Αν η Δίκη του Κάφκα είναι ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα, η Δίκη της Χ.Α. είναι η πιο σημαντική δίκη για την σύγχρονη Ελλάδα. Αρχικά, πρωτόγνωρη από άποψη μεγέθους με 69 κατηγορούμενους, 300 μάρτυρες, 120 συνηγόρους υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής και 100 διαπιστευμένους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ. Επιπλέον, η δίκη είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δικαστικά, πολιτικά, αλλά και κοινωνικά χρονικά, γιατί εκτός από τις κατηγορίες σε βάρος μιας ολόκληρης κοινοβουλευτικής ομάδας, η τήρηση των δικονομικών εγγυήσεων και η έκβασή της αποτελούν εξαιρετικά κρίσιμο διακύβευμα για τον σύγχρονο ελληνικό και παγκόσμιο (νομικό και όχι μόνο) κοσμοπολιτισμό, όπως γράφει το Golden Dawn Watch, η πρωτοβουλία που παρακολουθεί και καταγράφει την δίκη λεπτό προς λεπτό, από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία, πριν από εμάς για εμάς.
Στις 20 Απριλίου 2015 ξεκίνησε στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού η μακρόχρονη αλλά πολυαναμενόμενη δίκη της Χρυσής Αυγής, για σωρεία κακουργηματικών και πλημμεληματικών παραβάσεων του Ποινικού Κώδικα. Η Πρωτοβουλία Δικηγόρων για την Πολιτική Αγωγή του Αντιφασιστικού Κινήματος αναφέρει «λόγω της τεράστιας σημασίας αυτής της δίκης, θεωρούμε υποχρέωσή μας τη στενή παρακολούθησή της και χρέος μας την άρση του φόβου. Γιατί η δημοσιότητα είναι πολύ βασική εγγύηση για να αποκαλυφθεί και να μείνει η δράση της Χρυσής Αυγής στο φως. Γιατί ο φόβος δεν μας σταματάει, αλλά μας κινητοποιεί. Γιατί η δίκη αυτή μας αφορά όλους.» Είναι δημοκρατικό χρέος μας, λοιπόν, να είμαστε καλά πληροφορημένες και πληροφορημένοι.
Έχοντας αυτά κατά νου, με νωπή την επέτειο 4 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και κοινά παραδεκτό το γεγονός ότι αυτή η δίκη δεν καλύπτεται δημοσιογραφικά όπως θα έπρεπε, μιας και τα περισσότερα κυρίαρχα μέσα την αποσιωπούν συστηματικά, πήγα να παρακολουθήσω τις δικασίμους που ξανάρχισαν τον Σεπτέμβριο, στην φάση ολοκλήρωσης της εξέτασης μαρτύρων.
Στα 24 μου χρόνια, αυτή είναι η πρώτη δίκη που παρακολουθώ. Δευτέρα πρωί, φτάνω έξω από το Εφετείο Αθηνών, μόλις πέντε λεπτά από το Μετρό των Αμπελοκήπων. Αφήνω την ταυτότητά μου, περνάω έναν τυπικό έλεγχο και με την κάρτα εισόδου εισέρχομαι στην αίθουσα λίγο αφότου ανέβηκε η έδρα. Τα καθίσματα των δημοσιογράφων ήταν γεμάτα καθώς εκείνη την ημέρα κατέθετε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, ο πιο εμβριθής ερευνητής της δράσης της οργάνωσης, που ασχολείται με την Χρυσή Αυγή από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Με το που μπήκα στη μισοάδεια αίθουσα του Εφετείου, για να παρακολουθήσω την δικάσιμο, έγινε ξεκάθαρο ότι οι αστυνομικοί κάθονταν σε στρατηγικές θέσεις, στα ακριανά κόκκινα καθίσματα ανά δύο σειρές, γεγονός που αρχικά φαινόταν άβολο αλλά τελικά το συνήθιζες πολύ γρήγορα, γιατί κάθονται ανέκφραστοι, χωρίς -θα μπορούσε να πει κανείς- να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε όσα λέγονται και ακούγονται μέσα στην αίθουσα. Ο πρώτος που είδα να καταθέτει ήταν ο δήμαρχος Ραφήνας, Γιώργος Χριστόπουλος, για τα περιστατικά αντιποίησης αρχής με τους μικροπωλητές, κάνοντας ολοφάνερο πως δεν ήθελε να μιλήσει ανοιχτά, δείχνοντας να πέφτει σε κάποιες φραστικές παγίδες που μάλλον έστηνε ο ίδιος στον εαυτό του. Ησυχία στο ακροατήριο, όσο εξελισσόταν η -σε ήπιους τόνους- κατάθεσή του. Μόλις τελείωσε αυτή, μετά από μια ωριαία διακοπή για διάλειμμα έδωσε μια καταλυτική κατάθεσή ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, ένας από τους πλέον εμβριθείς ερευνητές του φαινομένου της Χρυσής Αυγής από τη δεκαετία του '90 που πρωτοεμφανίστηκε. Η κατάθεσή του έμελλε να καλύψει σχεδόν τρεις δικασίμους, ήταν πολυαναμενόμενη και είχε σαφώς περισσότερες εντάσεις.
«Τι ψέμματα λένε», «Α, τώρα δεν ξέρετε, ε. Τι ξέρετε λοιπόν;», κι άλλες πολλές προκλητικές και έντονα ειρωνικές εκφράσεις του απευθύνονταν από τους συνηγόρους υπεράσπισης της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι πετάγονταν διαρκώς και διέκοπταν επανειλημμένα τον μάρτυρα. Δημιουργούσαν επί τούτου τη φασαρία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει σωστά την δουλειά του ο γραμματέας που καταγράφει τα πρακτικά της, τόσο σημαντικής για την ελληνική κοινωνία, δίκης. «Είστε πάνω από τριάντα άνθρωποι, δεν γίνεται να απαντάτε εν χορώ. Δεν μπορεί να γράφει υπό αυτές τις συνθήκες ο γραμματέας» είπε η πρόεδρος του δικαστηρίου, Μαρία Λεπενιώτη, σε μία από τις πολλές εκκλήσεις για συμμόρφωση προς τη δεξιά πτέρυγα που κάθονται οι δικηγόροι της Χ.Α. Ένας άλλος τρόπος για να τους αποτρέψει η εισαγγελέας έδρας από το να «γίνονται ο ένας δικηγόρος υπερασπιστής του άλλου» ήταν το συνεχές χτύπημα του κουδουνιού προς συμμόρφωση.
Η αίσθηση που φαντάζομαι ότι έχετε, τουλάχιστον την είχα εγώ πριν παρακολουθήσω από κοντά όσα γίνονται στο δικαστήριο, είναι ότι την εντάση εντός της δικαστικής αίθουσας την προκαλούν μόνο μέλη και οπαδοί της Χ.Α. που βρίσκονται στο ακροατήριο. Άλλωστε, έχουμε ακούσει/ διαβάσει πολλές τέτοιες ιστορίες τα τελευταία 2.5 χρόνια με απειλές, χειρονομίες, προπηλακισμούς σε βάρος μαρτύρων, αλληλέγγυων, ακόμα και της ίδιας της Μάγδας Φύσσα. Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει είναι η στάση των συνηγόρων των Χρυσαυγιτών. Καθόλου μακριά από την συμπεριφορά των εντολέων τους. Χρησιμοποιούσαν απειλητικό λόγο («Αν απαντήσει όπως πρέπει ο μάρτυρας, θα τελειώσουμε»), έκαναν ερωτήσεις διατυπωμένες με ευθεία αναπαραγωγή ρατσιστικών στερεοτύπων και λεκτικές επιθέσεις στους μάρτυρες με έντονα ειρωνικό ύφος. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν οι εκτός τόπου και χρόνου ερωτήσεις που γίνονταν περισσότερες φορές απ’ όσες μπορούσα να μετρήσω, όπως επίσης κι ερωτήσεις που επαναλαμβάνονταν συνεχώς σε κάτι που έμοιαζε με συντονισμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού και μετάθεσης της προσοχής από την ουσία του κατηγορητηρίου.
Σε μία από τις δικασίμους στον Κορυδαλλό, το παρών έδωσε και μία ομάδα δικαστών από την Γερμανία που ήρθαν για να παρακολουθήσουν την δίκη. «Είναι μια πολύ σημαντική δίκη, γιατί η Χ.Α. αλλάζει την κοινωνία με αρνητικό πρόσημο. Έχουμε ναζιστικές ομάδες και στην Γερμανία και επηρεάζουν πολύ την κοινωνία μας. Ελπίζω να μην συμβεί κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Σίγουρα όχι, είστε μια δυνατή δημοκρατία» σχολιάζει η Ursula Barzen, δικαστής. «Η πρόεδρος είναι αρκετά αυστηρή, θέλει να συνεχίζεται η διαδικασία. Αλλά οι δικηγόροι υπεράσπισης της Χ.Α. είναι πάρα πολύ επιθετικοί. Φωνάζουν και προκαλούν την δικαστή, αλλά και το μάρυρα , ο οποίος δεχόταν πάρα πολλή πίεση. Στην Γερμανία δεν θα φώναζαν έτσι. Δεν θα το επέτρεπα σε δικαστήριό μου. Είναι ασέβεια των δικηγόρων προς τον δικαστή αλλά και τους μάρτυρες. Το Δικαστήριο πρέπει να προστατεύει περισσότερο τον εκάστοτε μάρτυρα» αναφέρει η δικαστής σχετικά με τις συνθήκες διεξαγωγής της δίκης. «Ναι, λαμβάνουμε υπόψιν πόσος κόσμος έρχεται στη Δίκη. Είναι κρίσιμη η παρουσία του κόσμου για να μεγαλώνει έτσι η συζήτηση δημοσίως και στα μέσα. Το συζητάμε και οι δικαστές μεταξύ μας. Έχουμε δύο οπτικές γωνίες, πρώτα επαγγελματικά ως δικαστές κι έπειτα, ως πολιτικά, σκεπτόμενα όντα»
Παρακολούθησα λοιπόν τρεις δικάσιμους και νομίζω ότι, όσοι μπορείτε, αξίζει να κάνετε το ίδιο.
Για όλους τους παρακάτω λόγους...
Μια καρέκλα δεν ήταν ποτέ άδεια, αυτή της Μάγδας Φύσσα
Από την έναρξη της δίκης τον Απρίλιο του ‘15 μέχρι σήμερα, μόνο μία είναι η μόνιμη παρουσία στις θέσεις του κοινού. Η Μάγδα Φύσσα, μαζί με κάποιον συγγενή της, πηγαίνει σταθερά στο δικαστήριο, όσο δύσκολο και να είναι να ξαναζεί μέσα από μαρτυρίες τη νύχτα της δολοφονίας του γιου της. Κι από την άλλη πλευρά, υπήρχαν 50-60 άτομα οργανωμένα σαν τάγματα. «Προσέλευση δεν έχουμε. Είμαστε ελάχιστοι. Ειδικά στο Εφετείο, οι Χρυσαυγίτες είναι περισσότεροι απ’ ότι εμείς» σχολιάζει η μητέρα του Παύλου Φύσσα στην Popaganda. «Βέβαια, είδαμε στις τρεις τελευταίες δικασίμους που έκανε μια πολύ ισχυρή κατάθεση ο κ.Ψαρράς, να έχει αρκετό κόσμο. Θέλουμε κόσμο, απλά για να δείξουμε ότι υπάρχει αντιφασιστικός αγώνας. Για τα θύματα, έχουμε υποχρέωση. Δεν έχω τίποτα άλλο να σου πω, αγάπη μου. Αυτό. Όσοι μπορούν, αν μπορούν, να το δουν πιο ζεστά. Εγώ έρχομαι γιατί είναι χρέος μου. Χρέος για τον Παύλο, χρέος για ‘μένα την ίδια, και για τα αγέννητα ακόμη.»
Η προσπάθεια της οικογένειας και των φίλων
«Εγώ έρχομαι από την πρώτη μέρα. Κάποιος έπρεπε να είναι με την Μάγδα» δηλώνει ο Γιάννης, 25 ετών, που παράτησε την δουλειά του για να μπορεί να πηγαίνει στην δίκη. «Πλέον το χρυσαυγίτικο το ακροατήριο είναι αισθητά περιορισμένο, ακόμη και στο Εφετείο που συνήθιζαν να έρχονται περισσότεροι. Δεν υπάρχουν τάγματα πλέον. Έχουν μείνει μόνο ηλικιωμένοι άνθρωποι. Δεν μπορεί να είναι δικαιολογία ότι φοβάται κάποιος να έρθει» συμπληρώνει, ενώ ο Νίκος, φοιτητής στο Φυσικό, 24 ετών, έρχεται κάθε μέρα και προσπαθεί να πείσει και συναδέλφους και συνομηλίκους του να έρθουν στη δίκη «Έχουμε κουραστεί να καλούμε τον κόσμο. Λένε στην αρχή ναι, αλλά μετά καταλήγουμε τρία άτομα. Όταν έρχονταν οι φασίστες, δεν μας άφηναν να μπούμε. Προσωπικά, είτε δεν με άφηναν να μπω, είτε με έγδυναν ολόκληρο, γιατί είμαι φίλος του Παύλου. Εδώ πήγε φασίστας με μαχαίρι στο Εφετείο, πέρασε τον έλεγχο, του κράτησαν το μαχαίρι και του λένε “Περασε”, ενώ εμείς ήμασταν απ’ έξω.»
Η πίεση είναι πρώτα απ' όλα κοινωνική
«Η προσέλευση του κόσμου στη δίκη έχει ατονίσει όσο περνάει ο καιρός. Πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχει κίνημα κατά του φασισμού και ότι ασκείται μία κοινωνική πίεση, με την έννοια ότι η καταδίκη των χρυσαυγιτών θεωρείται μονόδρομος. Η κοινωνία οφείλει να στηρίξει την δικαστική μάχη, γιατί η αδιαφορία -όπως αντίστοιχα σε άλλες εκδηλώσεις και δράσεις- είναι μια κακή εικόνα και για το κίνημα αλλά και για αυτό που θέλουμε να πετύχουμε, δηλαδή μια συσπείρωση του κόσμου και μια συλλογική δράση σε όλους τους τομείς.» αναφέρει η δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής, Ελευθερία Τομπατζόγλου. «Η παρουσία του κόσμου μπορεί να γίνεται κατόπιν συνεννοήσεων με φορείς και οργανώσεις, για να υπάρχει μια κυκλικότητα, καθώς είναι αντιληπτό ότι δεν είναι εύκολο για τον κάθε άνθρωπο να είναι συνεπής σε κάθε δικάσιμο.» Να σημειωθεί εδώ πως μπορείτε να μπείτε, να κάτσετε όση ώρα θέλετε και να αποχωρήσετε οποιαδήποτε στιγμή από την δικαστική αίθουσα.
Έτσι διασφαλίζεται η ομαλή διεξαγωγή και η «εμψύχωση προς τους μάρτυρες»
«Μιλάει δικηγόρος από την Πολιτική Αγωγή και από την απέναντι πλευρά πετάγονται 30 άτομα, με οπαδική συμπεριφορά. Είναι σημαντικό να νιώθουν άνετα οι δικηγόροι, όπως και οι μάρτυρες. Είναι ασφαλές πλέον, γιατί δεν έρχονται Χρυσαυγίτες, αλλά όταν ο μάρτυρας καταθέτει και συγκεντρώνεται, δεν είναι εύκολο να τους ακούει» επιβεβαιώνει ο Γιάννης, 25 χρονών, φίλος του Παύλου Φύσσα. «Βλέπεις έναν κατάλογο με 130 μάρτυρες -άσε τα θύματα-. Τόσοι άνθρωποι ήρθαν εδώ για να καταθέσουν με το όνομά τους και το πρόσωπό τους. Δηλαδή αυτοί δεν θέλουν ψυχολογική υποστήριξη;» συνεχίζει.
Θέλει απλά μια ταυτότητα
«Η δικαιοσύνη αποδίδεται από την ενεργητική απαίτηση της δημοκρατικής πλειοψηφίας μέσα και έξω από την δικαστική αίθουσα» αναφέρει ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης. «Είναι πολύ σημαντική η παρουσία του κόσμου στην δίκη για να δείξουμε ότι υπάρχει κόσμος που καταδικάζει τον φασισμό. Η απονομιμοποίηση όμως της Χρυσής Αυγής θα γίνει στην κοινωνία, στις γειτονιές και τις πόλεις μας. Και η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου θα είναι η επισφράγιση. Σε αυτό το σημείο να πούμε, πως χρειάζεται μόνο μία ταυτότητα για να παρακολουθήσει ο κόσμος την δίκη.»
Τα Μέσα Λείπουν
«Η Δίκη έχει γίνει αόρατη πλέον. Πολύ λίγα μέσα έρχονται να την καλύψουν. Πάρα πολύς κόσμος δεν ξέρει τι συμβαίνει για μήνες, ενώ υπάρχουν πληροφορίες στο Ίντερνετ, παντού. Όμως δεν είναι το ίδιο προσβάσιμες γιατί δεν έχουν πάει στα κυρίαρχα μέσα. Αν υπήρχε πιο πλατιά μάζα κόσμου, θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για την εικόνα που αποκτά το δικαστήριο» λέει ο Νίκος, 27 χρονών στην Popaganda. «Τα media, ακόμη και τα πιο προοδευτικά κι αριστερά, βλέπουν ότι δεν πάει ο κόσμος και δεν ασχολούνται. Αυτός ήταν και ο στόχος των χρυσαυγιτών, να μην υπάρχει κάλυψη της δίκης. Είναι μια τακτική υποβάθμισης που βολεύει, όταν κάτι δεν θέλουμε να φανεί.»
«Εδώ πλέον δεν τους φοβάσαι...»
«Έρχομαι από το καλοκαίρι στην δίκη. Νομίζω πως ό,τι και να διαβάσεις, όσο και να παρακολουθήσεις, είναι πολύ διαφορετική η αίσθηση που αποτυπώνεται όταν έρχεσαι εδώ πέρα» δηλώνει η Μαρία, 43 ετών, καθηγήτρια ιστορίας. «Αξίζει πάρα πολύ να έρθεις, ακόμη και για λίγη ώρα. Κατανοείς πολλά πράγματα. Πόσος χρόνος χρειάζεται για να γίνει η δίκη, πως λειτουργεί το δικαστήριο αλλά και τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης. Άμα δεν τους δεις από κοντά, δεν καταλαβαίνεις… Εδώ πλέον δεν τους φοβάσαι, όπως τους φοβόσουν στο δρόμο. Πέφτουν από το βάθρο τους. Πια καταλαβαίνεις ότι υπάρχει και η βούληση και ο τρόπος να αντιμετωπιστούν.»
Ο Νίκος, 24 χρονών, αντιλαμβάνεται ότι «έχει αρχίσει και μεγαλώνει ο διάλογος πως ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να είναι πολυμέτωπος. Όχι μόνο στο δρόμο, με τις πορείες και τις διαδηλώσεις, αλλά και στα δικαστήρια και στον δρόμο. Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να είναι πιο σύνθετος.»
«Απλά δεν θέλω, στην περίπτωση που η έκβαση της δίκης δεν είναι η καταδίκη των φασιστών και ναζιστών, να μπω στο Facebook και να διαβάζω status για την απονομή δικαιοσύνης στη χώρα μας, από ανθρώπους που δεν έχουν περάσει ούτε απ’ έξω, ούτε για μία μέρα από τις δικαστικές αίθουσες. Ο φασισμός πρέπει να καταδικαστεί και κοινωνικά, από όλους εμάς, όχι μόνο δικαστικά. Ο κάθε ένας που έρχεται βάζει το λιθαράκι του στην έκβαση της δίκης» σχολιάζει η Κατερίνα, 30 χρονών, γραφίστρια. Ενώ η Μαρία, 27 ετών, θεωρεί πως «Ξεχνάνε. Δεν τους νοιάζει. Έτσι είμαστε σαν λαός. Ξεχνάμε εύκολα. Αδιαφορούμε. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι έχει τελειώσει η δίκη. Όσο ξεχνάμε εμείς, ξεχνιέται κι αυτό.»
Είναι η σημαντικότερη δίκη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία
«Αφενός είναι μια δίκη ιστορικής σημασίας, αφετέρου έχει ενδιαφέρον να βλέπεις να καταρρίπτονται πράγματα και να βλέπεις πως εξελίσσεται όλη η πορεία της δίκης. Ουσιαστικά, σήμερα γράφεται ιστορία. Τώρα, είμαστε στη φάση που έχουν μείνει 5 προστατευόμενοι μάρτυρες για να καταθέσουν και μετά αρχίζει και αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον η δίκη, με τα αναγνωστέα έγγραφα» λέει ο Νίκος και συνεχίζει: «υπήρχε μια παραφιλολογία στις αρχές της δίκης, επειδή είχαν γίνει κάποιες συμπλοκές, φοβόταν ο κόσμος ότι θα τους δουν οι χρυσαυγίτες και θα τους στιγματίσουν. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Είναι σημαντικό να ειπωθεί, γιατί εδώ έρχεσαι και κανείς δεν ξέρει ποιός είσαι.»
«Για ‘μένα, το μέγιστο σκάνδαλο θα είναι ότι σε περίπτωση που αθωωθούν αυτοί οι άνθρωποι μετά από όλα αυτά που έχουν κάνει κι όλα όσα έχουν δημοσιευτεί, μετά θα είναι “αρχηγοί” και θα νιώθουν ότι δεν τους αγγίζει κανείς. Θα περιέλθουν σε τέτοιο καθεστώς ασυλίας άνευ προηγουμένου! Δρούσαν εγκληματικά πριν να δικαστούν, φαντάσου να αθωωθούν. Θα ξεκινήσει μια απίστευτη φασιστική αντεπίθεση...» λέει ένας φίλος του Παύλου λίγο πριν τελειώσει το μισάωρο διάλειμμα και μπούμε στην αίθουσα. Λίγες μέρες αργότερα γίναμε όλοι μάρτυρες των αποκρουστικών εικόνων από την επίθεση που δέχτηκαν μετανάστες στον Ασπρόπυργο.
Και τώρα;
Η Χρυσή Αυγή εδώ και πολλά χρόνια χαρακτηρίζεται ως εγκληματική οργάνωση από μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης και του τύπου, πριν καν ξεκινήσει η ποινική δίωξη της ηγεσίας του ναζιστικού μορφώματος από το κράτος. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες τα στοιχεία του κατηγορητηρίου κάθε μέρα που περνάει αυξάνονται δραματικά. Είναι πολύ χαρακτηριστική η εικόνα διάλυσης των δικηγόρων υπεράσπισης των μελών της Χ.Α., που αναπαράγουν τυφλά την ιδεολογία και τις πρακτικές της οργάνωσης μέσα στο ακροατήριο.
Ημερομηνίες δικασίμων Νοεμβρίου:
— GoldenDawnWatch (@GoldenDawnWatch) October 5, 2017
ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ: 3, 8, 9, 13 και 27
ΕΦΕΤΕΙΟ: 1, 2, 15, 20, και 28#GDtrial
Η δίκη συνεχίζεται και χρειάζεται την παρουσία σου. Κυλάει κανονικά κι εφόσον βγει καταδικαστική απόφαση για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης, η ηγετική της ομάδα θα επιστρέψει πίσω από τα σίδερα. Αυτός είναι και ο απώτερος στόχος, μιας και η καταδίκη μόνο των ηθικών αυτουργών-εντολοδόχων του αρχηγού Ν. Μιχαλολιάκου (δες σχετικά με την «Αρχή του Αρχηγού» εδώ) θα αποτελούσε μια «τρύπα στο νερό».