις σε Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία και μια θριαμβευτική επιστροφή στο Μπέλφαστ με συναυλία σε αρένα. Παράλληλα, η αυτοβιογραφική τους ταινία, όπου πρωταγωνιστούν δίπλα στον Michael Fassbender, κατάφερε να συγκλονίσει το κοινό και τους κριτικούς και αποθεώθηκε διεθνώς.

Mo Chara, Moglai Bap, Rich Peppiatt και DJ Provai, στα BAFTA 2025. EPA/ANDY RAIN
Οι Kneecap, που έγιναν γνωστοί για τον ανυποχώρητο λόγο τους υπέρ της ανεξαρτησίας της Ιρλανδίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν είναι ξένοι στην πολιτική αντιπαράθεση. Είναι το πολιτισμικό ρήγμα που διασχίζει τη μουσική, την πολιτική και τον κινηματογράφο με την ίδια ανελέητη ενέργεια. Πολλές φορές έχουν προκαλέσει το status quo με εμφανίσεις, στίχους και σύμβολα που επαναφέρουν στο προσκήνιο την αποικιακή ιστορία της Βρετανίας και τη διαχρονική της ευθύνη σε πολεμικά και κατασταλτικά εγκλήματα. Και θα τους δούμε να το κάνουν και στις 13 Ιουλίου στη Μαλακάσα, στα πλαίσια του Rockwave Festival, μαζί με τους Cypress Hill.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όμως τώρα, το ζήτημα δεν είναι απλώς καλλιτεχνική έκφραση ή πολιτική αντιπαράθεση. Είναι μια δομική αποτυχία της Δύσης -και στην προκειμένη του Ηνωμένου Βασιλείου- να σταθεί στο ύψος των θεμελιωδών αξιών που υποτίθεται πως πρεσβεύει.
«These are the cases being pursued while children are being starved and bombed to death» -Αυτές είναι οι υποθέσεις που κυνηγούν, ενώ παιδιά πεθαίνουν από πείνα και βόμβες.
Και δεν πρόκειται για ρητορική υπερβολή, είναι η απόλυτη πραγματικότητα του 2025. Ένας κόσμος που τιμωρεί τους καλλιτέχνες επειδή μιλούν, ενώ χαμηλώνει το βλέμμα μπροστά στην εξόντωση ενός ολόκληρου λαού.