Πάσχα αλλιώς: Όταν ανακαλύπτεις (και) το οικολογικό νόημα

Το Πάσχα είναι τα νέα «Χριστούγεννα», μια γιορτή περισσότερο υλική παρά πνευματική, με τα καταστήματα να διευρύνουν εξαντλητικά το ωράριό τους προκειμένου όλοι εμείς, που έχουμε καταληφθεί από το πνεύμα του καταναλωτισμού, να ικανοποιήσουμε τις υλικές μας επιθυμίες. Τι σημαίνει αυτό για το περιβάλλον; Υπερπαραγωγή τροφής και πλαστικών υλών, που θα γίνουν τόνοι σκουπιδιών μόλις η γιορτή τελειώσει. Τι μπορούμε να κάνουμε για να βγούμε από αυτό το τρενάκι της ασυνείδητης και επικίνδυνης για το φυσικό περιβάλλον κατανάλωσης;

Βάφουμε τα αυγά μας με φυσικές βαφές.

Στην κουζίνα σου μπορεί να βρίσκονται όλα: κρεμμύδια –χρησιμοποιείς τις φλούδες τους, παντζάρια, κουρκουμάς και σπανάκι. Το όφελος; Αποφεύγεις τα χημικά που απορροφά το σώμα σου αλλά και η γη και κάνεις τη διαφορά. Αν, πάλι, δεν θέλεις να βράζεις για ώρες όλα τα παραπάνω για να πάρουν χρώμα τα αυγά σου –και ολίγον άρωμα από κρεμμύδι- μπορείς να προμηθευτείς από καταστήματα με βιολογικά μία συσκευασία «ριζάρι». Τι είναι αυτό; Ένα φυτό (Rubia tinctorum) που χρησιμοποιείται αιώνες τώρα για τη βαφή υφασμάτων αλλά και αυγών δίνοντάς τους βαθύ κόκκινο χρώμα, ασφαλές για όλους μας. 

Προσοχή στα «τοξικά» δώρα.

Μπλεγμένοι στον ιστό του καταναλωτισμού προσφέρουμε δώρα όχι μόνο στα βαφτιστήρια μας αλλά και στους νονούς και στους φίλους και στους δασκάλους των παιδιών μας… Και, εντάξει, να συμφωνήσουμε ότι η γενναιοδωρία είναι καταρχήν ένα προτέρημα χαρακτήρα, η πλευρά που μας κάνει αγαπητούς στις παρέες και το ευρύτερο κοινωνικό μας κύκλο, αλλά μη σπαταλήσουμε και δέκα μέτρα χαρτί περιτυλίγματος για να κάνουμε ελκυστικό ένα παιγνίδι πέρα για πέρα τοξικό για το περιβάλλον. Μην τρομάζετε: δεν λέω να κόψουμε τα πάρε-δώσε απλώς να κάνουμε μερικές μικρές ή μεγαλύτερες αλλαγές όπως:

Προσφέρουμε το δώρο χωρίς περιτύλιγμα χρησιμοποιώντας μία υφασμάτινη επαναχρησιμοποιούμενη τσάντα

Χαρίζουμε χειροποίητα και όχι βιομηχανοποιημένα δώρα.

Στα μωρά βαφτιστήρια μας επιλέγουμε ξύλινα και υφασμάτινα παιγνίδια, αντί για πλαστικά.

Στα  εφηβάκια παιδιά μας ή βαφτιστήρια μπορούμε να προσφέρουμε την υιοθεσία ενός απειλούμενου είδους από το WWF γρήγορα και εύκολα. Μπορούμε να διαλέξουμε όποιο ζώο επιθυμούμε να προστατέψουμε και να προσφέρουμε ένα εναλλακτικό ηλεκτρονικό δώρο γεμάτο μηνύματα. Η WWF Ελλάς θα στείλει το προσωποποιημένο πιστοποιητικό με το δικό μας μήνυμα, στον παραλήπτη που εμείς θα ορίσουμε. Εύκολα, γρήγορα και με τη συνείδησή μας ήσυχη.

Επιλέγουμε προϊόντα εντός τόπου και χρόνου.

Η τεχνολογία και όχι η φύση μας δίνει προϊόντα εκτός εποχής, τα οποία σύμφωνα με τους επιστήμονες αφήνουν σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Γι’ αυτό για το πασχαλιάτικο τραπέζι επίλεξε φρέσκα, εποχικά προϊόντα από ντόπιους παραγωγούς που στήνουν τον πάγκο τους στις λαϊκές αγορές. Ακόμη και το Μ. Σάββατο θα βρεις μία λαϊκή αγορά κοντά σου,  για να προμηθευτείς όλα εκείνα τα υλικά για νόστιμες και υγιεινές συνταγές που θα αφήσουν και μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Δεν πετάμε το φαγητό.

Μια φορά κι έναν καιρό χλευάζαμε τους γονείς μας όταν μας νουθετούσαν να μην πετάμε το φαγητό. Μερικές φορές ο μπαμπάς μου αυτοσαρκαζόταν για το κατοχικό σύνδρομο –υπαρκτή κατάσταση για όσους είχαν περάσει την κατοχή στην Αθήνα- που τον έκανε να φιλάει τα υπολείμματα στο ψυγείο μέχρι να καταφέρει να τα φάει ώστε να μην πετάξει τίποτα. Και η μητέρα μου μεγαλωμένη ως τα δώδεκά της στην Κρήτη μονολογούσε τι κρίμα ήταν που δεν είχαμε κοτούλες να ρίξουμε τα αποφάγια μας. Αυτός ήταν ο κύκλος της τροφής που χάθηκε με την αστικοποίηση και μας οδήγησε στη σπατάλη τροφίμων. Για την εξασφάλιση όμως ενός πιο βιώσιμου μέλλοντος πρέπει να αλλάξουμε πρακτικές σεβόμενοι τα τρόφιμα. Πρώτο βήμα; Αγοράζουμε τα απαραίτητα ώστε να μην πετάμε το μισό ψυγείο όταν τα μισά λαχανικά και φρούτα σαπίζουν. Αλλά αυτό δεν αφορά μόνο το σπίτι μας αλλά και τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, τα εστιατόρια… Θέλεις να μάθεις περισσότερα; Μάθε περισσότερες πληροφορίες εδώ

(Και) η κρεατοφαγία θέλει τρόπο

Αν και ο οβελίας, το σουβλιστό δηλαδή αρνί ή κατσίκι, κόβει σε κάποιους την όρεξη για κρέας η Ανάσταση βάζει τέλος στη νηστεία και την αποχή από τα ζωικά τρόφιμα και δίνει σήμα εκκίνησης για την εποχή της κρεατοφαγίας. Παραδοσιακά, πάντως, οι άνθρωποι δεν αφάνιζαν κοπάδια ολόκληρα στη διάρκεια της ζωής τους, καθώς στις πιο ισορρομένες διατροφικά κοινωνίες όπως αυτές τις Μεσογείου, το κόκκινο ειδικά κρέας καταναλωνόταν σπανιότατα. Ας βρούμε λοιπόν αυτό το μέτρο εμείς οι κρεατοφάγοι, καθώς η μείωση της κατανάλωσης κρέατος είναι μία από τις πιο ισχυρές επιλογές που μπορεί κάποιος να κάνει για το κλίμα. Η βιώσιμη διατροφή κάνει καλό σε όλο το οικοσύστημα. Και σε εμάς δηλαδή.