Ένας εργάτης συλλέγει θαλασσινό αλάτι από μια αλυκή στο Sandspit, στα περίχωρα του Καράτσι, Πακιστάν, 12 Ιουλίου 2025. Ένα παραδοσιακό επάγγελμα στις παράκτιες περιοχές του Καράτσι, η χειρωνακτική εξαγωγή αλατιού από το θαλασσινό νερό παρέχει το πολύτιμο μεροκάματο σε πολυάριθμους κατοίκους. EPA/REHAN KHAN
Υπάρχει μια περιοχή στα παραλιακά περίχωρα της πρωτεύουσας του Πακιστάν, στο Καράτσι, που είναι γνωστή για την παραγωγή θαλασσινού αλατιού, η Sandspit. Εκεί, οι ντόπιοι μαζεύουν το αλάτι της θάλασσας όταν το νερό στα ρηχά της παραλίας εξατμίζεται κάτω από τον καυτό ήλιο. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό, κοπιαστικό επάγγελμα, που επιβιώνει στα παράκτια του Καράτσι και το οποίο εξακολουθεί να παρέχει ένα πολύτιμο μεροκάματο στους οι εργάτες του αλατιού, συνήθως μέχρι εφτά δολάρια την ημέρα. Το αλάτι που συλλέγουν το πωλούν στους εγχώριους εμπόρους, ενώ κάποιες εταιρείες το προωθούν ως εξαγώγιμο προϊόν στις διεθνείς αγορές.
Η ιδιότητα του αλατιού να συντηρεί τα τρόφιμα είχε κομβική σημασία για την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Βοήθησε στην εξάλειψη της εξάρτησης από την εποχική διαθεσιμότητα των τροφίμων γιατί κατέστησε δυνατή τη συντήρησή τους, καθώς και τη μεταφορά τους σε μεγάλες αποστάσεις.
Ωστόσο, το αλάτι ήταν συχνά δύσκολο να αποκτηθεί, γι' αυτό και αποτελούσε ένα πολύτιμο εμπορικό αντικείμενο, ενώ από πολλές κοινωνίες θεωρούνταν μια μορφή νομίσματος, ως ανταλλακτική αξία καθεαυτό. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, οι Ρωμαίοι στρατιώτες πληρώνονταν με αλάτι - από την λατινική ρίζα του οποίου, εξάλλου, προέρχεται η λέξη μισθός (salary). Αυτό το αφήγημα αμφισβητείται από τους ιστορικούς, αφού δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για πληρωμή των Ρωμαίων σε αλάτι. Το πιθανότερο είναι ότι οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι πληρώνονταν με νομίσματα για το πολύτιμο αλάτι που πουλούσαν.
Το αλάτι είχε μεγάλη αξία για όλους τους μεγάλους πολιτισμούς της αρχαιότητας: τους Έλληνες, τους Κινέζους, τους Χετταίους και άλλους. Στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, με την ανάπτυξη της πόλης της Ρώμης, κάποιοι δρόμοι κατασκευάστηκαν για να διευκολυνθεί η μεταφορά του αλατιού στην πρωτεύουσα, οι οποίοι ονομάστηκαν, όχι τυχαία, δρόμοι του αλατιού (salt roads). Αυτοί οδηγούσαν μέχρι την Αδριατική θάλασσα και, αργότερα, μέχρι και βόρεια, στην παγωμένη επικράτεια των γερμανικών φύλλων.
Το αλάτι είναι απαραίτητο για τη ζωή. Αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία του οργανισμού και τον πιο σημαντικό ηλεκτρολύτη, αφού αυξάνει την ενυδάτωση επιτρέποντας την είσοδο του νερού στα κύτταρα. Η υπερβολική κατανάλωση, όμως, δημιουργεί και σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας. Μια πρέζα αλάτι, λοιπόν, φτάνει για να νοστιμίσει το φαγητό μας, κι εμείς να χορτάσουμε τη μνήμη του πολιτισμού μας.
