ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
Η υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου το μεσημέρι της 21ης του Σεπτέμβρη πέρα από μια οριακή στιγμή έκφρασης της κοινωνικής και θεσμικής βαρβαρότητας, είναι κι ένα δυστοπικό υπόδειγμα για το πώς μια σειρά από θεσμοί και υπηρεσίες μπορούν να συλλειτουργήσουν στη συγκάλυψη, τη διαστρέβλωση και την ολιγωρία.
Πως μπορούν να πράξουν το αντίθετο από αυτό που ορίζεται από το ρόλο τους, που είναι η προστασία του πολίτη, η αποκάλυψη της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης. Η στάση της Αστυνομίας είναι η μια παράμετρος, αφού με τη βία που άσκησε στον Ζακ συμμετείχε ενεργά στη δολοφονία του και εξακολουθεί να μη συνεργάζεται στο στάδιο της προανάκρισης για την πρόοδο των ερευνών. Η στάση του ΕΚΑΒ είναι μια δεύτερη παράμετρος που παρά τα ερωτηματικά, δεν έχει ελεχθεί ακόμα σε πειθαρχικό επίπεδο.
Σήμερα φέρνουμε στο φως της δημοσιότητας τις δύο καταθέσεις του διασώστη του ΕΚΑΒ που βρέθηκε πρώτος στο σημείο της δολοφονίας, υπογραμμίζοντας ορισμένες αντιφάσεις αλλά και θέτοντας τις απορίες που αναπόφευκτα προκύπτουν.
Η πρώτη κατάθεση του διασώστη δόθηκε την ημέρα της δολοφονίας, Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου στις 4μμ στην Αστυνομία. Σε αυτήν αναφέρει τα εξής: «μετέβην κατόπιν ειδοποιήσεως στην οδό Γλάδστωνος 3, για παροχή πρώτων βοηθειών σε άνδρα που αιμορραγούσε. Παρατήρησα ότι είχε αρκετά θλαστικά στο κεφάλι και στο κάτω μέρος του σώματος, καταφανώς ως κοψίματα από γυαλιά. Περιποιήθηκα τα τραύματα αλλά τότε αυτός επιτέθηκε, πήρε ένα κομμάτι γυαλί και προσπάθησε να με χτυπήσει μ’ αυτό. Απομακρύνθηκα προς στιγμή και οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν παρά την αντίσταση που αυτός προέβαλλε. Αφού τον ακινητοποίησαν οι αστυνομικοί, συνέχισα την περιποίηση των τραυμάτων του και εν συνεχεία διεκομίσθη με σταθμό του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός».
Η πρώτη κατάθεση.
Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου ο ίδιος άνδρας κλήθηκε από τον ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση και κατέθεσε τα εξής: «Είμαι διασώστης και η περιοχή είναι τομέας ευθύνης μου κι έτυχε να περνάω. Δεν έλαβα κλήση, εγώ ειδοποίησα το ΕΚΑΒ και την Αστυνομία. Πέρναγα από την Πατησίων, το επεισόδιο ήταν σε εξέλιξη όταν έφτασα στο σημείο. Τον είδα να σέρνεται να βγαίνει από τη βιτρίνα και να χάνει τις αισθήσεις του. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΕΚΑΒ παρείχα τις πρώτες βοήθειες, δηλαδή έλεγξα αν είχε σφίξεις, αν ήταν ελεύθερος ο αεραγωγός κλπ. Ήταν λιπόθυμος, είχε ένα θλαστικό στο κεφάλι κι έκανα περίδεση του τραύματος. Πριν ακόμα τελειώσω την περιποίηση το θύμα ανέκτησε τις αισθήσεις του, σηκώθηκε όρθιος, στο ένα από τα δύο του χέρια κρατούσε ένα μεγάλο κομμάτι γυαλί και προσπάθησε να με μαχαιρώσει στην κοιλιακή μου χώρα. Εγώ αμέσως απομακρύνθηκα. Αποδίδω τη συμπεριφορά του σε στερητικά. Η έκανε στερητικά ή ήταν υπό την επήρεια, θεωρείται φυσιολογικό να αντιδρούν έτσι με στερητικά. Όταν πήγα να κάνω περιποίηση του τραύματος ήταν αναίσθητος, πήρα το σφυγμό του. Όλα αυτά γινανε πολύ γρήγορα. Στο λαιμό δεν διαπίστωσα τραύμα, δεν είχα και το χρονικό περιθώριο. Αυτό που είδα ήταν ένα θλαστικό στο κεφάλι. Αφού σηκώθηκε και πήγε 3-4 μέτρα παρακάτω δεσμεύτηκε από την ομάδα Δίας. Εκεί διαπίστωσα ότι είχε κι ένα θλαστικό στο πόδι , το οποίο περιποιήθηκα. Ήταν δεσμευμένος και δεν αντιδρούσε. Την ώρα που πήγα και του έδεσα το πόδι ήταν ήδη λιπόθυμος και ήρθε αμέσως το ασθενοφόρο. Το πλήρωμα τον ανέβασε στο ασθενοφόρο. Δεν είμαι σε θέση να πω αν ήταν ήδη κλινικά νεκρός. Στο ασθενοφόρο δεν υπήρξε κάποιος αστυνομικός. Ήταν σε θέση ασφαλείας προσπάθησα να κόψω το δεματικό από τα χέρια του για να τους βοηθήσω. Από τη στιγμή που έχει χάσει τις αισθήσεις του δεν υπάρχει λόγος να είναι δεμένος. Αν ήταν σε κατάσταση αμόκ, δε θα προσπαθούσα να τον λύσω. Είδαμε ότι έχασε τις αισθήσεις του, δεν υπήρχε χρόνος συνεννόησης με τους αστυνομικούς, έκανα προσπάθεια να κόψω το δεματικό προκειμένου να παρέχουν οι διασώστες τις πρώτες βοήθειες. Η δική μου δουλειά τελείωσε τη στιγμή που έκλεισαν οι πόρτες του ασθενοφόρου. Δε θυμάμαι τι αναφορά έδωσα στην καταγραφή. Θυμάμαι ότι ζήτησα ασθενοφόρο, πρέπει να είπα για μαχαίρωμα, δε θυμάμαι καλά.»
Η δεύτερη κατάθεση.
Οι αντιφάσεις του διασώστη ξεκινούν με το καλημέρα, καθώς στην πρώτη του κατάθεση στην Αστυνομία υποστηρίζει ότι ειδοποιήθηκε κι έφτασε στο σημείο, ενώ στη δεύτερη στον ανακριτή ότι δεν ειδοποιήθηκε αλλά πέρναγε τυχαία από το σημείο, είδε το επεισόδιο και σταμάτησε. Ας πούμε, όμως, ότι αυτό έχει τη μικρότερη σημασία.
Η περιγραφή που δίνει είναι ότι ένας άνδρας σέρνεται βγαίνοντας από τη βιτρίνα και χάνει τις αισθήσεις του. Στη συνέντευξη που έδωσε στο newspost ο αυτόπτης μάρτυρας που προσπάθησε να σταματήσει την επίθεση εις βάρος του Ζακ αναφέρει: «Ήδη υπάρχουν δυο τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ αλλά όχι με ασθενοφόρο, με μηχανές. Ήδη υπάρχουν στο χώρο αλλά δεν επεμβαίνουμε πάνω στο λιντσάρισμα που γινόταν».
Ένας άλλος αυτόπτης μάρτυρας που κατέθεσε στον ανακριτή ότι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης εγκλώβισε τον Ζακ στο κοσμηματοπωλείο, μεταξύ άλλων σημειώνει στην κατάθεση του: «Η μόνη στιγμή που ανησύχησα ήταν όταν προσπάθησαν με το πόδι να τον σπρώξουν πάνω στα γυαλιά να τον κόψουν στον λαιμό. Ήταν εκεί και ο άνδρας του ΕΚΑΒ, δεν φάνηκε ανήσυχος».
O Ζακ Κωστόπουλος στο Γκάζι . Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής
Τόσο από τις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων, όσο και από τη δική του προκύπτει ότι έφτασε στο σημείο ενώ η επίθεση ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Δε φαίνεται, ούτε καν ο ίδιος υποστηρίζει ότι έκανε κάτι για να την αποτρέψει. Αυτό, όμως, που δημιουργεί αλγεινή εντύπωση είναι ότι αποφεύγει συστηματικά να κάνει οποιαδήποτε νύξη στη βία που ασκήθηκε στον Ζακ. Αποσιωπά τον ξυλοδαρμό από τους πολίτες. Ίσως γιατί αυτό ταιριάζει περισσότερο στο αρχικό σενάριο της Αστυνομίας «για τον επίδοξο ληστή που αυτοτραυματίστηκε πέφτοντας στη βιτρίνα». Μόνο που αυτό το σενάριο σκόνταψε στην πραγματικότητα.
Παρακάτω κάνει μια περιγραφή των τραυμάτων που διαπίστωσε και ισχυρίζεται ότι παρείχε την πρώτες βοήθειες. Στην πρώτη του κατάθεση είναι πιο φειδωλός, λέει μόνο ότι περιποιήθηκε τα τραύματα. Στη δεύτερη και πιο πρόσφατη, υποστηρίζει ότι ακολούθησε το πρωτόκολλο του ΕΚΑΒ, ότι έλεγξε δηλαδή αν είχε σφίξεις, αν ήταν ελεύθερος ο αεραγωγός κλπ.
Το Πρωτόκολλο του ΕΚΑΒ ορίζει στο πρωταρχικό κεφάλαιο για την ασφαλή προσέγγιση του ανθρώπου που αντιμετωπίζει πρόβλημα ότι απαιτείται η ασφάλεια της σκηνής, δηλαδή «αποφεύγουμε τις συνθήκες που προκάλεσαν ατύχημα στο θύμα» και η ασφάλεια του θύματος, δηλαδή «απομάκρυνση του θύματος από το περιβάλλον, το οποίο του προκάλεσε τις βλάβες. Η παραμονή του ίσως τις επιτείνει». Στη συνέχεια προβλέπεται η εκτίμηση του πάσχοντα που σημαίνει τον έλεγχο του αεραγωγού, τον έλεγχο για την ύπαρξη αναπνοής, τον έλεγχο της κυκλοφορίας, το νευρολογικό έλεγχο. Ο Ζακ σίγουρα δεν προστατεύτηκε από το περιβάλλον και τους ανθρώπους που του προκάλεσαν τα τραύματα. Τις όποιες πρώτες βοήθειες δέχτηκε από τον διασώστη, τις δέχτηκε με τον χορό των τραμπούκων γύρω του. Στο βίντεο φαίνεται ότι έχει δεθεί με επίδεσμο το κεφάλι του. Τα υπόλοιπα βήματα του Πρωτοκόλλου δεν αποτυπώνονται στο οπτικό υλικό που υπάρχει. Ο διασώστης ισχυρίζεται ότι τα έκανε. Στο βαθμό που δεν υπάρχει η καταγραφή όλων των στιγμιότυπων μπορεί να ισχύει, μπορεί και όχι.
Πιο κάτω στη μαρτυρία του, ο διασώστης διατείνεται ότι ο Ζακ «ανέκτησε τις αισθήσεις του, σηκώθηκε όρθιος, στο ένα από τα δύο του χέρια κρατούσε ένα μεγάλο κομμάτι γυαλί και προσπάθησε να τον μαχαιρώσει στην κοιλιακή του χώρα». Η σκηνή που ο Ζακ σηκώνεται όρθιος και προσπαθεί να διαφύγει κρατώντας ένα κομμάτι γυαλί στο χέρι του, φαίνεται ξεκάθαρα στα βίντεο. Είναι μόνος του όταν σηκώνεται. Κάποιος – πιθανότατα αστυνομικός – τον κλωτσάει από πίσω, πέφτει λίγο και ξανασηκώνεται. Ένας πολίτης επιχειρεί να τον τραυματίσει πετώντας ένα μεγάλο αντικείμενο. Ο Ζακ προσπαθεί να φύγει, δεν κατευθύνεται σε κανέναν άνθρωπο, δεν επιτίθεται σε κανέναν, δεν απειλεί κανέναν. Εμφανώς φοβισμένος, τραυματισμένος και εξαντλημένος προσπαθεί να προχωρήσει μπροστά, όπου και πέφτει μόνος του δύο φορές σε παρακείμενα άδεια τραπέζια. Δεν απειλεί, όμως, κανέναν από τους δεκάδες ανθρώπους που βρίσκονταν γύρω του κι ούτε είναι σε θέση να απειλήσει οποιονδήποτε. Ο ισχυρισμός του διασώστη διαψεύδεται από το οπτικό υλικό.
Μάλιστα ο άνδρας του ΕΚΑΒ προχωράει και σε μια εντελώς αυθαίρετη εκτίμηση για τη συμπεριφορά που προσάπτει στον Ζακ. «Αποδίδω τη συμπεριφορά του σε στερητικά. Η έκανε στερητικά ή ήταν υπό την επήρεια, θεωρείται φυσιολογικό να αντιδρούν έτσι με στερητικά». Με δεδομένο ότι δεν υπήρχε κανέναν αντικειμενικό γεγονός που να οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα (π.χ. δεν είδε το θύμα να κάνει χρήση κάποια ώρα νωρίτερα), πρόκειται για μια υποκειμενική αξιολογική κρίση, η οποία αποπνέει μάλλον προκατάληψη, προσπάθεια σπίλωσης του θύματος και ενεργοποίησης κοινωνικών αντανακλαστικών τοξικοφοβίας. Γιατί δε σκέφτηκε το αυτονόητο; Ότι ο Ζακ θέλει να γλιτώσει από τη συνθήκη που έχει λιντσαριστεί άγρια. Είναι πολύ πιο λογικό και προφανές από το ότι όλο αυτό είναι εκδήλωση στερητικών συμπτωμάτων.
Ο αυτόπτης μάρτυρας, ο μόνος που παρενέβη ενεργά για να σταματήσει τη βιαιότητα που εξελισσόταν και που δεν εμπλέκεται με κάποιο θεσμικό ρόλο στην υπόθεση, στη συνέντευξη του μοιάζει πολύ περισσότερο διαυγής και αντικειμενικός: «Τη φάση τώρα ότι είχε γυαλί στο χέρι, ότι πήγε να μαχαιρώσει κάποιον δεν τα είδα αλλά και δεν τα πιστεύω γιατί ό,τι και να σήκωσε, θα το σήκωσε σε άμυνα, ότι αφήστε με και μη με πλησιάζετε. Αποκλείεται στην κατάσταση που ήταν να είχε τη δυνατότητα να επιτεθεί στον οποιονδήποτε.»
Στην πρώτη του κατάθεση στην Αστυνομία ο διασώστης προσπαθεί να δικαιολογήσει την αστυνομική βία που δέχεται στη συνέχεια ο Ζακ – και την οποία αποφεύγει να κατονομάσει και να περιγράψει – αποδίδοντας του αντίσταση. «Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν παρά την αντίσταση που αυτός προέβαλλε», λέει χαρακτηριστικά. Πάλι τα βίντεο τον διαψεύδουν. Ο Ζακ, αφού έπεσε για δεύτερη φορά στο τραπέζι, ένας αστυνομικός τον χτύπησε με πτυσσόμενο γκλοπ και μισό μέτρο παρακάτω σωριάστηκε μόνος του στο έδαφος κι από πάνω του έπεσαν οι μπότες των αστυνομικών. Ποια αντίσταση ακριβώς προέβαλλε και σε ποιον; Ήταν ένας άνθρωπος τραυματισμένος, αιμόφυρτος και ανήμπορος στο έδαφος. Στην κατάθεση του στον ανακριτή είναι πιο προσεκτικός. Περιορίζεται σ’ ένα λιτό «αφού σηκώθηκε και πήγε 3-4 μέτρα παρακάτω δεσμεύτηκε από την ομάδα Δίας». Ωστόσο, και στις δύο καταθέσεις του παραλείπει να αναφερθεί στην αστυνομική βία που δέχτηκε ο Ζακ και που τον αποτέλειωσε. Την αποκρύπτει σα να μην υπήρξε.
Τέλος, υποστηρίζει ότι προσπάθησε να λύσει τα δεματικά χωρίς αποτέλεσμα και ότι δεν υπήρχε χρόνος συνεννόησης με τους αστυνομικούς. Η τελευταία εικόνα που έχουμε από τον Ζακ είναι να βρίσκεται σε πλάγια θέση στο φορείο δεμένος πισθάγκωνα και εντελώς ακίνητος. Και είναι μια εφιαλτική εικόνα. Είναι εντελώς προσβλητικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ένας άνθρωπος να περνάει τις τελευταίες στιγμές της ζωής του μόνος, σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον και δεμένος. Εδώ, βέβαια, φέρουν τεράστιες ευθύνες και οι τέσσερις άνδρες του ΕΚΑΒ που ήταν παρόντες. Όφειλαν να απαιτήσουν από τους αστυνομικούς να αφαιρέσουν τα δεματικά. Ο Ζακ πλέον τελούσε υπό τη δική τους ευθύνη. Έπρεπε να τον προστατέψουν και να απαιτήσουν να κάνουν τη δουλειά τους με τον τρόπο που αυτή έχει περιγραφεί από το νόμο και τη δεοντολογία. Ο ένας από τους τέσσερις υπαλλήλους του ΕΚΑΒ στην κοινή συνέντευξη τους στην Εφημερίδα των Συντακτών – γιατί στον ανακριτή δεν έχουν προσέλθει αυτοβούλως παρότι εμπλέκονται – το παραδέχεται: «Μπορείς να υποχρεώσεις τον αστυνομικό να κόψει το δεματικό ή να βγάλει τις χειροπέδες από τη στιγμή που ο ασθενής είναι στα δικά σου χέρια κι έχεις εσύ την ευθύνη».
Το γεγονός ότι δεν αφαιρέθηκαν από τον Ζακ τα δεματικά ήταν κρίσιμο όχι μόνο από πολιτισμική και ηθική άποψη, αλλά και από ιατρική. Ήταν σημαντικό για να εφαρμοστεί η Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ). Το Πρωτόκολλο του ΕΚΑΒ ορίζει ρητά ότι αν ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται, οι διασώστες οφείλουν να προχωρήσουν σε ΚΑΡΠΑ. Η δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών ρώτησε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης αν μπορεί να γίνει ΚΑΡΠΑ σε δεμένο άνθρωπο και απάντησαν «Ναι».
Η ΚΑΡΠΑ στα βασικά που προβλέπει είναι 30 συμπιέσεις. Πως γίνεται να γίνουν σωστά θωρακικές συμπιέσεις σ’ έναν άνθρωπο που τα χέρια του είναι δεμένα πίσω; «Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να γίνει ΚΑΡΠΑ σε αυτές τις συνθήκες αλλά είναι αναποτελεσματική. Για να γίνει σωστά πρέπει το σώμα να είναι σε σκληρή επιφάνεια και καλά τοποθετημένο, ώστε οι θωρακικές συμπιέσεις να είναι αποτελεσματικές. Αλλά το θέμα ξεκινάει από πιο πριν. Ένας άνθρωπος που χρειάζεται ΚΑΡΠΑ δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να είναι δεμένος» μου επισημαίνει ένας χειρούργος θώρακα. Από τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι στιγμής πάντως, δε φαίνεται οι διασώστες να έκαναν προσπάθεια ανάνηψης. Στη συνέντευξη τους στην ΕΦΣΥΝ υποστηρίζουν ότι επειδή το ασθενοφόρο έφτασε πολύ γρήγορα στο νοσοκομείο δεν πρόλαβαν να κάνουν ολοκληρωμένη ΚΑΡΠΑ.
Ένας αυτόπτης μάρτυρας που παρακολουθούσε τη σκηνή από το τρόλεϊ και κατέβηκε να δει τι συμβαίνει, κατέθεσε στον ανακριτή τα εξής: «Περίμενα να έρθει το ΕΚΑΒ να τον παραλάβει, όταν έφτασε δεν είχε σειρήνες, κατέβασαν το φορείο και όταν ανέβηκε τον πιάσανε τρεις αστυνομικοί να τον ανεβάσουν και όπως τον σηκώσανε τα μάτια του ήταν σε ακαμψία ανοιχτά, το κεφάλι του ήταν πρησμένο και μαυρισμένο και από το λαιμό του έτρεχε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος. Εγώ δεν είδα να τον χτυπάνε. Όσο ήμουν εκεί δεν κουνιόταν καθόλου. Είδα έναν άνθρωπο που προφανώς ήταν νεκρός, δεν είδα τί μεσολάβησε μέσα στα τρία αυτά λεπτά. Το ΕΚΑΒ έφυγε χωρίς σειρήνα».
Οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ ισχυρίζονται ότι έφυγαν με αναμμένο φάρο. Αυτό, αν η Αστυνομία έκανε σωστά και έγκαιρα τη δουλειά της, θα μπορούσε εύκολα να διαπιστωθεί μ’ ένα τσεκάρισμα του υλικού από τις κάμερες κυκλοφορίας. Το βέβαιο είναι ότι παρά το γεγονός ότι ο Ζακ είχε χάσει τις αισθήσεις του, δεν έγινε απόπειρα ανάνηψης επι τόπου. Από το Δελτίο του ασθενοφόρου προκύπτει ότι ο Ζακ Κωστόπουλος παρελήφθη χωρίς αναπνοή και με απώλεια συνείδησης. Κατά τη μεταφορά του δεν του έβαλαν οξυγόνο, ενώ κατ’ ομολογία τους δεν έκαναν ολοκληρωμένη προσπάθεια ΚΑΡΠΑ. Ισως ούτε καν ημιτελή. Ακόμα κι αν θεωρούσαν ότι ο Ζακ ήταν ήδη νεκρός, δεν είχαν το δικαίωμα να διαπιστώσουν θάνατο και όφειλαν να κάνουν απόπειρα ανάνηψης. Ο Ζακ τελικά μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό νεκρός και δεμένος, κάτι που σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ συνιστά «περιύβριση νεκρού». Στις παρατυπίες ας συμπληρώσουμε και το γεγονός ότι το δελτίο του ασθενοφόρου αναφέρει μαχαίρωμα.
Ένα τελευταίο που ρίχνει σκιές στη στάση του διασώστη του ΕΚΑΒ και στο κατά πόσο στέκεται αμερόληπτος και ειλικρινής απέναντι στο συμβάν, είναι το γεγονός ότι από το προσωπικό του προφίλ στο facebook – είναι πολύ χαρακτηριστικό λόγω της «πατριωτικής» και μακεδονολαγνικής αισθητικής του – έσπευσε να σχολιάσει στο site της Ελληνοφρένειας ένα άρθρο για τη δολοφονία του Ζακ. Για την ακρίβεια πρόκειται για αναδημοσίευση της συνέντευξης του μάρτυρα που προσπάθησε να σταματήσει την επίθεση κατά του Ζακ. Ο μάρτυρας στη συγκεκριμένη συνέντευξη απλώς εξιστορεί τα γεγονότα με τρόπο που συνάδει με ό,τι όλες και όλοι παρακολουθήσαμε στα βίντεο που δημοσιεύτηκαν. Ο διασώστης του ΕΚΑΒ, λοιπόν, που κατέθεσε όσα παραθέσαμε, γράφει από κάτω στα σχόλια σε απαξιωτικό τόνο: «Πολλά έργα βλέπεις, καλό θα ήταν να επιστρέψεις στην πραγματικότητα». Επιδιώκει, χλευάζοντας τον μάρτυρα, να τον διαψεύσει και προκαλεί την αντίδραση των υπόλοιπων σχολιαστών. Για μια υπόθεση που εμπλέκεται και ο ίδιος, αυτό δε μοιάζει με ψύχραιμη και αντικειμενική συμπεριφορά αλλά με επικοινωνιακή δημιουργία ψευδών εντυπώσεων.
Το σχόλιο στο facebook.
Στοιχεία από το προφίλ του διασώστη.
«44 ημέρες έχουν περάσει. 44 ολόκληρες μέρες και η σκηνή της χειροπέδησης του αναίσθητου αδερφού μου γυρίζει στο μυαλό μου. Αναρωτιέμαι πόσο ηθικό και νόμιμο μπορεί να είναι αυτό, να έχεις μπροστά σου έναν χτυπημένο ακίνδυνο νέο και να του φέρεσαι τόσο απάνθρωπα. Και στη συνέχεια, μήπως μια επί τόπου προσπάθεια ανάνηψης απέβαινε σωτήρια; Είναι πολύπλευρες οι ευθύνες και πολύ σοβαρές. Το Υπουργείο Υγείας θα πρέπει να μεριμνήσει να βρει απαντήσεις για τα τόσα ερωτηματικά που προκύπτουν από τις συμπεριφορές και τις δράσεις των εργαζομένων του ΕΚΑΒ και να αποδώσει ευθύνες εκεί που πρέπει. Όλοι μας μπορεί να βρεθούμε σε μια δύσκολη θέση και να χρειαστούμε τη βοήθεια του ΕΚΑΒ. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι σε μια τέτοια περίπτωση δε θα γίνουν τα δέοντα» επισημαίνει στην Popaganda ο Νίκος Κωστόπουλος, αδερφός του Ζακ.
«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να κληθούν να καταθέσουν και οι υπόλοιποι τρεις εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ που παρενέβησαν εκείνη την ημέρα, καθώς εμείς πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη τους από δημοσίευμα εφημερίδας. Η αίσθηση που δίνεται μέσα από το διαθέσιμο οπτικοακουστικό υλικό είναι ότι ο διασώστης του ΕΚΑΒ δεν κάνει κάτι για να προστατέψει τον Ζακ από την αστυνομική βία. Πρέπει να ελεγχθεί αν τηρήθηκαν τα πρωτόκολλα διάσωσης και αν εξαντλήθηκαν όλες τις προσπάθειες σωτηρίας του θύματος. Ζητάμε από το Υπουργείο Υγείας να προχωρήσει στις αρμόζουσες διαδικασίες. Είναι ανεπίτρεπτο για τη στοιχειώδη αντίληψη νομικού πολιτισμού, ένα κράτος δικαίου να μη διερευνά σε βάθος τις συνθήκες και τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην υπόθεση της βάναυσης θανάτωσης του Ζακ Κωστόπουλου» τονίζει η δικηγόρος της οικογένειας του θύματος, Αννυ Παπαρρούσου.
Ενώ η ΟΕΝΓΕ και 89 υγειονομικοί με ψήφισμα τους, έχουν ζητήσει ήδη από τις πρώτες ημέρες , να διερευνηθούν οι συνθήκες της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου και να δοθούν δημόσια εξηγήσεις για το ρόλο του ΕΚΑΒ στο συγκεκριμένο περιστατικό, το Υπουργείο Υγείας παραμένει βουβό και ατάραχο. Ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης που με κόπο φιλοτέχνησε όλα αυτά τα χρόνια το προφίλ ενός εξωστρεφή, εκφραστικού και εύθικτου πολιτικού, ούτε έχει πει, ούτε έχει ποστάρει το παραμικρό. Επικοινώνησα μαζί του τηλεφωνικά στο πλαίσιο του ρεπορτάζ για να τον ρωτήσω αν σκοπεύει το Υπουργείο να ελέγξει τη στάση των ανδρών του ΕΚΑΒ στο γεγονός. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου, απάντησε μ’ ένα νευρικό «Τι θέλετε ρε παιδιά και με παίρνετε συνέχεια» και το κλεισε. Έστειλα και γραπτώς το ίδιο ερώτημα. Προφανώς δεν πήρα απάντηση.
«Τι θέλετε ρε παιδιά και με παίρνετε συνέχεια», Παύλος Πολάκης, αναπληρωτής Υπουργός Υγείας
Δεν έχει καμία και κανένας σκοπό να στοχοποιήσει, να κατηγορήσει ή να αμφισβητήσει συλλήβδην το ΕΚΑΒ. Από την άλλη δε μπορεί κανείς να αξιώνει οι δημόσιοι λειτουργοί να είναι πέρα και πάνω από κάθε κριτική. Ελέγχονται και λογοδοτούν κοινωνικά. Σ’ αυτή την πρωτοφανή ιστορία της ακαταμέτρητης φρίκης που βίωσε ο Ζακ Κωστόπουλος, πρέπει να διερευνηθεί αν το ΕΚΑΒ επιτέλεσε το ρόλο του. Αν έκανε ότι μπορούσε για να προστατέψει τη ζωή και την αξιοπρέπεια του ή αν απλά διεκδικεί την αποποίηση ευθυνών. Ενάμιση μήνα μετά τη στυγερή δολοφονία, οι έρευνες προχωρούν με αργό και βασανιστικό ρυθμό, ποντάροντας ίσως στη λήθη. Αγνοούν ή δε νοιάζονται για το γεγονός ότι η μη απονομή δικαιοσύνης, θα κλείσει το μάτι στον κοινωνικό εκφασισμό και θα κάνει ακόμα πιο αφόρητη την πραγματικότητα γύρω μας.
