Το πρώτο τηλεοπτικό ντιμπέητ της κούρσας για την εκλογή του 45ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί πλέον κομμάτι της ιστορίας. Χτες βράδυ (26/09) η Χίλαρι Κλίντον για τους Δημοκρατικούς και ο Ντόναλντ Τραμπ για τους Ρεπουμπλικάνους κλήθηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις του οικοδεσπότη και δημοσιογράφου του δικτύου NBC, Λέστερ Χολτ πάνω σε μείζονα θέματα που απασχολούν την πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική ζωή των ΗΠΑ.
Στο πρώτο αυτό ντιμπέητ μπορούμε να πούμε πως με όρους πολιτικής τηλεοπτικής επικοινωνίας νικήτρια στα σημεία αναδείχθηκε η Χίλαρι Κλίντον, ενώ πιθανότατα ήταν εκείνη που προσέλκυσε περισσότερο τους—σημαντικά πολλούς φέτος—αναποφάσιστους ψηφοφόρους.
Στα πρώτα λεπτά του ντιμπέητ ο Τραμπ μάλλον έπιασε προ εκπλήξεως την Κλίντον καθώς ως επί το πλείστον κυριάρχησε. Υψώνοντας συνεχώς τους τόνους και διακόπτοντας σε κάθε ευκαιρία την Κλίντον—η οποία φάνηκε σχετικά απροετοίμαστη να αντικρούσει τις κατηγορίες του Τραμπ οτι οι πολιτικοί της χειρισμοί υποβάθμισαν τη δυναμική παρουσία στο διεθνές εμπόριο—ο Τραμπ έκανε μια αξιόλογη ντρίμπλα, χρησιμοποιώντας το χαρτί της εμπειρίας που ήθελε να παίξει η Κλίντον εναντίον της.
Η Κλίντον άργησε για περίπου εικοσιπέντε λεπτά να αντιδράσει ουσιαστικά, καθώς αναλώθηκε περισσότερο σε επιθέσεις εναντίον του Τραμπ, εστιάζοντας κυρίως στις ανακρίβειες που ο τελευταίος εκστόμιζε σε κάθε ευκαιρία. Όμως, χρησιμοποιώντας κυρίως επίκληση αντικειμενικά έγκυρων γεγονότων, έδωσε την εικόνα μιας ακόμα ψυχρής πολιτικού καριέρας, απέναντι στην οποία ο παθιασμένος -αλλά δημαγωγικός- τόνος του Τραμπ επικράτησε επικοινωνιακά.
Όμως, στη συνέχεια οι ισορροπίες άλλαξαν άρδην προς όφελος της πρώην Πρώτης Κυρίας. Ο Τραμπ, έτσι και αλλιώς δε θα μπορούσε να συνεχίσει εσαεί την τακτική της έντασης και όταν η κουβέντα γύρισε στον σχεδιασμό και την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών που οι δύο υποψήφιοι επιθυμούν να ακολουθήσουν, η ελλιπής προετοιμασία του να στηρίξει τις έτσι και αλλιώς διαχρονικά ασαφείς θέσεις του άρχισε να διακρίνεται καθαρά. Για παράδειγμα, ο Τραμπ απέτυχε για άλλη μια φορά να αποδείξει πώς ακριβώς σκοπεύει να περιορίσει και έπειτα να εξαλείψει τον κίνδυνο που δημιουργεί η δράση του Ισλαμικού Κράτους ενώ απέτυχε ξανά να δώσει πειστικές απαντήσεις γύρω από τη στάση του στην εναντίωση του ή μη στην επέμβαση των Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ το 2003.
Ο Τραμπ προέβη και σε μεγαλύτερα λάθη όσον αφορά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ καθώς ενώ φάνηκε συνεπής στις κατηγορίες του απέναντι στον τρόπο που λειτουργεί το ΝΑΤΟ, καθώς θεωρεί ότι το κόστος για τις ΗΠΑ είναι τεράστιο, έδειξε να αγνοεί πλήρως το γεγονός πως οι ιδέες της Αμερικανικής ιδιαιτερότητας και η κυριαρχική θέση των ΗΠΑ στον οργανισμό είναι εκείνες που της διασφαλίζουν σημαντικές διατλαντικές συμφωνίες—προστατεύοντας παράλληλα και τις εμπορικές της δραστηριότητες—οι οποίες προσφέρουν πολύτιμους συμμάχους στη δράση κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Η Χίλαρι εδώ έπραξε το αυτονόητο, καθώς δήλωσε αποφασιστικά πως υπό την προεδρία της οι ΗΠΑ θα τηρήσουν όλες τους τις δεσμεύσεις και θα αναλάβουν κάθε ευθύνη απέναντι στους συμμάχους τους, ενώ στην κατηγορία του Τραμπ πως η ίδια απέτυχε να κλείσει μια καλή συμφωνία για τις ΗΠΑ με το Ιράν, η Κλίντον τον αποστόμωσε λέγοντας πως η συμφωνία είναι παραπάνω από επιτυχημένη καθώς κατάφερε να σταματήσει τη συνέχιση της εξέλιξης του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος.
Μάλιστα, η Κλίντον έκανε με τη σειρά της μια πολύ καλή ντρίπλα σε αυτό το κομμάτι καθώς συνέδεσε το ασυμβίβαστο ανάμεσα στην απόλυτη ευθύνη διαχείρισης πυρηνικών όπλων με τον προκλητικό, παρορμητικό και χειμαρρώδη χαρακτήρα του αντιπάλου της.
Η επόμενη τηλεοπτική αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο υποψήφιους θα πραγματοποιηθεί στις 9 Οκτωβρίου.
Εκεί που ο Τραμπ έχασε εντελώς το παιχνίδι ήταν στη στιγμή όπου, αναφερόμενος στη στεγαστική κρίση του 2008, είπε—και μάλιστα με στόμφο—πως «αυτά συμβαίνουν στο οικονομικό παιχνίδι». Προφανώς, αυτή η φράση θα τον βλάψει περισσότερο απ’ όσο κατάλαβε εκείνη τη στιγμή καθώς ουσιαστικά στρέφεται εναντίον ενός απαραίτητου για εκείνον εκλογικού σώματος , τους ψηφοφόρους που έχασαν την περιουσία τους στο αποκορύφωμα της κρίσης και τους οποίους ο Τραμπ εδώ και έναν χρόνο προσπαθεί—και με μια σχετική επιτυχία—να προσελκύσει δηλώνοντας πως εκείνος, ως μη συστημικός πολιτικός και άρα υπαίτιος της καταστροφής, θα τους βοηθήσει να ξαναβρούν τα πατήματα τους.
Ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, όταν πλέον η κουβέντα έφτασε αναπόφευκτα σε προσωπικές επιθέσεις για τα σκάνδαλα που αφορούν τον κάθε υποψήφιο—χρήση ιδιωτικού σέρβερ από την Κλίντον για αποστολή κυβερνητικών email και άρνηση του Τραμπ να δημοσιεύσει τα φορολογικά του στοιχεία—ο Τραμπ, ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει πως η Κλίντον είναι διεφθαρμένη, στην κατηγορία της πως οι φορολογικές του αποκρύψεις οφείλονται στο ότι διαπράττει παρατεταμένα φοροδιαφυγή απάντησε λέγοντας «αυτό σημαίνει πως είμαι έξυπνος.» Η Κλίντον από την άλλη, σε μια έξυπνη και πιθανώς ειλικρινή κίνηση, παραδέχθηκε το λάθος της να χρησιμοποιήσει ιδιωτικό σέρβερ, παρά το γεγονός ότι δεν της ασκήθηκαν ποτέ ποινικές κατηγορίες από το ανώτατο δικαστήριο καθώς η κίνηση της ήταν μεν εσφαλμένη, αλλά όχι παράνομη με το γράμμα του νόμου.
Η Κλίντον δεν έχασε την ευκαιρία να χτυπήσει τον Τραμπ στα θέματα ρατσισμού και σεξισμού. Παραδέχθηκε πως η φυλετική βία απέναντι στους έγχρωμους πολίτες των ΗΠΑ έχει φτάσει σε προβληματικό σημείο και δήλωσε πως η εφαρμογή των νόμων με ίσους όρους και η καλύτερη ενημέρωση τόσο των πολιτών όσο και των αστυνομικών μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη της. Ο Τραμπ από την άλλη κατηγόρησε τον Πρόεδρο Ομπάμα όσον αφορά τις κοινωνικές διακρίσεις στις ΗΠΑ και ανέφερε πως υπό τη δική του Προεδρία μόνο δημιουργήθηκαν ανεξέλεγκτα γκέτο στις μεγαλουπόλεις, γεγονός που καθιστά προβληματική τη δράση των αρχών. Στην ερώτηση του Λέστερ Χολ η οποία αφορούσε την παλαιότερη δήλωση του Τραμπ, πως η Χίλαρι Κλίντον δεν έχει την κατάλληλη εμφάνιση που απαιτεί το προεδρικό αξίωμα, ο Τραμπ προσπάθησε να αποτινάξει την ταμπέλα του σεξιστή λέγοντας πως «είπα πως δεν έχει το σθένος να γίνει Πρόεδρος, όχι την εμφάνιση, και αν τελικά εκλεγεί θα τη στηρίξω.»
Η κίνηση ματ της Χίλαρι Κλίντον ήρθε μετά τον ειρωνικό υπαινιγμό του Τραμπ πως αντί να εστιάσει σε σημαντικά θέματα, αναλώθηκε στην προετοιμασία της για το πως θα τον αντιμετωπίσει στο χτεσινό ντιμπέητ. Η Κλίντον απάντησε λέγοντας «νομίζω ο κύριος Τραμπ με κατηγορεί που προετοιμάστηκα για το ντιμπέητ. Έχει δίκιο, όντως προετοιμάστηκα. Όπως έχω προετοιμαστεί να γίνω Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.»
Οι υποψήφιοι φυσικά αναλώθηκαν και σε θέματα μικροπολιτικής, με κυριότερο την καμπάνια του Τραμπ το 2011 να αποδείξει πως ο Πρόεδρος Ομπάμα δε γεννήθηκε στη Χαβάη αλλά στην Ινδονησία, κάτι που θα τον καθιστούσε νομικά ανίκανο να διεκδικήσει την Προεδρία των ΗΠΑ. Ο Τραμπ προσπάθησε να υπεραμυνθεί αυτής της πρωτοβουλίας λέγοντας πως η κίνηση του αυτή διέλυσε τις σκιές γύρω από τον Ομπάμα και πως εν τέλει είχε δίκιο που πίεσε το θέμα. Είναι άγνωστο αν κατάφερε με αυτό τον τρόπο να προσελκύσει πίσω ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων οι οποίοι δε δείχνουν ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του και θεώρησαν αυτή την επίθεση του στον Ομπάμα λαϊκίστική και ανήθικη.
Ο πολιτικός πολιτισμός ορίζει την ανταλλαγή χειραψίας μετά το τέλος της κάθε αναμέτρησης, ότι και να έχει ειπωθεί νωρίτερα.
Το συμπέρασμα από το πρώτο ντιμπέητ είναι πως η Χίλαρι Κλίντον φάνηκε πολύ καλύτερα προετοιμασμένη από τον αντίπαλο της. Ο επικοινωνιακός Τραμπ βρέθηκε πολλές φορές σε δύσκολη θέση τόσο απέναντι στην Κλίντον όσο απέναντι και στις ερωτήσεις του Χολτ, και τις περισσότερες φορές δεν κατάφερε να δώσει πειστικές απαντήσεις.
Παρόλα αυτά, η Κλίντον δεν κατάφερε να επικρατήσει εντυπωσιακά και στην πρώτη της ευκαιρία να αποδείξει πως δε θα έπρεπε καν να τίθεται θέμα επιλογής υποψηφίου, απέτυχε. Ο Τραμπ μπορεί να έχασε τη βραδιά, αλλά δεν έζησε κάποια καταστροφική στιγμή και το ντιμπέητ αυτό πιθανότατα δε θα αλλάξει τις ισορροπίες που έχουν μέχρι στιγμής διαμορφωθεί.
Σίγουρα πάντως παρακολουθώντας το ντιμπέητ, οι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι νοστάλγησαν τον Μιτ Ρόμνεη και θα σκέφτηκαν πως η μεγάλη τους ευκαιρία να επιστρέψουν στον Λευκό Οίκο με χαρακτηριστική άνεση, αναλώθηκε σε μια χαμένη από χέρι μάχη απέναντι σε έναν από τους δημοφιλέστερους Προέδρους όλων των εποχών, τον Μπαράκ Ομπάμα.
