Πλέον, για να βιώσεις όλη την εμπειρία του Ισραήλ, δεν αρκεί να δεις αξιοθέατα, να κάνεις βόλτα στα μουσεία του Τελ Αβίβ, να δεις την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και να επισκεφθείς τη Μαύρη Θάλασσα. Η πλήρης τουριστική εμπειρία τώρα φαίνεται να είναι για ιδιαίτερα γούστα. Οι επισκέπτες της χώρας μπορούν τώρα να διασκεδάσουν μαθαίνοντας πώς ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει Παλαιστίνιους.
Το Ισραήλ πήγε τα θεματικά πάρκα σε ένα άλλο επίπεδο. Οι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μπορούν να εκπαιδευτούν σαν ισραηλινοί στρατιώτες ειδικευμένοι στην αντι-τρομοκρατία, άρα, κατά κύριο λόγο στην αντιμετώπιση των Παλαιστίνιων και του κινδύνου που θέτουν στο ισραηλινό κράτος. Σε όλη την έκταση της χώρας υπάρχουν τώρα μισή ντουζίνα τέτοια πάρκα, που στοχεύουν να αξιοποιήσουν την εμπερία του Ισραήλ στον πόλεμο και την "αντιτρομοκρατία", προκειμένου να κερδοσκοπήσουν.
Ένα τέτοιο πάρκο λειτουργεί μέσα στην στρατιωτική αντιτρομοκρατική ακαδημία του Caliber 3, στο Gush Etzion της Δυτικής Όχθης. Το τουριστικό πρόγραμμα εκεί διαρκεί δύο ώρες, και κοστίζει 115 δολάρια για τους ενήλικες, ή 85 δολάρια για τα παιδιά. Το δίωρο πρόγραμμα «περιπέτειας» περιλαμβάνει μία προσομοίωση βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας στην Ιερουσαλήμ, μία ζωντανή επίδειξη με σκύλους στρατιώτες, ένα διαγωνισμό ελεύθερων σκοπευτών. Το πιο εξελιγμένο πακέτο περιλαμβάνει μία εκπαίδευση καταρρίχησης, για να συμμετάσχουν σε ένα σενάριο διάσωσης ομήρων. Επίσης, μπορούν να παρακολουθήσουν και μαθήματα κραβ μαγκά, που αποτελεί την ειδικότητα του ισραηλινού στρατού.
Με τα διάφορα πακέτα που προσφέρονται, το κόστος συμμετοχής σε αυτήν την «εμπειρία» μπορεί να αγγίξει τα 600 δολάρια το άτομο. Πέρα από τα ημερήσια πακέτα, το Caliber 3 προσφέρει και καλοκαιρινή κατασκήνωση διάρκειας ενός μήνα, για έφηβα αγόρια από το εξωτερικό, με μία διαφημιστική στρατηγική που θα μπορούσε εύκολα να δώσει υλικό για μία δημοσίευση του Humans of Late Capitalism.
Ο «στρατιωτικός τουρισμός» δεν είναι νέα ιδέα στο Ισραήλ - ταξιδιωτικές εταιρίες πρόσφεραν εδώ και χρόνια τη δυνατότητα σε τουρίστες να επισκεφθούν στρατιωτικές βάσεις και ακαδημίες του στρατού, όμως είχε παρατηρηθεί μία αρνητική, διασπαστική επίπτωση στη λειτουργικότητα της στρατιωτικής εκπαίδευσης, οπότε η εξέλιξη ήταν να φτιαχτούν αυτοί οι ξεχωριστοί χώροι μόνο για τουριστικές επισκέψεις, και να χρησιμοποιήσουν το ενδιαφέρον των τουριστών ώστε να προσκομίσουν οικονομικό όφελος. Ιδρυτής και διευθυντής του πάρκου Caliber 3 είναι ο Sharon Gat, ο οποίος υπολογίζει πως οι εγκαταστάσεις του δέχονται περίπου 25.000 επισκέπτες το χρόνο.
Υποδεχόμενος ένα γκρουπ Αμερικανών Εβραίων, που αποτελούν ως τώρα τη συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών του, εξηγεί τους λόγους που αποφάσισε να φτιάξει το συγκεκριμένο «Μία μέρα», λέει, «καθόμουν και αναρωτιόμουν αν ένας Εβραίος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι μία τέτοια ακαδημία θα μπορούσε να υπάρχει στο Ισραήλ, και να εκπαιδεύει μέλη του Γερμανικού στρατού. Και έτσι, είπα στον εαυτό μου ότι θα ανόιξω αυτό το μέρος στο κοινό για να δείξω πόσο έχει προχωρήσει ο Εβραϊκός λαός τα τελευταία 75 χρόνια.»
Σε αυτές τις εγκαταστάσεις που συμπυκνώνουν τις αντιφάσεις του ισραηλινού κράτους, ως κράτους που ιδρύθηκε από και για έναν λαό που δέχθηκε ίσως τις συστηματικότερες διώξεις στη σύγχρονη δυτική ιστορία, μόνο και μόνο για να τις αναπαράξει εναντίον ενός άλλου λαού, η ρητορική που παράγεται μιλάει για το ήθος και τον ανθρωπισμό του ισραηλινού στρατού. Προκειμένου να αρνηθούν κατηγορίες πως κερδοσκοπούν πάνω στην συνεχή απειλή πολέμου και τρομοκρατίας που χαρακτηρίζει το ισραηλινό κράτος, οι υπεύθυνοι των σχετικών ακαδημιών και πάρκων μιλούν για την προσπάθειά τους να δείξουν σε ανθρώπους από το εξωτερικό πόσο ηθικός στρατός είναι οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF).
Το δόγμα της «αγνότητας των όπλων» επιδεικνύεται ως ηθική βάση της στρατιωτικής τους δράσης, και υπογραμμίζεται πως αυτό το δόγμα χαρακτηρίζει μέχρι και τους σκύλους-στρατιώτες. Για να το αποδείξουν, οι διοργανωτές των τουριστικών πακέτων εντάσσουν σε αυτά μία επίδειξη από σκύλο, που επιτίθεται σε έναν «τρομοκράτη» με μαχαίρι, τον ακινητοποιεί, όμως όταν αυτός αφήνει το μαχαίρι και εξουδετερώνεται η απειλή, ο σκύλος τον αφήνει. Έτσι, φαίνεται πως «μέχρι και οι σκύλοι των IDF δίνουν αξία στην ανθρώπινη ζωή.»
Η ρητορική της ασφάλειας, της αντιτρομοκρατίας και της προστασίας του κράτους, ρητορική με αϊστορική ισχύ που διασχίζει εθνικά σύνορα, είναι αυτή που πείθει τους επισκέπτες των πάρκων για την αγνότητα και την ιερότητα του σκοπού τους. Οι Parker, οικογένεια αμερικανών Εβραίων που επισκέφθηκαν το Caliber 3, διαπίστωσαν πως η επίσκεψη βοήθησε τους γιους τους, που στην αρχή φοβήθηκαν από το θόρυβο των πυροβολισμών, να καταλάβουν «τι απαιτείται για να προστατευτεί το Ισραήλ, και να παραμείνει Εβραϊκό κράτος».
Η μεταχείριση βέβαια που δέχονται οι Παλαιστίνιοι, προκειμένου αυτή η ασφάλεια και προστασία του ισραηλινού κράτους να επιτευχθεί, δεν γίνεται ποτέ μέρος της αφήγησης. Οι Εβραίοι του Άουσβιτς μάλλον με δυσκολία θα μπορούσαν να φανταστούν πως αυτοί που υπερηφανεύονται πως είναι απόγονοί τους, θα έκαναν τις ίδιες ή ανάλογες πρακτικές εξόντωσης, τρόπο διασκέδασης και αφορμή κερδοσκοπίας.
Εδώ μπορεί κανείς να δει και ένα σχετικό βίντεο, και να επιδιώξει να απαντήσει στην ερώτηση με την οποία ξεκινάει: τι είναι τρομοκρατία;