Τα πρωτοφανή σε μέγεθος συλλαλητήρια που συγκλόνισαν την χώρα την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, στο πλαίσιο της γενικής απεργίας για την τραγωδία των Τεμπών, έστειλαν πολλαπλά μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες.
Ανθρώπινα ποτάμια ξεχύθηκαν αυθόρμητα και αποφασιστικά από νωρίς το πρωί στους δρόμους. Αψηφώντας τις όποιες κομματικές ή άλλες περιχαρακώσεις που επιχειρήθηκε το προηγούμενο διάστημα, «πλημμύρισαν» τις πλατείες, σε μια πρωτόλεια παλλαϊκή συνάντηση με κύριο αίτημα τη δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές, οι οποίες στερήθηκαν τόσο άδικα το οξυγόνο τους στα Τέμπη και πλέον ασφυκτιά μια ολόκληρη κοινωνία, συμμεριζόμενη το πένθος και τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων.
Ενώνοντας τις φωνές τους με αυτές των συγγενών, απαίτησαν λογοδοσία και απόδοση ευθυνών, όσο «ψηλά» κι αν φθάνουν αυτές. Διότι, η απονομή της δικαιοσύνης είναι τελικά το «οξυγόνο» για το Κράτος Δικαίου και σε συνδυασμό με το αίσθημα της ασφάλειας, συνιστά την εγγύηση για την εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής.
Menelaos Myrillas / SOOC
Όλα… καλώς καμωμένα από την ΕΛΑΣ
Παρότι τις προηγούμενες ημέρες, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη είχαν επιχειρήσει ανεπιτυχώς να συκοφαντήσουν και να λοιδορήσουν την ουσία και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, εκ των υστέρων, το Μαξίμου αποτίμησε ως θετικό το αποτύπωμα των συλλαλητηρίων.
«Την Παρασκευή, η Δημοκρατία μας απέδειξε τη δύναμή της. Είναι ένδειξη μεγάλης κοινωνικής ευαισθησίας ότι τόσοι συμπατριώτες μας, κάθε ηλικίας, επέλεξαν να βρεθούν στους δρόμους και στις πλατείες» έγραψε μεταξύ άλλων ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σπεύδοντας ταυτόχρονα να προειδοποιήσει εκ νέου για τον «διχασμό» των «πάνω και κάτω πλατειών», ενώ έκανε λόγο για «επαγγελματισμό» αναφορικά με τους χειρισμούς της ΕΛΑΣ στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εξάλλου, αντίστοιχη «κάλυψη» στην Αστυνομία και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είχε δώσει πριν από τον πρωθυπουργό, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος είδε «ψυχραιμία και επαγγελματισμό» στην καταστολή και τα επεισόδια. Στο ίδιο μήκος κύματος και η σχετική ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, η οποία μάλιστα χαρακτήρισε ως «ανυπόστατες, συκοφαντικές και ενδεχομένως ποινικά κολάσιμες» τις αναρτήσεις πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι οποίοι καταγγέλλουν την στάση και τον ρόλο της ΕΛΑΣ στα επεισόδια.
Και ενώ τα χημικά, οι αύρες και οι μολότοφ δεν κατάφεραν επ' ουδενί λόγω να αμαυρώσουν την μεγαλειώδη κινητοποίηση, εντούτοις, εντύπωση προκαλεί η κυβερνητική αφήγηση περί «επαγγελματισμού της ΕΛΑΣ», καθώς φαίνεται να αγνοεί τους δεκάδες πολίτες και αστυνομικούς που τραυματίστηκαν στα επεισόδια, καθώς και τους δεκάδες διαδηλωτές που παρουσίασαν αναπνευστικά προβλήματα, λιποθυμικά επεισόδια και κρίσεις πανικού. Ακόμη, άγνωστο παραμένει εάν ο τραυματισμός του φωτορεπόρτερ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ορέστη Παναγιώτου στο κεφάλι από χειροβομβίδα κρότου λάμψης συνεκτιμάται επίσης κατα το κυβερνητικό αφήγημα στον «δείκτη επαγγελματισμού» της ΕΛΑΣ.
Οι συζητήσεις περί «προβοκάτσιας», «μπαχαλάκηδων» και «γνωστών-αγνώστων» μπορεί να έχουν ενδιαφέρον, ιδιαίτερα όταν συμμετέχει σε αυτές και η ΕΛΑΣ με ανακοινώσεις της. Εν προκειμένω ωστόσο, λειτουργούν μάλλον παρελκυστικά, καθώς δεν απαντούν επί της ουσίας στο ερώτημα γιατί ενώ είχαν «επιστρατευθεί» 5.000 αστυνομικοί, ελικόπτερα και drones και ενώ είχαν προηγηθεί εκτεταμένοι προληπτικοί έλεγχοι από άνδρες της Ασφάλειας, τα επεισόδια όχι απλώς δεν αποφεύχθηκαν, αλλά έλαβαν τόσο μεγάλες διαστάσεις.
Nick Paleologos / SOOC
«Το “ποτέ ξανά” θα γίνει πράξη»
Στην προσπάθειά του να αποσοβήσει το πολιτικό κόστος μιας ιστορικής απεργιακής κινητοποίησης, η οποία είχε σαφώς και αντικυβερνητικό πρόσημο, ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε «προσωπικά» την Κυριακή για έναν «ασφαλή σιδηρόδρομο έως το 2027». Αναφερόμενος δε στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, το οποίο μεταξύ άλλων ανέδειξε τις σοβαρές ανεπάρκειες του σιδηροδρομικού δικτύου σε υποδομές και προσωπικό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε να αφουγκράζεται το λαϊκό αίτημα για αλήθεια, δικαιοσύνη και «ποτέ ξανά», με την Αξιωματική Αντιπολίτευση να τον κατηγορεί πως προσπαθεί «να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών του κατά τα έξι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας επικαλούμενος χρόνιες παθογένειες».
Παράλληλα, κορυφώνεται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή η σύγκρουση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, με φόντο την υπόθεση των Τεμπών. Συγκεκριμένα, την Τρίτη (4/3) αναμένεται η πρόταση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τον Χρήστο Τριαντόπουλο, ενώ την Τετάρτη (5/3) έχει προγραμματιστεί η προ Ημερησίας Διατάξεως Συζήτηση για τα Τέμπη σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, να έχει προαναγγείλει ότι θα καταθέσει την ίδια ημέρα πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης.
Μένει να φανεί αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορέσουν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση, ή αν η «γαλάζια παράταξη» θα βγει τελικά περισσότερο συσπειρωμένη από τις επερχόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Σε κάθε περίπτωση, οι τόνοι της αντιπαράθεσης αναμένονται υψηλοί, όμως αυτοί που θα επικρατήσουν μακροπρόθεσμα, θα είναι εκείνοι που θα καταφέρουν να εκφράσουν το λαϊκό έρεισμα, προσδίδοντάς του πολιτικά χαρακτηριστικά και μετουσιώνοντας την οργή της κοινωνίας σε προοπτική.
Menelaos Myrillas / SOOC
Νέα συλλαλητήρια την Τετάρτη 5 Μαρτίου
Στο μεταξύ, νέα καλέσματα σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τα Τέμπη έχουν δοθεί από εργατικά σωματεία, κοινωνικούς φορείς και συλλόγους για το απόγευμα της Τετάρτης (5/3), σε συνέχεια των συλλαλητηρίων της 28ης Φεβρουαρίου.
Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο είναι προγραμματισμένο για την Τετάρτη στις 19:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα, την ίδια ώρα που στη Βουλή θα διεξάγεται η προ Ημερησίας Διάταξης Συζήτηση για τα Τέμπη σε συνδυασμό με την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης. Παράλληλα, στη Θεσσαλονίκη, την ίδια ώρα και ημέρα, εργατικά σωματεία και συνδικάτα διοργανώνουν συλλαλητήριο στο Άγαλμα Βενιζέλου.
Και αν πρόκειται κάτι να θυμόμαστε καλά από τα συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου ενόψει αυτών της 5ης του Μάρτη, ας είναι το αίσθημα της αυτοπεποίθησης.
Η αυτοπεποίθηση εκείνου του κοινού βηματισμού. Η αυτοπεποίθηση που πηγάζει από την εμπειρική πλέον γνώση, ότι οι συλλογικές μορφές πάλης και διεκδίκησης, έχουν ενίοτε εκείνη την αναγκαία και ικανή δυναμική να επενεργήσουν καθοριστικά ακόμη στην κίνηση της Ιστορίας.
