«Θα είναι μια άγρια νύχτα…», η φωνή ακούγεται ξεκάθαρα, αλλά το πρόσωπο του κυβερνητικού στελέχους μετά βίας φαίνεται μέσα στο θάλαμο αερίων από τα αμέτρητα αναμμένα τσιγάρα του θρυλικού κυλικείου της Βουλής. Εκεί που παίζεται το πολιτικό παιχνίδι, εκεί που λέγονται οι καλύτερες ατάκες, εκεί που όλα είναι αληθινά κι όχι δραματοποιημένα όπως φαίνονται στην αίθουσα τηλεοράσεων ή στα τηλεοπτικά παράθυρα ακριβώς επειδή μεσολαβεί ο φακός. Αλλά πριν διαβάσετε κι άλλες κλισέ παρατηρήσεις ενός ανθρώπου, του υπογράφοντος, σχεδόν παρθένου στον κοινοβουλευτικό μικρόκοσμο ας μείνουμε στα καπνά. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου να καπνίζουν τόσο πολύ και τόσο βουλιμικά (και τόσο όλοι) σε έναν τόσο μικρό χώρο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διοικητικοί, σεκιουριτάδες ή απλοί κομπάρσοι του σκηνικού, ανάβουν σε χορογραφική αρμονία ο ένας μετά τον άλλον, ανταλλάσσοντας με περισσή αλληλεγγύη αναπτήρες. Όπως και τσιγάρα. Η ώρα είναι περίπου 11 το βράδυ, η ολομέλεια έχει ξεκινήσει εδώ και μιάμιση ώρα περίπου, αλλά όλοι μας λίγο πολύ έχουμε κλειστεί για ώρες μέσα στο κτίριο για την «Πιο Κρίσιμη Ψηφοφορία της Μεταπολίτευσης» και ο ανεφοδιασμός είναι προβληματικός. Δε συμβαίνει το ίδιο με τα ουϊσκάκια και τις αράβικες πίτες που πάνε κι έρχονται σε δίσκους. Κάπως παραδόξως, αλλά προφανώς απολύτως λογικά κανείς πολιτικός δεν πίνει αλκοόλ αυτές τις στιγμές. Ίσως το κάνουν στον δικό τους πριβέ χώρο.
Τελικά δεν περνάνε τόσο άσχημα, όσο φαίνεται.
Πίσω στο κυβερνητικό στέλεχος. «Άγρια βραδιά ναι, αλλά και άγρια ζαριά γενικώς» απαντώ. «Μόνο που βγήκαμε έξω από το τάβλι», είναι η δική του ακαριαία παρατήρηση. Είναι τα δύο αφηγηματικά μοτίβα της βραδιάς, τόσο εντός της κεντρικής αίθουσας όσο και στους διαδρόμους. «Η περήφανη ήττα» που ομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδοντάς την συμφωνία σε πραξικοπήματα, εκβιασμούς, υπερβολική πίεση από τους δανειστές (η ένταση εξαρτάται από το αν νιώθει κανείς πιο κοντά στον Ρούντι Ρινάλντι ή τον Ευκλείδη Τσακαλώτο), προσπαθώντας όμως να υπενθυμίσει ότι κυβερνά και θα το κάνει αξιοποιώντας τα θετικά του δικού του μνημονίου. Και η «τζάμπα μαγκιά» που βρίσκεται στα χείλη σύσσωμης της αντιπολίτευσης που θα ψηφίσει ΝΑΙ διατυμπανίζοντας ότι «με τη δική της πλάτη, μια κυβερνητική μερίδα κάνει ανέξοδη επανάσταση» χωρίς να λείπουν κι εδώ οι ενοχικές «αμάρτησα για το λαό μου» αιτιολογήσεις.
Η Ολομέλεια (ο κοινοβουλευτικός Θεός να την κάνει τέτοια με τόσο μπες βγες σουλάτσο) συνήλθε αργά, το μικρής κλίμακας επεισόδιο με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που ήθελε να αποτρέψει μια διαδικασία-εξπρές μάλλον θεωρήθηκε έλασσον σε σχέση με ότι αναμενόταν, η στιγμή που η Προέδρος της Βουλής κατεβαίνει από το βήμα παραχωρώντας την προεδρία της βραδιάς στον Αλέξη Μητρόπουλο, ενώ σχεδόν όλο το Κοινοβούλιο έχει καταψηφίσει την πρότασή της και χειροκροτά είναι η πρώτη αξιομνημόνευτη της βραδιάς. Εντός της μεγάλης αίθουσας, γιατί στους διαδρόμους και το κυλικείο τα μάτια ενός κοινοβουλευτικού πρωτάρη έχουν δει πολλά.
Συντροφικά φιλιά.
Τον Γιώργο Σταθάκη να σκεπάζει ως βαρύτονος crooner τις φωνές των υπόλοιπων. Το πηγάδακι των Αντώνη Πανούτσου, Κωστή Χατζηδάκη, Ανδρέα Παπαδόπουλου να διαρκεί με τις ώρες αποκτώντας συνεχώς καινούρια μέλη, όπως τον Γρηγόρη Ψαριανό με γυαλί ηλίου εντός του κτιρίου. Την εμφάνιση του Γιανη Βαρουφάκη με το γαλαζοπράσινο ριχτό πουκάμισο να δημιουργεί αμηχανία που θα μπορούσες να την κόψεις στον αέρα. Τον Ηλία Κασιδιάρη να έχει εγκάρδια «γεια σας, τι κάνετε;» συνομιλία με καταφανέστατη πολιτική του αντίπαλο, σαν να βρίσκονται στην είσοδο της πολυκατοικίας. Τον Σταύρο Θεοδωράκη να μιλάει συνεχώς στο κινητό του τηλέφωνο. Τον Γεράσιμο Γιακουμάτο να κινείται like a boss στον χώρο, όπως θα θέλατε κάποτε να κάνετε κι εσείς στο μπαρ-στέκι σας. Την Αντιγόνη Λυμπεράκη και τον Κώστα Ζουράρι (που ψήφισε «ίσως, παρών, ναι μωρέ», αν δεν τον ακούσατε) να διαγωνίζονται για το πέδιλο της βραδιάς – η χανιώτισσα βουλευτής το κόλλησε άψογα με το χθεσινό καλοκαιρινό new boho στυλ της, ο κύριος καθηγητής στα «μεζέα του» ήταν σε mood «κάμπερ στον Κέδρο της Δόνουσας». Τον κύριο στο μέσο της σάλας υποδοχής που ούρλιαζε «όλα τα λεφτά είναι ο Τσίπρας». Τον Γιώργο Μαυρωτά να πλησιάζει, πάντα ευγενής, τον Γιώργο Κυρίτση λέγοντας «επιτέλους να γνωριστούμε, μόνο στο twitter μιλάμε», αχ ο κοινοβουλευτισμός στα χρόνια της κοινωνικής δικτύωσης. Τους fixers να περιφέρονται σαν δερβίσηδες ψαρεύοντας βουλευτές για αστραπιαίες συνεντεύξεις με τους ξένους συνεργάτες τους. Τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο να ανατρέπει την τηλεοπτική του εικόνα, τρολαροντας το σύμπαν, σε ποιον πολιτικό είπε άραγε «εδώ δε μιλάτε, κάνετε τις κότες, μόνο σε μένα έρχεστε στα παράθυρα και βρίζετε τους πάντες»; Τις κρότου λάμψης να ακούγονται ενώ βράδιαζε και τα σχόλια για τα Πρώτη Φορά Αριστερά Χημικά να δίνουν και να παίρνουν στην Αίθουσα Τύπου. Τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να μαζεύει τους δημοσιογράφους πάνω του σαν μέλισσες με το που βγήκε από ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να έφταιγε η «εισβολή στο νομισματοκοπείο» που είδε ο ΑΝΤ1, μπορεί το σακάκι του στο χρώμα της ζωηρής ώχρας.
Καινούριες παρέες.
Κοινός τόπος το προφανές (αλλά κάπως ενδιαφέρον για τον πρωτάρη, μην επαναλαμβάνομαι). Σε κανονικές συνθήκες είναι προφανώς… κανονικοί άνθρωποι. Και σε γενικές γραμμές ως τέτοιοι και όχι ως πολεμικές μηχανές συμπεριφέρθηκαν και στην κρίσιμη συνεδρίαση (κάποια στιγμή όλα τα θεωρεία ήταν sold-out, δεν έμπαινες μέσα ούτε με ΠΝΠ). Μέχρι να αναλάβει εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, κι ενώ οδηγούμασταν σχετικά ήσυχα στην ψηφοφορία, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και να επιδιώξει μέσω ενός σολαρίσματος συνταγματολογίας να δικαιώσει τις δικές του επιλογές ως τέως υπιυργός Οικονομικών και κάποτε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Είχε επιστρέψει πριν και η Ζωή Κωνσταντόπουλου στην αίθουσα προκαλώντας ένα αντανακλαστικό «οοοοο» που προετοίμασε την ατμόσφαιρα για να μπει σε κάθε ελληνικό σπίτι το όνομα Χαρίσιος Κάτανας. Πρόκειται για τον βουλευτή των ΑΝΕΛ που διαπληκτίστηκε με τον Άδωνι Γεωργιάδη. Εγώ καθόμουν πολύ ψηλά και σίγουρα δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε κάθε ΝΑΙ των ΑΝΕΛ ο, γνωστός ως μη εριστικός, Γεωργιάδης έλεγε «στα τέσσερα», ούτε ότι τον αποκάλεσε με την πιο διάσημη ελληνική λέξη ο συνάδελφος του που προέρχεται κι από ένα κόμμα με διαπιστευμένο τακτ. Την ίδια ώρα βέβαια, Τσίπρας-Μεϊμαράκης έδιναν τρομερό σόου σε έναν λεκτικό διαξιφισμό που παρότι διολίσθησε λίγο και προς το καφενείο, χάρισε λίγη ανθρωπίλα και πολύ χιούμορ στη διαδικασία (ανεβάζοντας τις μετοχές του υπηρεσιακού που έκλεψε την παράσταση και με την «αστική ευγένεια» ).
Τα ονόματα διαβάστηκαν, οι ψήφοι εδόθησαν κι εμετρήθησαν ενεργοποιώντας τις πολιτικές εξελίξεις σε ένα κοινοβούλιο που περνάει απολύτως ένδοξες σουρεάλ ημέρες. Με τη Χρυσή Αυγή να ουρλιάζει «ας κρατήσουμε ένα επίπεδο», τον Μιχελογιαννάκη να ψηφίζει ΝΑΙ κόντρα στην επιστολή του και τον Νίκο Φίλη στις 00:20 να ψάχνει όρθιος πρίζα για το κινητό του από τα κορίτσια της γραμματείας, ενώ ακριβώς από πάνω του η εξόχως παθιασμένη Εύη Χριστοφιλοπούλου εισήγαγε στο βήμα τον όρο «δραχμαριστερά».
